Σκόρπια

Παράξενη ησυχία έχει απλωθεί αυτό το μεσημέρι.Ν`ανησυχώ?Κι αν ανησυχήσω θα διαταράξω άραγε την ησυχία κάποιου?Τρέξαν όλοι να κρυφτούν εν μέσω τριημέρου σε κάποιο νησί,σε κάποια παραλία,κρυφά ίσως κι από τον ίδιο τους τον ευατό.

ενώ εγώ έμεινα  πίσω πιστός σε όσα  αγαπάω να ποστάρω εικόνες του Μπέικον.Καλό κάθαρμα και του λόγου του.Είμαι σίγουρος πως σ`αυτήν την κόλαση πού θα  σιγοψήνεται δεν θα ναι μόνος.Στρατιές ταλαντούχων,αλλά γνήσιων καθαρμάτων θα κάνουν αβάντα στην μοναξιά του.Γιατί όσο και να το κάνεις  το όνομα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο ταλέντο.Αλλιώς να σε λένε  Νεκτάριο Τσίτο  και να εκλιπαρείς την ζωή  να σου δοθεί,κι αλλιώς  να   σε  λένε  Φράνσις Μπέικον,η σε κάποιες Μαργκιουρίτ Ντιράς που το ταλέντο ξεχειλίζει από την χαραμάδα.{Άσχετο ,αλλά είχα συμμαθητή πού είχε αυτό το φριχτό όνομα.Τι να απέγινε άραγε?}

θα μου πεις ,και με το δίκιο σου ότι είμαι κομπλεξικός.Να το πεις.Θα συμφωνήσω και γω με αυτό που σκέφτεσαι.Αλλά θα συμφωνήσω και μ`αυτό που λέει η καρδιά μου.Βέβαια την καρδιά δέν είναι να την  εμπιστεύεσαι,ιδίως όταν έχεις να κάνεις  με αίσθημα[βλέπε καψούρα]

είπα καψούρα και θυμήθηκα μια σκηνή  από ταινία:υποτίθεται ότι σε μια ώρα τελειώνει  ο κόσμος  Και η ηρωίδα βιώνει το τελευταίο ηλιοβασίλεμα παρέα με ενά άγνωστό άντρα.Γυρίζει τότε και του λέει"Πες μου κάτι.θέλω τόσο πολύ να σ`αγαπήσω πριν πεθάνω"

αναρωτιέμαι τι θα απαντούσα εγώ αν ήμουν στην θέση του άντρα.υπάρχουν δυο εκδοχές.Η πρώτη εκδοχή μιλάει για ένα παρατεταμένο φιλί διάρκειας 5 λεπτών[γιατί τελευταίο είναι να μην το γλεντήσεις?]

το δίνεις και γίνεσαι ένα με το ηλιοβασίλεμα,κοινώς λιώνεις.Η δεύτερη εκδοχή είναι άγρια και κυνική"Μωρέ δεν μας παρατάς λέω εγώ που θέλεις  και να μ`αγαπήσεις.δέν θέλω να μ`αγαπήσεις.Να πας να πεθάνεις μόνη σου...'

Αλλά κάτι έλεγα για καθάρματα..α ναι!Για την συντροφιά του Μπέικον που κόβω το κεφάλι μου πώς θα ναι εκλεκτή.Φαντάζομαι τώρα να κάθονται γύρω απ`το τραπέζι,ο Φασμπίντερ,ο Πικάσο,ο Μποντλέρ,ο Μπέκετ,όχι ο Μπέκετ δεν ήταν κάθαρμα,αλλά με τόση καθαρματίλα σίγουρα δέν θα μένε ανεπηρέαστος,κάποια ζαβολιά θα σκάρωνε κι αυτός.

Οι ταλαντούχοι βλέπεις στην πραγματική Ζωή είναι εντελώς ατάλαντοι.Πώς να ζητήσεις από ένα ταλαντούχο τώρα να σηκωθεί το πρωί να πάει να πληρώσει την ΔΕΗ?Σκέψου να σε λένε Φραντς Κάφκα  και να γράφεις την Μεταμόρφωση  και να σε  ξυπνήσει η Τιτίκα  για αυτόν ακριβώς τον λόγο.

"Ξυπνα Φραντς δεν έχουμε ρεύμα,τι θα κάνουμε?"Εκείνη την στιγμή,και χωρίς να το σκεφτείς, αρπάζεις την Τιτίκα,κι αν είσαι αντάξιος του ταλέντου σου,βάζεις φωτιά στην Τιτίκα,και έτσι λύνεται προσωρινά το θέμα της ηλεκτροδότησης.Τουλάχιστον ολοκληρώνεις την Μεταμόρφωσή σου ,αμ τι άλλο.

Αλλά το θέμα με τα ονόματα με βασανίζει πάρα πολύ.Γιατί η ζωή δεν σου κάνει εύκολα τα χατίρια.Αλλά οι γονείς έχουν σχέδια.Σου λέει πώς το παιδί μας θα προκόψει στη ζωή?θα τον βγάλουμε Αναξίμανδρος  αν είναι αγόρι,και  Πουλχερία αν είναι κορίτσι.[Βέβαια υπάρχουν κι εξτρίμ γονείς πού κάνουν το αντίθετο.Να ναι καλά οι άνθρωποι.}Αλλά επειδή το χω δια τρίψει το θέμα,κι επειδή πιστεύω στην σημειολογική παραστατική των ονομάτων,έχω να δηλώσω πώς η ζωή φέρεται καλύτερα  σε κάτι Τούλες και κάτι Ρούλες ,που δεν πιάνει μπάζο  μπροστά τους όλες οι πουλχερίες αυτού του κόσμου.Με πιστεύεις?