Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Ενας λόγος σοβαρός



Παρακολουθώ  με αμείωτο ενδιαφέρον  την κουβέντα  που είχε στηθεί. Ο Κυρ -Ντίνος είναι το επίτιμο πρόσωπο της βραδιάς. Η ε. που κάθεται δίπλα μου  είναι σίγουρα  το πιο πρόθυμο κοινό της ποίησης που αντιπροσωπεύει  ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Και το πιο επιθυμητό.  Την έχει συνεπάρει ο τρεμάμενος λόγος της καταγγελίας του. Διασκεδάζει αφάνταστα ακούγοντας  τον να κατακεραυνώνει ζώντες και τεθνεώτες. Εμένα πάλι όχι.


Θα έλεγα πως   νιώθω  ακριβώς το ανάποδο: η ευχαρίστηση μου  το να δω αυτόν τον άνθρωπο  σουβλιστό πάνω στα κάρβουνα  είναι πέρα για πέρα ειλικρινής.  Ξέρω . Είμαι κακός . Σχεδόν ελεεινός. Αλλά κι ο ποιητής μας είναι και δεν το κρύβει. Αρα είμαι είμαστε ισόπαλοι σε κάτι. Το θέμα είναι πως θα διαχειριστούμε αυτή την ισοπαλία. Χλομό το κόβω.




Μ`αυτά που ακούω  γλυτώνω και δεν γλυτώνω το εγκεφαλικό. Αναρωτιέμαι αν ήταν παρών ο Χειμωνάς πως θα αντιδρούσε.  Ο Χειμωνάς που έγραψε πως στην ποίηση δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ποιητές και ότι η ποίηση δεν επαληθεύεται από  καμιά ζωή από κανένα κόσμο. Ο λυπημένος μου  πρίγκηπας  είμαι σίγουρος ότι θα ισοπέδωνε  την αίθουσα με την διαπεραστική του φωνή . Μπορεί και να αυτοκτονουσε επί τόπου. Δεν είναι πράματα σωστά  κύριε Γιώργο.


Τα ακούμε όμως Κύριε Γιώργο  και κανένας δεν αντιδρά από το ακροατήριο. Εσύ στη λυπημένη Ζωή σου δήλωσες αναχωρητής. Απαρνήθηκες τα πάντα ,τη θέση σου στο πανεπιστήμιο ,ακόμη και τα ίδια σου τα γραφτά.  Χρειάζονται όμως χιλιάδες στρατιές από χριστιανοπουλους για να γραφτεί  Ένας Εχθρός Του  Ποιητή.  Και συ το ήξερες πολύ καλά αυτό . Ίσως για αυτό αυτό εξοριστηκες. Οι άνθρωποι που γράφουν είναι τέρατα. Κι αυτό το ήξερες επίσης.


Οι Συγγραφείς δεν έχουν τον άλλο ανάγκη ,αλλά το άλλο." Ποιο ήταν αυτό το άλλο  μόνο εσύ το έμαθες. Αλλά για την ώρα απομνημονεύω  οργή  ακούγοντας  τον πικραμένο αυτό άνθρωπο να στρεψοδικεί . Ο Ντοστογιέφσκι  πρέπει να του χει κάνει καλό σκέφτομαι.  Εκεί μέσα σίγουρα θα βρήκε  καταφύγιο   ο φθόνος του .  Αλλά και ο Παπαγιώργης  θα του κάνε καλό αν τον διάβαζε.

"Ότι κι αν πασχίζεις στο βίο σου,αν έχεις την τύχη να διαθέτεις  κάποιο ανάστημα ,πάντα κάποια κουτάβια θα βγουν στο δρόμο σου να σου ξηλώσουν τα μπατζάκια. Και αρκούν μερικές κλοτσιές , μερικές βιτσιές η και απλά "ουστ" ,για να στηθεί παρευθύς η λέσχη  των πληγωμένων κουταβιών.


Τα πληγωμένα κουταβάκια. Πόσο τα συμπονώ. Χωρίς αυτά η μετριότητα  δεν θα χε κανένα νόημα. Γιατί η μετριότητα  στήνοντας πολέμους αποκτά κύρος.  Νιώθει ίση μ`αυτό που καταγγέλλει ,γιατί  διαφορετικά η φιλία θα τον καταδίκαζε σε ταπεινωτική συγκατάβαση.  Παρόλα αυτά,κοιτάζω με συγκατάβαση την Νικολακοπουλου  που ο εκνευρισμός στο πρόσωπο της δεν είναι εύκολο να κρυφτεί.


" Η κυρία Λίνα " έτσι όπως την αποκάλεσε ο κακόμοιρος ποιητής , θα βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή  που  κάλεσε τον κακόμοιρο ποιητή. Ένας λόγος παραπάνω για να τον ξεγράψει μια και καλή. Κι ας μην έχει μπει ακόμα άνοιξη,



Αλλά πριν μπει  με βρήκε ένα βραβείο  κάτω από την κουβέρτα μου:  Το τιμητικό  κρατικό βραβείο  για το σύνολο του έργου της  Κικής Δημουλά  είναι γεγονός, όπως είναι και γεγονός πόσο ενόχλησε αυτό το βραβείο. Της καταλογίζουν πολλά της ποιήτριας. Την θεωρούν σνομπ, μελοδραματική σχεδόν αφόρητη. Κάποιοι την θεωρούν έως και ατάλαντη. Το σινάφι το ξέρουμε καλά,δεν συγχωρεί.


¨Αλλα αυτός είναι ο πνευματικός κόσμος : μια σειρά από ταπεινώσεις από κατωτέρους σου" Το ενοχλητικό σ`αυτή την ιστορία είναι ότι η ποίηση της Δημουλά  πουλάει. Και πουλάει πολύ ,κι όσο πουλάει τόσο αυξάνεται και το μένος για το πρόσωπο της. Μου έκανε εντύπωση μάλιστα , πριν  από κάμποσο καιρό  που η ζωή στο σαλονι   πόσταρε μια  υπέροχη συνέντευξη  της ποιήτριας  στο buzz  και  το τι σάλος δημιουργήθηκε .Κάτι  παπάκια με βγαλμένη την εξάτμιση  ζήτησαν την κεφαλή επί πίνακι του σαλονιού.  Μερικοί  θερμοκέφαλοι ζήτησαν την απέλαση του από την χώρα. Άλλοι πιο ψύχραιμοι  του ζήτησαν να λογοδοτήσει . Αλλά το σαλόνι πολύ σωστά έπραξε και προτίμησε  να σιώπησει.


Και αναρωτιέμαι εγώ: Δεν έχει το δικαίωμα να ποστάρει  την συνέντευξη? Τι είναι τελικά αυτό που μας ενοχλεί? Η δημοφιλια της ποιήτριας  η το γεγονός ότι παραβρεθεί σε εκδήλωση γνωστού περιοδικού  για να παραλάβει το βραβείο ως η γυναίκα της χρονιάς?(γιατί ακριβώς αυτό ειπώθηκε) Μάλλον και τα δυο.  Αλλά 60 χρόνια ποίησης δεν λογαριάζονται. Αλλά μήπως λογαριάζεται η ίδια η ποίηση ? Βέβαια το τι είναι ποιηση το εκλαμβάνει καθένας  ανάλογα με την γνώση του και την πείρα του. Η γνώση όμως  βγαίνει από το ρήμα γνωρίζω ,αλλά όλες οι γνώμες  δεν έχουν το ίδιο βάρος ,ούτε το ίδιο βάθος.

Μεγαλύτερη γνωστική αξία έχουν οι γνώμες  που κινούνται προς στη γνώση. Αλλά ίσως τελικά να μην μετράει καμιά γνώμη κανένα κριτήριο ,καμία σιωπή. Ίσως η αλήθεια να κρύβεται στην απάντηση  του Θ. Αγγελόπουλου όταν ρωτήθηκε γιατί  στην Ελλάδα τον θεωρούν αμφιλεγόμενο. Εκείνος είχε απαντήσει.." Στην Ελλάδα δεν βλέπουμε καλά, γιατί είμαστε οικογένεια..."


Ο αμφιλεγόμενος Αγγελοπουλος. Ο πληκτικός.  Που δεν τον καταλαβαίνουμε. Με τα δεκαδες -χιλιαδες βραβεία . Τίποτα δεν μετράει. Μόνο η φωνή του οχλου που λέει : Είναι αφορητο.


Φαντάζομαι να ζούσε ο Χειμωνάς  και να γινόταν μπεστ σελεριστας. Ο "ακαταλαβιστικος" και "βαρετός" Χειμωνάς  να  πουλάει σαν ζεστό ψωμί. Τι ονειρο

Αλλά φύγετε πολύ νωρίς Κύριε Γιώργο. Κι ολα τα ονειρα τα κάνουμε τωρα  εμείς για λογαριασμο σας. Αν δεν κυρήξουν κι αυτά πτώχευση.
Αλλά  οπως θα λεγε  κι ο  Κυρ Ντίνος: δεν είναι πράματα σωστά αυτά . Καθόλου δεν είναι.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αχ η κυρία Λίνα τί τράβηξε

και τί τράβηξες κι εσύ

δεν είναι πράγματα σωστά αυτά...

(πέρα απο τ'αστεία,σου είπα κι αλλού,αφόρητη η Δημουλά? εντάξει. όσοι αντέχουν κι όσοι μπορούν λοιπόν)

Spy είπε...

Εγώ πάλι αγαπητέ μου, δε ξέρω. Προτιμώ να κρατώ μια αποστασιοποιημένη στάση από όλα αυτά τα κοινωνικά "γίγνεσθαι". Αναγνωρίζω ως ποίηση αυτό που εμένα προσωπικά μου δημιουργεί γαλήνη ή αντάρα, απαξιώνω κάθε λογής βραβεία μιας και δίδονται από "επιτροπές" (και ως γνωστόν "αν θέλεις να καταστρέψεις μια ωραία ιδέα, βάλε μια επιτροπή να την επεξεργαστεί"), και τοποθετώ στο δικό μου Πάνθεον ότι δίνει αξία και τροφή για σκέψη στον δικό μου εγκέφαλο.

Έτσι δεν μπλέκω σε ατέρμονες συζητήσεις και άχρηστες κοκορομαχίες. Γιατί εν τέλει, τι θα λέγατε αν βρίσκατε στο σπίτι μου, μετά τον θάνατό μου, την πιο συγκλονιστική συλλογή γραπτών που φαντάστηκε ανθρώπινος νους;

:)

ασωτος γιος είπε...

εμενα μαρεσει η ποιητρια , και μαλιστα πολυ
και γω καταλαβα οτι ενοχλησε
γιατι δε ξερω

Ανώνυμος είπε...

φερστ οβ ολ, πολύ με άρεσε ο John Stezaker, που όχι, δεν τον ήξερα. Πολύ.

Και επιπροσθέτως, τί ωραία δοσμένο αυτό το 'η ποίηση δεν επαληθεύεται από καμιά ζωή, από κανένα κόσμο'. Είναι πράγματι άσκοπο να αξιολογεί κανείς το μόνο πράγμα που είναι ωραίο γιατί ακριβώς δεν επαληθεύεται.

μ είπε...

!!! Like it! Πολύ σωστά τα λες. Ή μάλλον επειδή το "σωστά" κρύβει κι έναν τεχνοκρατισμό, θα΄λεγα ότι πολύ συμφωνώ μαζί σου.

Και για Δημουλά και για Χριστιανόπουλο και για Αγγελόπουλο. Ειδικά για τον τελευταίο, στον οποίο έχω μια αδυναμία (ε ναι λοιπόν, μου αρέσει ο Αγγελόπουλος!).

iliokamenos είπε...

άτιμο πράμα η ποιήση..ποτέ δεν την κατάλαβα....

Roadartist είπε...

Θυμάμαι ένα post που είχε ανεβάσει παλιά ο Δήμου για την Δημουλά, τι χαμός είχε γίνει, τι βρισιές είχανε γράψει. Εμένα μου αρέσει η ποίηση της, όχι γιατί πουλάει, ή για τα βραβεία, αλλά επειδή κάποια μου μιλάνε. Συμφωνώ για Χριστιανόπουλο και για Χειμωνά! Καλό βράδυ!

Μάρκος είπε...

Κι εγώ εκεί ήμουν Τάκη. Μπορώ να πω ότι απόλαυσα τη βραδιά, γιατί πολύ απλά δεν έχω και σε μεγάλη υπόληψη τον ποιητή.

Κατά τ άλλα, κακό πράγμα ο ελιτισμός/εστετισμός, μακάρι να γλύτωνε η διανόηση από αυτόν. Βέβαια στην περίπτωση της Δημουλά, νομίζω ότι και ίδια το χει παρακάνει με τη δημοσιότητα. Βραβεια, συνεντεύξεις, διδακτισμούς, λάιφ στάιλ. Τόσο φως νομίζω βλάπτει τον ποιητή- Η ποίηση θέλει σκοτάδια...