Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Ιστορίες απο τον παγωμένο βορρά (Β μέρος)


" Ηar du det bra?"     Αυτή  την πρόταση την ακούω συχνά εδώ στην Νορβηγία. Η νομίζω ότι
την ακούω.  Ηar du det bra? Καλά είστε ? Καλά είμαστε ,αλλά πεινάμε. Μια πρόχειρη
λύση για την πείνα μας -έτσι  θέλουμε να πιστεύουμε  μοιάζει να είναι τα μαγικά  Mc Donalds                                                                                 

Είναι κάποια λύσις .Αλλά δαπανηρή  όπως  θα διαπιστώσουμε . Αλλά δεν βαριέσαι.
Μια ψυχή είναι να βγει ,ας βγει από τον οισοφάγο. η απ`τα αυτιά. Πάντως επ`ουδενί
από το στομάχι. Γιατί αφού στρογγυλοκάθισες εκεί μέσα άτιμο χαρμπουγκερ  και
αφού σε χρυσοπλήρωσα για χαβιάρι, κάνε μου τη χάρη και μείνε εκεί  και για  τις υπόλοιπες
μέρες της παραμονής μας , εδώ  στου βορρά την πίκρα. Αλλά πίκρα όμως.  
 

 Το θέμα είναι να χορτάσουμε. Αλλά μάλλον δεν το βλέπω.
 Ας καπνίσουμε τότε. Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου άμα τον είχα ταξιδέψει
θα είχα γυρίσει όλο τον βορρά. Αφού δεν χορταίνουμε φαγητό ας χορτάσουμε καπνό.
Ευτυχώς  η προνοητικότητα μας  μας κερνάει άφθονα δώρα ,αφού έχουμε προμηθευτεί
άφθονους καπνούς .Γιατί  το να αγοράσεις εδώ καπνό ,το  να επιχειρήσεις  να αγοράσεις
ισοδυναμεί με οικονομικό έγκλημα. Άλλωστε πιο φθηνά θα σου στοιχίσει να αγοράσεις
γη στην Φιλοθέη, πάρα καπνό στην Νορβηγία. Άλλα και να τον αγοράσεις που να τον καπνίσεις
αφού απαγορεύεται παντού. Σε λίγο καιρό θα απαγορευτεί και στο δρόμο.
O Νορβηγικός αέρας δεν πρέπει να μολύνεται. Πρέπει να  περιφρουρηθεί  με κάθε τρόπο
η δημόσια υγεία. Πρέπει να αναπνέουμε όλοι  όσοι ζούμε εδώ   αγνό παρθένο ουρανό.

Δεν ξέρω, αλλά στην Νορβηγία εκτίμησα πολύ το ευρώπουλο  και το ελληνικό
εκρηκτικό ταμπεραμέντο. άλλα είπαμε για την ώρα ας κρατήσουμε τα προσχήματα
και την τάξη. Μια τάξη που δεν φαίνεται να την επηρεάζει τίποτα  και κανείς
ώστε να παραφρονήσει από μόνη της.


Αλλά σαν πέσει αυτό το πρόχειρο σκοτάδι ,θαρρείς πως αυτοί οι άνθρωποι παθαίνουν

κάτι σαν εμπλοκή κι αρχίζουν  να  αυτοκαταργούνται. Ειδικά το Σάββατο , που τα ρομποτάκια
ξεκλειδώνονται, η ακόρεστη δίψα  τους για αλκοόλ ανεβάζει στροφές. Συχνά επικίνδυνα.

 Ίσως για αυτό το αλκοόλ είναι τόσο ακριβό σπορ  εδώ πέρα. Κάτι σαν Prada , ένα πράγμα.
Φυσικά είναι μονοπωλιακό είδος που πωλείται μόνο σε ειδικές κάβες. Ου ε κι αλίμονο σου
αν βγεις στους δρόμους  αγκαζέ με την βότκα. Η Μακρόνησος  μοιάζει σαν ποινή αστεία
μπροστά στους απαράβατους νορβηγικούς νόμους ,που όπως έχουμε καταλάβει πάρα πολύ
καλά ,τηρούνται με ευλαβικό τρόπο. Βέβαια αν διψάς πολύ ,και βρίσκεσαι σε κάνα σούπερ μάρκετ
μπορείς να αγοράσεις μπύρα. Μέχρι τις 8 βέβαια ,γιατί μετά τις 8  οι λύκοι αλυχτούν.

Φυσικά το σούπερ μάρκετ  δεν διαθέτει το πολύτιμο νέκταρ . Διαθέτει όμως σοκολάτες.
Η σοκολάτα εδώ πέρα είναι σαν το ψωμί : πουλιέται με τρέλα. Γιατί όλα μπορεί να τα
στερηθείς ,άλλα ποτέ το ψωμί. Έτσι και με την σοκολάτα. Τόση σοκολάτα που έφαγα
εκεί πέρα , που νομίζω πως έχω κάνει κάβα και για την επόμενη ζωή.

Όπως καταλαβαίνεις η κατάθλιψη  εδώ ζει και βασιλεύει. Φαίνεται πως οι Νορβηγοί
έχουν βρει παρηγοριά και καταφύγιο σ`αυτήν. Νομίζω ότι δεν τους  ενοχλεί. Ίσως
η κατάθλιψη να τους δημιουργεί μια κρούστα παραίσθησις: θα μπορούσε να ταν και χειρότερα.
Ίσως έτσι να βοηθούν   τον ευατό τους  να διαιρέσει σωστά  το τεθλασμένο χρόνο.


Βέβαια υπάρχουν και οι πιο απελπισμένοι.






Αυτοί φουντάρουν από δω . Αλλά κανείς δεν το μαθαίνει. Η τάξη είπαμε δεν πρέπει
να διασαλεύεται. Αλλά ας πάμε να πιούμε.  Θέλω να ξεχάσω ποιος είμαι  κι εγώ.
Σάββατο βράδυ  στην άκρη  αυτής ,της κατά τα άλλα πανέμορφης πόλης.
κόβουμε φέτες κόλασης  από τους ήδη μεθυσμένους νορβηγούς. Έτσι σαν απόπειρα
και σαν γιατί .Για να διώξουμε αυτό  το "αύριο "που στέκεται δηλητηριασμένο ανάμεσα μας.

Θέλω να δω πως παίζεται  αυτό το αύριο. "Όταν απομακρύνεσαι από τον ευατό σου για να

συναντήσεις τους άλλους ,προοικονομείς τον τρόπο  που θα αφήσεις τους υπόλοιπους
ανθρώπους μια μέρα, για να επιστρέψεις ξανά σε σένα , σε κάτι που αρνήθηκες."

Σοφά τα λέει το κορίτσι μου . Υψώνουμε το ποτήρι του κρασιού ως το τέρμα
της αντοχής μας .Δεν πειράζει  που δεν μπορούμε να το πιούμε μονορούφι .
Η κίνηση  είναι που μετράει. Οι Νορβηγοί είναι ήδη τύφλα. Οι σεκιουριτάδες
τους βγάζουν  με συγκρατημένη επιείκεια έξω από το μαγαζί. Ακολουθούν πιστά
τα αγόρια μου , δεν φέρνουν αντίρρηση στην πτώση τους. Η ζωή είναι αγρίως απίθανη
εδώ στην Νορβηγία , και συχνά μόνο άγρια. Αλλά αν η έκπληξη  που κρύβει συχνά
το απίθανο ,είναι η μοίρα του βλάκα , για το καλό του ταξιδιού, λέμε να την καταργήσουμε.

Για την χαρά της ανταπόδοσης. Αλλά και της στιγμής  που τα μεταμορφώνει
τα πάντα σε Όλον. Σε φιλώ στα μάτια Νορβηγία. Να προσέχεις. Έρχεται σκληρός χειμώνας,

6 σχόλια:

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Σοκολάτα, κορίτσια, αγόρια, αλκοόλ, σκέψεις και κατάθλιψη.

Μια οργάνωση που σε πληγώνει επειδή σε εκπλήσσει συνεχώς.

Η θερμοκρασία σαν το φόντο κάθε ψυχολογίας.

Στην Ελλάδα ιδρώνουμε είτε δουλέψουμε είτε όχι.

Ιφιμέδεια είπε...

Έχοντας ακούσει την ιστορία με τους καταθλιπτικούς Νορβηγούς, πάντα αναρωτιόμουνα πόσο ωραία θα είναι να ζεις σε μιά τέτοια χώρα. Φανταζόμουν ότι θα αισθάνεσαι ενταγμένος - σε αντίθεση ας πούμε με όλη την υποχρεωτική χαρά ή υπερβολική γκρίνια που σερβίρουμε εμείς μεζέ με το ούζο.
Ελπίζω να μην είναι απαραίτητη προϋπόθεση το αλκοόλ γιατί δεν πίνω ή τέλος πάντων δεν πίνω καλά.

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

"Τι μπορεί να μου δώσει η Κίνα που η ψυχή μου δεν μου το έχει ήδη δώσει; Κι αν η ψυχή μου δεν μπορεί να μου το δώσει, πώς θα μου το δώσει η Κίνα, εφόσον με την ψυχή μου θα δω την Κίνα;" γράφει ο Φερνάντο Πεσσόα.

Δεν συμφωνώ, αλλά το γράφω για να πουλήσω μούρη.

Ανώνυμος είπε...

κι εμένα μια σοκολάτα δε μου'φερες

μια σοκολάτα βρε

Prisoned Soul είπε...

αν ζητήσω κι εγώ σοκολάτα τι θα πεις;
συγνώμη μωρε... αλλά τη χρειάζομαι, πολύ πίκρα μάζεψα τελευταία μέσα μου...
Τα φιλιά μου στη Νορβηγία και να έρχεσαι πιο συχνά προς τα δω.
Φιλί και για σένα

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

τέλειο το πιο πάνω κείμενο σου με τίτλο μέρες βραστές στην κατσαρόλα