Εικόνες βροχής.

Με κοιτάζει με δισταγμό  η κυρία με την μαντήλα. Τσαντόρ τα λένε ,αλλά πως να της το πω?
Θέλω οπωσδήποτε να μου φτιάξει ενα ωραίο κόμπο για το μενταγιόν  μου. θα θελα βέβαια ,
αν μπορούσε , να κάνει κάτι και για  το μικρό κόμπο που εχω στο λαιμό μου που εδω και
μέρες  με ταλαιπωρεί  αλλά αμφιβάλω αν μπορεί να κάνει κάτι .Ισως αν της το ζητούσα

επίμονα .Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Αντι για αυτό την  ρωταω αν χορεύει , μου
απαντάει "τι εννοείτε αν χορεύω" λεω "Ταγκό.Θέλετε να χορέψουμε ενα ταγκό?"Με κοιτάζει
σαστισμένη  "Ξέρετε , μου λέει  , δεν επιτρέπεται. Εδω είναι μαγαζί " Της χαμογελάω
γλυκά , αν και θα πρέπε να την αρπάξω  και να της μάθω τα βήματα. Είμαι σίγουρος πως

δεν θα αντιδρούσε .Αλλωστε τι ψυχή εχει ενα ταγκό? Για την μουσουλμάνα μου  βέβαια
φαίνεται πως εχει,  και ετσι υποχωρώ. Αλλωστε πρέπει να  μου φτιάξει τον κόμπο .Αφού
δεν μπορεί να κάνει  κάτι  για τον εσωτερικό ας κάνει για τον εξωτερικό .Ασε που θα μπερδευτεί
αν αρχίζει να σκαλίζει το λαιμό μου. Πόσα "ωωωω" παράταιρα  θα μπορούσαν  να την
τυφλώσουν. Πόσα "ωχ" αδέσποτα θα την εκαναν  να  βασανίζεται ακόμη και στον
υπνο της. Οχι , δεν πρέπει επ `ουδενι να την υποβάλω  σε μια τέτοια δοκιμάσια.

Βέβαια θα μπορούσε την στιγμή  που θα μου σκάλιζε τον λαιμό να σκαρφάλωναν
στο μαγούλο της  κάποιοι ραφινάτοι στίχοι  οπως "κάτι χρυσό στέλνει το κρύο , ενα
βραχιόλι , ασφαλώς για συμφιλίωση.  κι αν εσπασε κάτι πολύτιμο θα το γιορτάσουμε
με δάκρυα. Φορεσε το". Κι αν εβαζε τα κλάματα? Ααα στα σίγουρα θα ηταν κλάματα
πλουμιστά , παραδεισένια. Προτιμώ  να την αφήσω να μου μετρήσει  το υψος του κόμπου

για το  μενταγιόν μου.Πρέπει να είναι ευανάγνωστο στα βλέμματα.Πρέπει να ξέρουν
ολοι ποιός το κέντησε. Η ωραία μουσουλμάνα μου  το ξέρει σίγουρα .Με ρωταει
αν ειναι εντάξει το υψος.Ασφαλώς κι είναι ενταξει. Δεν θα σου φέρω αντίρρηση
με τέτοιο κατακλυσμό. Θέλω να βασιστώ αλλωστε στην - ετσι θέλω να πιστεύω-
εμφυτη καλοσύνη σου. Μην κοιτάς  που δυσπιστώ με ολους και με ολα  , απο
αντίδραση το κάνω .Για να την σπάσω στους ενδοτικούς της καλοσύνης.

Είναι πολλοί αλλωστε. Αν αντέχεις τους βλέπεις. Αν δεν αντέχεις  , καλύπτεις
με τσαντόρ ολες σου τις σκέψεις , για να μην παγώσουν απο την δυσπιστία
των περαστικών. Αλλά ετσι κι αλλιώς " υπάρχει ενα παρελθόν  ο τόπος  που
αναπαυονται οι ζωντανοί".Δεν είναι ολοι καλοί .Δεν είναι ολοι κακοί.
Δεν είναι ωρα ομως για αναμετρήσεις. Μπορεί να είναι ωρα για τριανταφυλλα.

Αν είχα μερικά θα βάπτιζα τα απαλα χέρια αυτής της μουσουλμάνας.Αλλα δεν
εχω.Εχω ομως χρήματα. Οχι πολλά , αλλά εχω. Μπορώ να πληρώσω το αντίτιμο
του κορδονιού. Με ξεκρεμάει και μου το δίνει στα χέρια "Τι σου χρωστάω καλή μου
γυναίκα? την ρωτάω. "Οτι θες εσυ " μου απαντάει , και σαν απάντηση  ο κατακλυσμός
εξω δυναμωνει.Ισως τελικά να ηρθε η ωρα για τα τριαντάφυλλα , αλλα που τα βρίσκεις
με τέτοιο χαλασμό εσυ  μου λες?