Kolpo Grosso

"Θα ήθελα".Τι κουτός, σπάταλα ευγενικός, κ συνάμα παρηγορητικός χρόνος.
Τόσες τσαλαπατημένες ευχές, σε μια μόνο λέξη.Αν ήθελα λοιπόν να
πραγματοποιηθούν όσα φαντάζομαι,θα χρησιμοποιούσα το απλό και
κοφτό ρήμα "θέλω". Το ρήμα που αρέσει τόσο πολύ στα παιδιά. Ξέρεις
τι θα ήθελα? Να συμφιλιωθώ με την ιδέα πως οι επιθυμίες απλώς  υπάρχουν
Όπως υπάρχουν, ρούχα, χέρια, μαλλιά. Άνθρωποι που τους αγγίζεις κι σε
πληγώνουν. Άνθρωποι που σε αγγίζουν και τους κόβεις το χέρι το καλό.

κι όταν επιτέλους συναντηθείτε, χωρίς τον φόβο του να διαμελίσει
ο ένας την σάρκα του άλλου,κι όταν λάβει τέλος η ανθρωποφαγία
και με το καλό αρχίσουν, όταν αρχίσουν, τα πρώτα φιλιά, λέω τότε
ίσως λέω, να βάλουμε σε τάξη, όλα αυτά τα θέλω που τα στριμώξαμε
όπως στριμώχνουμε και τα ρούχα που δεν θέλουμε ξανά να φορέσουμε,
εκεί στο βάθος της ντουλάπας, και που μίσος απωθούμε. Αλλά τα ρούχα
μας, όπως και τα θέλω μας χρειάζονται οπωσδήποτε μια δεύτερη
ματιά, για να μην σου πω μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί  έτσι είναι
οι δεύτερες ευκαιρίες:όταν το ύφασμα ξεθωριάζει από την καλή
στην ανάποδη το χρώμα παραμένει.Το λεγε η Ου και δεν το ξέχασα ποτέ.

(κείμενο που γράφτηκε πριν κάποιους μήνες για το ραδιόφωνο
και είπα να το συμπεριλάβω και δω)