Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Πολλές φορές, παλιά.


































































































Διαβάζω μια παλιά κριτική για ένα βιβλίο που πολύ έχω αγαπήσει, εδώ και 2000 αιώνες.
Θα μου πεις τι σε πιάσε. Ε, με πιάσε. Πάσχω μάλλον από εκείνο το είδος της αγιάτρευτης
νοσταλγίας για τα πράγματα που αντέχουν να καταστρέφονται, κι όμως, καταφέρνουν κι
επιζούν. Θα μου  πεις πως τα καταφέρνουν. Μην με ρωτάς. Εγώ το μόνο που ξέρω να κάνω

είναι να αγαπάω. Τα βιβλία. Καμιά φορά και τους ανθρώπους. Ειδικά αυτούς που τα  γράφουν
κι αξίζουν, τους διπλοπαρκάρω με φοβερή  ασφάλεια μέσα μου. Αλλά στεναχωριέμαι φοβερά
για αυτούς που τα διαβάζουν και μετά πρέπει να μπουν στον κόπο να τα κρίνουν. Αφού δεν τα
αγαπάς και φαίνεται. Γιατί δεν έχεις  επιείκεια η γενναιοδωρία. Που αν το καλοσκεφτείς είναι
σχεδόν το ίδιο. Θα μου πεις ποιος κάθεται να διαβάσει αυτές τις κριτικές: εγώ. Δεν θα πρεπε
αυτό να αρκεί; Τώρα που γράφω αυτά, μου ρθε σφηνιά μια παλιά συνέντευξη του Κωνσταντίνου Β.
Σ`αυτήν τη συνέντευξη, μαζί με όλα τα ωραία του, έλεγε πως δεν πειράζει, πως αν έρθει εκείνη

η στιγμή που δεν θα χει τίποτα άλλο μέσα του να γράψει, θα κάτσει σε μια γωνιά και θα
παρατηρεί τον κόσμο. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να του δώσει ένα πιάτο ρύζι. Ένα πιάτο ρύζι.

Το σκεφτόμουνα μέρες αυτό, συνέχεια, κι έλεγα, για φαντάσου, ο κόσμος είναι μικρός κι ασήμαντος
στα μέτρα μας και δεν χρειάζεται να χολοσκάς. Κι ένα πιάτο ρύζι την κάνει τη δουλειά του.


5 σχόλια:

kat. είπε...

λίγο με μπέδρεψες!
τελικά τι αγαπάς περισσότερο; τους ανθρώπους ή τα βιβλία;

ασωτος γιος είπε...

αγαπαει τα βιβλια
ξερω γω
και τις μουσικες
αγαπαει με ερωτα μονο οτι δεν τον προδωσε ποτε
ανηκωμεν στην ιδια ρατσα
γιατι να το κρυψωμεν αλλωστε

asiderota είπε...

αγαπάω κι εγώ τα βιβλία

τους ανθρώπους νομίζω φορές φορές λιγότερο

ή μπορεί να είναι κι ιδέα μου

επίσης

νόμιζες ποτέ πως δεν είναι σημαντικό ένα πιάτο ρύζι??

Prisoned Soul είπε...

αγαπάω πολύ τα βιβλία, και αγαπάω και πολύ τους ανθρώπους... δεν ξέρω πώς στο καλό το συνδυάζω αλλά το κάνω!
Κι ενώ μπορώ να ξεχωρίσω τα "άσ(χ)ημα" βιβλία με τους ανθρώπους πάντα πέφτω έξω... και πληγώνομαι...
Τα βιβλία τουλάχιστον ποτέ δεν με πληγώνουν....
ούτε εσύ, να ξέρεις...

Και σε συμβουλεύω να σταματήσεις να διαβάζεις τις κριτικές των άλλων, πάντα να κρίνεις μόνος σου, ανεπηρέαστος.

Φιλί

Takis X είπε...

Γειά σας Αγάπες!!