Μικρος δεν αντεχα καθολου τα τα ταξιδια.[εννοειται με το αμαξι γιατι με το αεροπλανο....] Ζαλιζομουν παρα πολυ.Θυμαμαι στις εκδρομες του σχολειου το πως διπλωνοταν το στομαχι μου στα δυο απο τις στροφες και τους εμετους..αλλο πραγμα.Ετσι απεκτησα χωρις να το θελω μια λανθανουσα απεχθεια για τα ταξιδια.Νομιζω οτι η σχεση τους μαζι τους πρεπει να αποκατασταθηκε τα τελευταια χρονια.Τωρα πες μου για ταξιδια και παρε μου την ψυχη[ενα ταξιδακι τοσο δα θελω στην λισσαβωνα γινεται?Να πεταξω θελω!!!]Μπορει να φταιει που μεγαλωνω και υποσυνειδητα να θελω να τακτοποιησω την σχεση μου με την αδρανεια.Εγω και αυτη.Το αιωνιο ζευγαρι.Κατι ομως μου την εσπαγε σε αυτο το αιωνιο.Θες το ανυποτακτο του χαραχτηρα μου,θες η μονιμοτητα και η προοπτικη γαμου,ε δεν θελει πολυ ο ανθρωπος να επαναστατησει.Της κουνησα το μαντηλι.Αντιο αγαπημενη.ΘΑ σε θυμαμαι για παντα...και μετα απο αυτο τον τρυφερο χωρισμο ξανοιχτηκα και αρχισα να ονειρευομαι πραγματικα ταξιδια.γιατι με το μυαλο ταξιδεψα παντου,τοσο που να μην με χωραει ο εσω τοπος .Ηταν η ωρα που επρεπε να ξανασυστηθω στον ευατο μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου