Ειμαι αυτο που ξερω χρονια.Δεν φοβαμαι τιποτα.Η ζωη ειναι το παιχνιδι μου η αιωνια ζωη ειναι η ζωη μου?Οι ευγενεις ανθρωποι ειναι σαν τα ωραια σπιτια..ντρεπεσαι να μπεις μεσα,θες να μπεις και ντρεπεσαι.Η πολη ειναι δυστυχισμένη,τα προιοντα προηγουνται..μας θυμιζουν το σωμα μας..να γυρισω να το παρω?..Η βυσσιναδα δεν θα ξαναγυρισει ποτε σαν αναγκη.Σαν τα τραγουδια του 70 και αυτη..Πεφτουν τα πραγματα απο το τραπεζι ,τα ριχνω εγω για να κανω χωρο,να μιλησω στο μολυβι..με το δεξι μου μαθαν την αλφαβητο να γραφω,μα εγω με το δεξι και στην καρδια πριν κλαψω...ΛΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου