Σαν παλιο σινεμα...

Σ`αρεσε ή ταινία .Ετσι μού φανηκε.Εκλαψες κιόλας.Νά τό πάρω στά σοβαρά αυτό?Γιατί αν ειναι νά τό προσέξω.Νά παρω χαρτομαντιλα τήν επομενη φορά.Αν υπάρξει άλλη φορά.Γιατί μήν νομίζεις,εγώ ταινία ,δέν ειδα.Σέ κοιταζα μές στό σκοτάδι,γιά να βλεπω τίς αντιδρασεις σού.Ωραίος ήσουν.Αδιάφορος μέν ,αλλά ωραίος.Στό δρόμο μέ ρωτησες,τί ταινία θά δούμε , σού πα την Αντέλ Ουγκο,καί τότε τήν πέταξες τήν όμορφη παπαριά σού"Μέ τον Βίκτωρ ουγκώ έχουν καμία σχέση?"Γέλασα ,δεν ειπα τίποτα,δέν είμαι εγώ γιά σένα,δέν κάνεις εσύ,κί ομως μαζί πέρπαταμε.Είμαστε σάν τήν συνάντηση τής ραπτομηχανής μέ την ανοιχτή ομπρέλα ,πάνω στό χειρουργικό τραπέζι.Στό λέω,μέ κοιτάς μέ απορία,δέν ξέρω τί λές αποκρίνεσαι.Ασφαλώς καί δέν ξέρεις΄Που νά ξέρεις εσύ από δράματα.Μακρυά απο μάς,τά δράματα τύπου αντέλ.Στό είπα καί συμφώνησες.Μάλλον δέν στό πά.Τό σκέφτηκα,κι αφού τό σκέφτηκα ,φαντάζομαι νά τ`ακουσες,γιά αυτό χαμογελάς?Μπά.Κάνα  μπάφο θά  φαντάζεσαι.Θά ηθελα νά σού μιλήσω γιά τά μυστικά τού ευρωπαικού πάθους,αλλά δέν νομιζω οτί ανήκεις στόν όμιλο αυτό.Δέν χαμπαριάζεις από τέτοια.Βετεράνος.Ολος ο κόσμος σού,στό μέγεθος τού σέντονιου σού.  677888898 εξαιρετικά κρεβάτια έχεις κανει καί καμαρώνεις, κι ουτε ένα πρόσωπο δέν θυμάσαι.Τί λέ ρέ μόρτη.Φοβερή ζωή .Σέ ζηλεύω.Κι όλα αυτά τά ονομάζεις Σχέσεις.Ουαου.Ζουλευω πολύ.Σού χαμογελαω,δέν θέλω νά σέ χαστουκίσω.Είπες τσιγάρο?Πάρε ενα,αναψε το.Κάνει καλό στήν σιωπή.Δώσμου καί μένα,ελα θά σού μιλήσω γία τήν Αντέλ,γιά τίς Αντέλ Αυτού τού κοσμου.Γιατί Αντέλ δέν γίνεσαι.Γεννιέσαι.Οι εμμονές τούς αξιόζηλευτες.Δεν πάν νά τούς λένε,δέν σέ θέλω,αυτοί τίποτα.Δέν καταλαβαίνουν χριστό.Εδώ θά κάτσω σόυ λέει.Εσύ μού κληρώθηκες,εμένα θά σκοτώσω.Μέ φτύνεις εσύ? Α τί ωραία..Βρέχει επιτελους...Σέ χτυπάει ο άλλος?Βράχος εσύ..Ριξε αλλη μία νά ισιώσω..Σού κλεινει κατάμουτρα τήν πόρτα?Φυσούσε δυνατός αέρας κάι μπέρδευτηκε..Τόν πιάνεις με την αλλη στό κρεβάτι..Α όχι..Αποκλείεται...είναι μιά ιλουζιόν τού πάθους.Τό θερμόμετρο δειχνει 40.Γιατρέ νά πάρω αντιβίωση?...Μέ πιάνεις μπόυ?Κάτι τυπάκια σάν καί σένα,κάτι Μποβαρύ τού κώλου,πού μπορούν νά γονατίζουν ωραίους ανθρώπους,είναι γιά πολλές κλωτσές.Αλλά ό καθένας πληρώνει τό δικό τού αντίτιμο στήν μοναξιά.Κι αν διαλέγω,να είμαι μαζί σού αυτή τήν νύχτα,καί να μοιράζομαι έναν εξαίσιο Τρυφώ,τό κάνω από αδυναμία βλάκα μού.Η περίοδος τής αυτοπεριφρονησης όπου νά ναι τελειώνει.Τό έργο Σού Γαμάω Τά Φώτα Επειδή μέ θές,κατεβάζει ρολά.Ας σταθούμε λοιπόν σ`αυτόν τό δρόμο,κι ας κοιτάξουμε απέναντυ.Τό φανάρι δείχνει πράσινο.Περνάω μόνο εγώ.{....2004..για κατι ανοητες αγαπες..]