Κάπου μακρυά.

Αυτό που θα  διαβάσεις δεν είναι ποστ  η  μπορεί και να ναι και γράφεται ερήμην μου. Η  αμφιβολία κάνει καλό στα αισθήματα. Τα αφήνει ατακτοποίητα  μέσα στην άσπλαχνη οδύνη τους να ψάχνουν για απάντηση, και τους δίνει μια ώθηση στο αβαρές σύμπαν της αβεβαιότητας πως μια μέρα θα στερεώσουν τις απαντήσεις που γυρεύουν . Το θέμα είναι να μπεις αθόρυβα στην νύχτα την καλή  και να προσευχηθείς.


Και οι  απαντήσεις  αν τις βιάζεσαι πολύ θα σου έρθουν έτοιμες στο πιάτο. Συνήθως έρχονται καθυστερημένα. Όλα τα πράγματα έρχονται αργά στη ζωή μας . Οσοι έχουν υποφέρει φαντάζομαι  πως το γνωρίζουν αυτό. Κι όσοι δεν το γνωρίζουν  αυτό , κάπου  βαθιά μέσα τους το φαντάζονται. Όσοι περιμένουν επιβραβεύονται. Όσοι πάλι  είναι θιασώτες της ανυπομονησίας  την πατάνε.  Το θέμα είναι να διδαχθείς από τα σφάλματα σου,αλλά για να διδαχθείς πρέπει  να έχεις και αντίληψη για αυτά .

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την  έχουν για αυτό παραμένουν  στα ίδια λάθη ,στην ίδια πόζα ζωής ,στο ίδιο μονότονο  τέμπο "Φταίνε πάντα οι άλλοι". Είναι πολύ ωραία καραμέλα αυτή ,αλλά καθόλου παραγωγική. Αυτές τις σκέψεις  μου τις γέννησε  μια φράση  που άκουσα απόψε ,από έναν μάλλον όχι και τόσο χαρούμενο άνθρωπο.  Όταν πλησιάζεις τον θάνατο μου είπε γίνεσαι φιλαναγνώστης. 

Μου έκανε εντύπωση αυτό  γιατί είμαι φιλαναγνώστης από πολύ μικρή ηλικία. Θα προετοιμάζομαι από τότε για αυτήν την πολιορκία. Αλλά ο θάνατος έχει πολλά πρόσωπα . Εσύ πρέπει να διαλέξεις ένα από αυτά ,ένα πρόσωπο  που να κουμπώνει με τον χαραχτήρα σου.  Υπάρχουν θάνατοι που μας πάνε ,που είναι ασορτί με τα χρώματα μας, και θάνατοι που μας πετάνε έξω από την παλέτα.

Το θέμα είναι να διαλέξεις  τον πιο τελετουργικό και ενδεχομένως τον πιο λειτουργικό θάνατο για την  περίπτωση σου. Και δεν μιλώ για αυτοκτονία. Μόνο οι βαθιά ερωτευμένοι μπορούν να αυτοκτονήσουν . Έχουν τους λόγους τους και τα αγκάθια τους.  Η αυτοκτονία  μέσα στον έρωτα είναι μια παρεξηγημένη πράξη. Οι ερωτευμένοι δεν αυτοκτονούν από απελπισία. Αυτοκτονούν για να χαρίσουν για πάντα τη ζωή τους ο  ένας στον άλλο. Κι αυτό αν δεν είναι μεγαλειώδες ,τίποτα δεν είναι μεγαλειώδες.

Οι υπόλοιποι ,όσοι δεν βρίσκονται σε μόνιμο τουρνουά απόγνωσης  μπορούν άφοβα να ερωτευτούν . Είναι το αντίδοτο για την απελπισία. Όσοι πάλι φοβούνται μπορούν να κρυφτούν άνετα  μέσα στα βιβλία. Είχα κρυφτεί και γω παλιά, ξέρω πως είναι  να φοράς κουκούλα στην ζωή  για να σωθείς.

Κι όποιος σώζεται μια φορά ,σώζεται για πάντα.