Αναψυκτικά Σχέσεων.

"Κοντυναν οι μίκρυναν  οι μέρες? "αναρωτιέμαι καθώς σηκώνω  τα στόρια να
φωτίσει το δωμάτιο. Πάντα με μπέρδευαν οι αλλαγές.Πόσο μάλλον όταν αυτές
μου επιβάλλονταν με το ζόρι. Αλλά δεν θα τους κάνω το χατήρι να με αποδιοργανώσουν.
Ας χορεψω λίγο ήλιο. Σήμερα το παει και πάλι για κατακλυσμό φωτός.
Ωραία ,θα λουστούμε και σήμερα. Σκέφτομαι. Έπειτα πέφτει το μάτι μου
πάνω σε 3 παρατημένα μπουκαλακια κόκα -κόλα που είναι εδώ και μέρες
στο τραπέζι μου. Ωραίο το τραπέζι μου. Αλλά τα μπουκαλάκια δεν είναι.
Αλλά δεν πρέπει να ανησυχώ.Γιατί όπως οι αϋπνίες ξεθυμαίνουν   τα
ερωτηματικά , έτσι και η κόκα -κόλα ξεθυμαίνει όταν την εγκαταλείπεις.
στην τύχη της για μέρες.Σαν τους ανθρώπους κι αυτή , μην νομίζεις.
Τους αγαπάς στην αρχή , τους φροντίζεις , μετά τους καταβροχθίζεις ,
για το μετά δεν ξέρω. Μπορεί και να τους διαλυεις μέσα στη κόκα-κόλα
για χωνευτικό. Μπορεί όμως να μην κάνεις τίποτα από όλα αυτά . Μπορεί
να κάθεσαι και να κοιτάς. Εσύ και η κόκα -κόλα σου. Εσύ και ο άνθρωπος σου ,
ο κατά δικός σου άνθρωπος . Άμα σ`αγαπάει στο δείχνει . Άμα σ`αγαπάει δεν
ρεύεται μπροστά σου. Στην αρχή. Γιατί μετά ,μπορεί. Όλα μπορεί να τα
κάνει κάποιος άμα συνηθίσει. Ακόμα και να κοιμηθεί με το μπουκάλι
της κόκα -κόλα αγκαλιά. Αντι για μαξιλάρι . Το ταξίδι του αναψυκτικού
είναι πολύ μακρινό ,διασχίζει πνεύμονες , καρδιά ,στομάχι  , κι  είναι
πολύ πιο μακρινό απ`αυτό του ζευγαριού ,που την συνήθεια του
αρνείται πεισματικά να την χωνέψει.