Αμετάφραστο.

Ξύπνησα λέει και βρισκόμουν σε ένα καφέ αεροδρομίου. Τι  να γύρευα εγώ εδώ ούτε που ξέρω.
Μάλλον θα ταξιδεύω. Από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει το ταξίδι. Μπορεί να ταξιδεύω
μέσα  σε κάποια ααποσκευή  και να με ξέχασαν. Μπορεί βέβαια, και το πιο πιθανό να με μεταφέρεις
εσύ. Τώρα που διαλύω λίγο τα σύννεφα από τα μάτια μου το βλέπω καθαρά:είσαι εσύ.
Να σε ρωτήσω αν με μεταφέρεις? Δεν νομίζω όμως ότι είναι και  τόσο σωστό. Θα αρκεστώ
στις αυταπάτες μου. Σίγουρη επιλογή. Θα ποντάρω άφοβα. Άλλωστε είμαι πολύ καλός
Σ`αυτές. Όπως και στους αυτοσχεδιασμούς. Για αυτό τα κάνω θάλασσα και στα 2.
Να, φαντάσου τώρα λέει  να απομακρυνόσουν και γω να χανόμουν μέσα στο πλήθος.
Δεν θα  είναι η πρώτη φορά. Τότε που μας ανατίναξαν με χημικά στο σύνταγμα.
Πόσα "αν "μέτρησα  εκείνη την μέρα ούτε που θυμάμαι. Εσύ άραγε να θυμάσαι?

Μπα, έχεις κοντή μνήμη, όχι σαν και μένα το τέρας.Ας είναι. Γρήγορα ένα καφέ.
Αν είναι να ξυπνήσω με σιγουριά καλό θα είναι να το αναθέσουμε στη καφεΐνη.
Τι? Δεν  με θυμάται? Δεν μπορεί. Κάποιος να της ρίξει νερό να ξυπνήσει.Επειγόντως.
Και φέρτε μου και τσιγάρα. Πολλά τσιγάρα να σχηματίσω πολλά σύννεφα, μπας
και κατοικηθώ μέσα τους.Δεν λέω, ωραία περνάμε και δω, αλλά και μερικά σύννεφα
δεν θα μας βλάψουν νομίζω.Εσύ όμως θες να βγάλεις φωτογραφίες. Να δω πως θα
γεράσεις μαζί τους. Να, στήσου μπροστά στο λούνα παρκ. Χειροκίνητο είναι αν έχεις
ακουστά.Τι σημαίνει τώρα αυτό, ω, που να σου εξηγώ τώρα , θα χαθούμε στους
συμβολισμούς και θα χάσουμε τη λήψη.Στήσου λοιπόν. Α, δεν θες μπροστά
στο χειροκίνητο. Προτιμάς  μπροστά στο ρολόι , σ`αυτό το τεράστιο  ρολόι
που πολλαπλασιάζει τους σωσίες των ανθρώπων και τους κάνει να μοιάζουν
αμετάφραστοι. Αλλά να ξέρεις πως η μνήμη είναι μια έννοια που καταλύεται

μέσα στο χρόνο, και μπορεί όταν δεις αυτή την φωτογραφία μετά από αιώνες
μπορεί να σκεφτείς πως τελικά ότι αγαπάμε  μας κοιτάζει καμιά φορά χωρίς
να μας βλέπει ,αλλά μπορεί να μην σκεφτείς και τίποτα, γιατί ο χρόνος μπορεί
στο μεταξύ να σου έχει κάνει όλα τα χατίρια, χωρίς καν να είσαι ερωτευμένος,
χωρίς να έχεις ούτε μια στάλα καταστροφής στο πουκάμισο σου. Γιατί αυτό
σου κάνει ο έρωτας :σε καταστρέφει κάνοντας σου όλα τα χατίρια, κι αλίμονο
σου αν δεν είσαι εκεί για να το δεις. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε  για αυτή την
φωτογραφία , που εντέλει βγήκε χάλια. Την κρατάς στα χέρια σου , όπως
κρατάμε μικρές  καταστροφές που ευχηθηκαμε στο βάθος. Σαν να το περίμενες.
Την σβήνεις θιγμένος, και μου λες πως  τώρα θα βγάλεις και μένα μια άσχημη
φωτογραφία. Να χαλάσω εγώ χατήρι? και μια και δυο, και εκατοπενηντα πέντε
θα βγάλουμε  ως που να ισοφαρίσουμε την φρίκη. Να, για δες:βγάζω τα γυαλιά.
Θα φανούν οι μαύροι κύκλοι μου. Άντε ντε, τι περιμένεις. Εκδικήσου με. Φερσου
ανάλογα. Πάτα το κουμπί της μηχανής. Γρήγορα όμως: δεν πρέπει να  ξυπνήσω
και  να με βρει το φλας χωρίς καταστροφή.Η προοπτική της φαντασίας μου
πρέπει οπωσδήποτε να επιβραβευθεί.