Γεννημενη παιδι. Ποτε της δεν μεγαλωσε.Η παιδικη της ηλικια το οριο της.Την εκανε βιβλιο και εγινε διασημη σε ολο το κοσμο.Μεγαλωμενη σε ενα αστικο σπιτι και με μανα συγγραφεα,εβαλε απο νωρις τα θεμελια για την κατοπινη της πορεια .Παρ ολα αυτα δεν ηταν μεγαλη συγγραφεας,ηταν περισσοτερο ανθρωπος της ζωης.Ειχε ομως το μικροβιο του δημιουργου.Παθιασμενη ως το κοκκαλο.Ερωτευοταν ανδρες ομοφυλοφιλους.Στον Υπνοβατη, αλλα και στο Rien ne ve plus,η ομοφυλοφιλια εχει το κυριαρχο ρολο.Η ιδια εχει μιλησει στο βιβλιο Μηπως? για ολα αυτα, αλλα και για την αυτοκτονια του αντρα της ,που ηταν επισης ομοφυλοφιλος.Εκεινο ομως που χαραχτηριζει την Μαργαριτα ,αυτο το μικρο κοριτσι που ψαχνει ανηλεως για αγαπη,ειναι μαλλον η μανιοκαταθλιψη.Κι αυτο επειδη την ακολουθουσε κατα ποδας απο παιδι.Εγραφε δεκατριων ετων..οταν κοιταζομαι στον καθρεφτη εχω την εντυπωση οτι εκπεμπω μιαν ασχημια,οχι σωματικη ουτε ηθικη,ειναι η εκφραση που παιρνουν τα ματια μου στο προσωπο μου.Ειναι ενα βλεμμα που πρωτη φορα αντικριζω στα ματια μου,ενα βλεμμα σκοτεινο,ανησυχητικο...Παλευε με τους δαιμονες της για χρονια. Το αποσταγμα αυτης της μαχης ηταν το Ναι,ενα βιβλιο γενναιο οσο και βεβηλο.Εκει τα γραψε ολα χωρις να εξηγησει τιποτα.Για τα φαρμακα, για την τρελλα,για την απογνωση...στο τελευταιο της βιβλιο που το γραψε μαζι με την φωτεινη τσαλικογλου,μιλουσε για την ζωη της ελευθερα,αλογοκριτα,σαν να ηξερε πως το τελος ηταν κοντα..Σχεδιαζε να γραψει ενα βιβλιο τρομου.Δεν βγηκε ποτε.Αντιθετως εβγαλε σε βιβλιο τη αλληλογραφια που ειχε με την μητερα της,οσο και τα προσωπικα της ημερολογια.Αγνωστο το γιατι.Ηθελε να κλεισει λογαριασμους?Ποιος ξερει...Ενα απο τα μεγαλα της παθη ηταν το τσιγαρο, μαλιστα σχεδιαζανε παλι με την φωτεινη τσαλικογλου να γραψουν ενα βιβλιο που θα μιλουσε για την εξαρτηση του συγγραφεα απο την νικοτινη....Δεν προλαβε.Ενα τελευταιο τσιγαρο της εκοψε το νημα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου