Καπου ,Καποτε

Η αλήθεια είναι,οτι οταν δέν εκτιμάς κάποιον,δέν ασχολείσαι μαζι΄τού,πόσω μαλλον δέν τού ΄δίνεις τό γραπτό σού{τί να΄τό κάνει?Νά τό φάει?Αφού είπαμε ..δέν τόν εκτιμάς...}Καμιά φορά ομως σέ πιάνει τό παράδοξο  καί η περιέργεια,και ρίχνεις γεφυρες γία νά διαπιστωσεις,αν ο χρόνος κρατάει τίς ιδιες  σταθερές.Την ίδια ανομοιότητα στα πράγματα Τίς΄ιδιες  τσίμενταρισμενες ιδεες,βγαλμένες κατευθείαν από τό χρονοντούλαπο τών 15 χρονων σού,καί φυσικά φυσικά,το ξέρεις .και δέν χρειάζεται νά διαπιστώσεις ,οτι δέν εχει αλλάξει τίποτα.Οσο καλός κί αν είναι ο κηπουρος ό βράχος δεν ανθίζει.Αλλά μιλαμε γιά τεραστειο βράχο, τόσο που σοκάρεσαι.Φίλος τών 15 χρόνων σού.Καλυτερα να σέ κηδέψω φίλε  μού,δέν καταλαβαινεις  μία.Παίρνεις  τό γραφτό και τό διαβάζεις,μέ τά μάτια τα αλειτούργητα,μάτια πιό  αχρηστα κι από πατάτες,καί συνεχίζεις νά διαβάζεις.Μάτια πού εχουν νά ανοίξουν βιβλίο πρίν από το λύκειο.Σινεμά πηγε τελευταία φορά πρίν 20 χρόνια.Παρόλα αυτά εχεις αποψη φίλε.Γιά τήν τέχνη .Γιά τήν ζωή..."Δέν είναι ασχημο ...θέλει λιγο δουλειά ακόμη..."σού λέει μέ σιγουριά ο φίλος,καί σύ μέ τό ζόρι κρατιέσαι γιά νά μήν τόν δείρεις.Αλλα μετά τό φιλοσοφεις τό πραγμα καί κάπου μέσα σού  τόν ευχαριστείς.Γιατί σκέφτεσαι,πώς αν εσπαγε τό πόδι τού ό διάολος καί τού άρεσε τί θά κανες?Θά πρέπε νά τόν αγκαλιάσεις καί νά τόν κεράσεις ένα σφηνο.Ενώ τώρα τίποτα.Μιά χαρούλα.Ούτε ενα βλεμμα ούτε μιά κουβέντα.Αλλά μετά πού κάθισα λίγο μονος μού ,τό διάτριψα λίγο τό θέμα,καί κατέληξα τελικά πώς οί ανθρωποι δέν είναι τόσο τά λόγια τούς οσο οί χειρονομίες τούς.Ο τρόπος πού σέ κοιτάζουν,ναί τό βλεμμα ,αυτό κανει τήν διαφορά.Αλλα αντί γιά βλέμμα, βλέπεις μία τρύπα.Καί πικραίνεσαι.Οχι πολύ ,γιατί μέσα  σου τον αποχαιρετησες ηδη τον παιδικό σού φίλο.40 χρονώ ο φίλος.Καχύποπτος.Ολοι τόν ζηλεύουν.Καμιά καλή κουβέντα γιά κανένα.Ουτε γιά σένα.Μιά χαρά ο φίλος.Τσιγγουνης ο φίλος στά παντα.Τίς νυχτες κοιμάται , καί τά πόδια τού παθαίνουν κρυόπαγηματα από τήν μοναξιά.Ούτε μιά σχέση τής προκοπής δέν μπόρεσε νά κάνει,κί οταν προσπάθησε νά κάνει  τά κατάστρεψε όλα.Κακόμοιρε φίλε.Παλιά θυμαμαι κάποια αγκαλια σέ παρηγόρουσε,σου μάθαινε πώς νά μοιάζεις με καλό ανθρωπο.Αλλά τήν επνιξες τήν αγκαλιά,καί εμεινες γεροντοκόρη.Θιγμένη σάν κακιά.Οχί σάν.Κακιά.Σκέτο.Τωρα σκέφτεται νά ανοίξει μία εταιρεία Μαγγουφηδων γιά νά πνίξει τόν καημό τού,καί γώ σκέφτομαι πώς θά πεθάνει καί δεν θά ρθει κανείς στήν κηδεία τού.