Δεν δείχνεις,είσαι

Η αγάπη γράφει μπροστά στον {μικρό }κομπιούτερα.Ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για το μέλλον.Εγω πάλι συντάσομαι μ~αυτο που λέει ο ξυδάκης στην καθημερινή.."Το μέλλον τελείωσε .Το ξοδέψαν αλλοι".Βέβαια μπορεί να μην το ξόδεψαν ολο,και να  εχει καμιά ικμάδα για την τέρψη,αλλά προς τα εκει οδεύει.Απο την αλλη,η αγαπή Μου τρέμει για το δικό μου μέλλον,το προσωπικό.Δεν θα κάνεις καμιά ασφαλεια? μου λέει..Περνάνε τα χρόνια,τι περνάνε δηλαδή περάσαν.40 εγινες τι θα απογίνεις..
Μήπως πρέπει να αρχίσω να  το ψάχνω ?Για να δω..Τι λέει για  ολα αυτά ο ιστρούχτωρ Πανόπουλος..."Δεν υπάρχει χώρος και σχέσεις που να μην παίζονται παιχνίδια εξουσίας"Νάτο.Επρεπε να το χα καταλάβει.Επιτηδες τα λέει η αγάπη μου αυτά για με σαμποτάρει.Στην ουσία δεν θέλει να κάνω ασφάλεια.Γιατί αν κάνω και πάψουν να μετεωρίζονται εκρεμότητες και θέλω πάνω απο την κεφάλα μου,μπορεί να με παρατήσει.Σου λέει παρά είναι ασφαλής αυτός,σαν να παροπλίστηκε περισσότερο απο οσο πρέπει.Κάτσε να τον παρατήσω τώρα για να μάθει.Συμπέρασμα εύληπτον.Δεν πρέπει να κάνω ασφάλεια.Συνεχίζει ο δάσκαλος..."Ο Αρης βρίσκεται στον Λέοντα,αυτό σημαίνει οτι ο θυμός που εχεις είναι μπαγιάτικος,τότε που σαν παιδί σου απαγόρεύαν να εκφράσεις τον θυμό σου" Α γιώργο μου εδω θα τα χαλάσουμε.Γιατί εμένα με ξέρεις,εγω και η ησυχία ενα αγνωστο γεγονός.Πως να στο πω,δεν ταιριάζουμε.Ακόμα εχω τύψεις για το χαστούκι που είχα ρίξει στον ντάντυ μου..Τώρα ομως πες μου τα καλά νέα

              Η Α φροδίτη στον σκορπιό προσπαθεί να βάλει διαλλάκτικότητα εκεί που υπάρχουν εστίες πυρός"Αυτό τώρα θείε γιώργο είναι καλό νέο?Γιατί αν είναι αυτό το καλό ,το κακό ποιό είναι?Μήπως πηγαίνεις με την  αρχή της ελασσόνος προσπάθειας,κάνεις το εύκολο ,το πρόχειρο,κι αφήνεις την μείζονα προσπάθεια για αργότερα?   Κάτι τέτοιο πας να μου κάνεις.Θες να με χωρίσεις,γιατί εγω δεν βλέπω καμιά εστία πυρός.Μήπως ομως εννοείς οτι θα πάρει φωτιά το καλοριφέρ  εκεί που κάθεται τώρα η αγάπη μου?Ναι αυτό εννοείς. Γιατί με είχε προειδόποιήσει η αγάπη"Τάκη εχεις κάνει ποτέ εξαέρωση στο καλοριφέρ,η εστω κάποια συντήρηση?Θα χεις πρόβλημα κάποια στιγμή.."Να τη η στιγμή.Ηρθε,δαφνοστεφανώμενη απο το μέλλον.Οπου να ναι γίνεται η εκρηξη.{μικρή μην φανταστείς}Πετάγεται  η αγάπη εντρομη και με βρίζει.Πετάγομαι και γω επάνω,του πετάω το αμπαζούρ{μικρό για να φανταστείς}και επειτα του δείχνω την πόρτα.Είσαι ξένος.Να φύγεις.{τόσο ευκολα ΄χωρίζουν οι ανθρωποι?Τόσο βλάκα μου..}Φυσικά δεν το εννοώ.Γιατι η καρδιά μου κλαίει,και στο βασίλειο της δικής μου καρδιάς το στέμμα εχει δοθεί.Το λέει και ο Πανόπουλος.."Οταν η καρδιά κλαίει,δεν εχει αλλη επιλογή απο να την ακούσεις..                     

Εχω παράπονο

.Η αγάπη μου δεν με διαβάζει .Γενικά δεν διαβάζει αλλά λίγο με νοιάζει.Εμένα να με διαβάζει θέλω  και τι στο κόσμο.Αλλά  αυτος τίποτα.Οχι πως δεν το θέλει.Οοοοοοοοοχι.Το θέλει.Αλλά να,το παίδι ξεχνιέται.

                             Μία οι δουλειές,μια το σπίτι,μια η μάνα του.Η μάνα.Η μάνα  εκάβη.Με συμπαθεί.Με εγκρίνει.Τώρα που ηταν στο νοσοκόμειο{μην σου πω λεπτομέρειες και σε ρίξω}ολο γελούσε.Δηλάδη εγω την εκανα και γέλαγε,παρακαλώ σε μένα τα παράσημα.Εχω ενα ταλέντο τελικά.Ισως και το μοναδικό {τρομάρα μου}Κάτι είναι κι αυτό.Αλλά γενικά κάτι παθαίνω με τις πένθιμες καταστάσεις η τουλάχιστον με τις καταστάσεις που επιτάσουν ενα ετσι πιο σοβαρό χαραχτήρα.Που δεν τον εχω ετσι κι αλλιώς.Μου το εξήγησε καλύτερα μια παραψυχολογα που ειχε ερθει στο μαγαζί.Στο 5 Jack μου πε..Πάσχεις απο καταδιάθεση αγνοιας.Αυτό σημαίνει κούκλε μου και κουκλίτσα μου,οτι εγω,μπορεί και συ βέβαια,να περνας η να περνάω καλύτερα ενα δραμα,ενα θάνατο,μια αρρώστια,και γω  να νομίζω οτι εχω παει στο λούνα παρκ να κάνω μπαλαρίνα.Ενα τέτοιο πραγμα πολυ εξαλλο.Τόσο εξαλλο που αρνείσαι να το παράδεχτείς.Στην αρχή ,και γω οταν μου το πε το ψυχοπουτανάκι τρόμαξα.Μετά θύμωσα.Γιατί ξέρεις πως είναι οι ψυχοπούτανες και τι μπερδεψούρα σου κάνουν..Σου λεει..πας να μας κρυφτείς κουφαλίτσα?Μας το παίζεις ροκοκό?Πάρε τώρα μια διαγνωσούλα εμβρίθεστατη,εγω που το χω  διατρίψει το θέμα.Εγω που εχω τόσους πάπυρους στα σαικόλοτζι,μου κλάνεις τα παπάρια,επαρχειωτη,βλαχάρα,που εμαθες και τον παπαγιώργη και κλέβεις τις ατάκες του...Οτι πεις γιατρέ μου.Μαχαίρι ο παπαγιώργης.Απο αύριο Ξανθουλη.Στο ορκιζομαι.Να μην ξανάγορασω ποτέ μου  Down town.Που δεν εχω πιο ιερό.Που τ`αγοράζω και τρέμει η ψυχή μου.Μην με δει καμιά ψυχη αρούκατη και με στειλει σε θάλαμο αερίων..Σαν το Ριζοσπαστη το 70 ζω,ενα τέτοιο δράμα.Σαν την γιαγιά μου που το κρύβε στον κόρφο της[το ριζοσπάστη καλέ],για να πάει να μορφωθεί ο παππούς ο λεβέντης που ειχε σφάξει στην κατοχή 40 παλικάρια.Πολυ αιμοσταγής ο παππούς,απο κει θα πηρα αυτο το μοβόρικο.Ατιμο πράγμα το d.n.a.Σ`ακολουθεί παντου.Η ενοχή ηρθε και καρφώθηκε  μαζί  με την μητριά παραμάνα μου,την ωρα ακριβως που γεννιόμουνα,ναι,ναι δυστυχώς είχαν σχολάσει  και οι μοίρες,οπότε καταλάβαινεις.Απο τοτε..Απο τότε λοιπόν με κυνηγάει το φάντασμα της μανίνας και της κατερίνας...Απο τοτε θυμάμαι τον ευατο μου να σφίγγεται  η καρδια του την στιγμή που λεω στην περιπτερού ,αυτά τα ακατανόμαστα ονόματα..απο τότε κρατά η βαθιά πληγή,η οποία διαρκεί ως σήμερα...αχ ομως..για κάτι τέτοια γέννιεται ο ανθρωπος...για κατι τέτοια αξίζει να ζει..Γιατί σήμερα το περίπτερο λέγεται Metropolis.Πας ας πούμε να αγοράσεις το καινούργιο της  σελίν.Πως θα φτάσεις ως το ταμείο ,με τι κουράγιο?Δεν εχεις.Παρ ολα αυτά το βρίσκεις .Ειναι η μεγάλη στιγμή,εκείνη η κορυφαία στιγμη ,η οποια κοιτάς κατάματα την ερημη ταμία ,και της λες πολύ σοβαρά "Για δώρο".Φυσικά η ταμίας δεν είναι τοσο στούρνος,καταλαβαίνει οτι ΔΕΝ πρόκειται για δώρο ,αλλά τι να κάνει η κακομοίρα?Να σε φτύσει?Θα το κάνε πολύ ευχαρίστως.Δεν το κάνει ομως,απο σεβασμό στο πελάτη .Σε σένα δηλαδή.Και καλά ολα αυτά...θα αρπάξεις στα γρήγορα την σελίν ,θα τρέξεις στην ταμία,θα στο τυλίξει,θα φύγεις.Αν ομως δεν προλάβεις?Αν στις σκάλες εκει που κατεβαίνεις συναντηθείς με τον Χ φίτουλα τι θα κάνεις?Πως θα κρύψεις την ντροπή ?Τι θα κάνεις,θα φας το τσι ντι ,δεν μπορείς,θα σε φαει ο φίτουλας.Με τον  οποίο συγκεκριμένο φίτουλα χορεύατε αν θυμάσαι καλά χθες το μαγαζί  Sisters of merci.Γιατί αν είσαι ετοιμος να του πεις ταχα πως ειναι δωρο για την ξαδέλφη σου την Ριρικα ,θα φανείς μαλάκας.Και συ δεν είσαι.Απλα είσαι ατυχος,γιατί δουλεύεις σε ροκαδικο.Ενω αν δούλευες στο  Sodade ,θα σε πνίγε πολυ ευχαρίστως για να αποκτησει την σελινοσουπα.Ενω τώρα..ντροπή και αίσχος... Αλλά και στα βιβλιοπωλεια  περνώ μεγάλες ταραχές.               

Βγήκε ας πούμε η αυτοβιογραφία της τζεην φόντα.Να μην την πάρεις ?Να μην το δώσεις το 30αρι σου,αφου καίγεσαι να μάθεις τις χρυσές λεπτομέριες.Για τα οσκαρ.Για τον γυρισμό.Για τον τεντ τέρνερ.Για την βουλιμία της.Για τους εμετούς της.Ολα αυτά σε βοηθούν πάρα πολύ να συγκροτήσεις τον χαραχτήρα σου.Να μεγαλουργήσεις πάνω στο ακύμαντο της υπαρξης σου.Πανω εκει λοιπον που εισαι αγκαζέ με την τζέην πετιέται απο το μεσαίο ράφι η Κικίτσακαι με την μπάσα της φωνη ξεσηκώνει το μαγαζί.."Ρεεεεεε  αλήτη δεν ντρέπεσαι?Και μετά λες οτι είμαι  η αγαπημένη σου ποιήτρια..σε ποιόν τα πουλάς αυτά?Αλήτη..για την τζεην το χεις το 30αρι..οταν εγω ομως εβγάλα τον τόμο μου κάνες μούτες..δεν ξέρω..κι ειναι πολύ ακριβό..και θα δούμε...αλλά μην νομίζεις..ξέρω οτι το χεις βουτήξει..Να,θα φωνάξω τώρα την πωλήτρια για να μάθεις.."Ει κοπελλιά..τον βλέπετε αυτον τον μούλο?Εχει κλέψει το βίβλιο μου,ναι αυτό που ειχα βγάλει στον Ικαρο,και οχι μόνο  αυτό..Τι μπροχ εχει πάρει,το τριτομο ξέρετε,τι μούζιλ..μιλάμε για μεγάλο κλεφτρόνι..Αχ καλη μου πρωτοπορία ,τι καλα που εβαλες κάμερες και μας προστατεύεις  απο αυτά τα ορνια..."Κάτι τέτοια δράματα ζω,και μου ρχόνται στο μυαλό τα στερνά λόγια του πατέρα μου.."Παιδί μου σε στραβό μονοπάτι περπατάς"Ρε μπας κι είχε δίκιο?Να ΄ρωτήσω την ψυχοπουτάνα.

Χόρτασα βλέμμα

Tόνοι γραμμένης υλης.Στη Fnac.Περιμένοντας το είδωλο χαζεύω τα βιβλία.Τα μεγάφωνα κάθε τόσο σε προσκaλούν..στις 2 θα μιλήσει η Ζ.Ζ.Ναι κοπέλλα μου,το ξέρω,το ξέρω οτι δεν το λες για μένα αλλά για τον αδαή πελάτη,,οπότε ντάξει.Ωραία πάντως εδω,πλάκα εχει.Θα μ`αρεσε να δουλεύω  εδώ,αλλά με τα λεφτά που δίνουν ουτε λουκουμάδες δεν παίρνεις.Να εστιάσω την πρόσοχη μου στα βιβλία,το Ειδωλο αργεί ακόμα.Τι βλέπω εδω?Σώτη,παντού σώτη.Η αυγουλωμένη σωτη και το πονημα της.Να το ξεφυλλίσω λίγο μπορεί να με ψήσει.Για να σε δω...τι γράφει εδΩ?..Αποτυχία δεν σημαίνει να πέφτεις,αλλά να μένεις εκει που επεσες.

                                                         Πολυ ακαδημαικό μου ακούγεται..Δεν ξέρω κιόλας,εξαρτάται τι είδους αποτυχίας κουβαλάς.Αν είναι εκ της φύσεως,παράτα το,μην ασχολείσαι καθόλου,αστο στην ησυχία του,δεν πρόκειται να αλλαξει τίποτα.Αν είναι εξωτερικό..ε και πάλι..το συζητάμε.Δηλαδή αν πρόκειται για δουλειά,πως να στο πω,αν κάνεις μια δουλειά,σε προσλάβουν  σε μια δουλειά και σε διώξουν,κι αυτή η δουλειά είναι ονειρο ζωής,ε εκεί το νιώθεις ενα αισθη΄ματάκι αποτυχίας,ιδιως αν  δεν εχεις ενα ευρώ στην ακρη{που δεν εχεις,αλλά ετσι στο λεω για να σε πικάρω..}Αν τώρα πρόκειται για σχέση,ε και πάλι..εξαρτάται μωρέ κι απο τον ανθρωπο.Εμένα πάντως αμα με διώξει ο δικός μου,δεν θα νιώσω αποτυχία,πίκρα θα νιώσω.Γιατί πολλά ακούω τελευταία περι αποτυχημένων σχέσεων.Η σχέση,κούκλε και κουκλίτσα μου είναι δύσκολο πράγμα.Μοναχικό.Και επίμονο.Σημαίνει τσάκισμα νεύρων και οριόθετηση εμμονών.Γιατί αμα είσαι πολύ εμμονίκος,σαν τον Α. το καις το σύστημα.Και μετά αντε να βρείς  ψυκτικό.Η σχέση μπειμπι δεν  είναι παντόφλα να την σέρνω απο την σαλοτράπεζαρια στον καμπινέ.Ασχετα αν μερικοί την αντιμετωπίζουν  σαν παντόφλα,και δη πατημένη .                                   Γι αυτό και   συ βρε κουτό πρέπει να προσέχεις.Δοκίμασε πρώτα το προιόν.Μην αγοράζεις γουρούνι στο σακί.Ξέρω,ξέρω εχεις μείνει μόνος εδω και 450 ετη,και η μοναξιά σε εχει συνθλίψει.Αλλά κι αυτός που γνώρισες ,μην νόμιζεις ,δεν παει πισω ,κι αυτόν η μοναξιά τον εχει συνθλίψει .Καλός ομως φαίνεται.Για να τον δούμε.Να τον δοκίμασουμε.Ξέρω,ξέρω σου πε οτι είναι ορφανός,και οτι εχει κάταγμα στο δεξί λοβό,απο το πολύ ξύλο που ετρωγε μικρός απο τον πατέρα του.Ε να τον αγκαλιάσεις τοτε,να κάνεις μια πρόβα ορφανού.Ξέρεις,κλάμματα,οδυρμό,παναγιά μου,τι σου συνέβη,τέτοια αλλόπαρμενα.Ξέρω,ξέρω,φαίνεσαι καλό παιδί,να σε εμπιστευτώ.Αφου σε δέρνε ο πατέρας σου καλός θα σαι.Βέβαια και μένα με δέρνε ,αλλά δεν ημουν καλός ,αλλά να μην το κάνουμε θέμα.                    Τωρα ομως που γνώρισα εσένα θα σιάξω,Θα σου υποταχτώ.Ξέρω,ξέρω.Εχεις αγαθές προθέσεις,δεν θες να μου αλλάξεις τα φώτα,μόνο καμιά λάμπα καμένη στο μπάνιο.Ξέρω,ξέρω.Οι φίλοι μου σου φαίνονται λίγοι και αγράματοι?Ε να τους πετάξω τοτε.Αφου εχω εσένα βρε.Ημουν ενας τυφλός που προχωρούσα στο σκοτάδι,και ηρθες εσυ ο βλέποντας και μου δώσες το φως.Να σαι καλά μαγκα μου,τρελλέ μου πειραιώτη με τα μπακλαβαδωτά  τα μάτια σου  θα με κάνεις πότη.Μπορεί και ποιητή,εξαρτάται απο την τρέλλα μου.Γι αυτό και συ μην δίνεις σημασία.Η σώτη φταίει.Τα βίβλία φταίνε.Οι ατάκες φταίνε.Οι ανθρωποι δεν μου φταίνε.Γιατί είναι αδύναμοι,και οπου βλέπεις αδυναμία ζυγώνει κοντά και η λύπη,γι αυτο  λοιπόν ασε εμένα τον τρελλό να λέω τα δικά μου.Που αμα θες ,τα λες και δικά σου.Αντε,το κλείνω το ρημαδόβιβλίο,αρκετά μορφώθηκα.Ακουσα αλλωστε 3 κουδούνι.Οπου να ναι βγαίνει το Ειδωλο.                     

Και με το φως σου ,επανήλθα

                                                                                                                                                            

                                                          Ξύπνησες?                                                                                                                                              Είσαι σίγουρος?                                                                                                                                                  Νιώθεις  πολύ χάλια?                                                                                                                                                          ε τότε......                                        ε  τοτε...                                                                                                                                             να πας   στής Ζυράννας                                                                                                                                      Σήμερα δεν είναι η μέρα?                                                                                                                                                              δεν ηθελες να την γνώρισεις?      αντε   .Σήμερα θα ναι στη  FNAk

  πως σου φαίνεται που είσαι σε απόσταση αναπνοής   με το είδωλο ?                                                                                    Τι? Τρεμουν τα ποδάρια σου?Εεεεεεεεεεε   και με το δίκιο σου.Τράβα μια φωτογραφία ακόμαΚουκλίτσα.Για τράβα κι αλλη μια δεν με επεισεςΑααααα  αρχισε το γλεντι.΅Ω συστάδες δέντρων,σκοτεινές ευωδίαζαν,αγριατριανταφυλλα μαζί και γιασεμιιά...λίγωνε την ψυχή ετούτη η ευωδιά καλωντας τη σε ενα γλυκό μυστήριο...Ω ρυακι ,με τη βαθιά απρόσιτη πηγή,που με οδηγουν τα μυστικά νερά σου....             τι να σκεφτώ Ζυράννα μου.Σε μισό λεπτό θα με τυλίξουν  τα πέπλα σουΥπογράψε σ`αυτήν την κότα.Ακουσε απο τα μεγαφωνα το ονόμα σου και νόμιζε οτι ησουν μπομπονιερα.Τι νόμιζες?Ηρθε να φάει κουφετα.Αυτή είναι αλλη κότα .Κυρά ζυραννα μου σε αποκάλεσε.Γιατί δεν την χαστούκισες?Σε θαυμάζω για την ψυχραιμία σουΚαι τώρα ο κοκοβικος.Ενας ελεεινός  60αρης με τα παλιά σου βιβλία υπο μάλης.Εχει τις παλιές εκδόσεις.Πήγε να μαγέψει την μάγισσα.Οχι σε τα μας μαι φρεντ.Αντε τζουζ.Θα αφιονιστεί το είδωλο.Αντε,εχουμε και μεις σειρα,κοιτα τον καμαρώνει....ΡΕ...Θα σου ριξω κάνα μπατσο..ετοιμος ειμαι.Αλλά τώρα....τωρα......                                                                                                                                                                         τωρα...ειμαι         εγω   ελα     κουράγιο.Μπορείς.Ετσι μπράβο.Οχι ,δεν είμαι εγω αυτός,οσο κι αν το παλεψα δεν μπόρεσα.    Μια αλεπουδίτσα είναι.     Ηθελα να  μας βγάλω την ωρα του τρόπαιου,την ωρα της τζιφρας...αλλά δεν τα κατάφερα.....        μετα απ`αυτή ...Εγω......ΥΕ΅SSSSSSSSSss                                                                                                                                                             σε κοίταξα στα μάτια.Με κοίταξες και συ  "Πως σε λένε?" με ρώτησες...Τώρα θέλεις να σου πω ε? χριστέ μου αισθάνομαι τοοοοοοοοοσο   γελοιος,αι γουοντ κισσ  γιου baby...μας βλέπει ο κόσμος ε?Δεν πείραζει καλή μου..μιαν αλλη φορά...σήμερα πήρα γέρη δόση...      και τι δόση..και τι βλέμμα ηταν αυτό που μου εριξες..λιωμα εγινα...

Προδομένες Διαθήκες

Αντε  ..το δα κι αυτό...2012 και τα μυαλά στα κάγκέλα...Εγώ που ετρεχα μια ζωή  πίσω απο την ταιβάν και το σινεμά του Φασπίντερ,να απολαμβάνω τώρα αυτό το εξαίσιο μυγόχεσμα..Αλλά στη ζωή τα πράγματα πηγαίνουν αγκαζέ.Το υψηλό με το χαμερπές,και η εντίθ πιάφ παρέα με την Ντιαμαντα γκάλας{που δεν την ακούς ετσι κι αλλιώς,αλλά λέμε τώρα..]Αλλωστε η εξειδίκευση σε κάθε τι οδηγεί σταδιακά στον αφανισμό.Το χει πει ο φούλερ,αλλά και να μην το χε πει,το χα σκεφτεί πρώτος,οπότε οταν το διάβασα το επιβεβαίωσα.Γι αυτό λοιπόν κάνε οτι σου κατέβει.Το δικαιούσαι.Οπως δικαιούται και ο Ραιαν να είναι θυμωμένος

Βλέπεις  η Φαραχ δεν του αφησε ούτε ενα σεντσο  για τσιγάρο,ανοιξαν την διαθήκη ,στην απέξω το αγόρι.Τα αφησε  η πορνη στον κρυφό εραστή της.{Απο το  ξύλο θα το παθε η καημένη]Απο το πολύ δείρε δείρε να τι παθαίνει ο ανθρωπος..σου κλείνει μια και καλή την πορτα της ΄μνήμης,κι αντε να βρείς εσυ μετά γιαλόχαρτο να την φέρεις στα ίσα της..

Αλλά κι αυτή βρε παιδί μου ακαρδη..Τόσες συγνώμες να μην εκτιμήθουν καθόλου?Τι ψυχή παρέδωσες αγαπημένη?Τι χρώμα είχε?Α ρε προδότρα καρδιά...αλλούς ερωτεύεσαι και με αλλούς παντευέσαι τελικά..Πάντως αυτό που ειχα γράψει τις προάλες οτι πέθανες ερωτευμένη δεν το παίρνω πισω,γιατί ετσι εγιναν τα πράγματα,απλά εσυ μας την εσκασες απο αλλο παραθυρο.Η προδοσία σου δεν μπορεί ομως να τελματώσει την θλίψη μας.Τουλάχιστον αφησες την γκαρνταρόμπα σου στο ράιαν.Κάτι είναι κι αυτό.Θα μπορέσει να κάνει κάποτε μια αναδρομική εκθεση πάνω στο εκθετο μπαζο της προδοσίας σου.Μήπως ρεφάρει το ατομο απο αυτό το χουνέρι που του εστησες εσυ και η μοίρα.Παντως εμενα οι διαθήκες μ αρέσουν.Προδομένες να μην είναι,και περνάω ζάχαρη.Να πάρω τωρα τελέφον  να πω στην  Μ. να συντάξει μία..Λοιπόν εγω ο Τακις Χ αφήνει τα εξης περουσιακά στοιχεία στους...Στον Α.Σου αφήνω  τα C.D μου,παρτα ,ξέρω δεν είναι του γουστου σου,αλλά δεν γίνεται, δεν μπορώ ,δεν θέλω.Πάρτα να με θυμάσαι και οτι κακογούστο βρεθεί μπροστά σου μην το σπασεις..να θυμάσαι παντα, οτι εγω και το κιτς κάναμε καλή παρέα.                                                                                                  Στην  Γ. τα μισά απο τα βιβλία μου,μπας και κόψει τίς βόλτες στο φεισμπουκ και γινει ανθρωπος απο ποτιστήρι που ειναι.Στον Τ.τα αλλα μου μισά με την προυπόθεση να μην τα πουλησει, μην κατέβει στο χωριό το φάντασμα μου και τον στοιχιώσει.Σε Σενα Ανυπερβλητο και Χαριτωμένο πλασμα,αφήνω τα υπόλοιπα.Πάρτα στα χαρίζω ,δεν είναι και πολλά ,κάντα κομπολοι.Μια κρεββατοκάμαρα και ενας καθρέφτης είναι ικανά να σε στέρξουν μια ζωη..Τέλος σε σενα  που σου μιλάω ,αγαπημένη μου δικηγορίνα σου αφήνω τις φωτογραφίες και τα γράμματα μου ,σαν ενδειξην  αμετρης αγάπης την οποία δικαιούσαι....αυτά θα υπαγόρευα στην Μ. αλλα επειδή εχω κάποιες επειγούσες δουλιτσες  τα επομένα 40 χρόνια λεω,λεω να την αναβάλω επ αοριστόν ..Αλλωστε κάτι μου λέει  πως οι αγαπημένοι μου δεν θα προλάβουν να ακούσουν  τα υστατα λόγια μου...Οι δουλειές που λέγαμε..

Eίμαι καλά

Ο Θ.{βλέπε θεός είναι ιδιαίτατος ανθρωπος.Παράδοξος.Τόσο παράδοξος που σαστίζεις.

Ο θ. δεν  θα σε κρίνει ποτέ.Οτι κι αν κάνεις,οποιο αποτελέσμα κι αν σε βρει,η μόνιμη επωδός του ειναι ιδια "Παντα το περίμενα αυτό απο σένα".Ετσι σου λέει και καθαρίζει.Αυτό δεν σημαίνει οτι ειναι ολιγόλογος.Αντιθέτως.Λυρικός πότης{οπως λέμε λυρικός ποιητής} δίνεται στην βότκα με χάρη,και με εναν ανεπαίσθητο λυγμό απο τα βάθη του ουρανίσκου του,σου μιλάει για τα πάντα.Παντογνώστης η πουτανίτσα.Να,προχθές μου μιλούσε για γάτες "Εχω δει πολλές φορές μου είπε γάτα  χωρίς χαμόγελο,αλλά ποτέ χαμογέλο  χωρίς γάτα"Με πιάσαν τα γέλια."Δικό σου ρε μάγκα είναι αυτό?Γούστο εχει."Και βέβαια εχει γούστο,μου απάντησε με σιγουριά.Η γάτα μου εννοείται..Πάντα φροντίζω το νόημα,οι λεξεις ας φροντίσουν μόνες τους τον ευατό τους..και μ`αφήνει αναυδο με την παραδοξολογία του...                                                                                              Αλλά ο ατιμος ποτέ δεν σ αφηνει να προχωρήσεις περισσότερο  απο  οσο σου επιτρέπει.Πάντα θα σε αφήνει στην "απέξω". οταν τον ρωτάς αν εχει ας πούμε "σχέση" σε κοιτάζει καλά καλά  και σού  απαντάει σαν κεραυνός"Παντα χάνω λιγότερα απο οσα κερδίζω..." και σ`αφήνει ταπί και ψύχραιμο.Τουλάχιστον μιλάει για τους γονείς του.."Κάπου θα ζουν κι αυτοί..σε κάποια γη παχιά γεμάτη σαλιγκάρια..."Είναι και ποιητής  ο ατιμος,το ξέρω.Αλλά το καλύτερο μου το πε χθές καθώς επινε το ευλογημένο του οισκάκι του,και γω το ευλογημένο μου ανα ψυκτικο.."Πιές λίγο απο την τεκίλα σου..θα κρυώσει...Τον κοιταξα εντρομος.Λίγο ελειψε να πάθω ριξη βολβού. "Βρε γλυκέ μου  του είπα τρυφερά εγώ δεν  βλέπω καμιά τεκίλα..οπότε πως να πιώ λίγο? Με κοίταξε τότε βλοσυρά και με κατακερμάτησε.."Εννοείς οτι δεν μπορείς να πιείς λιγότερο.Γιατί ειναι πολύ εύκολο να πιεις περισσότερο απο το τίποτα...Απο κείνη την στιγμή σκέφτομαι σοβαρά να γίνω αλκοολικός.Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά.           

                                

Σάν δυό σταγόνες φίλοι

Ωραία ηταν προχθές πού βγήκαμε γιά κρασί.Νά ξαναπάμε .Ωραία ψεμματα σού είπα.Αλλά καί σύ μού πες.Η μού φάνηκε οτι μού πές..Μπά μού φάνηκε.Αλλά ησουν ολος ενα "κρυφό παράπονο",φλού πρός τό καθαρό ,ησουν δηλαδή τό ανέφικτο αυτοπροσώπως.Μ`αρεσες ομως.Καί τά τραγούδια πού επαιξες,κι αυτά επισης.Καί ο merfy,ο ξεχασμένος μού πρίγκιπας.Μ`αρέσει πού δέν μού αργείς τά χατήρια μου.Αλλά καί ο Ζακ μπρέλ καί η γαλλομανία μού.Κι ο χαμένος μού ερωτας.Θυμάσαι.Μέ τό διαβατήριο στά δόντια τότε.Ημουν ετοιμος νά  φύγω.Δεν εφυγα .Εμεινα.Αλλά ηταν σάν να είχα φύγει από τότε.Θυμάσαι?
,

Διάβασα κι αυτή την γαμοατακα λιώμα   εγινα. Η  ζωή                                                                                                                                    τό χρονικό τής αποτυχίας σέ κλιμακούμενες δόσεις.Λιώμα εγινα.Δέν ξέρω,αλλά αυτή η ατάκα μέ πάει σχεδόν 20 χρόνια πίσω. Εικόνα μνήμης...Εγώ καθισμένος σ`ενα καναπέ καί γράφω.Απεναντυ μού φίλη αγαπημένη  παιδική.Είναι ευτυχισμένη καί μού τό δείχνει .Είμαι δυστυχισμένος καί τής τό δείχνω.Αναρωτιέμαι τί μπορεί νά φταίξε κι ολη η δυστυχία τού κόσμου μέ εχει στέφανωσει.Γιατί νά μήν μπορώ νά είμαι στή θέση τής.Ναί αυτό σκεφτομαι,σκέφτομαι πώς θέλω τήν ζωή  τής,θέλω ενα ζευγάρι ζωής σάν τό δικό τής νούμερο,δέν θά τό δοκιμάσω,είμαι σίγουρος οτι μού κάνει.....Είδες τί κάνουν οί ατάκες?Σάν τά τραγούδια κι αυτές...Τί ?Κλαίς?Βάλε ενα κρασί ,γέμισέ μού τό ποτήρι ως επάνω ,ελα ,δέν θά πώ λέξη πού νά πλήγώνει ξανά.Τι?Θές νά σού πώ?Καλά λοιπόν νά σού πώ...Αντίο.Δέν θυμάμαι  νά τήν εχω πεί σοβαρά ποτέ μού.Αντίο.Πολύ βαριά λέξη.              Ενα τέτοιο τραγούδι θέλω νά μού παίξεις απόψε.Τό αγαπάς καί τ`αγαπάω,κι ας μιλάει γιά τά πράγματα πού αποχαιρετάς....  κι οσο γιά τό αντίο αστο νά περιμένει..                                                      

Εφτασα στό τέρμα τής διαισθησής μού,καί τώρα ξέρω πώς αυτό είμαι।Με ενα τραγούδι।Εδωσα μία καί τ`αγκαλιασα।Είναι η μοίρα μού।Νά πατάω σέ χαλάσματα। νά ανάβω τσιγάρο καί νά γελώ,κι οσους τρακάρω νά τούς κερνάω μοναξιά।Δεν αλλάζω॥δέν αλλάζω।Κρύβομαι βαθιά στό βαρύ παρελθόν μού. στόν κλειστό ευατό μού κερνώ ποτά।κι οποιος δέν είναι εδώ κοντά μού ανήκει αλλού.Πού ξανακούστηκε τέτοιος εγωισμός।Αλλά οτι κι αν κάνω δέν αλλάζω।Αυτό είμαι।Λίγο παραπάνω από οσα είχα σχεδιάσει।Σέ λιγο ξημερώνει। Κι αλλος δρόμος εκτός από σένα μού μοιάζει μέ ερημο।Ας τόν περπατήσουμε κι αυτόν.

Μήν τό πείτε κανενός

Σκέφτομαι σοβαρά νά τά παρατήσω.Δέν είναι κατάσταση αυτή.Προχθές μέ πιάσε ο "φίλος " πού καρφωνα, καί μέ εψεξε γιά όσα τού καταμαρτηρούσα.¨Μα είναι δυνατόν? μού είπε ζόρικα Νά γραφεις ότι θά πεθάνω,καί ότι δέν θά πατήσει κανείς στήν κηδεία μού?Είναι σοβαρα πράγματα αυτά?...τί πρόβλημα κι αυτό μέ τό γράψιμο...νά τά περνάς όλα από κόσκινο,γιά νά μήν θιχτεί κανείς...Δηλαδή ο Φιλίπ Ρόθ τί πρέπει νά κάνει? Νά μετοικήσει είς τήν απω ανατολή γιά να γλυτώσει από τούς επικριτές τού?Από τίς γκόμενες τού ,από τούς φίλους τού ,πού μέ τήν πρώτη ευκαιρία τούς ξεχέζει κανονικά?Α ρέ φιλίπ μόνο εγώ σέ νιώθω ,κί ας μήν γράψω ποτέ ούτε μιά αράδα σάν τή δική σού...Αλλά τι συγγραφέας θά ησουν ,αν εγραφες ας πούμε κρυπτικά?Γί αυτό καί γώ τό πήρα απόφαση.Ποτέ πιά κρυπτικά,καί σ`αυτό με βοήθησε αυτό τό πλάσμα

Ναί οπως τά βλέπεις.Μεγάλη η Χάρις .Εδωσε μιά συνεντευξάρα τήν κυριακή ,μέ στειλε αδιάβαστο.Λέει λοιπόν ή Χάρις"Πάντα ηθελα νά βγώ  στή σκηνή μέ κόκκινη παγέτα.Μού τρέχαν τά σάλια μού οταν τό βλεπα,αλλά δέν τό επετρεπα στόν ευατό μού.Ζούσα σέ ένα λούμπεν περιβάλλον κι εμένα κάτι μέ οδηγούσε κάπου αλλού..."Κατάλαβες?

Είναι αυτά πού ελεγα πιό πάνω.Τό τί θά πεί τό κόσμο.Νά πάει νά γαμηθεί τό κόσμο.Ρίξε τήν ζαριά σού κούκλα μού..."Πού λές εγώ έπαθα καρκίνο,καί δέν καταδέχτηκα νά παραστήσω τήν ασθενή.Είχα πρεμιέρα βλέπεις καί είπα στόν ευατό μού"οχι!"Θά παίξεις...Πόσους τέτοιους βιασμούς εχουμε κάνει στόν ευατό μάς...Αλλά δέν γίνεται αυτό..Δέν μπορείς νά πάς παρακάτω αν δέν πενθήσεις πρώτα οτι εχεις χάσει..."Καί κεί μέ σκότωσες Χαρούλα μού..αλλά μέ σκότωσες τόσο γλυκά,πού ηταν σάν ανάσταση...γιά αυτό λοιπόν φόρα τήν κόκκινη τουαλέτα  που γουστάρειςκαί βγές κουκλα μου καί πέστα.Δεύτερη ζωή δέν έχει.

Μαθήματα σχέσεων

Τόν περίμενα από καιρό..Ημουν σίγουρος οτι θά μού στείλει γράμμα..Χθες τό βράδυ εφτασε ,μέ αφορμή πάντα τό ερωτικό παράδοξο...

Το ξέρω οτι περίμενες οτι θά σού γράψωΠαροτι η δική σού η καρδιά ποτέ δέν μένει ποτέ αεργη.Παντα βρίσκει τρόπους νά γεμίσει τό άγονο κενό τής,είτε με σχέσεις,είτε μέ μυθιστορήματα,καί ξέρεις πολύ καλά οτι τά μυθιστορήματα εξηγούν την ζωή,όχι τήν δική σού φυσικά,αλλά τίς ζωές τών αλλων.Οι δικές μας παραμένουν ενα μυστήριο.Εμείς πάντα αναρωτιόμαστε,γιά τό πού πάμε,τί κάνουμε,καί κάνουμε πολλά.Ιδίως σχέσεις.Ειδικά εσύ,πού είσαι πάντα αυτό πού επιθυμούσες.Αλλά μην νομίζεις ,καί γώ,δέν έχω αποτύχει σ`αυτό.Ελευθέροι καί ωραίοι,εσύ όχι καί τόσο ελεύθερος,αλλά τουλάχιστον δέν ζείς τήν  κόλαση  της συμβίωσης.Αυτό πού γράφω στό τελευταίο μού βιβλίο.Ελευθερία φίλε μού.Εγώ αυτό διάλεξα στή ζωή μού.Εκεί κατέληξα.Ο ερωτας καί ή ελευθερία δέν διατίθεται σέ ποσότητες,καί κυριως δέν χαρίζονται,κατακτωνται,αλλά εγώ βαρέθηκα νά κατακτώ.Κάνω μιά σχέση,καί πάλι στά ιδια σκατά πέφτω.Θυμάσαι τί έγραφα στά μαύρα φεγγάρια?Ο έρωτας είναι ένα πρόσωπο πού υποφέρει καί ενα άλλο πού ενοχλείται.Ο ερωτας θέλει μυστήριο ,ξελόγιασμα,γοητεία,απουσία,κυρίως απουσία.Η  απουσία είναι τό πιό ερωτογόνο συναίσθημα.Οί πιστοί παραλληρούν μπροστά στήν απουσία τού θεού.Φαντάζεσαι ενα θεό  πού φανερώνεται?Γί αυτό καί μείς φροντίζουμε νά μήν παίρνουν ανθρώπινες διαστάσεις οί ερωτικοί μάς θεοι.Εύκολα βέβαια τό λές, στήν πράξη είναι πού χαλάνε όλα.Βλέπεις εγώ είμαι καλλιτέχνης,και σάν καλλιτέχνης είμαι ευεπίφορος στήν κολακεία,καί ξέρεις πολύ καλά οτι ή κολακεία είναι τό χειρότερο ναρκωτικό.Πλάσματα πού σού φαντάζουν από μακρυά άδεια κί ασχημα,όταν σέ πλησιάζουν καί εκδηλώνουν τό ερωτικό τούς ενδιαφέρον γιά τό πρόσωπο σού,δέν είναι καταπληκτικό τό πόσο αλλάζει η εντύπωση πού είχες γιά αυτά?Αλλά ετσι είναι ό πόθος..γιά νά γεννηθεί,χρειάζεται μιά κάποια ατέλεια,είναι ευαίσθητος στά μικρά ελαττώματα πού τά τιμά καί τά ξεπερνά μέ τήν ορμητικοτήτα τού,ενώ τά πολύ ομορφα πρόσωπα,κλεισμένα μέσα στήν μεταλλικότητα τούς,εχουν κάτι τό παγερό.Δέν λέω,έχω υπάρξει καί σαβουρόγαμης,καί έχω ερωτευτεί τών ερωτα τών άλλων γιά μένα,γιατί ουσιαστικά την σημασία πού σού δίνουν οί αλλοι ερωτεύεσαι.Γιά αυτό δέν κάνω σχέσεις,μόνο σχεσούλες,αν καί γάλλος ,καί ξέρεις πώς είμαστε εμείς οί γάλλοι μέ τόν έρωτα..ενδοτικοί καί ανυποχώρητοι,πολλές φορές από τόν πανικό τής μοναξιάς..Διάβασε τό βιβλίο μού φίλε μου,καί γράψε μού σύντομα.Τό ξέρεις ότι υπολογίζω βαθιά τήν γνώμη σού,σάν γνήσιος ερωτομανής πού υπήρξες.Αλλα μήν  ξεχνάς,ότι τό παρελθόν δέν γίνεται ποτέ τετελεσμένο ακόμη κί οταν ξεγραφτεί..                                   Με αγαπη.Ο αγαπημένος σού συγγραφέας.Πασκάλ Μπρυκνέρ