Για παντα..

Ηταν απο κεινες τις στιγμες που ενα μη εξασκημενο ματι τις προσπερνα.Ενα εξασκημενο ομως τις ενσωματωνει,και τις κανει κτημα του.Ζευγαρισια εικονα.Κολλημενα κορμια.Καυτα δακρυα σταζουν απο τα ματια της κοπελλας.Δεν μπορει να υποταχτει σ`αυτο το προσκαιρο συμβολαιο λυθης του ερωτα της.Δακρυα αποχαιρετισμου.κεινος σε λιγη ωρα θα φυγει.Μαλλον ειναι φανταρος.Κρατανε βαλιτσες.Ψιθυριζουν λογια ,που δεν ακουω,αλλα μπορω να φανταστω...Υπομονη..θα της λεει..υπομονη αγαπη μου..οπου να ναι τελειωνω..θα ειμαστε ξανα μαζι,και κεινη θα τρανταζεται απο τους λυγμους.Τα ματια  εξακολουθουν να τρεχουν και τωρα.Βλεπει σαν μυθιστορημα,αυτο που ζει.Τους προσπερνω,χωρις να δω την συνεχεια.Δεν μ` αρεσει να βλεπω ανθρωπους να κλαινε.Ειναι σαν εξομολογηση χωρις εξομολογηση.Εκεινη σε λιγο θα χαθει μεσα στο σκοταδι,και βαζω την φαντασια μου σε λειτουργια..κι αν εκει που περπατουσε,συναντουσε ενα βλεμμα,πιο ισχυρο απο τον ερωτα που νιωθει ηδη,ενα βλεμα ηδονης,σαρωτικο που να την εκανε αδυναμη. θα ανταποκρινοταν?Θα πηγαινε μαζι του ,εστω γι αυτο το βραδυ?Η μπορει κι αυτος,ο ερωτας της,με το δικο του τροπο, να του συνεβαινε κατι αναλογο .Στο ταξι η μεσα στο τραινο,να σκεφτοταν η να επρατε το ιδιο.Η απλα θα το κανουν, και θα σκεφτουν δεν συνεβη τιποτα?Μαλλον αυτο θα σκεφτουν.Αργοτερα που θα γυρισουν κατακοποι στο σπιτι,και θα πεσουν να κοιμηθουν,θα στειλουν εκατερωθεν μηνυματα.Σε σκεφτομαι,εχω τρελλαθει απο την αγωνια,πες μου με σκεφτεσαι?Ναι βεβαια σε σκεφτομαι μπλα,μπλα,μπλα.Κανεις δεν θα μαθει ποτε τιποτα.Οταν απολυθει, θα παντρευτουν.Θα ειναι γα παντα ερωτευμενοι.Τα χρονια θα περασουν κι ο ερωτας τους ισως ξεφτισει,και αν σταθουν τυχεροι,ισως παρει την σκυταλη των συναισθηματων η συντροφικοτητα.Αν δεν,θα παριστανουν πως δεν συμβαινει τιποτα.Θα κανουν σιγουρα ενα παιδι.Εκεινος θα παχυνει,θα κανει κοιλια.Θα καλει τους φιλους του να βλεπουν ματς,και αυτη θα τους μαγειρευει.Θα χαμογελαει απ`εξω,μα απο μεσα της θα ουρλιαζει απο απογνωση ,κι ισως ερθει μια μερα που  η απογνωση της χτυπησει κοκκινο.Αλλα δεν τον παραταει.Ουτε κι αυτος.Ομως ισως φτασει και μια μερα που  μπορουν  κι αυτα τα λογια...κτημα μου και σε ζηλευω.Παω με αλλον εξακολουθω να σε ζηλευω.Πας με αλλη εξακολουθεις να με ζηλευεις.Κτηματα.Δεν με θελεις κι ομως με κρατας μη φυγω.Δεν σε θελω,κι ομως σε κραταω μη φυγεις.Σε λυποντρεπομαι.Λιγο ακομα.Επαναληψη της απομονωσης.Προσπαθεια να τα βρουμε.Παρωδια.Φεγω οριστικα.Φυγε  πρωτος..το δικαιουσαι....