H πιο μεγαλη και η πιο ωραια.Οσο ζεις θα σε αποθεωνουν.Οταν θα πεθανεις θα σε αποκαθηλωσουν...

Μαλβινα Καραλη Παρουσιαζεσαι!

.....oταν ημουν παιδι,ενα παιδι που το εξεθρεψε υγιεινοτατα το μισος,ακουγα να γινεται λογος στο Ασμα Ασματων για καποια αγαπημενη,ωραια σαν ευφορο αμπελι.Στραμμενη προς τη Σιων φανταζομουν ανθρωπους που τους γεννησαν καταχνιες και αλλους που γεννηθηκαν απο ηλιους.Ελεγα πως οι ανθρωποι ειναι σαν το κρασι΄΄ό ηλιος κανει τα καλα και η καταχνια τα ξυδια.Αργοτερα καταλαβα πως ολα αυτα δεν εχουν καμια σημασια,απο τη στγμη που και τα μεν σταφυλια και τα δε ποδοπαντιουνται...εφτασα στα δεκαεννια μου,καταπονημενη και εξαντλημενη απο τη βαναυσοτητα της αγαπης.Ουτε ηλιοι ουτε καταχνιες πια,μονο ενα τοπιο πολικης γιαλαδας.Πεισμωσα και δεν χαρισα ποτε μου ουτε ενα σ' αγαπω.Μεχρι τα τριανταπεντε μου .Απο ντροπη για ην μεταμφιεση ενος δρεπανιου που ντυνοταν μεταξι.Ετσι,για χρονια εζησα και αυτον τον εφιαλτη.Οταν καποιος μου ελεγε σ' αγαπω,τον εβλεπα σαν σαυρα ποιυ παραμονευει ενα εντομο Μου το λεγε για να εισπραξει το δικο μου σ' αγαπω,να ξορκισει την βεβαιοτητα και μετα να πεσει το μεταξι,να φανερωθει το δρεπανι...

Καλημερα Μαργαριτα...

Γεννημενη παιδι. Ποτε της δεν μεγαλωσε.Η παιδικη της ηλικια το οριο της.Την εκανε βιβλιο και εγινε διασημη σε ολο το κοσμο.Μεγαλωμενη σε ενα αστικο σπιτι και με μανα συγγραφεα,εβαλε απο νωρις τα θεμελια για την κατοπινη της πορεια .Παρ ολα αυτα δεν ηταν μεγαλη συγγραφεας,ηταν περισσοτερο ανθρωπος της ζωης.Ειχε ομως το μικροβιο του δημιουργου.Παθιασμενη ως το κοκκαλο.Ερωτευοταν ανδρες ομοφυλοφιλους.Στον Υπνοβατη, αλλα και στο Rien ne ve plus,η ομοφυλοφιλια εχει το κυριαρχο ρολο.Η ιδια εχει μιλησει στο βιβλιο Μηπως? για ολα αυτα, αλλα και για την αυτοκτονια του αντρα της ,που ηταν επισης ομοφυλοφιλος.Εκεινο ομως που χαραχτηριζει την Μαργαριτα ,αυτο το μικρο κοριτσι που ψαχνει ανηλεως για αγαπη,ειναι μαλλον η μανιοκαταθλιψη.Κι αυτο επειδη την ακολουθουσε κατα ποδας απο παιδι.Εγραφε δεκατριων ετων..οταν κοιταζομαι στον καθρεφτη εχω την εντυπωση οτι εκπεμπω μιαν ασχημια,οχι σωματικη ουτε ηθικη,ειναι η εκφραση που παιρνουν τα ματια μου στο προσωπο μου.Ειναι ενα βλεμμα που πρωτη φορα αντικριζω στα ματια μου,ενα βλεμμα σκοτεινο,ανησυχητικο...Παλευε με τους δαιμονες της για χρονια. Το αποσταγμα αυτης της μαχης ηταν το Ναι,ενα βιβλιο γενναιο οσο και βεβηλο.Εκει τα γραψε ολα χωρις να εξηγησει τιποτα.Για τα φαρμακα, για την τρελλα,για την απογνωση...στο τελευταιο της βιβλιο που το γραψε μαζι με την φωτεινη τσαλικογλου,μιλουσε για την ζωη της ελευθερα,αλογοκριτα,σαν να ηξερε πως το τελος ηταν κοντα..Σχεδιαζε να γραψει ενα βιβλιο τρομου.Δεν βγηκε ποτε.Αντιθετως εβγαλε σε βιβλιο τη αλληλογραφια που ειχε με την μητερα της,οσο και τα προσωπικα της ημερολογια.Αγνωστο το γιατι.Ηθελε να κλεισει λογαριασμους?Ποιος ξερει...Ενα απο τα μεγαλα της παθη ηταν το τσιγαρο, μαλιστα σχεδιαζανε παλι με την φωτεινη τσαλικογλου να γραψουν ενα βιβλιο που θα μιλουσε για την εξαρτηση του συγγραφεα απο την νικοτινη....Δεν προλαβε.Ενα τελευταιο τσιγαρο της εκοψε το νημα..

Παει καιρος__δεν ξερω αν ειναι μερες η μηνες που δεν καταγραφω καμια εντυπωση.Δεν σκεφτομαι,αρα δεν υπαρχω>εχω ξεχασει ποιος ειμαι δε ξερω να γραφω γιατι δεν ξερω ποιος ειμαι.Δεν ξερω να γραφω γιατι δε ξερω να ειμαιΜε κυριευσε ενας πλαγιος υπνος και ειμαι αλλος>Ξερω πως δεν με θυμαμαι ισον ξυπνω.Λιποθυμησα ενα κομματι απο τη ζωη μου.Ξαναβρισκω τις ασθησεις μου χωρις την μνημη αυτου που εχω υπαρξει και η μνημη αυτου που υπηρξα υποφερει επειδη διακοπηκε.Υπαρχει μεσα μου μια συγκεχυμενη εννοια ενος αγνωστου διαλεμματος,μια ματαιη προσπαθεια απο μια πλευρα της μνημης που θελει να συναντησει την αλλη.Δεν κατορθωνω να ξαναβρω τον ευατο μου,Αν εχω ζησει,ξεχασα να το ξερω.......ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ

Γεια σου κωνσταντινε!!!!

Τον ειδα για πρωτη φορα στο θεατρο το 2002.Στο θεατρο αμορε.Η παρασταση λεγοτανε γκλαβιγκο.Δεν μου αρεσε καθολου,μαλιστα καποια στιγμη με πηρε και ο υπνος.Οταν του το χα πει ειχε πεθανει στο γελιο.Τον ξαναειδα μετα απο τρια χρονια στο αγαπημενο μου μιουζικαλ hedwig and the angry inch.Eπαιζε μαζι με την συμπαθεστατη εβελινα,αλλα ανεπαρκεστατη προς το ρολο.Ηταν μουφα το ολ.ο επιχειρημα.Οι στιχοι το κλειδι του εργου ,ενας εφιαλτης.Εκεινος διασωθηκε.Τον ξεχωρισαμε εγω και η Β.Η Β τον γνωρισε πολυ συντομα και γινανε φιλοι.Εγω απο αποσταση.Γενικα σε κρατουσε σε αποσταση,οχι απο φοβο.Μαλλον απο αποψη.Ηταν ποτης ,εραστης και ναρκισος.Τι σου βρισκουν? τον πειραζα δεν εχεις τιποτα ωραιο πανω σου..εισαι κακογουστος μου απαντουσε.Γελουσαμε.Στο Γαλα μου εκοψε την ανασα.Ηταν σαν να εβλεπα την ζωη μου να περνα σαν τρειλερ.Η μανια παπαδημητριου κι αυτη μεγαλειωδης.Ειχε παρει τοτε και το βραβειο αναγνωστων απο το αθηνοραμα.Καμαρωνε γι αυτο το βραβειο.Οταν επαιζε στην τελευταια του ταινια του χα πει..θελω να μου φερεις βραβειο..σου χω φερει... και το καλυτερο μου απαντησε.Το χε για παρασημο αυτο του αθηνοραματος.Με τα λεφτα δεν ειχε καλη σχεση.Δεν ηταν καριεριστας.Δεν τα κυνηγαγε.Οταν του ειχαν προτεινει να παιξει στην γνωστη ταινια με τον ρουβα εκεινος αρνηθηκε και μαλιστα του διναν πολλα λεφτα για να παιξει.Οταν τον ρωτησα γιατι μου απαντησε λακωνικα..εμεις ειμαστε του ποιοτικου...το αγαπουσε το σιναφι του,και μιλουσε για ολους με τα καλυτερα λογια,ακομη και για εξοφθαλμα αταλαντους.Η μουσικη ηταν το παθοςτου,αλλωστε ειχε και το γκρουπ του και διναν συναυλιες επιλεχτικα.Δεν ετυχε να τον δω ποτε.Τον εχω δει ομως να τον καταπινει το σκοταδι καθως το αλκοολ του αφαιρουσε και την τελευταια του ικμαδα.Σ αυτες τις μικρες ωρες οπου η απογνωση παιζει τον πρωτο ρολο..ηταν κρυψινους και γι αυτο υπεροχος.Ηταν ευτυχισμενος.Δεν ηταν ευτυχισμενος.Ηταν ο κωνσταντινος.Στην τελευταια παρασταση .στο ξυπνημα της ανοιξης επαιζε γυμνος.Ηταν κατι που μαλλον και δικαιολογημενα τον αχγωνε.Δεν προλαβα να τον δω..και ετσι γλυτωσε την καζουρα..το σοκ του θανατου του θα συντροφευει για πολυ καιρο ακομα τα μελαγχολικα ματια των φιλων του..α ρε κωνσταντινε..δωσε μας πισω τα χαρτια μας..στα ψεμματα παιζαμε...

που ειναι η ζωη της ζωης σου?Που να τοποθετησω την πηγη των δακρυων σου στο στεφανι που πλεκω?.....

....αγαπημενε μου ...εισαι ο μεγιστος...

η μεγαλυτερη ελληνιδα συγγραφεας.Η Μ.Α.ΙΡ.Ο.Υ.Λ.Α της ολα τα λεφτα.Οποιος δεν το ειδε στο θεατρο η δεν το διαβασε απλα χανει..ειναι η λενα κιτσοπουλου και περιμενω σαν τρελλος το πρωτο της μυθιστορημα

Ο Dexter ειναι δολοφονος.Απο μικρο παιδι σκοτωνει οτιδηποτε βρεθει μπροστα του.Δεν πιστευει στην ηθικη αλλα στο ηθος. Γεννηθηκε δολοφονος και κατα παραδοξο τροπο εγινε αστυνομικος,αυτο ομως δεν τον εμποδιζει να σκοτωνει ανεμποδιστα και μαλιστα χωρις τυψεις.Ειναι ενας αυτοκλητος τιμωρος και μαζι αυτο ενας συλλεκτης αιματος.Συλλεγει το αιμα οπως αλλοι συλλεγουν γραμματοσημα.Κουβαλαει ενα ειδος ιερης τρελλας ,ανεξηγητη και γι αυτο αξιολατρευτη..ο dexter ειναι ο νεος μου τηλεοπτικος ηρωας ο γνωστος απο το επισης αριστουργηματικο six feet under, mihael c.hall, ενα απιστευτο ταλεντο που απλα εδω δειχνει την μεγαλη του κλαση...

την κυριακη που μας περασε εκαναν στην ισπανια το δικο τους gay parade και σχεδον 1.οοο.οοο κοσμος κατεβηκε στους δρομους για να γιορτασει ΤΟ γεγονος...ενω εδω στην ελλαδα χαιρετιστηκε ως απωλεια γεγονοτος σε μεγαλη κλιμακα...το θεμα ειναι α λλο ομως και εχει να κανει με τον ισπανικο τυπο ο οποιος το εκανε πρωτοσελιδο... ενω εδω ε???εδω πεθανε και ο ασθενης ουτε που το μαθε...

σου αξιζε σαφως καλυτερη τυχη..μα ετσι κι αλλιως οι ανθρωποι κανουν τα μαγαζια και οχι τα μαγαζια τους ανθρωπους...πεθανες μια και εξω χωρις πολλα πολλα.θα σε θυμομαστε..αντιο ouerido oucou

οι ανθρωποι δεν αγαπουσαν εσενα αλλα το σουξε σου... τωρα που πεθανες το μαθες καλυτερα.. το βασιλειο της αθωοτητας σου εχει αναψει ηδη κερακια..

ημουν μεσα στο ταξι,ο τυπος βρωμοκοπουσε η ανασα του το ιδιο,αλλα το τραγουδι που ακουγοταν σαν να του εδινε συγχωροχαρτι για ολα..και το τραγουδι ελεγε..θελεις να πεις σε εχω αναγκη και λες σ αγαπω..ουαου!!!!!!σκεφτηκα αυτο ειναι,εδω κρυβεται σε ενα μικρο στιχακι ολη η αληθεια του κοσμου...

τοσες πολλες λεξεις εχετε πια ολοι σας και τις πετατε με τοση μανια ? κατι σε λιγοτερο και πιο ουσιαστικο δεν υπαρχει??? Τοση πια εγωπαθεια? κριμα.....

αλλες 650 σελιδες και το αινιγμα θα λυθει....

μπορουμε να κανουμε delete απο τον εαυτο μας? Γιατι το να σβηνεις σχεσεις θεσεις και υποσχεσεις ειναι κατι το απλο, πατας το κουμπι εκτοξευεται ο αλλος χανεται η εικονα του ανατιναζεται τα αισθηματα πανε περιπατο

χθες σ αγαπουσα

σημερα ξημερωνομαι αλλου μια πικρη ευχαριστηση απλωνεται παντου και ενα ομικρον αποριας καθρεφτιζεται στα σαστισμενα ματια..τελικα δεν μπορεις να κανεις delete σε τιποτα μονο το pause πατας και ξεγελας

χαλαλι σου και τα πενηντα σου χρονια..διαλυσε μας κι αλλο..μπορεις..

ποιος να σαι συ...απο ποιο πλανητη προσγειωθηκες???? Μετακινησου ερωτηματικο και δωσ μου την απαντηση...

κανεις μια βουτια στα δεκαπεντε σου, αθωος και μονος. Το νερο ακινητο και πραο σε καλοδεχεται με χαδια, κι αν η βουτια δεν εχει βυθο, ενταξει..δεν εγινε και τιποτα, ετσι κι αλλιως το να σαι δεκαπεντε και να βουτας σε αγνωστο βυθο απο μονο του ειναι κατι το γενναιο..κατι σκεψεις κανω, σκορπιες, διατριβη πανω σε μια φωτογραφια που εξεπνευσε...