Καπου ,Καποτε

Η αλήθεια είναι,οτι οταν δέν εκτιμάς κάποιον,δέν ασχολείσαι μαζι΄τού,πόσω μαλλον δέν τού ΄δίνεις τό γραπτό σού{τί να΄τό κάνει?Νά τό φάει?Αφού είπαμε ..δέν τόν εκτιμάς...}Καμιά φορά ομως σέ πιάνει τό παράδοξο  καί η περιέργεια,και ρίχνεις γεφυρες γία νά διαπιστωσεις,αν ο χρόνος κρατάει τίς ιδιες  σταθερές.Την ίδια ανομοιότητα στα πράγματα Τίς΄ιδιες  τσίμενταρισμενες ιδεες,βγαλμένες κατευθείαν από τό χρονοντούλαπο τών 15 χρονων σού,καί φυσικά φυσικά,το ξέρεις .και δέν χρειάζεται νά διαπιστώσεις ,οτι δέν εχει αλλάξει τίποτα.Οσο καλός κί αν είναι ο κηπουρος ό βράχος δεν ανθίζει.Αλλά μιλαμε γιά τεραστειο βράχο, τόσο που σοκάρεσαι.Φίλος τών 15 χρόνων σού.Καλυτερα να σέ κηδέψω φίλε  μού,δέν καταλαβαινεις  μία.Παίρνεις  τό γραφτό και τό διαβάζεις,μέ τά μάτια τα αλειτούργητα,μάτια πιό  αχρηστα κι από πατάτες,καί συνεχίζεις νά διαβάζεις.Μάτια πού εχουν νά ανοίξουν βιβλίο πρίν από το λύκειο.Σινεμά πηγε τελευταία φορά πρίν 20 χρόνια.Παρόλα αυτά εχεις αποψη φίλε.Γιά τήν τέχνη .Γιά τήν ζωή..."Δέν είναι ασχημο ...θέλει λιγο δουλειά ακόμη..."σού λέει μέ σιγουριά ο φίλος,καί σύ μέ τό ζόρι κρατιέσαι γιά νά μήν τόν δείρεις.Αλλα μετά τό φιλοσοφεις τό πραγμα καί κάπου μέσα σού  τόν ευχαριστείς.Γιατί σκέφτεσαι,πώς αν εσπαγε τό πόδι τού ό διάολος καί τού άρεσε τί θά κανες?Θά πρέπε νά τόν αγκαλιάσεις καί νά τόν κεράσεις ένα σφηνο.Ενώ τώρα τίποτα.Μιά χαρούλα.Ούτε ενα βλεμμα ούτε μιά κουβέντα.Αλλά μετά πού κάθισα λίγο μονος μού ,τό διάτριψα λίγο τό θέμα,καί κατέληξα τελικά πώς οί ανθρωποι δέν είναι τόσο τά λόγια τούς οσο οί χειρονομίες τούς.Ο τρόπος πού σέ κοιτάζουν,ναί τό βλεμμα ,αυτό κανει τήν διαφορά.Αλλα αντί γιά βλέμμα, βλέπεις μία τρύπα.Καί πικραίνεσαι.Οχι πολύ ,γιατί μέσα  σου τον αποχαιρετησες ηδη τον παιδικό σού φίλο.40 χρονώ ο φίλος.Καχύποπτος.Ολοι τόν ζηλεύουν.Καμιά καλή κουβέντα γιά κανένα.Ουτε γιά σένα.Μιά χαρά ο φίλος.Τσιγγουνης ο φίλος στά παντα.Τίς νυχτες κοιμάται , καί τά πόδια τού παθαίνουν κρυόπαγηματα από τήν μοναξιά.Ούτε μιά σχέση τής προκοπής δέν μπόρεσε νά κάνει,κί οταν προσπάθησε νά κάνει  τά κατάστρεψε όλα.Κακόμοιρε φίλε.Παλιά θυμαμαι κάποια αγκαλια σέ παρηγόρουσε,σου μάθαινε πώς νά μοιάζεις με καλό ανθρωπο.Αλλά τήν επνιξες τήν αγκαλιά,καί εμεινες γεροντοκόρη.Θιγμένη σάν κακιά.Οχί σάν.Κακιά.Σκέτο.Τωρα σκέφτεται νά ανοίξει μία εταιρεία Μαγγουφηδων γιά νά πνίξει τόν καημό τού,καί γώ σκέφτομαι πώς θά πεθάνει καί δεν θά ρθει κανείς στήν κηδεία τού.

Κυνοδοντας

Α ρέ λάνθιμε...Ξέρεις τι ελεγε ο Χειμωνάς γιά τίς οικογένειες τών ανθρώπων?Ραγισματιές οπου οι ανθρωποι περνάνε μέσα στόν κόσμο...Αλλά τελικά έχει πέσει εξω.Παλιά ηταν ραγισματιά.Τώρα ειναι σπάσιμο.Ολοκληρωτικό.Η Αγια Οικογένεια.Μήν τό πείς πουθενά,αλλα ζεί καί βασιλεύει.Εδώ είναι ελλάντα,δεν είναι βορράς πού ξαμολούν τα παιδιά τούς,κί αυτά ειναι ελεύθερα.Ελευθερία.Ξερεις ποιά ειναι η πρώτη προυπόθεση τής ελευθερίας?Τό νά μήν εχεις γονείς.Νά γεννιέσαι,καί να μήν ξέρεις ποιός σέ γέννησε.Νά σέ φτύνουν οι ουρανοί,καί σύ νά κάνεις τα πρώτα σου βήματα στον κόσμο,χωρίς αισθήματα ευγνωμοσύνης.Τά ειπες σωστα στην ταινια Λάνθιμε.

Eτσι σχεδόν μας μεγαλώνουν.Μήν νομίζεις,καί μείς νομίζαμε οτι ή αλατιέρα λέγεται τηλέφωνο.Η τό μουνί πληκτρολόγιο.Σωστά.Ετσι καί χειρότερα,εκεί,η ωραία οικογένεια,εκεί πού σού μαθαίνουν τό πρώτο ψέμα,εκεί όπου ή θέληση σπάζει κάτω από τήν καταπίεση,οπου η ελευθερία συντρίβεται κάτω από τόν εγωισμό.Τά λεγε ο Μπράντο  ,πάνω από τό φέρετρο τής γυναίκας τού.Οπως στήν ταινία .Οτι σού μαθαίνουν ,αυτό είσαι,κάι πρέπει νά περάσουν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια,γιά να φύγει αυτή η λάσπη από πάνω σού.Γί αυτό μήν κάνεις ψυχανάλυση.Ταινίες καλύτερα.Κοστίζουν λιγότερο.Πληρώνεις μιά ζωή την ψυχοπουτάνα σου,γιά νά σού πεί τό αυτονόητο.Φταίει ή μάνα σού κί ο΄πατέρας σού.Τί λέ ρέ μάστορη.Σοκαρίστηκα τώρα.Γιατί γιά νά κουνηθεί ο  κυνόδοντας,καί νά πέσει,πρέπει νά πεθάνεις πρώτα καί νά σέ κάνουν μούμια,ωστε να ξαναβγεί.Πότε θά ξαναβγεί?Οταν θά γίνουν τά μαρούλια πλατανόφυλλα.Δηλαδή ποτέ.Ετσι μάς λέγαν καί τότε.Ο κυνόδοντας υπήρχε από πάντα,καί τά μαρούλια επίσης.Αλλά δέν τό ξέραμε οτι είμαστε μαρούλια ,γιατί μάς φώναζαν παιδιά.Οταν τό καταλάβαμε τό θερμοκήπιο ειχε κλείσει,κί αντε νά ζήσεις τώρα να ζήσεις ως παιδί παριστάνοντας τό μαρούλι.Τί τράτζεντι θέ μού.Αλλα πώς τα΄φέρνει η γαμόζωη.Δε πα νά μέ κλείσεις μέσα στό ντεπόζιτο,εγώ θα βγώ να κάνω τήν μαγαζοντανιά μού.Τί?Μέ κλείδωσες μέσα νά μήν βγώ?Κάτσε νά σπάσω τό παραθυράκι τού μπάνιου νά τήν κάνω.Τί νόμιζες.Γιά πόσο καιρό θά μ` εχεις τού χεριού σού.Περίμενες νά κουνηθεί τό γερό μού δόντι γιά νά μού δώσεις πασαπόρτι.Οχι μάνα μου.Δεν τό θέλω,θα πάρω καί γώ ένα βαράκι νά τό σπάσω τό γαμοδόντι,δέν εχω υπομονή νά περιμένω.Νά,πηγαίνω τώρα στόν καθρέφτη μού νά μέ κάνω κουκλίτσα.Γιά χαμογέλα.Ωραίος είσαι.Φαίνεται μεγάλο τό άνοιγμα,πιό μεγάλο κί από φαράγγι.Ηθελες αγαπήμενη μου οικογενεια νά μέ ταίζεις ψεμματάκια .Μαζέψε τώρα τά αίματα μού,σφουγγάρισε καλά τό μπάνιο,καί προπάντων κρυψε καλά τό δόντι μου,μήν τό δεί κάνα αδέλφι μού,καί τού μπεί κί αυτουνού ή πετριά νά κάνει  τό ιδιο.Νά σου μείνει τίποτα καί σένα.Εγώ φεύγω .Πάω νά μαζέψω ζόμπι.Ετσι δέν μού λέγες οτι λέγονται οί παπαρούνες?Οταν θά μέ ξαναβρείς  θά χω γίνει ψαλιδοχέρης,γιατί ειναι νά μήν κάνεις τήν αρχή.Γι αυτό καί σύ μήν τρομάξεις οταν μέ δείς.Σαν τήν ταινία θά είμαι καί γώ.Η αγκαλιά μου΄τό δώρο τής ζωής σού.Τό ταξιδι ξεκίνησε.

Σαν παλιο σινεμα...

Σ`αρεσε ή ταινία .Ετσι μού φανηκε.Εκλαψες κιόλας.Νά τό πάρω στά σοβαρά αυτό?Γιατί αν ειναι νά τό προσέξω.Νά παρω χαρτομαντιλα τήν επομενη φορά.Αν υπάρξει άλλη φορά.Γιατί μήν νομίζεις,εγώ ταινία ,δέν ειδα.Σέ κοιταζα μές στό σκοτάδι,γιά να βλεπω τίς αντιδρασεις σού.Ωραίος ήσουν.Αδιάφορος μέν ,αλλά ωραίος.Στό δρόμο μέ ρωτησες,τί ταινία θά δούμε , σού πα την Αντέλ Ουγκο,καί τότε τήν πέταξες τήν όμορφη παπαριά σού"Μέ τον Βίκτωρ ουγκώ έχουν καμία σχέση?"Γέλασα ,δεν ειπα τίποτα,δέν είμαι εγώ γιά σένα,δέν κάνεις εσύ,κί ομως μαζί πέρπαταμε.Είμαστε σάν τήν συνάντηση τής ραπτομηχανής μέ την ανοιχτή ομπρέλα ,πάνω στό χειρουργικό τραπέζι.Στό λέω,μέ κοιτάς μέ απορία,δέν ξέρω τί λές αποκρίνεσαι.Ασφαλώς καί δέν ξέρεις΄Που νά ξέρεις εσύ από δράματα.Μακρυά απο μάς,τά δράματα τύπου αντέλ.Στό είπα καί συμφώνησες.Μάλλον δέν στό πά.Τό σκέφτηκα,κι αφού τό σκέφτηκα ,φαντάζομαι νά τ`ακουσες,γιά αυτό χαμογελάς?Μπά.Κάνα  μπάφο θά  φαντάζεσαι.Θά ηθελα νά σού μιλήσω γιά τά μυστικά τού ευρωπαικού πάθους,αλλά δέν νομιζω οτί ανήκεις στόν όμιλο αυτό.Δέν χαμπαριάζεις από τέτοια.Βετεράνος.Ολος ο κόσμος σού,στό μέγεθος τού σέντονιου σού.  677888898 εξαιρετικά κρεβάτια έχεις κανει καί καμαρώνεις, κι ουτε ένα πρόσωπο δέν θυμάσαι.Τί λέ ρέ μόρτη.Φοβερή ζωή .Σέ ζηλεύω.Κι όλα αυτά τά ονομάζεις Σχέσεις.Ουαου.Ζουλευω πολύ.Σού χαμογελαω,δέν θέλω νά σέ χαστουκίσω.Είπες τσιγάρο?Πάρε ενα,αναψε το.Κάνει καλό στήν σιωπή.Δώσμου καί μένα,ελα θά σού μιλήσω γία τήν Αντέλ,γιά τίς Αντέλ Αυτού τού κοσμου.Γιατί Αντέλ δέν γίνεσαι.Γεννιέσαι.Οι εμμονές τούς αξιόζηλευτες.Δεν πάν νά τούς λένε,δέν σέ θέλω,αυτοί τίποτα.Δέν καταλαβαίνουν χριστό.Εδώ θά κάτσω σόυ λέει.Εσύ μού κληρώθηκες,εμένα θά σκοτώσω.Μέ φτύνεις εσύ? Α τί ωραία..Βρέχει επιτελους...Σέ χτυπάει ο άλλος?Βράχος εσύ..Ριξε αλλη μία νά ισιώσω..Σού κλεινει κατάμουτρα τήν πόρτα?Φυσούσε δυνατός αέρας κάι μπέρδευτηκε..Τόν πιάνεις με την αλλη στό κρεβάτι..Α όχι..Αποκλείεται...είναι μιά ιλουζιόν τού πάθους.Τό θερμόμετρο δειχνει 40.Γιατρέ νά πάρω αντιβίωση?...Μέ πιάνεις μπόυ?Κάτι τυπάκια σάν καί σένα,κάτι Μποβαρύ τού κώλου,πού μπορούν νά γονατίζουν ωραίους ανθρώπους,είναι γιά πολλές κλωτσές.Αλλά ό καθένας πληρώνει τό δικό τού αντίτιμο στήν μοναξιά.Κι αν διαλέγω,να είμαι μαζί σού αυτή τήν νύχτα,καί να μοιράζομαι έναν εξαίσιο Τρυφώ,τό κάνω από αδυναμία βλάκα μού.Η περίοδος τής αυτοπεριφρονησης όπου νά ναι τελειώνει.Τό έργο Σού Γαμάω Τά Φώτα Επειδή μέ θές,κατεβάζει ρολά.Ας σταθούμε λοιπόν σ`αυτόν τό δρόμο,κι ας κοιτάξουμε απέναντυ.Τό φανάρι δείχνει πράσινο.Περνάω μόνο εγώ.{....2004..για κατι ανοητες αγαπες..]

Θυμαμαι...

Ειναι της  μοίρας μου φαίνεται ,να  με επισκέπτονται τα οράματα ,τών ανθρώπων πού αγαπώ.Πριν λίγες μέρες ηταν ο Μίλαν ,χθές ηταν η δικη της σειρα...

Αυτη την φορά με ξύπνησε απαλά.Καμία βιασύνη.Σάν να τήν περίμενα...Με το πού την είδα τα μάτια μου τρέξαν..." Κλαψε αγόρι...αυτό το νερακι ειναι καλο για την καρδιά."..Σε περίμενα τής είπα ξεπνοα.."Το ξέρω μου απάντησε.Ηθελα από καιρό να ερθω,κι ειναι περίεργο,γιατί εγώ δέν μπορώ καθολου τίς  αναμονές.Εμενα με ξέρεις.Παρορμητική.Αλλά μέ σενα τό σκεφτόμουν.Σαν να λυποντρεπομουν..Ειδα ομως τον Μιλαν εχθές καί πηρα κουραγιο.."Δεν ηθελα να πω τίποτα..ηθελα να την ακούω να μιλάει...."Που λές εγώ πεθανα  σχετικά νεα,αλλά δέν με νοιαζει,γιατί εγω΄παντα ζουσα Υπο το καθεστώς τού θανάτου.Σε ολη μου την ζωή  με πενθούσα.Γι αυτό καί δεν αγαπησα ποτέ μου,ουτε το γαληνεμένο παρελθόν μου,ουτε τίς  θεωρητικές λάμψεις τού μελλοντος,που τάζουν οι παπάδες και οι υπεκφεύγοντες.Μ`αυτο τόν τρόπο σεβαστηκα πολύ την προσκαιρη μέρα την δικη μου,αλλά και τών αλλων ανθρωπων που αγαπησα,ναί ξερω.Λειπω σε πολλούς ,αλλα και σ΄αλλους τοσους που με τοση ευκολια με ξέχασαν.Ηταν στην πλατη μου να γινουν ολα.Μακαρι να βλεπα πως προχωρούσα..για να με πρόσεχα,να με ευλογούσα,αλλά τι σημασία εχει?Τωρα η κινηση εγινε.Σημασία εχει ν`αγαπας.,και γω από ερωτες καί αγάπες αλλο τίποτα.Θυμάσαι τι ειχα γράψει?Ερωτα ψαχνω,ελευθερία ψαχνω ουτε που ξέρω..Μπορεί να ψαχνω και τον τροπο,να συνδέσω αυτά τα δυο αντίθετα.Αν ανθρωπος κατάφερε να συνδεσει αυτα  τα δυο, αυτός ειμαι εγώ.Ερωτευμενος΄. τρομαχτικές ολεθριες αλυσίδες.Τις σπάς σημαδια καί πληγές.Ελευθερος και τρεχεις,τρεχεις ελευθερος προς το πουθενά.Ελευθερος.Κανείς να σου χαίδεψει τα σημαδια.Για να μην σε συντρίψει η μοναξιά....Νά ,για κατι τετοια θα θελα να ζώ,αλλα δέν εχω το κουραγιο.Κοιταζω καμιά φορά τον Χειμωνά,οταν βγαινει γιά τσιγαρο,και τόν χαζευω.Αμίλητος σαν την ζωή του και τον θαυμάζω.Τού ερωτα μέγα κακό ,ετσι δέν ελεγε?Εχει αγγελο  ξέρεις καί τού παραστέκεται.Οταν  βγαινει η σελήνη στεκεται στό προσκεφαλι τού καί τόν σιγονταρει.Δέν τον πλησιαζω.Φοβαμαι  μηπως μέ τυφλώσει το Φώς τού.Αλλα κουράστηκα.Πρεπει νά φυγω.Κοιμάμαι ξέρεις σέ ενα καυκαλο χελώνας.Δέν μ`ενοχλεί κανενας..Ξεκουραζομαι αιώνια και σκέφτομαι,καί ξερεις..Η μνημη ειναι καρβουνο που γινεται διαμαντι..."ηρθε τοτε κοντά μου,καί μέ σκέπασε.Και έμεινα γιά αγγελος μές στο σκοτάδι,και σκεφτηκα πώς απο δώ καί μπρός μονο θαύματα και επιθυμίες θα πραγματοποιούνται....

Ξαφνικη Επισκεψη

Στην αρχη' τρομαξα.Νομιζα οτι βλεπω ονειρο,αλλα μετα απο αρκετα τσιμπιματα,κι αλλα τοσα χαστουκια,καταλαβα οτι βλεπω το οραμα του Μιλαν.Μου τραβηξε το σεντονι με οργη .."Ε τι κανεις εκει?" φωναξα.Με κοιταξε με θυμο."Με χεις κανει εξαλλο το καταλαβαινεις?" Εγω? καταφερα να ψελλισω..Ναι εσυ.Τι ειναι αυτες οι αηδιες που γραφεις?Αυτα σου μαθαινα τοσα χρονια?Με κοιταζε εντρομος .Πραγματικα δεν ηξερα τι να πωΔεν ειναι και λιγο να σε επισκεπτεται το οραμα του Ειδωλου."Μιλα ρε..γιατι δεν μιλας?Ε?Γιατι δεν μου λες μερικες απο τις εξυπναδες σου,απ`αυτα που γραφεις δηθεν με χιουμορ..αλλα τι να πεις..καημενε..αντε λοιπον τι καθεσαι?Πες μου μερικα απ`αυτα που σε χω διδαξει..πες μου φερ`ειπειν τι ειναι το χιουμορ.."αυτο ειναι ευκολο..ειπα με σκερτσο..Ειναι η περιοχη που αναστελλεται η ηθικη αποτιμηση."Με κοιταξε αγρια"Πιο λιανα δεν μπορεις να μου το κανεις?Δεν καταλαβαινω λεξη"Μα πατερα Μιλαν εσεις το χετε γραψει..γιατι αντιδρατε ετσι?Εσεις δεν ειχατε γραψει πως η αναστολη της ηθικης αποτιμησης δεν ειναι ανηθικοτητα αλλα η ηθικη~με κοψε αποτομα"Αυτο το χα γραψει ζωον,αναφορικα για το μυθιστορημα,γιατι πολυ μου τα χετε ζαλισει ολοι εσεις οι ψευτοεστετ,που παιρνετε τοις μετρητοις οτι γραφω.Ειχα γραψει λοιπον οτι ο μυθιστοριογραφος δεν αμφισβητει,γενικα και αοριστα τη νομιμοτητα της ηθικης αποτιμησης,απλως την εξακοντιζει περα απο το μυθιστορημα Κατηγοριστε τους ηρωες μου,αλλα οχι εμενα.Αυτοι ,ζουν και δρουν συμφωνα με την δικη τους ηθικη. Ειχα χλωμιασει"Ωραια τα λες Πατερα ,ψελλισα αλλα οι οι ανθρωποι που θα διαβασουν αυτο το ποστ δεν θα καταλαβουν τιποτις."Χτυπησε τοτε δυνατα το χερι του στην πορτα"Μη σωσουν και καταλαβουν!Αλλα ξεχασα εσας ολους  μονο η καψουρα σας καιει?Γι αυτο δεν ζειτε?Ηλιθιοι μαζανθρωποι,που νομιζετε οτι αγαπατε,αλλα ετσι κι αλλιως δεν ειστε αυτο που νομιζετε, αλλα κατι πολυ φτηνοτερο,πολυ λιγοτερο ευαισθητο,και συνηθως εξαιρετικα αδιαφορο.Η αγαπη σας ειναι το ιδιο ακυρη με την εικονα που εχετε για τον ευατο σας.Αγαπατε,παραγοντας κιτς,γιατι τι αλλο ειναι η ευκολη καταγραψιμη αγαπη σας,παρα η προσπαθεια σας να αρεσετε παση θυσια.Σε παραπεμπω σε εναν ηρωα μου ,για να παρεις μια ιδεα ,περι τι του ειναι η αγαπη για τα κοπαδια,που αποτελουν το μεγαλο μερος της ανθρωποτητας.Και συγκεκριμενα,στη σκηνη οπου ο φραντς,ο ηρωας μου,ανικανος να μιλησει μετα το ατυχημα,κοιταζει την γυναικα του,τη μαρι κλοντ,με μισος,ικετευοντας την,αν μπορει να λεχθει αυτο,με το βλεμμα του,να εξαφανιστει,να μην  την βλεπει στα ματια του.Κι ομως ,το μισος του αυτη το εκλαμβανει σαν υπερτατη μορφη αγαπης,κολακευται μαλιστα πιστευοντας πως πεθανε ευτυχισμενος,αφου εβλεπε τις τελευταιες του στιγμες την εικονα της..Αυτο το Αστειο δεν σημαινει παρα ποσο λιγο μπαινει στον κοπο του"αγαπημενου" προσωπου ενας εκπροσωπος του κοπαδιου.Ποσο λιγο οι ανθρωποι που λενε πως αγαπανε,γνωριζουν ο ενας τον αλλο..Τον κοιταζα  με απορια."Γιατι μου τα λες ολα αυτα Φαδερ?Τελλ μι...Αυτα τα ξερω ,τα χω εμπεδωσει.."Αυτην την φορα με κοιταζε με τρυφεροτητα"...Γλυκο μου παιδι...Μπορεις να δινεις χαρα.Ε? Μπορεις?Σε καθε τι που κανεις..Εγω οσα μπορουσα εδωσα.Ειμαι ευχαριστημενος.Σε λιγα χρονια θα πεθανω.Ειμαι70τοσο χρονων.ΟΚ.Την ζαρια μου την εριξα.Και ηταν καλη.Δεν εχω τι αλλο να γραψω.Τα χριστουγεννα θα χεις στα χερια σου το τελευταιο μου βιβλιο,αλλα αμφιβαλω αν θα το διαβασεις,τωρα που εχεις γινει ενας βρωμομπλογκερ,ηλιθιε γραφομανη. Φευγω.Αρκετα ειπα.Φροντισε να γραφεις καθημερινα.Θα σε τσεκαρω.."...και μ`αυτα τα λογια,τα οριστικα,μ`αφησε ξαγρυπνο.Πηρα στα χερια μου την Αβασταχτη Ελαφροτητα κι ανοιξα μια σελιδα τυχαια..."Τι εχεις-Τιποτα-Τι θελεις να κανω για σενα?Θελω να εισαι γερος.Να εισαι δεκα χρονια μεγαλυτερος.Εικοσι χρονια μεγαλυτερος"Ηθελε να πει μ`αυτο,θελω να εισαι αδυναμος.Να εισαι το ιδιο αδυναμος με μενα...

Βαπτισε το οπως θελεις

Αγαπημενος φιλος.Εμμονος.Σαν και μενα.Μεγαλωσε πια,δεν κρυβεται πισω απο προφασεις.Το θεμα της ζωης του΄ενα και μοναδικο ..ερωτας.Για χαρη του,θα τ`αφηνε ολα,μεχρι χωρα θα αλλαζε.Γιατι για μενα δεν το κοβω.Που να τρεχω τωρα σε ξενες χωρες,να αγναντευω καρδιες και περιστυλια...ενω αυτος θα πηγαινε.Ειναι σαν τον ακουω...Μου το ανακοινωνει μια και εξω...Φευγω παω να ζησω εξω με τον Μαουιριτσιο .Στην Κοπεγχαγη.Στην αρχη ταραζομαι,με πιανει τρεμουλο,αρχιζω να αλυκτω,μετα βαζω τα κλαματα,κι αρχιζω το μοιρολοι του Αμλετ.....Α ουρανε.Και γη.Σε ποιον αλλον να πω.Θανατε πρεπει να αντεξω,πρεπει να μαι ορθιος.Να σε θυμαμαι..Α λυπημενο πλασμα.Ναι.Οπως η γη που οταν τα χασει ολα μοναχα θα θυμαται...Το ασπλαχνο πλασμα φυσικα δεν θα ραγισει καθολου μπροστα στον πονο του φιλου του,και θα μ`αφησει  ενεο να φιδοσερνομαι πανω στα πλοκαμια της μνημης.Κοινως θα την κανει κατα Μαουριτσιο πλευρα...[Ατιμε μαουριτσιο η πως το διαολο σε λενε να βραζεις σε καυτα καζανια...]Φυσικα δεν εχει συναντηθει ποτε μαζι με τον Χ Παστιτσο{ετσι θα τον λεω εγω]αυτο  ομως δεν τον εμποδιζει να κανει χρυσα ονειρα.Η μονη επαφη που θα χει θα ειναι ιντερνετικη. Μιλαμε για σχεση καραμπινατη.Καθε βραδυ θα βαζουν μπροστα τις καμερες,και θα ξαμολιουνται εις τα σκοτεινα μονοπατια του παθους.Η οθονη τρεμει μπροστα  στην ιερη υποσχεση...Ω παστιτσιο μου γιου αρ μαι ναμπερ ουαν,μαι νταρλινγκ,αι καντ λιβ ενιμορ γουι δατ γιου...Απο την αλλη ο Παστιτσιος για να του ανταπωδωσει τα δεοντα,θα του μιλαει ελληνικα...Ω αγκαπη μου,ιτσε πουλι ουραιος ,κι αφτες οι τρικες σου με κουν τρρρρρελλανει....Κατι που κανει τον φιλο μου να ξεσπα σε κλαματα,μιας και κανενα ομορφοπαιδο δεν τον εχει αποκαλεσει αγκαπη μου ,τα τελευταια 13 χρονια.Μονο φλοκατη μου,κουβερτουρα μου,αντε και κουβερτουλα μου.Κατι που φερνει βαρεως τ`αγορι.Βλεπεις το παπακαλιατειο στερνο του,δεν του αφηνει περιθωρια για πολλα-πολλα.Αλλα εκεινος επιμενει.Βεβαια εχει αρχισει  τωρα τελευταια και υπερηφανευται για το στερνο του,μετα απο εναν ατυχο τσακωμο που ειχε με την ψυχοπουτανα του,η οποια τον ειχε αποκαλεσει τραχανα,επειδη της ζητησε χιλια ευρω δανειο για να κανει φωτολυση.Εξαλλη η ψυχοπουτανα,σηκωθηκε επανω και  τον χαστουκισε...Πως τολμας αλητη?ΕΔω κανουμε αμαν και πως να βρουμε εναν αντρα με τετοια τριχα και συ θελεις να τις βγαλεις????Εξωωωωωωωωω!!!!!     Κρυφοκαψουρα η ψυχοπουτανα,την εκοψε μαχαιρι.Απο τοτε που την εκοψε,δεν ξερω γιατι αλλα η πελατεια στο Gaydar αυξηθηκε ραγδαια.Μεχρι τωρα εχουν καταμετρηθει  65 ψηφοι,2 λευκα,και2 ακυρες συμμετοχες.Σουξε μεγαλο ο ατιμος.Αλλα ειχαμε και ατυχηματα,γιατι ενα πιτσιρικακι  απο την κωνσταντινοπουλη πολυ τον εγαπησε,αλλα ο δικος μας ασπλαχνος και κρυος  τον εγκαταλειψε.Παπαλα η σχεση.Πανε τα γυαλινα χαδια,το τικ τακ,τικ τακ,της γυαλινης καρδιας,και τα αισθηματα κι αυτα γυαλινα.Α  ρε  ενθουσιασμε...μπαινεις που μπαινεις απροσκληκτος εις τα καμαρινια των ανθρωπων,και ειδικοτερα των γκευνταρανθρωπων,κατσε εκει περα κανα χρονο,μηπως και δουμε καμια προκοπη.Αλλα εσυ τιποτα.αρνεισαι να κατσεις πολυ.Αποσυντιθεται ευκολα η φτιαξα σου,και κανεις τον φιλο μου να κλαιει.Να ξερεις στο κραταω αυτο.Παντως αν εχεις καποιο καλο παιδι  στην ατζεντα σου σε πλιζ,στειλτο στο γκευνταροπαραθυρο του φιλου μου.Θα σου ειμαι ισοβια ευγνωμων.Τον εχουμε απολυτη αναγκη.

Don`t cry...

Τις ζηλευω πραγματικα.Οποτε πηγαινω στα hondos τις κανω χαζι.Οι αμεριμνες.Τα κοριτσια του μακιγιαζ.Ουαου.Σουπερ νατιουραλ γκομενες.Ο Hondos πρεπει να ανακυρηχθει μεγας τιμητης ομορφιας.Πηγα προχθες να αγορασω ενα σαμ που,και τα χασα με ολο αυτο το τζιβαερι της κοκετας[ρε βλαξ δεν ειχες ξαναπαει?Ναι ρε ειχα ξαναπαει γιου χεβ ε προμπλεμ?]Πολυ κοκετα σου λεω.Αλλα υπαρχει τρομερη ανισοτητα.Το πανω μπαρ,ο παραδεισος της κρεμας και του κλασατου μακιγιαζ,ενω το κατω πιο δευτερη σειρα.Για πιο φτωχα πορτοφολια.Ποιος παει να αγορασει τωρα sevventeen?Πως να πας στην παλιακη ταμια να της το δειξεις?Προτιμας να μεινεις χωρις ενυδατωση.Αλλα το θεμα μου ειναι το πανω μπαρ.Πολυ οργανωμενο.Τα κοριτσια ολα ντυμενα στα μαυρα,με προσωπο αγαλματωμενο απο το πολυ σοβα,αλλα για πολυ σοβα μιλαμε,τοσο που σοκαρεσαι.Αλλα εσυ ηρθες για το σαμ που,αντε σειρε τα ποδαρακια σου κατεβα κατω.Μπα δεν θελω.Θελω να μεινω εδω,να τσεκαρω τα κοριτσια.Εχουν παρα πολλες δουλειες.Βαφονται, ξεφαβονται,μοιραζουν αρωματα,καρφωνουν ανερυθριαστα αθωες γυναικες.Να μια ,να σταθω πλαι της, να την στερξω.Εδω γραφει Lancome ,για πλησιασε,για γκελ μπουρνταν.Ρωτησε οτι θες, η μουμιοποιημενη κουκλιτσα των 45 και βαλε, ειναι εδω για να δωσει λυση στο προβλημα σου.Για να σε δω ...μμμμ...Εχεις το χαλι σου ε?Ποσο εισαι?50?55?Ε δεν εισαι η μονη...κι η μουμιουλα μας τοσο ειναι,αλλα σου πουλαει το κλασατο της και συ τσιμπας.Μην τσιμπας.Μην σκεφτεσαι το ποσο μπαζο εχεις γινει,παει αυτο εγινε ,δεν ξεγινεται.Κοιτας τωρα το χαλασμενο προσωπακι σου στον καθρεφτη παγιδα.Μην βαλεις τις φωνες πρωινιατικα.Δεν κανει.Μην ξεχνας οτι εισαι μια κυρρρρριαααα.Κι εκτος απο κυρρρριαααα εισαι και νοημων.Βρε κουτο,αυτο το καθρεφτακι ειναι παγιδα.Ειναι επιτηδες βαλμενο ετσι,για να σ`ασχημαινει περισσοτερο Η Λανκοματζου εκει πονταρει,μην σου πω και η κλινικτζου.Γι αυτο και συ ειπαμε, κυρρρρρρριαα.Εισαι σε αγωνια τωρα.Κατι θελεις να ρωτησεις.Η υαινα καιροφυλαχτει.Για τον θεο ομως! Μην ρωτησεις επ ουδενι λογω για τον αντρα σου.Αφ ενος θα της βαλεις πετρια,κι αμα βαλεις την πετρια στη λανκωματζου,θα στο κλεισει το σπιτι।Ερωτησεις του τυπου 'γιατι δεν με πηδαει ο αντρας μου κομμενες।Μην το κανεις σαν την αλλη,που πηγαινε καθε πρωι στο τμημα και εκανε καταγγελια στον αντρα της,επειδη δεν την πηδουσε.Αληθεια σου λεω.Σουλα την λεγανε,κι ειχε ασχημο τελος η σουλα,γιατι μια μερα εδωσε μια βουτια στο κενο και προσγειωθηκε στο καπο μιας ωραιοτατης νεκροφορας...Αυτο κι αν ειναι σωστο ταιμινγκ...Αλλα που ειχαμε μεινει.?Α ναι.Εδω .Μπροστα στα κονσιλερ.πολλα κονσιλερ.Διαλεξε ενα.Μην κοιτας που εχεις 5566788888 ιδια σαν κι αυτα.Δεν εχει καμια σημασια,εσυ πρεπει να το παρεις.Πρεπει να βοηθησεις την μουμια να κανει σεφτε।Αντε παρτο.Ποσο κανει?3ο ευρω ?Μονοοοοοοοο?Και με την εκπτωση κιολας?Θελω 10 τετοια ।Μπραβο σου. Εισαι ενα φωτεινο παραδειγμα θαρρους. Τωρα πηγαινε στο ταμειο και πληρωσε σε μια απ`αυτες τις εβραιοπουλες.Η Ταμιας φυσικα σε μισει.Μην το παρεις προσωπικα.Παρτο μονο προσωπικα.Ελα εδω αγαπη μου,μοστραρε την χρυση σου νταινερ,αναγκασε την να την φαει  αν γινεται .Να μαθει το τσολι να φερεται.Αμαν πια μ`αυτη την υπεροψια που εχουν αυτες οι χοντοματζουδες .Σου πεταει την τσαντα.Εγω ειμαι στο πλαι σου και σε κοιταζω.Νομιζω οτι εισαι ετοιμη να βαλεις τα κλαμματα,θελω να σ`αγκαλιασω, να σε παρω να παμε για καφε,αλλα φτου!σκορδα δεν μπορω. Το Σαμ που επειγει.Μιαν αλλη φορα ισως?

Πεθαινω μανα μου..

Σημερα κατεβαινω  στις πασαρελες και σας  καλοσωριζω στο παπουτσι κολαφος.Ενα παπουτσι για την μεση νοικοκυρα.Ωραιοτατο.Η θεια μαριτσα το πηρε ηδη σετ με μια σαλοτραπεζαρια.Ενα παπουτσι που μπορει να φορεσει ο καθενας,να παει στην  σινεμα ,να πλενει σκαλες,να πηγαινει λαικη,ειδικα εκει ειναι οτι πρεπει.Κοριτσια μην αφησετε την ευκαιρια να χαθει.Μιλαμε για το Παπουτσι~ στοιχημα.Να, δειτε και τις χοντρες αυτες κοπελλες  με τι στυλ το σερνουν,και φερθειτε και σεις αναλογα

Γιατρε ειμαι πολυ αρρωστος?

Λαρς αγορι μου.Πολυαγαπημενε μου.Παραλιγο ταλαντουχε μου.Σου γραφω μονο εσενα.Θελω μονο εσυ να διαβασεις αυτο το γραμμα.Τωρα αμα το διαβασουν κι αλλοι,σκασιλα μου μεγαλη.Μονο εσυ με νοιαζεις,και η δανεζικη παρανοια σου.Καποτε ειχαμε καλες σχεσεις.Οχι πολυ πολυ καλες.Αλλα καλες.Θα μπορουσαμε να πιουμε κι ενα φρεντοτσινο ,που λεει ο λογος ο παλαιολογος..Τα Δαμαζοντας τα κυματα με καναν λιωμα.΅Ωραια ταινια,ωραιες εποχες.Στα χρονια που θα ακολουθησουν,καποιος θα μου ψιθυρισει οτι εισαι σκηνοθετης μπλοφα.Θα τον χαστουκισω επι τοπου.Για μενα εισαι ταλαντουχος,και επειδη μ`αρεσει να παρακαμπτω εμποδια και σκοπους,για να φτασω στο ποθουμενο,θα μπω κατευθειαν στο ψητο.Σ`αγαπουσα μεχρι το 2000.Μεχρι το αποκορυφωμα της Μπγιορκ,και δεν θα σ~ αγαπουσα αν δεν ειχα εμμονη με την ισλανδη.Απο τοτε η σχεση μας παγωσε..Ουτε οι τριλογιες σου με ψησαν[που τελικα γιναν στο δρομο χορτοπιτα..]ουτε τα σπαραχτικα θρησκευτικα παραληρηματα.Ησουν πλεον ενας πρωην,και ξερεις πως ειναι οι πρωην αγαπες...Σαν αδειο πουκαμισο..Τ`αφηνεις να γλυστρισει απο το σωμα σου.Το βγαζεις και νομιζει ο αλλος οτι ιδρωσες για αυτο το βγαζεις.Δεν του περναει απ`το μυαλο,οτι δεν θες πλεον να κουβαλας τον δικο του ιδρωτα.Γιατι ετσι ειναι οι σιαμαιοι..Στα λεω ετσι ,λιγο ποιητικα,μιας και ψιλοπερπατας σε ποιητικα χωραφια,οχι σαν γεωργος,μην παρεξηγηθουμε κιολας ,αλλα σαν εργατης.Και ο εργατης ξερεις,αμα δεν εχει αμπσιτιον τον τρωει η μαρμαγκα.Βεβαια δεν φταιει η μαρμαγκα μονο φταινε και τα αφεντικα,[κατι πηγες να πεις στο Dogvile..]Ομως αγορι μου Λαρς, πες μου ποσο σαλτας εισαι, γιατι απο χθες το βραδυ ,αρχισα να σε φοβαμαι.

Πες μου Λαρς τι σου συμβαινει?Γιατι με αναγκαζεις να διπλοκλειδωσω?Φοβαμαι μηπως σπασεις την πορτα μουΟι τρελλοι εχουν δυναμη,και συ εισαι ικανος για ολα Πες μου κατι λαρς μου।Θα πας ακλαφτος και δεν το θελωΑγαπημενε μου πρωηνΔινω μεχρι 500 ευρω,στον ανθρωπο που θα μου πει οτι λατρεψε,αυτο το ξεραμενο σκατο που λεγεται ΑντιχριστοςΗ ταινια σου ειναι η αποθεωση του κιτς,και ξερεις το κιτς δεν ειναι αυτο που λενε οι ασχετοι για τον Αλμοντοβαρ,οτι ταχα μου ειναι κιτς।Κιτς ειναι γερμανικη λεξη,ετσι για να σε φωτισω λιγο,μες τα σκοταδια της παρανοιας με τα οποια παλευεις,και σημαινει ,παιρνω λασπη και την ριχνω στα μουτρα καποιου।Εσυ βεβαια μας πετας σκατα,και νομιζεις οτι κανεις τεχνη।Αλλα η υστερια δεν ειναι τεχνη,και συ εκτος απο παραφρων εισαι και υστερικος।Δεν συμμεριζομαι καθολου το δραμα της ποταπης τραγωδιας σου।Αλλα το λες καθαρα μες την ταινια...Μην κοβετε τα φαρμακα।Καλυτερα να σαι σε καταστολη।Γιατι αμα τα κοβεις αυτα παθαινεις॥τρυπας το ποδι του χασμπαν,και του βαζεις ενα15κιλο βαρακι,να χει να πορευεται.Τον προετοιμαζεις για τους ολυμπιακους του Λονδινου.Επισης αμα τρελλαθω πολυ,κι αμα το Δασος αρχιζει να μου ταζει πραγματα,εγω παιρνω την ψαλιδουκλα μου,και κανω την κλειτορειδα μου,πολυ ετσι εβαπορε.Πρεπει να σε μαντρωσουν λαρς.Εχουν δικιο αυτα που λενε για σενα.Τωρα τους πιστευω.Τελειωνω Λαρς.Μια τελευταια χαρη ομως σου ζητω.Βαλε σε παρακαλω να δουν αυτο το αριστουργημα στα παιδια σου.Θα μαθουν τοσα πραγματα που δεν ξερουν.Η λεξη Απορια θα παψει πια να υφισταται σαν εννοια,και θα γινει κατασταση.πραγματικα τυχερα παιδια,τα ζουλευω.Αντιο Λαρς.Αμα περασω απο δανια θα σε επισκεφτω σιγουρα στο ιδρυμα.Καποτε σ`αγαπουσα.

Μπαμ!

Αυτο ηταν.. μπαμ! Βγηκε το γιωργακη ,και σιγα το νεο..Ετσι μπραβο να ρθουνε και λιγο χειροτερες μερες..Και μην ακους,αυτα που σου λενε,οτι δεν αντεχουμε αλλο.ψεμματα λενε.Ο πατος της κατσαρολας ειναι πολυυυ βαθυς,μας χωραει ολους,για αυτο καθιστε αναπαυτικα και περιμενετε.Θα ρθει και  η δικη σας σειρα..Κατα αλλα νευρα,δουλεια,ξεσκονισμα,καθαρισμα,πλυσιμο,τηλεφωνα που δεν εγιναν,εσυ ,εγω, ο ποτης που θελει να κερασει τους παντες,και,και.και.Ατελειωτα ολα.Ποιος τα προλαβαινει ολα?Μεσα σ~ολα αυτα να μην χωρεσει και λιγο διαβασμα?Να χωρεσει κι αυτο..Που ακριβως ομως δεν ξερω..Στο μεσοδιαστημα λοιπον του αδιεξοδου μου,διαβασα και ενα βιβλιαρακι,το οποιο δεν θα διαβαζα αν  ο Σ. δεν μου λεγε οτι ειναι καλο [το καλο βεβαια σχετικο παντα..]Το διαβασα λοιπον,περισοτερο απο περιεργεια,γιατι ειχα 2 σοβαρους λογους να μην το αγγιξω καν

Ο πρωτος ηταν η φωτογραφια.Γιατι Κυριε  Κωνσταντινε Ακυλα δεν μας δειχνετε το προσωπο σας  ?Γιατι?Δεν λεω ωραιοτατο το σβερκακι σας,πολυ σενιο μου κανει,και το μαυρο φουτερ,κι αυτο ωραιοτατο,αλλα εσυυυ? γουεαρ αρ γιου?Θα μου πεις γουστο μου και καπελο μου,αλλα βρε παιδι μου λιγο ανφας,λιγο το κατιτις το θελει το ρημαδοματι ,πως θα με ψησεις εμενα,να τρεξω στο βιβλιοπωλα μου,να προσκηνυσω το πονημα?Το χω αναγκη το κουτελο σου.Αλλα εσυ τιποτα.Μας χαιρετας ως αλλη γκρετα απο τα βαθη του ειναι σου.Κριμα κι ειχα τοσα ονειρα για σενα..Ο δευτερος λογος,και ο πιο σημαντικος,ειναι αυτο που γραφει στο αυτι του βιβλιου.Ειμαι υδροχοος με ωροσκοπο στους διδυμους.Παντα στη ζωη μου εψαχνα εναν τετοιο  ανθρωπο,με τοσο εκρηκτικο συνδυασμο.Τωρα ναι,μπορω να πω ανασανα.Βρηκα εσενα,μπορω να ακουμπησω τα κουρασμενα γονατα μου πανω σου.Δεν φοβαμαι τιποτα.Οπου να ναι χωριζω.Θα μπλεξω μαζι σου.Υδροχοος με διδυμο.Η σιγουρη επιλογη.Ετρεξα χιλιαδες χιλιομετρα γραμμενης υλης,για να βρω τον προορισμο μου,και τωρα μπορω να πω με σιγουρια μια λεξη..Εσυ.Τιποτα αλλο δεν χωραει.Μαι ντεστινυ.Να τωρα που εγραψα ολα αυτα νιωθω οτι δεν μπορω να σε μαλωσω αλλο.Σαν να μαλακωσα.Κατα τα αλλα το αφηγημα ειναι καλο, ρεει.Βεβαια ακουω κι εναν David Sedaris μεσα{που πολυ θα ηθελες να εισαι...]αλλα αυτο εχει  να κανει με τα φαντασματα του καθενος.Κι επιτελους! Ενας που γραφει για την ομοφυλοφυλια του με χιουμορ!Αμαν πια με την κλαψα..Υ.Γ[  και που σαι κωνσταντινε?Την επομενη  φορα φωτογραφια.Ναι?

Μνημη στασου!

Σημερα αποφασισα να βαλω μια ταξη στα πραγματα μου.Βιβλια,δισκοι,περιοδικα,πολυ κοσμο φιλοξενω εδω μεσα.Εχω και την τρελλη απο πανω μου να ουρλιαζει.Η λιτσα μου.Η Γυναικα επος.Η υστερια ντελιβερυ. Την παιρνεις τηλεφωνο,τσακ!σε δυο λεπτα στο σπιτι σου.Στ`αυτι σου..Περασε  απο καρκινο και διεσωθει.Ο γιος της πασχει απο λευχαιμια.Αυτο δεν την εμποδιζει σε τιποτα ,να τον στολιζει με οτι κοσμητικο επιθετο διαθετει...Ρε μαλακα,ως ποτε θα σε ταιζω,βαρεθηκα θελω και γω να ζησω!Η ..ρε πουστη θα σε γαμησω που τολμησες να μου αντιμιλησεις...Α εδω μιλαμε για προτυπο μητερας...Εξοχη..αυτο δεν ειναι ζωη βρε μωρο..επισκεπτηριο στην κολαση ειναι..και καλα να πας μια φορα..Το συνεχες ειναι ενα θεμα...Παρ ολες λοιπον τις φωνες συνεχιζω την αρχειοθετηση μου,σ` αυτο το χαος,αλλα μια φωτογραφια που βρισκω με αναστατωνει

Ναι εισαι εσυ.Το παιδικο μου ειδωλο,στοιβαγμενο σε χιλιαδες τονους χαρτιου.Η φαρα ,για τους αλλους φαραχ.Για μενα παντα φαρα.Γαμω την φαρα μου που πηγα και σε ερωτευτηκα.Καλως ηρθες.Μπορεις να συντριψεις την μνημη μου,μην με βλεπεις ετσι,εχω μνημη ζωου εγω.Γυριζω το κουμπι της μνημης τριαντα χρονια πισω.Ολα δουλευουν ρολοι.Ειναι σαββατο και πρεπει να κατεβω στην πολη,να αγορασω καινουργιο λευκωμα.Οι φωτογραφιες που εχω μαζεψει ολο αυτο τον καιρο,σχηματιζουν ενα βουνο.Εγω και συ.Μια σχεση.Θελω να σου φερθω ομορφα κουκλα μου.Μπαινω στο βιβλιοπωλειο αερατος.Κοιταζω τα λευκωματα,μ~ αρεσουν ολα,θα παρω μονο ενα,το μπλε θελετε?ναι ειναι για την φαρα μου.Κανω παρεα με τον γιαννη.Τρελλος κι αυτος με την παρτη σου.Με τον γιαννη μοιαζουμε να ειμαστε ερμαια της ιδιας αβεβαιοτητας.Αναρωτιομαστε παντα αν το υλικο που εχουμε  ειναι αρκετο.Ποτε δεν ειναι αρκετο.Ο συχνος ανεφοδιασμος στα σπιτια της θειας μου να  ναι καλα,εκει που χιλιαδες ντομινο και ροματζα με περιμενουν για εξερευνηση.Ο παραδεισος μου.Φαρα σου εγραψα γραμμα γιατι δεν μου απαντησες ποτε?Περασαν 30 χρονια.Ακομα το περιμενω.Φαρα την τριτη δεν θα σε δω,δεν μ`αφηνουν να σε δω,ειναι πολυ αργα κοιμησου.Ναι κοιμαμαι.Σιγα που κοιμαμαι.Σηκωνομαι στις μυτες ,ανοιγω κρυφα,σε βλεπω.Το πρωι δεν μπορω να ξυπνησω.Καλυτερα,να μην παω σχολειο σημερα.Ευκαιρια να φτιαξω το λευκωμα.Φαρα σ`αγαπω .Με νιωθεις?

Γιατι δεν μου μιλας?Ο μπαμπας ανησυχει.Μα εισαι αγορι εσυ?Ολα τα αγορια ασχολουνται με το ποδοσφαιρο,εσυ με τους αγγελους του τσαρλυ ασχολεισαι?Μην με παρεξηγεις μπαμπα.Αδυναμιες.Δεν το θελω,με παει απο μονο του.Σορρυ που δεν σας παιζω.Σορρυ που δεν με παιζετε.Φαρα χωρισες.Καλα εκανες,ο Ραιαν ειναι εκτακτος..Φαρα ο ραιαν σε εδειρε.Χωρισε τον.Χωρισες μπραβο σου.Ποτε πια με τον ραιαν.Δεν μ`ακους φαρα.Ξαναμπλεξες.τα χρονια περνανε,και συ εξακολουθεις να τρως ξυλο.Μια φορα ξυλο,μια ζωη ξυλο.Δεν βαριεσαι.Τι ειναι ενας μωλωπας μπροστα στο ανεξαντλητο του ερωτα σου?Δεξαμενη ολακερη.Δωστου και συ να καταλαβει.Απλωσε και συ τα χερακια σου.Μαθε να παιζεις μποξ πανω στο κεφαλι του ραιαν.ετσι μπραβο.Το βαζο αυτο ειναι εκτακτο.Κρυσταλο βοημιας.Ανοιξε του το,να δουμε με ποιο τροπο σε σκεφτεται...

Ξαναχωριζεις.Ξαναμπλεκεις.Ξαναχωριζεις.Συν οτι αρχιζεις και την ντρογκα.Το πολις σε τσακωνει να  ρουφατε αθωα κοκα μεσα στο αμαξι.Γιατι φαρα?Σπιτι δεν ειχατε?Αχ φαρα..το κριμα στο λαιμο σου για τα φαρμακια που με ποτισες..Φαρα τα χρονια περνανε,κι ερωτες γερνανε,και κεινος που μας εδεσε δειχνει να χαλαρωνει.Παντα το πραγματικο γεγονος ειναι ξεκομενο απο το θαυμα που το προκαλεσε αγαπημενη μου..Τελευταια φορα που σε ειδα ηταν σε μια συνεντευξη σου ,στην τηλεοραση.Εμφανως μεθυσμενη,δεν εκανες καν το κοπο να κρυψεις την μπεκρα σου.Γι αυτο σε γουσταρα φαρα μου..γιατι ησουν ζορικη...και το γελιο σου.Αυτο κι αν με εκανε λιωμα.Γιατι ηξερες οτι τα φωτεινα χαμογελα ,εχουν πισω τους αιωνες αταβιστικης πικριας,ξεφτιλας και στριμωγματος.Η καλυτερη καριερα που εκανες ηταν η ιδιωτικη.Πεθανες ερωτευμενη.Τωρα εγω πρεπει να βρω τα υπολοιπα λευκωματα για να σε πενθησω οπως σου αρμοζει