Εσωτερικές ρωγμές

Εποχή ευχαρίστησης. Έτσι μου μυρίζει  αυτή η άνοιξη. Κι ας μοιάζει τόσο μίζερη και στεγνή.
Κι ας έχει σημαδευτεί  από σεισμούς και θύματα. Αυτά είναι όλα ορατά. Τα αλλά, τα αόρατα είναι δύσκολο να τα φέρεις σε λογαριασμό. Οι εσωτερικοί σεισμοί ,οι μεταρωγμές ,και τα παραλειπόμενα
αυτά ποιος τα πληρώνει? Και οι ρωγμές? Τόσα παράσημα ποιος θα τα φορέσει?

Ευτυχώς πάντως να λες. Για τις ρωγμές. Που δεν τις βλέπει ήλιου φως. Γιατί έτσι και τις έβλεπε κανείς , έτσι και γινόταν κανένα μαύρο αστείο  ,και γινόταν καμιά μαύρη μοιρασιά, θα κλαίγανε
πολλές μανούλες.  Ενώ τώρα σε κλαίει μονάχα ο καθρέφτης σου. Γιατί μ`αυτόν αλλάζετε  ματιές
τα πρωινά. " Τα κεφάλια μας άλλωστε είναι οι πρωτεύουσες των πόνων μας."

Πάντως έχω υπόψιν μου κάποιον  που έβαζε τα κλάματα  και μετά  έκανε μάσκα ομορφιάς
για να περισώσει τα όσα δεν λεηλατήθηκαν από την υγρή λαίλαπα. Υπάρχουν  προκλητικοί
θα μου πεις εσύ. Υπάρχουν και καλλιτέχνες θα σου πω εγώ. Στη διακριτική ευχέρεια του καθενός
είναι να διαλέξει τα κλάματα που του ταιριάζουν. Για να πω βέβαια τη μαύρη  και άχαρη αλήθεια δεν πολυπιστεύω στα κλάματα. Ο θείος Ρολάν θεωρεί  πως πρόκειται για συναισθηματικό εκβιασμό.
Εγώ πάλι θεωρώ πως πρόκειται για σκέτη πόζα.  Η πόζα που παίρνει ο καλοπερασάκιας για να
μπορεί να τη βγάλει καθαρή. Έχω άλλωστε πικρά πείρα από "ευαίσθητες λυρικές ψυχές"
που μόλις στέγνωνε το κλάματα τους,παίρναμε μαχαίρι και αποκεφάλιζαν αδιακρίτως.


Αλλά μιλούσα για αυτήν την άνοιξη πριν με παρασύρουν  οι λυρικές μου επαγωγές.Τι μπορείς  λοιπόν να περιμένεις από μια τέτοια άνοιξη?
Ίσως μια αύξηση εισοδήματος. Αλλά  αυτό θα ήταν τόσο  απλοϊκό, για να μην πω ουτοπικό.
Αλλά γιατί να μην στη ριχτώ  σε μια ουτοπία? Ποντάροντας καμιά φορά στο ανέφικτο
έρχεσαι μπροστά σε αποτελέσματα που δεν τα χες φανταστεί. Ίσως πάλι να στηριχτω

στην επιστροφή της Πατι Χιουζ.  Η  Πάτι Χιούζ είναι κάτι σαν εθνική  σταρ αυτού εδώ
του μπλοκ.  Τα εγκλήματα της και οι ραδιούργιες της  έχουν τέρψει τις άυπνες νύχτες μου μεταμορφώνοντας τες  σε ειδυλλιακό παράδεισο. Το κακό αμερικάνικο κανάλι FX όμως δεν συμμερίστηκε το τυφλό μου πάθος  για την θρυλική ηρωίδα με αποτέλεσμα  να το κόψει.


Όμως..Όμως  σ`αυτή τη ζωή υπάρχουν και καλοί Ινδιάνοι . Έτσι βρέθηκε  ένα άλλο φιλόξενο
κανάλι  που αγόρασε την εν λόγω σειρά  την οποία επαναπροβαλει  εις πείσμα κάθε καχεντρεχειας
που ήθελε  ολόκληρη Πατυ να φοράει φθηνά κουστούμια από το Ζάρα. Δεν είναι Ζωή αυτή.
Αλλά η σταυροφορία   για την επανίδρυση του αυτόνομου Κράτους που λέγεται Πάτι Χιούζ μόλις ξεκίνησε. Θα με βρείτε μπροστά σας τηλε καναλαρχες  και λοιπά απόβλητα. Όποιος  πειράξει  την ηρωίδα   θα χει να κάνει μαζί μου. Όχι τίποτα άλλο:να ξέρετε κι από ποιόν θα πάτε.
Άλλα να μην σ`αφήσω χωρίς θεϊκή ατάκα( που θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε πει η Μις Χιούζ..)
"Υπάρχουν άνθρωποι υπερβολικά  καθαροί που σου γεννούν την επιθυμία να τους βρωμίσεις.
Κι  υπάρχουν άνθρωποι βρώμικοι σαν και σένα που σου γεννουν την επιθυμία να τους χώσεις μέσα στο πλυντήριο"..


Οι ερωτευμένοι οταν εκδικούνται τελικά είναι ανελέητοι.

Οπως πάντα: Αργά.

 Τον  είδα ξανά σαν να ήταν χθες.  Ο Βαγγέλης. Τον  λες και παιδικό φίλο. Κανονικά όταν συναντάς έναν άνθρωπο από το παρελθόν σου  κάτι σκιρτάει μέσα σου. Μυρωδιές στάχτης  σε αγκαλιάζουν, και
παρ`όλα αυτά σου ζητάνε να αναγνωρίσεις  αυτό το οικείο που άθελα σου ίσως και να έχεις προσπεράσει. Οι παιδικοί μας φίλοι δεν μας ακολουθούν για πάντα. Ίσως να  γίνεται και για καλό.

Ο συγκεκριμένος φίλος  ωστόσο είναι επιβεβαιωμένα καλός. Η στη  δική μου καρδιά  φαντάζει έτσι.Για έναν ανεξήγητο λόγο  με ακολουθεί πάντα η σκιά του. Το ευγενικό του προφίλ δεν σε βάζει
σε δεύτερες η τρίτες σκέψεις. Είναι αυτός που είναι  χωρίς να φοράει προσωπείο. Με ρωτάει για
τη ζωή μου. Τι κάνω με τη ζωή μου. Μου έρχεται να του πω  πως μαζεύω ελιές. Το έλεγε παλιά

ο Αγγελάκας  όταν τον ρωτούσαν τι είχε κάνει στη ζωή του. Έτσι και γω :Μαζευα ελιές,ήμουν φαναρτζής , καθάριζα τζάμια ,δούλευα σε ασβεστοκάμινο.Μπορεί και να χω πάει και στο
διάστημα. Σίγουρα όμως έχω ζήσει σαν ούφο ανάμεσα  σε όλες τις δουλειές που έκανα
στη ζωή μου. Μερικές τις διάλεξα. Άλλες τις άφησα να με διαλέξουν εκείνες. Όπως και
με τους ανθρώπους. Κι αν τα γράφω όλα αυτά  είναι  γιατί  κατάλαβα(όχι τώρα, από πάντα)
πως το πιο δύσκολο πράγμα που  μπορεί να αντέξει κανείς είναι ο εκπεφρασμένος άνθρωπος.



Τη μισή μου ζωή την έχω φάει ζηλευοντας  για την τύχη κάποιων ανθρώπων . Συχνά δε πολύ δικών μου ανθρώπων.  Τότε δεν ήξερα πως η ευτυχία του ενός  περνάει  από την δυστυχία του άλλου. Περίμενα καρτερικά  σωρευοντας θυμό  .Πολύ θυμό. "Το όριο μου είναι 100.  Αλλά έχω φτάσει και 120 στις μεγάλες μου δόξες." Το κατάπια το στομαχακι μου ,αλλά ποιος νοιάζεται? Σημασία έχει
πως περίμενα τη σειρά μου ,διασκεδάζοντας συχνά με την φριχτή μου μοίρα. Έτσι μου έμοιαζε
τότε. Αλλά μπορεί να  ήταν όντως φρικτή ,και με την επιβιωτιωτική μου ικανότητα  να την
μεταμόρφωνα σε κάτι ξεχωριστό. Νομίζω πως αυτό που έχω λέγεται καταδιάθεση άγνοιας.


Πέρνας ας πούμε μια τραγωδία  και συ  νομίζεις ότι έχεις πάει στο λούνα παρκ. Από μια άποψη
με λες και τυχερό. Όλα αυτά που γράφω βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τον Βαγγέλη. Σε κάθε
πράγμα γυρεύουμε την αφορμή. Κι ο συγκεκριμένος άνθρωπος στάθηκε  η αφορμή  να γράψω
πέντε σκέψεις  για το που πήγε τελικά η ζωή μου. Ξέρω ότι στις μέρες μας  τέτοιες σκέψεις
μοιάζουν με πολυτέλεια ,τώρα που το μεροκάματο και η επιβίωση έγινε εφιάλτης. Άλλα πάντα
έτσι ήταν, τουλάχιστον για μένα. Κι αν  ζήλευα κάτι στους ανθρώπους ήταν αυτό : την ξεγνοιασιά και
την ευκολία να είναι χαρούμενοι. Όχι ευτυχισμένοι. Αυτό είναι άλλο. Το χω νιώσει ,το ξέρω.

Αλλά εμένα  τώρα πια με νοιάζει να είμαι γεμάτος . Πλήρης. Κι αυτό το κατάφερα,εν αντιθέσει  με
"φίλους" που ενώ η ζωή τους τα έδωσε όλα απλόχερα ,αυτοί κοιτούσαν την ευτυχία των διπλανών
τους ,φθονώντας την ,λες και η δική τους ευτυχία  ήταν φτηνή και άκαιρη. Σημασία τελικά δεν έχει ν`αγαπάς,αλλά  να μπορείς να δίνεις . Αλλά αυτό απαιτεί γενναιοδωρία ,ψυχικό δόσιμο. Και πάνω
από όλα ηλικία.  Να μπορείς να αναγνωρίζεις το μεγαλείο του άλλου με γενναιότητα.

Τελικά από αλλού ξεκίνησα ,κι αλλού καταλήγω. Ο γνωστός Τάκης που δεν ολοκληρώνει.
Αλλά τι ολοκληρώνεται στη ζωή για να ολοκληρώσω εγώ.


(κι όχι δεν μαζευα ελιές)