- " Τι είναι τα όνειρα?
- Μικρά σημαδάκια πίστης. Σημαίνουν ότι ζεις
-Ακόμα κι όταν δεν επαναλαμβάνονται?
-Ιδίως τότε. Άλλωστε η επανάληψη ισοδυναμεί με θάνατο.
- Α μην μου λες τέτοια . Θα τρομάξω.
Εγώ έχω συνηθίσει την ακίνητη ζωή. Τους ακίνητους ανθρώπους.
Τα ακίνητα συναισθήματα. Εκείνα που τα φυλάς και μένουν
άθιχτα για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια . Μάλλον ανήκω σε προιστορική γενιά
Εγώ αυτό που ζητάω από τη ζωή είναι να μου προσφέρει πασαλειμένα όνειρα
γεμάτα σοκολάτα. Ζητάω πολλά?..
Εκείνος τότε δεν απάντησε . Τι να πεις άλλωστε σε έναν άνθρωπο που το μόνο που ζητάει είναι λίγες στιγμές αυταπάτης. Την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του και την φίλησε." Η ζωή τελικά είναι πιο σκληρή από μας " σκέφτηκε μάλλον παράταιρα, πριν ακουστεί ο ήχος από το χαρτί της λιωμένης ήδη σοκολάτας και τον κάνει να γελάσει. Φιλούσε σοκολάτα, ονειρευόταν σοκολάτα.
Τελικά η ζωή μπορεί να μην είναι τόσο σκληρή όσο της φαίνεται . Μπορεί κι αυτή να χρειάζεται ένα κατσαρολακι για να λιώσει η σκληρή πλάκα της συνήθειας.
Πριν καταλήξει κι αυτή βέβαια στον ουρανίσκο της πλήξης.
.
