Ιστορίες απο τον παγωμένο βορρά (Β μέρος)

" Ηar du det bra?"     Αυτή  την πρόταση την ακούω συχνά εδώ στην Νορβηγία. Η νομίζω ότι
την ακούω.  Ηar du det bra? Καλά είστε ? Καλά είμαστε ,αλλά πεινάμε. Μια πρόχειρη
λύση για την πείνα μας -έτσι  θέλουμε να πιστεύουμε  μοιάζει να είναι τα μαγικά  Mc Donalds                                                                                 

Είναι κάποια λύσις .Αλλά δαπανηρή  όπως  θα διαπιστώσουμε . Αλλά δεν βαριέσαι.
Μια ψυχή είναι να βγει ,ας βγει από τον οισοφάγο. η απ`τα αυτιά. Πάντως επ`ουδενί
από το στομάχι. Γιατί αφού στρογγυλοκάθισες εκεί μέσα άτιμο χαρμπουγκερ  και
αφού σε χρυσοπλήρωσα για χαβιάρι, κάνε μου τη χάρη και μείνε εκεί  και για  τις υπόλοιπες
μέρες της παραμονής μας , εδώ  στου βορρά την πίκρα. Αλλά πίκρα όμως.  
 

 Το θέμα είναι να χορτάσουμε. Αλλά μάλλον δεν το βλέπω.
 Ας καπνίσουμε τότε. Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου άμα τον είχα ταξιδέψει
θα είχα γυρίσει όλο τον βορρά. Αφού δεν χορταίνουμε φαγητό ας χορτάσουμε καπνό.
Ευτυχώς  η προνοητικότητα μας  μας κερνάει άφθονα δώρα ,αφού έχουμε προμηθευτεί
άφθονους καπνούς .Γιατί  το να αγοράσεις εδώ καπνό ,το  να επιχειρήσεις  να αγοράσεις
ισοδυναμεί με οικονομικό έγκλημα. Άλλωστε πιο φθηνά θα σου στοιχίσει να αγοράσεις
γη στην Φιλοθέη, πάρα καπνό στην Νορβηγία. Άλλα και να τον αγοράσεις που να τον καπνίσεις
αφού απαγορεύεται παντού. Σε λίγο καιρό θα απαγορευτεί και στο δρόμο.
O Νορβηγικός αέρας δεν πρέπει να μολύνεται. Πρέπει να  περιφρουρηθεί  με κάθε τρόπο
η δημόσια υγεία. Πρέπει να αναπνέουμε όλοι  όσοι ζούμε εδώ   αγνό παρθένο ουρανό.

Δεν ξέρω, αλλά στην Νορβηγία εκτίμησα πολύ το ευρώπουλο  και το ελληνικό
εκρηκτικό ταμπεραμέντο. άλλα είπαμε για την ώρα ας κρατήσουμε τα προσχήματα
και την τάξη. Μια τάξη που δεν φαίνεται να την επηρεάζει τίποτα  και κανείς
ώστε να παραφρονήσει από μόνη της.

Αλλά σαν πέσει αυτό το πρόχειρο σκοτάδι ,θαρρείς πως αυτοί οι άνθρωποι παθαίνουν

κάτι σαν εμπλοκή κι αρχίζουν  να  αυτοκαταργούνται. Ειδικά το Σάββατο , που τα ρομποτάκια
ξεκλειδώνονται, η ακόρεστη δίψα  τους για αλκοόλ ανεβάζει στροφές. Συχνά επικίνδυνα.

 Ίσως για αυτό το αλκοόλ είναι τόσο ακριβό σπορ  εδώ πέρα. Κάτι σαν Prada , ένα πράγμα.
Φυσικά είναι μονοπωλιακό είδος που πωλείται μόνο σε ειδικές κάβες. Ου ε κι αλίμονο σου
αν βγεις στους δρόμους  αγκαζέ με την βότκα. Η Μακρόνησος  μοιάζει σαν ποινή αστεία
μπροστά στους απαράβατους νορβηγικούς νόμους ,που όπως έχουμε καταλάβει πάρα πολύ
καλά ,τηρούνται με ευλαβικό τρόπο. Βέβαια αν διψάς πολύ ,και βρίσκεσαι σε κάνα σούπερ μάρκετ
μπορείς να αγοράσεις μπύρα. Μέχρι τις 8 βέβαια ,γιατί μετά τις 8  οι λύκοι αλυχτούν.

Φυσικά το σούπερ μάρκετ  δεν διαθέτει το πολύτιμο νέκταρ . Διαθέτει όμως σοκολάτες.
Η σοκολάτα εδώ πέρα είναι σαν το ψωμί : πουλιέται με τρέλα. Γιατί όλα μπορεί να τα
στερηθείς ,άλλα ποτέ το ψωμί. Έτσι και με την σοκολάτα. Τόση σοκολάτα που έφαγα
εκεί πέρα , που νομίζω πως έχω κάνει κάβα και για την επόμενη ζωή.

Όπως καταλαβαίνεις η κατάθλιψη  εδώ ζει και βασιλεύει. Φαίνεται πως οι Νορβηγοί
έχουν βρει παρηγοριά και καταφύγιο σ`αυτήν. Νομίζω ότι δεν τους  ενοχλεί. Ίσως
η κατάθλιψη να τους δημιουργεί μια κρούστα παραίσθησις: θα μπορούσε να ταν και χειρότερα.
Ίσως έτσι να βοηθούν   τον ευατό τους  να διαιρέσει σωστά  το τεθλασμένο χρόνο.


Βέβαια υπάρχουν και οι πιο απελπισμένοι.

Αυτοί φουντάρουν από δω . Αλλά κανείς δεν το μαθαίνει. Η τάξη είπαμε δεν πρέπει
να διασαλεύεται. Αλλά ας πάμε να πιούμε.  Θέλω να ξεχάσω ποιος είμαι  κι εγώ.
Σάββατο βράδυ  στην άκρη  αυτής ,της κατά τα άλλα πανέμορφης πόλης.
κόβουμε φέτες κόλασης  από τους ήδη μεθυσμένους νορβηγούς. Έτσι σαν απόπειρα
και σαν γιατί .Για να διώξουμε αυτό  το "αύριο "που στέκεται δηλητηριασμένο ανάμεσα μας.

Θέλω να δω πως παίζεται  αυτό το αύριο. "Όταν απομακρύνεσαι από τον ευατό σου για να

συναντήσεις τους άλλους ,προοικονομείς τον τρόπο  που θα αφήσεις τους υπόλοιπους
ανθρώπους μια μέρα, για να επιστρέψεις ξανά σε σένα , σε κάτι που αρνήθηκες."

Σοφά τα λέει το κορίτσι μου . Υψώνουμε το ποτήρι του κρασιού ως το τέρμα
της αντοχής μας .Δεν πειράζει  που δεν μπορούμε να το πιούμε μονορούφι .
Η κίνηση  είναι που μετράει. Οι Νορβηγοί είναι ήδη τύφλα. Οι σεκιουριτάδες
τους βγάζουν  με συγκρατημένη επιείκεια έξω από το μαγαζί. Ακολουθούν πιστά
τα αγόρια μου , δεν φέρνουν αντίρρηση στην πτώση τους. Η ζωή είναι αγρίως απίθανη
εδώ στην Νορβηγία , και συχνά μόνο άγρια. Αλλά αν η έκπληξη  που κρύβει συχνά
το απίθανο ,είναι η μοίρα του βλάκα , για το καλό του ταξιδιού, λέμε να την καταργήσουμε.

Για την χαρά της ανταπόδοσης. Αλλά και της στιγμής  που τα μεταμορφώνει
τα πάντα σε Όλον. Σε φιλώ στα μάτια Νορβηγία. Να προσέχεις. Έρχεται σκληρός χειμώνας,

Ιστορίες απο τον παγωμένο βορρά (Α μέρος)

Πάντα υποστήριζα πως τα ταξίδια   που σε πηγαίνουν ως το τέρμα του ευατού σου
είναι τα πιο χρήσιμα. Τώρα αν τα ταξίδια αυτά ενέχουν και το κίνδυνο του τερματικού
τόσο το καλύτερο για αυτά. Αλλά που τέτοια τύχη. Εδώ στη Νορβηγία δεν κινδυνεύεις
από τίποτα. Οι δρόμοι σ`αυτή την  χώρα μυρίζουν γλυκερή αιωνιότητα.

Σ`αυτή την χώρα δεν μπορεί να σε φοβίσει τίποτα. Εκτός αν φοβάσαι τη σιωπή.
Οι Νορβηγοί είναι πολύ σιωπηλός λαός. Μέχρι βεβαίως να πιουν. Ήπιαν?
Καλώς ήρθατε στη κόλαση. Γύρω απ`αυτή τη κόλαση απλώνεται ένα ωραίο
δραματικό σκοτάδι. Είπα σκοτάδι? Γράψε λάθος. Εδώ δεν νυχτώνει ποτέ.
Αυτό βέβαια δεν  μπορεί να σε φοβίσει. Έχεις άλλωστε τόση νύχτα μέσα σου
ικανή  να κοιμίσει  όλο αυτό το λαό που δείχνει  να έχει πολύ μεγάλο σεβασμό
για τους Έλληνες. Μας αγαπάνε και μας το δείχνουν με κάθε τρόπο.

"Έλληνες  η νίκη σας είναι η καταστροφή σας . "Όχι, δεν ξέρουν τον Ηράκλειτο
κάτι για αρχαία ξέρουν, θραύσματα μνήμης που όπου να ναι καταλύονται. Τι κάνω
εγώ σ`αυτή χώρα. Πιγκουινογυρευω προστακτικές. "Πες μου καλή μου Νορβηγία.
Τι θέλεις από μένα? Καμία απόκριση.  Φαίνεται πως μου χει θυμώσει. Μάλλον θα φταίει
ο καιρός. Η Νορβηγία φοράει επάνω της  2 και 3 καιρούς μαζί .Μπορεί να ξεκινήσει
με ήλιο το πρωί και σε μια ώρα να στο γυρίσει στο κατακλυσμό. Δεν ξέρεις  πως να
φερθείς  στο Βορρά. Ο Βορράς όμως ξέρει πως να σου φερθεί: με τον τρόπο του εραστή
που όπου να ναι  σε αποβάλει από την ερωτική τάξη. Ας την διασαλεσουμε τότε.

Τα διαπιστευτήρια της απελπισίας  σε ωθούν άλλωστε προς σ` αυτή την κατεύθυνση.
Είναι τόσο οργανωμένα τα πράγματα  εδώ, που ακόμα κι αν μην θες να παραφρονήσεις
στο τέλος υποκύπτεις. Αλλά εγώ λέω να κρατηθώ. Άλλωστε επισκέπτης είμαι . Στους
επισκέπτες επιτρέπονται όλα. Να , λέω  να ξαπλώσω στο δρόμο . Ποιος θα ενοχληθεί?

Η απουσία φαναριών  φαίνεται πως με διασκεδάζει. Με το που πατάω το πόδι μου 
στην άσφαλτο όλα παραλύουν . Οι οδηγοί μάλλον το διασκεδάζουν κι  αυτοί, αφού περιμένουν
με καρτερικότητα  το πότε θα περάσω. Χαμογελαστοί ,άνετοι, δεν βιάζονται
καθόλου. Εγώ  πάλι γιατί βιάζομαι? Σε ποια χρονοχρέωση να επιβιβαστω?

Και χω και σένα να μου λες "πως δεν κάνω για ζωή." Πρόσεξε ,γιατί αν
το ξαναπείς μπορεί και να το πιστέψω. Κι άμα πιστεύω κάτι εγω το
υποστηρίζω ως το τέλος. Να, τράβα με μια φωτογραφία  εδώ μπροστά
στους συγγενείς μου. Αγάλματα τα λένε . Να εδώ μπροστά τράβα με

 Υπέροχα είναι. Από τι καταλαβαίνω βρισκόμαστε  στην κεντρική πλατεία Του Όσλο.
Οι Οσλιωτες έχουν ξετρελαθεί  με την δυναμική του καιρού. Έχουν βγει με τα ταπερακια
στο γρασίδι  και βαράνε παλαμάκια στον ήλιο.  Δυσέρευτο  είδος  ο ήλιος  σ`αυτή την χώρα.
Κάτι σαν το ευρώ  δηλαδή. Ακούν ευρώ οι Νορβηγοί και παθαίνουν  κάτι σαν τύφο.
Από μακρυά κι αγαπημένοι . Η κορόνα τους δόξα και τιμή τους . Μια οικονομία
σκέτη τρέλα. Ας είναι καλά το πετρέλαιο. Αλλά και το εμπόριο ψαριού καλά κρατεί.

Για να μην σου πω για τους δημόσιους υπαλλήλους.Μια χώρα με μόλις 4 εκατομμύρια
πληθυσμό  και έχει τους ίδιους υπαλλήλους   με μας. Είπαμε είναι οργανωτικοί.
Μα πάνω από όλα δεν κλέβουν. Οι τσάντες απλωμένες στο πεζοδρόμιο. Κανένα
μηχανάκι δεν θα μπει στο κόπο να στη βουτήξει. Πιο πιθανό να σε βουτήξει  κάνα
κτήριο  την ώρα που σκοτεινιάζει παρά άνθρωπος. Αυτά τα κτήρια...

Ένας έρωτας αγιάτρευτος. Το κουκλοσπιτο της Νόρας. Ποιος δεν θα θελε  να  ζει
σ`αυτόν τον παράδεισο. Κι όμως εχω την αίσθηση πως αυτός  ο παραδεισος δεν
κατοικείται. Σ`αυτόν τον παράδεισο εχεις την αίσθηση πως ολοι έχουν αυτοκτονήσει.
Ισως εδώ  και εκατομύρια χρόνια . Ξέρω δεν με πιστεύεις ,αλλά κανένα από αυτά
τα κτήρια  δεν ζουν ανθρωποι. Ισως να ζουν μόνο σκελετοί  που ξεχαστηκαν
από την παλιά γενιά των Βίκινγκς.Τα κληροδότησαν στους απογόνους τους
αποσπώντας  μάλλον την ομολογία πως θα ζουν μέσα στη σιωπή. Φυσικά εκείνοι
το δέχτηκαν ασμενώς .Οπως  καταλαβαίνεις η αυτοκρατορία των παραισθήσεων
καλά κρατεί...Αλλά το ταξίδι συνεχίζεται...