Είναι καλή η κυριούλα του μικρού ψιλικατζίδικου που αγοράζω καπνό. Θα μπορούσε
να μου χαρίσει τον κόσμο ολόκληρο αν το ήθελα. Την ώρα που μπαίνω μέσα δείχνει
εμφανώς αναστατωμένη. Είναι ηλίου φαεινότερον πως βλέπει ειδήσεις. "θα μας βρει
συμφορά παιδάκι μου" μου λέει έντρομη. Γιατί Αγάπη, της λέω. "Δεν βλέπεις τι λένε?
μου λέει με ελαφρώς τρεμάμενη φωνή. Γυρίζω το κεφάλι μου κι αντικρίζω την γνωστή
συμμορία του μεγκα. Έπρεπε να το περιμένω. Οι γνωστοί σεσημασμένοι των 8. Η μνημόνιο
η καταστροφή. Η παραμονή στο ευρώ η επιστροφή στις σπηλιές. Ωραία διλήμματα. Για να
πω την μαύρη αλήθεια προτιμώ τις σπηλιές. Ο πρωτογονισμός με εξάπτει. Βαρέθηκα
τους ανοιχτούς δρόμους. Τώρα θέλω κλειστές στροφές κι ανοιγμένα κεφάλια. Οι πέτρες
και τα βουνά γράφουν πολύ ωραία βιογραφία.Στα σίγουρα θα θελήσουν να γράψουν την
ιστορία πολλών από εμάς. Αρκεί βέβαια να το θελήσουμε. Η Αγάπη δεν φαίνεται να
ενθουσιάζεται με την ιδέα. Προτιμά τα παλιά, τα δοκιμασμένα βασανιστήρια. Δεν την
κακίζω. Δεν είναι η μόνη άλλωστε που προτιμά την σιγουριά του βέβαιου θανάτου.
Είναι τόσοι πολλοί που χάνω το μέτρημα. Άλλωστε το τι χάνει ο καθένας είναι πολύ
προσωπική υπόθεση. Στο καπιταλισμό βέβαια χάνεις έτσι κι αλλιώς περισσότερα
από όσα κερδίζεις, αλλά τι με νοιάζει εμένα? Εγώ θα πάω να ζήσω στις σπηλιές,
πάει το αποφάσισα. Φυσικά δεν είμαι τόσο άσκεφτος στο να το ανακοινώσω, στην
γλυκύτατη κατά τα άλλα γυναίκα, τα αναχρονιστικά σχέδια μου, θα τρομάξει
περισσότερο από όσο αντέχει και δεν το θέλω με τίποτα. Εκείνο βέβαια που
θα θελα πολύ είναι να ξεριζώσω την κεραία της συσκευής της και να την κάνω
φυσοκάλαμο. Αλλά θα δεχτεί? Στον αδελφό μου που του το πρότεινα με πέταξε
με τις κλωτσιές από το σπίτι. Φαντάζομαι πως το ίδιο θα κάνει και η Αγάπη, αν
σταθώ τυχερός, γιατί μπορεί και να με πυροβολήσει. Ένας αγανακτισμένος άνθρωπος
πολλά μπορεί να κάνει.Αποφασίζω να φύγω χωρίς να διακινδυνέψω την σωματική μου
ακεραιότητα.Άλλωστε η πραγματική παρηγοριά προέρχεται από τη σιωπή κι όχι
από τι λέξεις. Τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος? Που να ξέρω. Εγώ είπαμε:επιστρέφω
στις σπηλιές. Άλλα πριν επιστρέψω ας φάω το τελευταίο κοτόπουλο που με περιμένει.
Είναι πραγματικά ένα λαχταριστό κοτόπουλο. Αν ήμουν στα αλήθεια γενναιόδωρος
κι αν είχα πολλά λεφτά θα καλούσα κι όλη την συμμορία του μεγκα να με συνοδεύσει
στο τελευταίο δείπνο.Θα ήταν μια υπέροχη βραδιά.Θα γελούσαμε . Θα μιλούσαμε για
τα παιδικά χρόνια μας, για τους παιδικούς φίλους που προδώσαμε, και
για τους άλλους τους "καλούς"που πολύ θα θέλαμε, αλλά μας πρόλαβαν πρώτοι αυτοί.
Υστέρα θα σερβιρα γλυκό ποτισμένο με γλυκό δηλητήριο. Σίγουρα πρώτα θα έπεφταν
τα ανδρικά κορμιά, μιας και το σώμα τους καθηλωμένο τόσα χρόνια στην ιδια θέση,
να εκφωνει με τόση φυσικοτητα τα εμετικά προπαγανδιστικά τους ξεράσματα,
θα παραδινόταν στην δίνη της γλυκιάς γαλάζιας ανυπαρξίας σχεδόν με ευχαρίστηση.
Η γυναίκα της παρέας θα το πάλευε λίγο περισσότερο,μιας και όλες είναι σκύλες
από τη φύση τους, θα αναμετριόταν σχεδόν με λύσσα και με το τελευταίο χιλιοστό της πουτανισίας ύπαρξης της για να μην κάνει τη μεγάλη βουτιά προς την καταβόθρα.
Φυσικά΄το τέλος θα την έβρισκε γελοία, αφού θα την κλωτσούσα στο ξεφλουδισμένο
πρόσωπο της σχεδόν με ηδονή μέχρι να της πάρω και την τελευταία της ανάσα.
Υστέρα αφού θα πέθαινε το βρομόσκυλο θα την ξύριζα,αφενός γιατί σε ένα πτώμα
είναι αχρηστα τα μαλλιά, και δη σε ένα. τέτοιο σι χαμένο πτώμα, κι αφετέρου το είχε
κάνει και κάποια ηρωίδα σε ενα μυθιστόρημα και πολύ το είχα ζηλέψει.Μετά θα
εκφωνούσα τον επικήδειο τους πριν αποτραβηχτώ για πάντα στη Σπηλιά.
Ο επικήδειος θα ξεκινούσε κάπως έτσι:αγαπητοί φίλοι είναι μεγάλη γιορτή .
Σήμερα φυτευούμε με μεγάλη χαρά 3 εξαίσια καθάρματα που για χρόνια
μας κορόιδευαν μπροστά στα μούτρα μας, κι όχι μόνο τα κοροιδευανε αλλά
τα φτύνανε κιόλας εκστομίζοντας λέξεις όπως:δημοκρατία, αξιοπρέπεια, ζωη.
Εμπρός λοιπον: ανοιχτε σαμπανιες, σήμερα γιορτάζουμε.Γλεντήστε!
..κι υστερα θα αποτραβιόμουν για πάντα στη Σπηλιά παρέα με τους λύκους
και τα βατράχια. Το αντάρτικτο μόλις θα είχε ξεκινήσει.
