Μεταμεσονύχτιο τηλεφώνημα από τον Λ.
"Δεν νομίζω να κοιμάσαι; Αλλά και να κοιμάσαι πρέπει να ξυπνήσεις".
Πήγα να αρθρώσω ένα μισόαθωο "μίλα, τι συμβαίνει, αλλά δεν πρόλαβα.
"Πήρα να σου πω ότι ήρθε ο καιρός που πρέπει να ενσωματώσεις μερικές
έννοιες μέσα σου. Καταρχήν πρέπει να καταλάβεις τον κόσμο. ¨Οχι αυτόν που
ήξερες. Αυτόν που ήξερες να τον ξεχάσεις, αν και εδώ που τα λέμε εσύ με τα
μυαλά που κουβαλάς είσαι ικανός να ξεχάσεις τα πάντα. Το χω δει το έργο.
Αν ήσουν ας πούμε ένα είδος Big Brother, που είσαι, θα ψήφιζες τον ευ ατό σου.
για αποχώρηση. Θα διαχώριζες τον ευατό σου από το Εγώ σου. Θα έφευγε το Εγώ σου
και θα σου μένε αμανάτι ο μίζερος Ευατός σου. Σιγά τα αυγά θα μου πεις. Ναι μωρέ, σιγά.
Ας σπάσουν. Ας σπάσεις γενικά. Αλλά δεν σπας. Δεν σπάει κι αυτός ο κόσμος να ησυχάσουμε.
Το ήξερες ας πούμε εσύ ότι υπάρχει πολύς κόσμος που άμα του δείξεις τη ζωή και μετά
το θάνατο και μετά τη Ζωή, θα μπερδευτεί και δεν θα ξέρει ποιο είναι ποιο;" Πήγα να
ψελλίσω ένα "ναι, το ξέρω" αλλά δεν πρόλαβα. Η φωνή του είχε κάνει φτερά.
