Ανάμεσα στίς λέξεις σου

Ώστε σε λένε Francoise.Ωραίο όνομα για συγγραφέα.Διάβαζα την ιστορία σου και δεν το πίστευα.Για χάρη σου με πήραν τα βαθιά μεσάνυχτα.Ήθελα να μάθω βλέπεις τις αταξίες σου.

Και γω άταχτος είμαι ,μην νομίζεις.Μην κοιτάς που δεν το δείχνω.Έχω τον τρόπο μου εγώ να παραπλανώ.Ενώ εσύ έχεις την αυθάδεια καρφιτσωμένη μέσα στο βλέμμα,και μαζί μ`αυτήν μια πολύπαθη ικεσία που επιζητεί την προσοχή.

Να στην δώσω λοιπόν.Εδώ που τα λέμε την αξίζεις.Αν και δεν είσαι η αγαπημένη μου να  σου την δώσω.Που λες εμείς οι δυο δεν έχουμε καμία σχέση.Οι δρόμοι μας δεν συναντήθηκαν ποτέ.Μέχρι χθές.Μέχρι χθες ήμασταν ξένοι.Αλλά διάβασα μια φράση σου,και σαν να ενιωσα ένα ράγισμα.Μια συγγένεια.

"Είμαι ένα ατύχημα που διαρκεί",έτσι έγραψες κι ανέβασες το γκάζι της συμπάθειας στο τέρμα.Γιατί κακά τα ψέμματα,τα ατυχήματα είτε τα στήνουμε εμείς,είτε τα στήνουν οι άλλοι για λογαριασμό μας.Σημασία έχει κατά πόσο αρτιμελής θα βγεις απ`το κάθε ατύχημα που σου συμβαίνει.

Ψέμματα.Σημασία έχεις να αγαπάς.Γιατί"όποιος κάνει διακόσια μέτρα χωρίς αγάπη πηγαίνει στην ίδια του την κηδεία τυλιγμένος με το σάβανο του".Μεσημέρι καλοκαιριού ,και γω μιλάω για κηδείες,αλλά τι πειράζει στους νεκρούς μιλάμε πιο εύκολα,και συ που δεν είχες μάθει ποτέ να είσαι ούτε  ένα λεπτό μόνη σου,δεν νομίζω λοιπόν  να σου κακοφαίνεται  που σε λογαριάζω για νεκρή.

Άλλωστε από μικρή είχες προπονηθεί γι αυτό.Ούτε ένα λεπτό σιωπής δεν κράτησες για κανένα,αρα ούτε και για σένα.Αλλά και εγώ  στο βάθος δεν τις αντέχω,αλλά όταν τα πράγματα ζορίζουν εκεί έξω,στην αληθινή ζωή ,τότε γίνονται πολύτιμος σύμμαχος για την μοναξιά σου.

Ειπα μοναξιά?Τι ξέρει όμως  ο λύκος που ουρλιάζει με τεντωμένο τον λαιμό προς την σελήνη για την μοναξιά?Φαντάζομαι ότι και συ.Η ζωή είναι οι άνθρωποι,οι φωνές των ανθρώπων,τα γέλια τους.Σαν να το πίστεψα και γω μου φαίνεται,όχι πώς δεν το ξέρα,αλλά να ,τώρα που διάβασα την ιστορία σου σαν να το παραπίστεψα.

Κι άμα πιστεύεις κάτι, συμβαίνει,κι ότι συμβαίνει δεν ακυρώνεται.Όπως ο χρόνος,που όπως ξέρουμε και οι δυο μας έχεις μια ιδιαίτερη σχέση.Περίπου όπως τα μυθιστορήματα που έγραψες.Ο χρόνος για σένα  Ένα είδος παιδικής χαράς : να περνάς καλά για σύντομα χρονικά διαστήματα.Ένα είδος επικουρισμού,πάθους για το στιγμιαίο.Μια αντίληψη  play station για  τη  ζωή-όλα τώρα στο χέρι,κι αν καείς  πάλι κέρδος  θα ναι.

Σε Ζήλεψα μικρή μου πριγκίπισσα.Εγώ που διατέλεσα έμφοβος όλη την ζωή μου,εγώ που το κάθε μου  ναι  ήταν όχι,και το κάθε μου όχι ναι,σαν να ψιλοντράπηκα για το παρελθόν πού δέν έζησα.Σε λογάριασα  βλέπεις για φίλη μου.Αν  ήσουν φίλη μου  θα με τραβούσες στο φάρο τής τρέλας σου.Ατρόμητος και παροπλισμένος από την αγάπη σου ,θα κλόνιζα όλες τς βεβαιότητες  που θα είχαν φτιάξει οι άλλοι για μένα.

Κι άμα δέν φοβάσαι, δέν σε νοιάζει για το τι θα πουν οι άλλοι.Η ζωή είναι για να την ζεις,κι όχι για να την σκέφτεσαι,έτσι θα μου έλεγες,και θα τσουγγκρίζαμε τα ποτήρια μας με ένα λευκό κρασί μεσημεριού.γλυκό κατά προτίμηση.

Μετά ίσως να μου χάριζες κι ένα ρολόι.Αν αγαπούσες πολύ κάποιον του χάριζες τα πάντα.Στην γραμματέα  σου που ήταν ετοιμοθάνατη  της  χάρισες  3 ρολόγια μέσα σε τρεις μέρες.Αυτό κι αν είναι φάρσα.3 ρολόγια μέσα σε 3 μέρες,ενάντια στο μεγάλο ρολόι πού είναι ο χρόνος.

Αλλά αυτό δέν είναι δώρο.Είναι ανοιχτή εγχείρηση καρδιάς χωρίς αναισθησία.Αλλά η γενναιοδωρία κρύβει  καμιά φορά μέσα της τόση μεγάλη ωμότητα πού ο παραλήπτης αδυνατεί να καταλάβει η να νιώσει..

Εγώ όμως  σε κατάλαβα.Το ίδιο και η γραμματέας σου φαντάζομαι,πού τώρα πια,μέσα απ`το γαλάζιο φως τής ανυπαρξίας γνέφετε νοερά η μια στην αλλη  με ευγνωμοσύνη.

Ετσι δέν θα σάς δοθεί καμία θλίψη  σήμερα Κυρία Sagan Η χάρη ομως σας δόθηκε:αθώα η κατηγορουμένη. Νομίζω ότι το μικρό σας όνομα ήταν Francoise.Καλά θυμάμαι.

Ένα κάποιο χαμόγελο νομίζω ότι θα σας αρεσε για το τέλος.Φαντάζομαι.