Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Πρωινή κουβέντα


Σκεφτόταν πολλά εκείνο το πρωί,όχι ιδιαίτερα μελαγχολικά  πράγματα ,αλλά ούτε ιδιαίτερα χαρούμενα,πράγματα που αφορούσαν μάλλον τους άλλους παρά τον ίδιο ,στενοχώριες ξένες που όσο κι  αν προσπαθούσε να τις οικειοποιηθεί  παρέμεναν ξένες .Τι γλυκιά απατηλότης κι αυτή.Να πιστεύεις πως είσαι μάρτυρας ξένων βασάνων ,ενώ είσαι ένας απλός παρατηρητής ,κι ούτε καν.Δεν ήξερε να παρηγορεί.Μια φίλη του μάλιστα τον κατηγορούσε και για σκληρότητα ,αφού κάθε της παράπονο  η κάθε της στεναχώρια   αυτός τα προσπέρναγε με περίσσια αδιαφορία,λέγοντας της πάντα πως ο πόνος δεν είναι άξια,κι όταν ένα συναίσθημα ανάγεται σε αξία  χάνει την εγκυρότητα του,και κείνη του απαντούσε πάντα με θυμό,δεν μπορείς να καταλάβεις,του έλεγε δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα.Όμως καταλάβαινε. 
Το  θέμα ήταν πως οι   άλλοι δεν μπορούσαν  να κάνουν το ίδιο όπως αυτός,δεν είχαν μάθει ότι το καταλαβαίνω μπορεί και να  σημαίνει  ότι αποδέχομαι την συμφορά μου χωρίς μελοδραματισμούς,δεν είχαν μάθει να κρύβουν τα συναισθήματα τους  όπως αυτός,δεν είχαν μάθει να κρύβουν τα κλάματα τους μέσα στα χαμόγελα,δεν είχαν μάθει να υπολειτουργούν συναισθηματικά όπως αυτός,δεν είχαν μάθει γενικά να είναι  όπως αυτός ,και πολύ καλά κάνουν που δεν είναι όπως αυτός,και πως θα ήταν άλλωστε ,δεν έχουν μάθει γενικώς τίποτα,η μπορεί και να έχουν μάθει ,κι αυτός να βρίσκεται σε  ένα άλλο εμβαδόν συναισθήματος,η σε  μια άλλη κλίμακα κατανόησης και η ανταπόκριση  να έρχεται με χρονοκαθυστέρηση.

Μπορεί να έρχεται στο μεταξύ .Κατανόηση είναι βρε παιδί μου,θέλει κι αυτή το δικό της χρόνο .Εξαρτάται άλλωστε το πώς βλέπει κανείς το χρόνο .η το πως τοποθετείται  κανείς πάνω σ`αυτόν.Μπορεί εκεί που περπατάς ας πούμε   στο δρόμο  να  βρεις   το χαμένο νόημα ,μιας  χαμένης φράσης  ενός παλιού ερωτηματικού.Αυτό ,εκείνο,το άλλοπροσθασοαφαίρεση των απολεσθέντων συναισθημάτων ,η των απολεσθέντων ερωτηματικών  τον γοήτευε ακόμη κι ως εικασία.

Αλλά είχε χορτάσει από εικασίες ,από ψευτοδιλήμματα,από ψευτοπροβλήματα ,και ψεύτικες προφάσεις,κι ήθελε να περιβληθεί από χειροπιαστή πραγματικότητα.Αλλά πως να κρατηθείς  από κάτι τόσο γλιστερό ,και τόσο απότομο  χωρίς να πέσεις.

Σκεφτόταν  όμως να το δοκιμάσει .Η μέχρι τώρα ζωή του  λειτουργούσε με δίχτυ ασφαλείας.Εξαρτάται βέβαια το πως βλέπει κανείς το δίχτυ.Για άλλους το δίχτυ μπορεί να είναι ένα πλεκτό εργαλείο που χρησιμεύει  για να πιάνεις ψάρια ,και για άλλους  ένα σύνολο  από τρύπες ενωμένες μεταξύ τους με σπάγκο.Αλλά υπάρχουν και οι πιο προχωρημένοι:Αυτοί που το βλέπουν ως  είναι ένα πράγμα  που όταν παλιώνει μετατρέπεται σε αλλεπάλληλα στρώματα μαλακού αργίλου.

Γι αυτόν το δίχτυ όμως  δεν είχε τίποτε το φαντασιακό,ήταν   ένα απλό δίχτυ ,το να πέσεις  και να φορτωθείς όλες τις συνέπειες της πτώσης   σήμαινε πως είχε έρθει  η ώρα της ενηλικίωσης.Επίσης σήμαινε πως έπαιρνες και όλη την ευθύνη  του εγχειρήματος.Ήταν θέμα απόφασης λοιπόν.Καλά το θυμόταν  πως έτσι παίζεται το παιχνίδι.Άκουγε τώρα νοερά τις φωνές μέσα του που τον καλούσαν ,και του ζητούσαν επίμονα να πέσει ,και αυτός χαμογέλαγε λες και είχε απέναντί του  ενα αόρατο συνομιλητή και του απαντούσε.Αλλά δεν μιλούσε.Μονάχα χαμογέλαγε με νόημα...



Τελικά αυτά τα "δεν καταλαβαίνω " των πρωινών είναι και τα καλύτερα.Ιδίως όταν βρίσκουν την απάντηση που ζητάνε.

23 σχόλια:

homo anisorropus είπε...

O κάθε άνθρωπος καταλαβαίνει με διαφορετικό τρόπο την πραγματικότητα. Είναι και πολλές φορές που νομίζουμε ότι έχουμε κατανοήσει κάποιον άνθρωπο, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που έχουμε κάνει είναι να τον έχουμε βάλει σε κάποιο προκατασκευασμένο καλούπι.
Δύσκολο.

Ανώνυμος είπε...

μπορεί λοιπόν εκεί που περπατάς στο δρόμο,να βρείς το χαμένο νόημα,γενικώς

keep walking,λοιπόν (ή είναι απο αλλού αυτό??)

συγγνώμη αλλά η διάθεσή μου είναι πολύ καλή αυτές τις μέρες ;)

ασωτος γιος είπε...

παπντως εγω το νοημα η τις απαντησεις δεν τις ψαχνω
ερχονται μυστικα και ησυχα οταν πρεπει..

Prisoned Soul είπε...

Θα τον πουν αναίσθητο εκείνον...
Εκείνον που τόσο όμορφα περιέγραψες.
Κανείς δεν θα καταλάβει πως μέσα του κρύβει όλα τα αισθήματα του κόσμου, πολλές αδυναμίες, ανασφάλειες...
Και πολύ ευαισθησία. Κρατά ειδικά την καρδιά του σφραγισμένη για να μην αισθάνεται πολλά, για να μην τον διαπερνούν τα προβλήματα των άλλων. Τα καταφέρνει; όχι... αλλά έτσι δείχνει...

Και έρχεται ξαφνικά και εκείνο το νόημα στο δρόμο, μπρος στα πόδια του. Του αλλάζει κάθε δεδομένο, ξεκινά να εκφράζει τα όσα νιώθει...
Βρίσκει την απάντηση όσων έψαχνε...

Καληνύχτα

Ναύτης είπε...

καλημέρα,
το συνηθισμένο δεν είναι το ότι λείπουν οι απαντήσεις
συνήθως το θάρρος να τις αποδεχτούμε και η φωνή να τις φωνάξουμε λείπει....

χαιρετω σας

syn-epikouros είπε...

Σφιγγόταν ο ένας πλάι στὸν άλλο
καὶ κάπου εφτυούσε καταγής,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο είναι της ζωής!
Καλέ μου...

marios104 είπε...

Αλλιώς ο κάθε ένας από εμάς καταλαβαίνει, αλλιώς τα πράγματα ερμηνεύει κι αλλιώς τα νοιώθει... δεν γίνεται στους τρόπους μας να μοιάζουμε, ούτε στα λάθη να ταιριάζουμε... είναι ευτυχής όποιος το ξέρει κι εσύ που το ομολογείς γενναίος.

Takis X είπε...

Φεγγαροντυμένη

Εδω δεν μπορούμε να ορίσουμε ούε τον ιδιο μας τον ευατό ,πόσο μάλλον τον αλλον...

Κιχλι

Είσαι σε φάση ευδαιμονίας.Το χουμε καταλάβει...

Takis X είπε...

Ασωτε

Ετσι είναι.Αμα μεγαλώνεις οι απαντήσεις σε επισκεπτονται απο μόνες τους.

Ναύτη

Πάντα χρειάζεται θάρρος για την αποδοχή..

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαίνω


...

μ είπε...

"Οτι και να συνέβη πάντως το πλήρωσε μάλλον θυμωμένα"

Μάλλον προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται οι ήρωες μας...

Takis X είπε...

lunachiks

Σας πίστευω....


Μάνο

Και γω ετσι πιστεύω...

η ζωή στο σαλόνι είπε...

άντε. πού είναι η εκπομπή;;;;

Ανώνυμος είπε...

κατι ακουστηκε για μια φανταστικη εκπομπη με τιτλο kolpo grosso οτι θα αναρτηθει σ'αυτο το μπλογκ.
αληθεύει?

περιμενουμε με αγωνια

Takis X είπε...

Υπομονή παρακαλώ..Το ζήτημα εξετάζεται

DRAMA QUEEN είπε...

Μου θύμισες έναν φίλο μου.
Εγώ απλά του λέω ότι είναι κουρασμένος από την δουλειά.
Άλλωστε όλοι βάζουμε το πάθος κάπου. Και το βρίσκουμε αλλού.

Ποιος είναι αυτός ο υπέροχος εικονογράφος και ΠΟΥ τις βρήκες αυτές τις εικόνες;

Ανώνυμος είπε...

Σας έχασα Τάκης.. Είστε καλά; Δεν προλαβαίνω να σας αναγνώσω και θα το αφήσω για αύριο..

Καλό σας βραδάκι και φιλιά!
Η κολασμένη Αυτή

Takis X είπε...

Drama queen

Χαίρομαι που σου θύμισα τον φίλο σου.Αλλά δεν νομίζω οτι φταίει μόνο η δουλειά..οσο για τις είκονες ε,ας αφήσουμε κανένα ερωτηματικό αναπαντητο...

Αυτη μου

Χαθήκαμε αλλά νομίζω οτι θα ξαναβρεθουμε νομίζω σήμερα κιολας..

DRAMA QUEEN είπε...

Σε παρακαλώ πες μοΥ! Είναι υπέροχες. Στείλτο στο mail έστω.
Σε απειλώ θα πως πω τι είπαμε παρακάτω με τον φίλο μου! :Ρ

Μικρές ανάσες είπε...

Προς όλους τους φίλους bloggers:

Σας παρακαλώ κάνετε αναδημοσίευση το link που σας στέλνω, δεν επιτρέπετε να αφήσουμε να περάσει έτσι μια τόσο διδακτορική κίνηση

http://smallbreaths.blogspot.com/2010/06/blog-post_29.html

Μάρκος είπε...

Υποψιάζομαι ότι δεν είναι μόνο παρατηρητης ξένων βασάνων αλλά και της ίδιας του της ζωής,...

Ανώνυμος είπε...

Προς όλους τους αναγνωστες αυτου το μπλογκ:
Η εκπομπη kolpo grosso με τον TakisX, ειναι ηχογραφημενη και περιμενει στο ντουλαπι του laptop του ανεκμεταλλευτη.
Πρεπει να απαιτησουμε ολοι μαζι την αναρτηση της...
...για το καλο ολης της ανθρωποτητας λεμε!
Τσαφ!

ασωτος γιος είπε...

ε ανα-χαθεις που θα με πεις μεγαλο