Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Η ανάκριση



Κρατάω την συνταγή  για τους νέους φακούς.Ανασαίνω βαθιά.
Πάει ,τέλειωσε κι  αυτό.Η γιατρός είμαι σίγουρος πως δεν πίστεψε τα  ψέμματα μου ,πως τάχα έχασα την συνταγή.'Μα μου λέει αυτό δεν γίνεται,σε όλα τα οπτικά κρατάνε συνταγές."Α της λέω δεν ξέρω,στο δικό μου μάλλον  της πετάνε.Με κοίταξε δύσπιστα  και μου χαμογέλασε βεβιασμένα..Mε κάθισε λοιπόν στη καρέκλα  κι άρχισε να με τρομοκρατεί."Έχετε πρόβλημα με τη καρδιά σας? Είστε μεγάλος άνθρωπος. Προσέξτε τι θα απαντήσετε. Αν πείτε ψέματα θα σας καταλάβω.."Η ερώτηση της με θλίβει.Μου φέρνει στο μυαλό τον Μπέκετ.


"Τώρα που θα πέσω κάτω και θα αρρωστήσω να δείτε πως θα φχαριστηθείτε" σκέφτομαι να της το πω,γιατί όχι,μπορεί να είναι ο αγαπημένος της συγγραφέας ,μπορεί να μου κάνει και καλύτερη τιμή στο τέλος αν ανακαλύψει ότι εξετάζει έναν φιλότεχνο ασθενή.Αλλά πάντα υπάρχει και η πιθανότητα της απόρριψής.Η της ανταπόδοσις.Αλλά το κόβω χλωμό.


Είναι μια σκληρή γυναίκα.Αδίσταχτη.Θέλει να με τιμωρήσει που δεν βλέπω"Το ξέρετε πως έχετε αστιγματισμό?"Ώστε αυτά τα σύννεφα που βλέπω να αιωρούνται κάτω από τα μάτια μου  είναι αυτό το πράγμα που λες.Για φαντάσου.Μεγάλωσα. Δεν το ξέρα. Να ζητήσω συγνώμη απ`τη ζωή λοιπόν.Η απ`τον Μπέκετ.

""...μήπως κοιμάμαι τώρα,αυτήν τη στιγμή?Καβάλα στο τάφο,δύσκολη γέννα.Έχουμε καιρό να γεράσουμε.Ο αέρας είναι γεμάτος απ`τις κραυγές μας ...αλλά η συνήθεια είναι μεγάλος σιγαστήρας..Δεν μπορώ να συνεχίσω...Τι έλεγα?"

Δεν μπορώ να πω κάτι.Πρέπει να φτάσω ως το τέρμα της ποινής μου.Αφού είπα ψέμματα ,πρέπει να τιμωρηθώ.Η αδίσταχτη  γιατρός μου φοράει κάτι μαύρα βαριά γυαλιά και μου ζητάει να  σηκωθώ όρθιος και να περπατήσω πέρα -δώθε."Πρέπει να βεβαιωθώ ότι δεν ζαλίζεστε".Σχεδόν με διατάζει."Σηκωθείτε.Τώρα."Υπακούω και γω σαν τυφλός στρατιώτης που ψάχνει να βρει το φως του.Άντε λοιπόν χόρεψε .Τι κάθεσαι?


 ...Θα μπορούσα να σηκωθώ,να κάνω μια μια μικρή στροφή,το λαχταρώ όμως δεν το κάνω. Ξέρω που θα πήγαινα,μέσα στο δάσος θα πήγαινα,θα επιχειρούσα και θα έφτανα στο δάσος,εκτός κι αν βρίσκομαι εκεί,δεν ξέρω που βρίσκομαι,έτσι κι αλλιώς μένω.Βλέπω τι τρέχει,γυρεύω να είμαι σαν εκείνον που γυρεύω ,στο μυαλό μου,που γυρεύει  το μυαλό μου ,που προστάζω το μυαλό μου να γυρεύει,εξετάζοντας  εντός του.."


Η αλήθεια  είναι ότι ζαλίζομαι.Όμως δεν πρέπει να το αποκαλύψω.Αφού ήρθαμε να μιλήσουμε για σκοτάδια  ας μείνουμε σ`αυτά.Η γιατρίνα όμως με εποπτεύει άγρια. Προσπαθεί να  μου αποσπάσει μια  ομολογία. "Σας βλέπω.Μην προσπαθείτε να με ξεγελάσετε.Ξέρω τα πάντα για σας.Την προηγούμενη φορά φτηνά την γλυτώσετε.Έπρεπε να σας καταλάβω ότι είστε ένας απατεώνας.Καθίστε κάτω.Δώστε μου το τηλέφωνο σας  τώρα.Θέλω να ξέρω τι κάνετε ανα πάσα στιγμή.Έχω κάθε δικαίωμα. Είμαι η γιατρός σας."


Κάθομαι και γω κάτω  και της δίνω το τηλέφωνο μου."Ελπίζω  να  είναι το σωστό νούμερο.Γιατί να το ξέρετε..σε περίπτωση που μου δώσετε λάθος θα το καταλάβω..."Κρύος ιδρώτας αρχίζει να  με τυλίγει .Ξέρω πως θα τιμωρηθώ αν  κάνω τα δικά μου.Πρέπει να πάω με τα νερά της.Γιατί έτσι   και  την πατήσω  και πάω  με τα δικά μου,πάει,πνιγήκαμε κι οι δυο.Γράφει λοιπόν το τηλέφωνο  και μαζί μ`αυτό και την συνταγή.

Το βλέμμα της από όσο μπορώ να διακρίνω  απ` το θολό μου τοπίο πετάει σπίθες.Φτηνά την γλίτωσα.
"Την επόμενη φορά που θα ρθείτε θα  μου φέρετε κι αυτή την συνταγή.Μην τολμήσετε και δεν την φέρετε..Δεν θα ανεχτώ άλλα ψέματα ..."Κουνώ το κεφάλι μου με συγκατάβαση" Έχετε να δηλώσετε κάτι Κύριε Χ? Προσέξτε τι θα πείτε..οι συνομιλίες μας εδώ καταγράφονται..."

Ήθελα να της πω πολλά  μα με φόβο να χάσω την εκπομπή μου ,προτίμησα την ασφαλή οδό της σιωπής.Άλλωστε τι θα μπορούσα να της πω? θα μπορούσα να της πω,ναι γιατρέ μου ,έχεις δίκιο,σε εξαπάτησα.Η συνταγή που μου δώσες πριν 6 μήνες ποτέ δεν ταχυδρομήθηκε.Έμεινε μέσα σε ενα συρτάρι ξεχασμένη  ακόμη κι από τον ίδιο της ευατό .Ποτέ μου δεν έμαθα τι απέγινε.Η υπερβολική μου προσοχή στο να μην την χάσω  τελικά απέδωσε τα αντίθετα.Έτσι και στην ζωή μου :Οπού πήγα να ρίξω το βάρος της προσοχής μου  το έδαφος υποχωρούσε.Όπου σφύριζα αμέριμνος  τα δώρα ερχόταν ανέλπιστα.Για τα υπόλοιπα θα δήλωνα αθώος.Να φεύγω τώρα.Θα τα πούμε πάλι σε 100 χρόνια,τότε που θα χω χάσει εντελώς το φως μου.

22 σχόλια:

homo anisorropus είπε...

Να πεις έχεις πρεσβυωπία να συμφωνήσουμε, μεγαλώνεις. Αλλά άμα σου βρίσκουν αστιγματισμό μην μου ανησυχείς παιδάκι είσαι ακόμα!

Κάναμε ανακαίνιση βλέπω. Με γεια. Αγαπημένε μου!!

Takis X είπε...

αγάπη μου γλυκιά...Αφού το λες εσυ να σε πιστέψω κι ας μην βλέπω καλά..

οσο για την ανακαινιση δεν θα την ελεγες και την πιο πετυχημένη ..στο δρόμο είμαστε ακόμα.

Ανώνυμος είπε...

νομίζω απο τις καλύτερες αναρτήσεις του τελευταίου καιρού-ειδικά στο τέλος.

αθώος takis? μεγάλη κουβέντα,ωραία κουβέντα.

και για να το ελαφρύνω πολύ (γιατί αλλιώς φοβάμαι)...απο τον αστυνομικό με τη στέκα στη Γιατρό-Γκεστάπο...και εις ανώτερα! ;)

Takis X είπε...

Ευχαριστούμε κίχλι μας..Η γκεστάπο καιροφυλαχτεί ωστόσω..

Ναύτης είπε...

τωρα τι να ελαφρύνεις;
εγω ανακάλυψα τυχαία τη πρεσβυωπία μου (χμ, ή με ανακάλυψε εκείνη; το δεύτερο συνηθέστερον...), πριν 3-4 χρόνια. Καλοκαιρινες διακοπες στην Επίδαυρο. Μεγάλωσα μάνα... (Αμ δε!)

επι του σοβαροτέρου, αυτο το "Οπού πήγα να ρίξω το βάρος της προσοχής μου το έδαφος υποχωρούσε.Όπου σφύριζα αμέριμνος τα δώρα ερχόταν ανέλπιστα" τα λέει όλα νομίζω

καλησπέρα

:)

Μάρκος είπε...

Εγώ πάλι οταν βρήκα το φως μου (λέιζερ), έχασα την αγάπη (χώρισα μετά από λίγες μέρες) :p

Πάντως μην είσαι τόσο αρνητικός. Ένας κοκκάλινος σκελετός ενισχύει το σοφιστικέ στυλ (βλέπε Νάνα, Λίνα, όχι Λάλα δε θα πω)

Ανώνυμος είπε...

Βρε γιαβρί μου, εγώ πασχίζω να φορέσω γυαλιά κι εσυ τ' αποφεύγεις;

Δυστυχώς όμως, πάντα έβλεπα τέλεια. Εγώ πήγαινα εκεί και μου έδειχνε το νούμερο 6. Ψιλοέκλεινα τα μάτια και έλεγα πως βλέπω το 4783. Ακόμη το θυμάμαι. Από μωρό το έκανα αυτό.. Τόσο (χαζή) έξυπνη ήμουν..

Φιλιά πολλά!

Prisoned Soul είπε...

Από μικρή άκουγα τον πατέρα μου να μου φωνάζει: "Μακριά από την τηλεόραση, ή, μη διαβάζεις μέσα στα σκοτάδια"...
δεν άκουγα και χάλασαν τα μάτια, δεν έλεγα όμως τίποτα, μετά από όλα όσα είχα ακούσει...
και πήγα στο γυμνάσιο και κει του το αποκάλυψε μία καθηγήτρια.
"...5,25 βαθμοί μυωπίας" αυτά ήταν τα λόγια του γκεταπίτη οφθαλμιάτρου που με κοίταζε εξεταστικά και επικριτικά κάτω από τα δικά του πρεσβιωπίας γυαλιά.
"Ναι δεν έλεγα τίποτα και έφτασε τόσο, ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ!!!!!;;;
ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΑΣ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ!!!!!"
Και φόρεσα τα γυαλιά, πληρώσαμε πολλά για να μην καταλήξω με τα γνωστά ματομπούκαλα μα να τοποθετηθεί ειδικό λεπτό γυαλί.
Διαλέξαμε και έναν σκελετό
και αυτό ήταν.
Σοβάρεψε το πρόσωπό μου, μου είπαν, γιατί είναι ΠΟΛΥ παιδικό...
Είσαι πιο σέξι... μου είπαν άλλοι, και σε συνδιασμό με το βλέμμα σου...

Οπότε δεν είναι πάντα αρνητικό να φοράς γυαλιά. :)

Ανώνυμος είπε...

Αστιγματισμό έχω απ τα 12_οπότε η ηλικία μικρό ρόλο παίζει_

Αλλά μου θυμήσες αυτό που έλεγα πάντα και εισέπρατα την ίδια απάντηση απ όλους "ξανθιά είσαι".

Η ζώνη ασφαλείας τελικά είναι επικύνδινη. *

μ είπε...

χαχα με τέτοιους ασθενείς κάθε γιατρός πρέπει να είναι περήφανος! Ή τον Μπέκετ ή την στροφή πάντως έπρεπε να τη μοιραστείς μαζί της. Και σίγουρα δεν είναι τόσο bitch όσο φαίνεται! :)

(και γω έχω αστιγματισμό, δεν είναι τίποτα μωρέ...)

υγ.ματαιόδοξο τέλος: επειδή βλέπω την παυλίτσα στα δεξιά μου, το λινκ που δουλεύει είναι αυτό http://probatiopenne.blogspot.com/feeds/posts/default

Καλό βράδυ Τάκη!

Takis X είπε...

Ναύτη

Μην νομίζεις, δεν με χει πειράξει και τόσο,αλλά να, είναι παράξενη εικόνα να κυκλοφορώ με γιαλιά..

Takis X είπε...

Μάρκο

ΤΟ σκελετό της Λίνας φοράω..Τσ..τσ..τσ..Αστα!

Takis X είπε...

Οξύμωροι

Μα στα αλήθεια θέλεις να φοράς γυαλιά ?Αλλο και τούτο..Γιατί ?Θέλεις να δείχνεις Σαν την Ντυράς?Εχω μάθει οτι είσαι μια κούκλα?Οχι???

Takis X είπε...

Sweet truth

Γλυκό μου παιδί..είδες τι σου είναι αυτοί οι γκεσταπίτες οι γιατροί?

Αφού λοιπόν τα φοράς και συ,γιατί να μην τα φορέσω και γω..Ετσι πάει!

Takis X είπε...

douli

Μια χαρά μου ακούγεται το ξανθιά.Και γω ξανθός είμαι.Σ`αυτό μάλλον θα οφείλεται το οτι δεν καταλαβαίνω περι "Ζώνης".Να υποθέσω χιόυμορ?

Takis X είπε...

Μάνο

τι γενναιόδωρο σχόλιο!

Οσο για το λίνκ κάτι συμβαίνει και δεν λειτουργεί.θα ξαναπροσπαθήσω ομως.

Ανώνυμος είπε...

όχι_
κατά τη διάρκεια ατυχήματος η ζώνη ασφαλείας είναι λόγος πνιγμού_

Takis X είπε...

Douli

Ο.κ Τώρα μιλάμε σωστά.

paperflowers είπε...

Αν κάνεις ότι σφυρίζεις αμέριμνος, εκεί που έχεις ρίξει όλο το βάρος της προσοχής σου, δεν γίνεται τίποτα ε?
Το ξέρω..
;-)

kat. είπε...

τελευταία φορά, πήγα στον οφθαλμίατρο πριν δυο χρόνια..
μου λέει λοιπόν κάποια στιγμή: "μια χαρά τα πας κατ. τώρα που φοράς τα γυαλάκια σου.. εύγε! συνέχισε έτσι!"

η αλήθεια όμως τάκη μου είναι πως εκείνη την περίοδο πρέπει να τα είχα φορέσει μόνο 3 ολόκληρες μέρες.. ίσως και λιγότερο!


τα συμπεράσματα δικά σου!

Ανώνυμος είπε...

Τερατάκι είμαι και με τα γυαλιά θα με αποτελειώσω. Χοχοχο! Ποιος, αγαπημένε μου, με διαβάλλει με αυτόν τον τρόπο;

iliokamenos είπε...

αυτό που θέλεις είναι ένα ζευγάρι 3D γυαλιά..όχι μόνο θα εξαφανιστούν τα σύννεφα..αλλά θα είσαι και πάνω σ αυτά...

καλό μήνα..