Ιστορίες απο τον παγωμένο βορρά (Α μέρος)

Πάντα υποστήριζα πως τα ταξίδια   που σε πηγαίνουν ως το τέρμα του ευατού σου
είναι τα πιο χρήσιμα. Τώρα αν τα ταξίδια αυτά ενέχουν και το κίνδυνο του τερματικού
τόσο το καλύτερο για αυτά. Αλλά που τέτοια τύχη. Εδώ στη Νορβηγία δεν κινδυνεύεις
από τίποτα. Οι δρόμοι σ`αυτή την  χώρα μυρίζουν γλυκερή αιωνιότητα.

Σ`αυτή την χώρα δεν μπορεί να σε φοβίσει τίποτα. Εκτός αν φοβάσαι τη σιωπή.
Οι Νορβηγοί είναι πολύ σιωπηλός λαός. Μέχρι βεβαίως να πιουν. Ήπιαν?
Καλώς ήρθατε στη κόλαση. Γύρω απ`αυτή τη κόλαση απλώνεται ένα ωραίο
δραματικό σκοτάδι. Είπα σκοτάδι? Γράψε λάθος. Εδώ δεν νυχτώνει ποτέ.
Αυτό βέβαια δεν  μπορεί να σε φοβίσει. Έχεις άλλωστε τόση νύχτα μέσα σου
ικανή  να κοιμίσει  όλο αυτό το λαό που δείχνει  να έχει πολύ μεγάλο σεβασμό
για τους Έλληνες. Μας αγαπάνε και μας το δείχνουν με κάθε τρόπο.

"Έλληνες  η νίκη σας είναι η καταστροφή σας . "Όχι, δεν ξέρουν τον Ηράκλειτο
κάτι για αρχαία ξέρουν, θραύσματα μνήμης που όπου να ναι καταλύονται. Τι κάνω
εγώ σ`αυτή χώρα. Πιγκουινογυρευω προστακτικές. "Πες μου καλή μου Νορβηγία.
Τι θέλεις από μένα? Καμία απόκριση.  Φαίνεται πως μου χει θυμώσει. Μάλλον θα φταίει
ο καιρός. Η Νορβηγία φοράει επάνω της  2 και 3 καιρούς μαζί .Μπορεί να ξεκινήσει
με ήλιο το πρωί και σε μια ώρα να στο γυρίσει στο κατακλυσμό. Δεν ξέρεις  πως να
φερθείς  στο Βορρά. Ο Βορράς όμως ξέρει πως να σου φερθεί: με τον τρόπο του εραστή
που όπου να ναι  σε αποβάλει από την ερωτική τάξη. Ας την διασαλεσουμε τότε.

Τα διαπιστευτήρια της απελπισίας  σε ωθούν άλλωστε προς σ` αυτή την κατεύθυνση.
Είναι τόσο οργανωμένα τα πράγματα  εδώ, που ακόμα κι αν μην θες να παραφρονήσεις
στο τέλος υποκύπτεις. Αλλά εγώ λέω να κρατηθώ. Άλλωστε επισκέπτης είμαι . Στους
επισκέπτες επιτρέπονται όλα. Να , λέω  να ξαπλώσω στο δρόμο . Ποιος θα ενοχληθεί?

Η απουσία φαναριών  φαίνεται πως με διασκεδάζει. Με το που πατάω το πόδι μου 
στην άσφαλτο όλα παραλύουν . Οι οδηγοί μάλλον το διασκεδάζουν κι  αυτοί, αφού περιμένουν
με καρτερικότητα  το πότε θα περάσω. Χαμογελαστοί ,άνετοι, δεν βιάζονται
καθόλου. Εγώ  πάλι γιατί βιάζομαι? Σε ποια χρονοχρέωση να επιβιβαστω?

Και χω και σένα να μου λες "πως δεν κάνω για ζωή." Πρόσεξε ,γιατί αν
το ξαναπείς μπορεί και να το πιστέψω. Κι άμα πιστεύω κάτι εγω το
υποστηρίζω ως το τέλος. Να, τράβα με μια φωτογραφία  εδώ μπροστά
στους συγγενείς μου. Αγάλματα τα λένε . Να εδώ μπροστά τράβα με

 Υπέροχα είναι. Από τι καταλαβαίνω βρισκόμαστε  στην κεντρική πλατεία Του Όσλο.
Οι Οσλιωτες έχουν ξετρελαθεί  με την δυναμική του καιρού. Έχουν βγει με τα ταπερακια
στο γρασίδι  και βαράνε παλαμάκια στον ήλιο.  Δυσέρευτο  είδος  ο ήλιος  σ`αυτή την χώρα.
Κάτι σαν το ευρώ  δηλαδή. Ακούν ευρώ οι Νορβηγοί και παθαίνουν  κάτι σαν τύφο.
Από μακρυά κι αγαπημένοι . Η κορόνα τους δόξα και τιμή τους . Μια οικονομία
σκέτη τρέλα. Ας είναι καλά το πετρέλαιο. Αλλά και το εμπόριο ψαριού καλά κρατεί.

Για να μην σου πω για τους δημόσιους υπαλλήλους.Μια χώρα με μόλις 4 εκατομμύρια
πληθυσμό  και έχει τους ίδιους υπαλλήλους   με μας. Είπαμε είναι οργανωτικοί.
Μα πάνω από όλα δεν κλέβουν. Οι τσάντες απλωμένες στο πεζοδρόμιο. Κανένα
μηχανάκι δεν θα μπει στο κόπο να στη βουτήξει. Πιο πιθανό να σε βουτήξει  κάνα
κτήριο  την ώρα που σκοτεινιάζει παρά άνθρωπος. Αυτά τα κτήρια...

Ένας έρωτας αγιάτρευτος. Το κουκλοσπιτο της Νόρας. Ποιος δεν θα θελε  να  ζει
σ`αυτόν τον παράδεισο. Κι όμως εχω την αίσθηση πως αυτός  ο παραδεισος δεν
κατοικείται. Σ`αυτόν τον παράδεισο εχεις την αίσθηση πως ολοι έχουν αυτοκτονήσει.
Ισως εδώ  και εκατομύρια χρόνια . Ξέρω δεν με πιστεύεις ,αλλά κανένα από αυτά
τα κτήρια  δεν ζουν ανθρωποι. Ισως να ζουν μόνο σκελετοί  που ξεχαστηκαν
από την παλιά γενιά των Βίκινγκς.Τα κληροδότησαν στους απογόνους τους
αποσπώντας  μάλλον την ομολογία πως θα ζουν μέσα στη σιωπή. Φυσικά εκείνοι
το δέχτηκαν ασμενώς .Οπως  καταλαβαίνεις η αυτοκρατορία των παραισθήσεων
καλά κρατεί...Αλλά το ταξίδι συνεχίζεται...