Μου κάνει εντύπωση γιατί οπότε περνάω βλέπω πάντα σμπαραλιασμένα αμάξια
άλλα ποτέ σπαραλιαμενα μυαλά.Προχθές είχε σφηνώσει μια μηχανή κάτω από τις ρόδες
Η κοπέλα που οδηγούσε έτρεμε σαν το ψάρι . Στεκόμουν απέναντί της και
την κοιτούσα .Την κοιτούσα επίμονα προσπαθώντας να την "νιώσω".Τελικά
δεν κατάφερα τίποτα. Ούτε ένιωσα ,ούτε έδωσα καμιά απάντηση.Απομακρύνθηκα.
Στους πιο μεγάλους εφιάλτες μου βλέπω πάντα ότι τρακάρω , και στους πιο μικρότερους
ότι δεν μπορώ να σταματήσω το αμάξι. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν οδήγησα ποτέ.
Ένας ψυχαναλυτής θα έλεγε πως το αμάξι είναι η ζωή ,πως συμβολίζει
αυτό που ζω,καθρεφτίζοντας τους μεγάλους μου φόβους.Καλοκρυμενες αυταρκειες.
Kαλοκρυμμενοι φόβοι .Που τους ζούμε και τους ξορκίσουμε περπατώντας.
Η κ. μου έστειλε γραμμα πριν φύγει για διακοπές. Τα γράμματα με ενθουσιάζουν.
Η ηλεκτρονική αλληλογραφία όμως μου στερεί την χαρά του χειρόγραφου.Δεν ξέρω
πόσοι άνθρωποι γράφουν χειρόγραφο ,πάντως εγώ συγκαταλέγομαι ανάμεσα τους.
Ο πατέρας μου είχε εξαιρετικό γραφικό χαραχτήρα.Σκαλίζοντας προχθές κάποια
γραφτά ανακάλυψα κι ένα παλιό χειρόγραφο του .Ήταν ένα γραμμα ερωτικό
προς τη μάνα μου. Ωραιότερη ερωτική αλληλογραφία νομίζω πως δεν έχει ξαναγραφτεί.
Κι όμως αυτή η αλληλογραφία χάθηκε. Βλέπεις όταν πέθανε η μάνα μου,δηλαδή
λίγο πριν πεθάνει απαίτησε να της βάλουν μαζί της ,εκτός από το αγαπημένο της φόρεμα
κι όλη την αλληλογραφία της με τον πατέρα μου." Αγαπημένη μου. Οι ώρες που θα
σε συναντήσω όπου να ναι σβήνουν .από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα ήξερα
πως ήσουν το πεπρωμένο μου, τώρα να,γίνεται πραγματικότητα,έρχομαι να σε συναντήσω, Τασούλα μου,ζωή μου..."
Θα είμαι ψεύτης να πω ότι δεν την διάβασα ολόκληρη . Τoυλάχιστον από την μεριά
του πατέρα μου ,την έχω αποστηθίσει ολόκληρη. Η μανα μου είχε τις αντιρρήσεις της
και ήταν κρυψίνους σ`αυτό το θέμα,όπως άλλωστε και σε τόσα άλλα πράγματα.Θαρρώ
πως ένας λόγος που με εμπόδισε να την διαβάσω , ήταν πως δεν πίστευε πια σ`αυτόν τον έρωτα.
Κάτι που το ενίσχυσε ακόμη περισσότερο όταν ζήτησε ως ύστατη επιθυμία της¨να θαφτεί
μ`αυτά τα γράμματα. Δεν είναι ότι δεν πίστευε αυτόν τον έρωτα ,ήταν που ένιωθε πως είχε
προδοθεί ,και περνώντας μαζί της αυτά τα γράμματα ακύρωνε για πάντα,τα πάντα.
Σκέφτομαι συχνά για την μοίρα του έρωτα και πως καταλήγουν οι άνθρωποι μέσα σ`αυτόν.
Γιατί αν η μοίρα του έρωτα είναι η προδοσία,τότε τα δάκρυα που χύνουν οι εραστές πρέπει να κοστίζουν σχετικά ακριβά:αλλά και πάλι ,το τι είναι ακριβό είναι πολύ προσωπική υπόθεση.
Οι χάρτες μοιάζουν ίδιοι στον έρωτα, Αλλά τελικά δεν είναι. Η τουλάχιστον δεν θα πρεπε να είναι.
Πάντως για όποιον ενδιαφέρεται έχω πια τον ίδιο γραφικό χαραχτήρα με τον πατέρα μου.
και πως η δική μου Ερωτική Μπριτανικα θα αργήσει λίγο να γραφτεί. Αν γραφτεί ποτέ.
αν γραφόταν όμως θα ξεκινούσε κάπως έτσι" Αγαπημένε ερωτά μου τα μίλια που έχω τρέξει μέσα μου για να σε φτάσω ,είναι πολύ λίγα μπροστά στα λόγια που θα θελα πότε μου να σου πω για να
με νιώσεις..."( που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να σημαίνει:τσακίσου κι ελα να με βρεις για να μην σε πάρει ο διάολος. θα μπορούσα βέβαια να δοκιμάσω και λιγότερο ποιητικά "εγώ σ`αγαπώ και δεν με νοιάζει οι άλλοι τι θα πουν για σένα.." (εδώ σαφώς θέλω να του πω πως κλείνω
τα αυτιά μου σ` αυτά που μου λένε πως είσαι ,δηλαδή αλήτης και κοκαϊνομανής και πως
πολύ ευχαρίστως θα έτρεχα μαζί σου στην κόλαση.Α..δεν χρειάζεται να τρέξω? Κατάλαβα.
Είσαι η κόλαση αυτοπροσώπως.
Εικόνες : Συνάντησα μια πολύ όμορφη γυναίκα στο δρόμο. Σαν κερί ήταν.
Αν την άγγιζες μπορεί και να έλιωνε, τόσο εύθραυστη έμοιαζε.Ήταν γύρω στα 50
μπορεί και λιγότερο δεν ξέρω, αλλά είχε αυτή την μυθιστορηματική ευθραυστότητα
που πάντα με συναρπάζει όταν την συναντώ.Φορούσε καπελάκι στυλ μπελ εποκ
γαντάκια διάφανα και μια μαγκουριτσα πολύ εκλεπτυσμένη. Μετάνιωσα που
δεν της μίλησα. Το ίδιο βράδυ την είδα στον ύπνο μου: πάντα στο ίδιο στυλ
και με μια λεπτή ειρωνεία στο βλέμμα " Εσείς πρέπει να γράφετε 'μου είπε.
Δεν θυμάμαι τι ακριβώς της απάντησα .Το πρωί που ξύπνησα το θυμόμουν ζωντανά
αλλά μετά καθώς περνούσε η μέρα ξεθώριασε. Τα περισσότερα όνειρα μου τα γράφω.
Προχθές είδα τον παππού μου και μου ζητούσε να του φτιάξω το μπατζάκι"Το θέλω
κοντό μου είπε,ψαράδικο,και σηκώνει το παντελόνι για να μου το δείξει. Έβαλα
τα γέλια "Ελα ρε παππού του λέω ,που θέλεις και ψαράδικο. Είσαι 80 χρονών!"
Η αλήθεια πάντως είναι πως ποτέ δεν μάθαμε πόσο χρονών ακριβώς ήταν ο παππούς.
Μια ζωή τον θυμάμαι με τα ωραία του κουστούμια και τις κολόνιες του.Νάρκισσος.
Ο ερωτικός του βίος ,λένε, πως ήταν ανεπανάληπτος.Και με άντρες και με γυναίκες.
Πέθανε μόλις στα 83 του,και δεν θα πέθαινε αν η γιαγιά μου δεν έφευγε πρώτη .
Εγκεφαλικό:μια κι έξω.Είναι αυτό που λένε πως πεθαίνει όποιος έχει εκμετρησει
σωστά τις μέρες του. Μάρτυς μου ο θεός η όποιος άλλος είναι πρόθυμος να με δεχτεί
αλλά το πιστεύω.
Όπως πιστεύω κι αυτόν τον κυριούλη που κάθεται ακίνητος μπροστά στη μέση
του δρόμου και ατενίζει το τίποτα. Όλοι στην γειτονιά τον φοβούνται. Δεν ξέρω γιατί.
Κάθεται με τις ώρες με δυο σακούλες στα χέρια ,άγνωστο γιατί ,και μονολογεί.
Καμιά φορά τον ακούω να βρίζει ,να τσακώνεται,συνήθως με τον ευατό του:σηκώνει
τα χέρια τα ψηλά ,κι αρχίζει τον εξάψαλμο:εσύ φταις,εσύ φταις..
Οι κυρίες τον βλέπουν και σταυροκοπιουνται ,ενώ οι μαυρούληδες που μάλλον
δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει , χαμογελούν με νόημα, κάνοντας
την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού ,του στυλ,"τα χα σε.."
Προχθές που περνούσα από το πλάι του πάλι μονολογούσε, σε ήπιο τόνο
αυτή την φορά.Τώρα κρατούσε στα χέρια του δυο μεγάλες σακούλες σκουπιδιών
και τις κουνούσε με δύναμη. Τότε άκουσα μια διαπεραστική φωνή να του λέει:
"Πέταξε τες επιτέλους!" Αυτή η φωνή πρέπει να άνηκε στην μάνα του.
Όρκο δεν παίρνω ,αφού πρόσωπο δεν αντάμωσα.Εκείνος τίποτα. Σαν να μην άκουσε
συνέχισε στο ίδιο τέμπο.Κάποια στιγμή τότε τις παρατάει κι αρχίζει να τρέχει με φόρα
προς το άγνωστο. Η φωνή έσκισε τον αέρα "Γύρνα πίσω!Γύρνα πίσω!Που να ακούσει
όμως ο φουκαράς. Το ταξίμετρο μέσα του δήλωνε απών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου