Λίγο απο το αίμα σου ,κι ακόμη πιο πολύ

Είναι της μόδας τα Βαμπίρ.Πουλάνε πολύ.
 Η αξία τους πότέ δεν πέφτει

Λίγο απο το αίμα τους ομως αν κάνεις το λάθος και πιείς,πάει αυτό ηταν,εθίστηκες

Και το κακό με τους εθισμούς είναι οτι δεν γλυτώνεις ευκολα ,ιδίως οταν λειτουργούν ως ψυχότροπο για την μοναξιά σου.

Τα σκεφτόμουν ολα αυτά το σάββατο καθώς περνούσαν κάτω απο τα βλέφαρα μου βαμπίρ,βαμπίρ μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους που πενθούσαν υποτίθεται την θνητότητα τους.

Ηθελα τόσο πολύ να τα  αγκαλιάσω και να βουτήξω στον λυρικό λυγμό τους και να ξαναβαπτιστώ


Κι ισως,λέω ισως αν ξαναβάπτιζόμουν να τα ξαναγαπούσα,με κείνο τον ξεχασμένο τρόπο που εχουν τα αισθήματα που προσφέρονται χωρίς την προσδοκία της ανταπόδοσης.

Αλλά δυστηχώς ο κυνισμός μου καπέλωσε τον επαναπατρισμένο  συναισθηματισμό μου και τον παραμέρισε

Και ενα ωραιότατο "οχι πια"ακούστηκε σαν ησυχος κρότος μέσα μου,και τα βαμπίρ που ακούνε και τις πιο κρυφές σου σκέψεις,και υπολογίζουν  τις καταστροφές,κάνουν τάχα μια κίνηση

Υποτίθεται συμφιλίωσης κι ανοίγουν τα αιματοβαμμένα τους φτερά για να σ`αγκαλιάσουν

Αλλά φυσικά μέσα τους ξέρουν οτι εσυ θέλεις να τους καρφώσεις  τον πάσαλο στην καρδιά και καιροφύλαχτουν

Και σου λέει ο βαμπιράκος:Πως θα τον εχω του χεριού μου?Πως θα στραγγίξω και την τελευταία του σταγόνα?

Πολυμήχανος ο βαμπιράκος,ακόμη και μέσα στην μπέκρα του,και σοφός,ιδίως σοφός,γιατί μην ξεχνάς πόσα χρόνια ατέλειωτα είχε ζήσει πρίν απο σένα,βάζει μπροστά  το μεγαλοπνόο σχέδιο.Το Β.Σ.Το Β.Σ είναι ενα σχέδιο βαμπιρικής αποκλειστικά προέλευσης και βασίζεται στην εξής ιδέα

Βάζει δυο πλάκες{φαντάσου το σαν τοστιέρα}και στη μία πλάκα βάζει τις πιο γλυκές στιγμές που εζησε μαζί σου,και στην αλλη τις πιο θλιβερές.Τις πατάει,τις πατάει και τσαφ! ενα ωραιότατο αναμνησιολογικό μπριζολάκι βρίσκεται εντος του{συναισθηματικού}σου πιάτου

Αλλά εσυ δεν θέλεις να δοκιμάσεις,γιατι ως γευσιγνώστης  βαμπίρ ξέρεις πως αυτό το πιάτο είναι προπέτασμα καπνού ,μπροστά σ`αυτά που θα επακολούθησουν,κι αυτο που επακολουθεί μετα απο ενα τέτοιο γεύμα είναι βεβαίως μια αγρια σφαγή

Γιατί τα βαμπίρ ποτέ δεν ξεχνάνε

Απλώς αφήνονται να γλυστρίσεις στις γλυκές τους αυταπάτες

Στην ουσία υφαίνουν μπαλωμένους ιστούς τρυφερότητας.Μόλις πιαστείς αιχμάλωτος, το βαμπίρ θα θυμηθεί τη φύση του,και η επιμήκυνση κοπτήρων θα είναι θέμα δευτερόλεπτων

Γιατί εκεί βασίζεται η φιλοσοφία των βαμπίρ:Στην αφέλεια του θύματος  να πιστεύει οτι το βαμπίρ θα τον λυπηθείκαι δεν θα γίνει το επομένο του γεύμα

Κι ετσι απομακρύνεσαι,κι αφήνεις τον βαμπιράκο νηστικό και θυμωμένο να ωρέγεται κομμένες αρτηρίες και πορφυρά χρώματα

Πρέπει να φύγεις τώρα,αλλωστε και θυμωμένος ο βαμπιράκος πρέπει να κοιμηθεί

σε λίγο ξημερώνει,και την μέρα την μισεί οσο τίποτα στο κόσμο

Μην λιώσει κιόλας,ας λιώσουν τα υπόλοιπα,οι ανθρωποι,τα χιόνια,οι καημοί,αλλά φευ οχι το σκήνωμα του

Χριστέ μου κρατησέ τον ζεστό τον βαμπιράκο .Να μπορεί να ελπίζει.

Πως μια μέρα θα γίνει το δικό του.