Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Ολα είναι μιά χαρά

Περπατώ αθόρυβα μέσα στούς δρόμους,και κοιτάζω τα αυτοκίνητα να μέ προσπερνούν.Σάν εμένα κι αυτά,δέν βιάζονται.Χαμογελώ.

Σέ λιγο καιρό αλλωστε δεν θα κυκλοφορεί κανένα.Ξαναχαμογελώ.
Σέ λίγο καιρό ωραιότατα ποδήλατα θά  θυμηθούν τήν παλιά τούς αίγλη,γιατί αφενώς δέν θά υπάρχει σάλιο γιά βενζίνη,καί αφετέρου θά πωλούνται τά αμάξια μέ η χωρίς τόν ιδιοκτήτη ανάλογα  βέβαια σέ τι φυσική κατάσταση βρίσκεται{ο ιδιοκτήτης}.

Πιστεύω πώς η λέξη κάλλος θά ξαναβρεί τό χαμένο τής γόητρο,καί τά χαμένα κρέατα {από τήν πείνα} θα αντικατασταθούν με ωραιότατα κόκκαλα . Τό αλλο ομως,τό ενοχλητικό,ο κάλλος τού μυαλού,πού λέμε δέν πρόκειται ποτέ νά πέσει η τιμή του.

Αρά θά βασανίζομαι ως τό τέλος τού βίου πολεμώντας κάλλους μεταφορικά και κυριολεκτικά

επειδή ομως το χω πάρει απόφαση  οτι θά ηττηθώ από δαύτους,παραιτήθηκα εντιμα από τήν  προσπάθεια τό νά τούς νικήσω

διότι ως γνωστόν η μαλακία είναι ανίκητη,κι επειδή ζώ σέ μιά πολύ μαλακισμένη χώρα,κι επειδή δεν πρόκειται ποτέ  να ζήσω ΕΔΩ
αποφάσισα γιά πολύ μαλάκισμενους λόγους  να μήν εγκαταλείψω  αυτόν τόν πολύ υπέροχο ζοφερό ζόφο καί νά πιώ τό δηλητήριο ως τό τέλος.

αλλώστε εχει πλάκα.Αλλο νά στο προσφέρουν  τό φαρμάκι ,κι αλλο νά τό διαλέγεις από μόνος σου.

Εχει πιό σασπένς ο θάνατος οταν τον προσκαλείς,διότι οτι προσκαλείς  δέν ερχεται,ενω αμα τ`αφήνεις ετσι μετέωρο νά σέρνεται σάν υποψία ας πούμε ,είναι σίγουρο οτι θά τό πάθεις τό κακούλι

γι αυτό ΄λοιπόν δέν πρέπει η δυστυχία  να μάς βρεί απροετοίμαστους,πού εδώ πού τά λέμε  δέν τήν εύχομαι σέ κανέναν απο μάς.Σε κανέναν ομως.

Μόνο σε 2-3 ατόμα πού ξέρω,καί πού θά θελα αν μπορούσα νά ανοιγα ενα ωραιότατο καιάδα και  νά τούς πετάξω μέσα εκεί ,μπάς καί ανθίσει κανας ανθρωπος

γιατί οσό ζούν κάτι μυρμηγκάκια πού παριστάνουν τούς ελέφαντες ,γιατί τό βέρτιγκο παίζει πολύ στή ψυχολογία τού μυρμηγκιού,καί πού ποδοπατεί αδιακρίτως ωραιότατα λουλούδια,εγώ δέν πρόκειται νά ησυχάσω ποτέ

Εκεί γίνομαι φονιάς.Καί θερίζω πρός ολες τίς κατευθύνσεις.
Αλλά καί σύ θύμα του μυρμηγκιού μήν κάθεσαι μέ σταυρωμένα χέρια.Πρίν σε καταπιεί τό μυρμήγκι φάτο εσύ

Αλλωστε εδώ πού τά λέμε κανείς δέν εκλαψε γιά τα μυρμήγκια αυτού τού κόσμου,πού τά πατάς νυχθημερόν καί κανένα δάκρυ δέν στάζει απο τόν ταλαιπωρημένο σου βολβό.

αρα νά πατήσω .Αφοβα.

αλλά καί σάς θά ηθελα νά ΠΑΤΗΣΩ

αλλά τελικά λέω νά τ`αφήσω.Γιατί μέ βλέπετε σάν μυρμηγκάκι.
Τό βέρτιγκο πού λέγαμε.


12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κοίτα,η δυστυχία δε θα μας βρεί απροετοίμαστους,αλλά και πάλι...ο ζοφερός ζόφος που έλεγες...

α και στον καιάδα να πετάξεις κάποιους,μη γελιέσαι,άνθρωπος δεν θα ανθίσει,*καλός* τουλάχιστον
οπότε,τζάμπα κόπος

θυμήσου, ο Σεφέρης είχε γράψει "γράφεις-
το μελάνι λιγόστεψε
η θάλασσα πληθαίνει"

Takis X είπε...

Δέν τό πιστεύεις αυτό?Πόσος κόσμος εχει πάει χαμένος ετσι..

αλλά μήν νομίζεις υπάρχουν καί τά θύματα ,τά γεννημένα θύματα,οπου οι αλλοι κινούν τά νήματα
γιά λογαριασμό τους
αλλά εξακολουθώ νά ΄πιστεύω και να στηρίζω τήν ιδρυση ενος νέου καιάδα

Υ.Γ"Τίς Παραπομπές μου τίς είδες,κι αν τίς είδες,ειδικά τήν δευτερη,δέν εφριξες?"

Ανώνυμος είπε...

τί χαζή που είμαι,δεν τις είχα δεί τις παραπομπές.

και τώρα λέω οτι για το δεύτερο δεν μπορώ να πώ τίποτα :(

και,πάμε στη Μαριναλέντα? για την ελπίδα,τουλαχιστον..

ασωτος γιος είπε...

δεν εχω να σχολιασω τιποτα απλα για αλλη μια φορα μενω εμβροντητος απο το συγγραφικο ταλεντο,και χαιρομαι που σε βρηκα
παω να πατησω τα μυρμηγκακια που μου αναλογουν
με αγαπη το ασωτο μυρμηγακι

Takis X είπε...

Είπαμε:Τα αγριοχορτα καί τά μυρμηγκια δέν τά λυπόμαστε

Ορμαμε καταπάνω τους μέ οργή καί μίσος ωσπου να εξοντωθούν

syn-epikouros είπε...

Ξέχασες τα σαλιγκάρια καλέ μου. Όσο για το καθάρισμα ρώτα κι εμένα που έχω κάνει διατριβή στον κήπο μου.Τι αντίσταση, τι αντοχή και τι επιμονή να σε καταβάλλουν...

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

μπας και φυτρώσει κανάς άνθρωπος.

Η επιτυχία του ςσυτήματος είναι ότι δεν μπορείς να φανταστείς αλλιώς τη ζωή σου. Η φαντασία μας είναι ευνουχισμένη.

Ναι, ο θάνατος έρχεται απρόσκλητος. Όμως κάτι μου λέει οτι το φαρμάκι που πέρνεις δεν ειναι τόσο νοσογόνο, αλλά ζωοδόχο.

ή κάτι μεταξύ

kat. είπε...

εμένα μου κάνει λίγο "σινεμά" όλο αυτό που περιγράφεις..
σαν να σου έχουν μιλήσει για την ταινία που θα παρακολουθήσεις, έχεις μπει στο κλίμα, έχεις πάρει και ένα κουτί ποπ κορν για να τρως να ξεχνιέσαι και όταν τελικά μπεις στην σκοτεινή αίθουσα απλώς παρακολουθείς (δεν μπορείς έτσι και αλλιώς να επέμβεις!)
..
..
..
μόνο που στις ταινίες, συνήθως υπάρχει και ένα "μήνυμα" που σου μένει στο τέλος. κάτι θετικό που συζητάς με τους γύρω.
στην προκειμένη τι θα μας μείνει;

homo anisorropus είπε...

Εμένα πάλι τραγούδια μου ήρθαν στο νου από το ποστ σου. Ένα του Καρβέλα που λέει "Όλα είναι εντάξει όλα ειναι ωραία, μείναμε ίδια τάξη κι είμαστε παρέα" Και για να μη λες και Κουγιουμτζής μου ρθε "Ολα καλά κι όλα ωραία χθες ήσουνα μ αλλονε παρέα" Δεν ξέρω γιατί, διαβάζοντας σε μου ήρθαν αυτόματα αυτά τα 2 τραγούδια, νομίζω έχουν τον ίδιο τόνο, το ίδιο ύφος, πως όλα είναι μια χαρά χάλια. Μ αρέσει που χαμογελάς όμως παρόλα αυτά. Σ αυτή τη ζωή, άμα δεν μπορείς να αποφύγεις ένα βιασμό, να κάθεσαι και να τον απολαμβάνεις.

Takis X είπε...

Μαχο μου είσαι ενας επίμονος κυπουρός,καί μεγάλος δάσκαλος.
Θά σ`ακούσω.

Φλεγόμενε οργισμενε υπομονή.Τα καλά πράγματα αργούν νά γίνουν,καί τά πολύ καλά δέν γίνονται ποτέ.

Κάτ
Δέν καταλαβαίνω ακριβώς τί εννοείς.
Γιατί για αυτά πού εγραψα αφορμή υπήρξαν οι παραπομπές πού εχω κάνει{ξέρω δέν είναι πολύ διακριτές,αλλά υφίσταται}

Τώρα αν εννοείς γιά τήν ολη κατάσταση,ε αυτό νομίζω οτι είναι πολύ ξεκάθαρο και καθόλου ευχάριστο γιά το τι θά επακολουθήσει.

Takis X είπε...

Homo

Μά ημουν σίγουρος οτι θά σου αρεσαν τά συγκεκριμένα τραγούδια,γιατί ξέρω πόσο σουξεδιάρα είσαι{μήν γελάς ,σέ βλέπω}

Γιά κάτι τέτοιες στιγμές ομως αξίζει νά ζεί ΄κανείς

Νά βλέπει τά σχόλια σου καί νά χαμογελά{καλό ε?}

panos είπε...

τελικα ειναι ολα μια μια χαρα, οπως τα περιγραφεις :))