Ολα είναι μιά χαρά

Περπατώ αθόρυβα μέσα στούς δρόμους,και κοιτάζω τα αυτοκίνητα να μέ προσπερνούν.Σάν εμένα κι αυτά,δέν βιάζονται.Χαμογελώ.

Σέ λιγο καιρό αλλωστε δεν θα κυκλοφορεί κανένα.Ξαναχαμογελώ.

Σέ λίγο καιρό ωραιότατα ποδήλατα θά  θυμηθούν τήν παλιά τούς αίγλη,γιατί αφενώς δέν θά υπάρχει σάλιο γιά βενζίνη,καί αφετέρου θά πωλούνται τά αμάξια μέ η χωρίς τόν ιδιοκτήτη ανάλογα  βέβαια σέ τι φυσική κατάσταση βρίσκεται{ο ιδιοκτήτης}.

Πιστεύω πώς η λέξη κάλλος θά ξαναβρεί τό χαμένο τής γόητρο,καί τά χαμένα κρέατα {από τήν πείνα} θα αντικατασταθούν με ωραιότατα κόκκαλα . Τό αλλο ομως,τό ενοχλητικό,ο κάλλος τού μυαλού,πού λέμε δέν πρόκειται ποτέ νά πέσει η τιμή του.

Αρά θά βασανίζομαι ως τό τέλος τού βίου πολεμώντας κάλλους μεταφορικά και κυριολεκτικά

επειδή ομως το χω πάρει απόφαση  οτι θά ηττηθώ από δαύτους,παραιτήθηκα εντιμα από τήν  προσπάθεια τό νά τούς νικήσω

διότι ως γνωστόν η μαλακία είναι ανίκητη,κι επειδή ζώ σέ μιά πολύ μαλακισμένη χώρα,κι επειδή δεν πρόκειται ποτέ  να ζήσω ΕΔΩ

αποφάσισα γιά πολύ μαλάκισμενους λόγους  να μήν εγκαταλείψω  αυτόν τόν πολύ υπέροχο ζοφερό ζόφο καί νά πιώ τό δηλητήριο ως τό τέλος.

αλλώστε εχει πλάκα.Αλλο νά στο προσφέρουν  τό φαρμάκι ,κι αλλο νά τό διαλέγεις από μόνος σου.

Εχει πιό σασπένς ο θάνατος οταν τον προσκαλείς,διότι οτι προσκαλείς  δέν ερχεται,ενω αμα τ`αφήνεις ετσι μετέωρο νά σέρνεται σάν υποψία ας πούμε ,είναι σίγουρο οτι θά τό πάθεις τό κακούλι

γι αυτό ΄λοιπόν δέν πρέπει η δυστυχία  να μάς βρεί απροετοίμαστους,πού εδώ πού τά λέμε  δέν τήν εύχομαι σέ κανέναν απο μάς.Σε κανέναν ομως.

Μόνο σε 2-3 ατόμα πού ξέρω,καί πού θά θελα αν μπορούσα νά ανοιγα ενα ωραιότατο καιάδα και  νά τούς πετάξω μέσα εκεί ,μπάς καί ανθίσει κανας ανθρωπος

γιατί οσό ζούν κάτι μυρμηγκάκια πού παριστάνουν τούς ελέφαντες ,γιατί τό βέρτιγκο παίζει πολύ στή ψυχολογία τού μυρμηγκιού,καί πού ποδοπατεί αδιακρίτως ωραιότατα λουλούδια,εγώ δέν πρόκειται νά ησυχάσω ποτέ

Εκεί γίνομαι φονιάς.Καί θερίζω πρός ολες τίς κατευθύνσεις.

Αλλά καί σύ θύμα του μυρμηγκιού μήν κάθεσαι μέ σταυρωμένα χέρια.Πρίν σε καταπιεί τό μυρμήγκι φάτο εσύ

Αλλωστε εδώ πού τά λέμε κανείς δέν εκλαψε γιά τα μυρμήγκια αυτού τού κόσμου,πού τά πατάς νυχθημερόν καί κανένα δάκρυ δέν στάζει απο τόν ταλαιπωρημένο σου βολβό.

αρα νά πατήσω .Αφοβα.

αλλά καί σάς θά ηθελα νά ΠΑΤΗΣΩ

αλλά τελικά λέω νά τ`αφήσω.Γιατί μέ βλέπετε σάν μυρμηγκάκι.

Τό βέρτιγκο πού λέγαμε.