Καυτά δάκρυα μεσημεριού

Αυτό το μεσημέρι μου έχει βγει σαν  θλιμμένο.Σαν αυτός ο ήλιος να με κυρίευσε  και μου ζητά  ξαφνικά κηδεμονία.Από που κι ως που θα σε γελάσω.Κάτω από τον ήλιο του Σατανά.Έτσι δεν λεγόταν εκείνη η παλιά γαλλική ταινία?Βραβεύτηκε στις κάννες και δεν ήταν είδαν Ουτε κι αυτοί που την γύρισαν.

Ούτε και γω την  είδα φυσικά.Αλλά μου χει μείνει ο τίτλος,σαν ερωτηματικό και σαν απάντηση στον ίσκιο αυτού του μεσημεριού.Μπορεί να σημαίνει κάτι,γιατί το επαναλαμβάνω συνεχώς μέσα μου,κάτι σαν πρόχειρο διαγώνισμα προς ένα νέο εργοδότη.

Κάτω από τον ήλιο του Σατανά.Να το ψάξω το θέμα,να το διευθετήσω,γιατί είναι σύνθετο.Αλλά προλαβαίνω?Η θα με πάρει και θα με σηκώσει ο ήλιος με τις δαγκάνες του?

Είμαι και κάτω και δεν ξέρω αν προλαβαίνω να αμυνθώ.Ενώ αν εμένα δίπλα ,η τέλος πάντων  σε κάποιο παραδιπλανό διαμέρισμα ίσως σωζόμουν.Αλλά  τώρα την έχω κόψει την επιταγή ,κι είναι σαν την ζωή μου η ριμάδα,εντελώς ακάλυπτη,κι άντε τώρα  κολύμπα στο κενό  με τις αχτίνες.

Ας κολυμπήσω λοιπόν .Μπορεί να μου βγει και σε καλό.Το να κολυμπάς ενώ περπατάς , χωρίς να πατώνεις ,έχει κάτι το ταχυδακτυλουργικό.Εθίζεσαι στη μαγεία.Αλλά και στην εξαπάτηση.Αλλά άμα πιστέψεις τα ψέματα σου,τα πιστεύουν και οι άλλοι.Κι όπως βλέπουν οι άλλοι το καπέλο να φυτρώνει με λαγούς ,έτσι βλέπεις και συ να  φυτρώνει η ζωή σου κάτω απ`αυτό τον ήλιο.

Και τότε καταλαβαίνεις  πως ο ιδρώτας που κατέβαλες  για να σου δοθεί αυτό  το μεσημέρι δεν πήγε στράφι .Κι αρχίζεις να χαμογελάς.Στα ψέματα φυσικά.Για να τον εξαπατήσεις.Τον Ήλιο.Που σου ζητά να τον συνοδευσεις ως την δύση του.Και συ πως να αρνηθείς σε τέτοιο δώρο που σου δίνεται ,χωρίς να το ζητήσεις.Αλλά υπάρχουν κι ανεπιθύμητα δώρα.Σαν κι αυτό  καλή ώρα.

Αλλά  υπάρχουν κι άλλα  δώρα:που τα ζητάς και επί ματαίω παραδίνεσαι στην προσμονή τους.Κι όσο δεν δίνονται ,τόσο ελπίζεις εσύ πώς θα δοθούν.

Εν τω μεταξύ η Ζωή τρίβεται μπροστά στα μάτια σου σαν φρυγανιά,πέφτουν τα κομμάτια ,χαμπάρι εσύ,νομίζεις οτι ασκούπιστα γεννιούνται τα κομμάτια η ίσως κάποιου άλλου να παράπεσαν,και συνεχίζεις την Ζωή σου εκεί που την έχεις ξεχάσει.

Ίσως κάτω απ`αυτό τον ήλιο  που λέει πώς έχει για σκέπη του  τον Σατανά.Ποιόν από όλους  δέν ξέρω ,όρεξη να χεις  να ζαλίζεσαι  μεσημεριάτικα.Σαν και μένα που επαναλαμβάνω  τίτλους  από ταινίες ,και   μπερδεύομαι ηθελημένα, ξηλώνοντας  ιστούς από συμβάντα που δεν έγιναν.

Που ξέρεις όμως,μπορεί και να γίνουν.Κάτω απ`αυτό τον ήλιο όλα είναι πιθανά.