Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Ολα είναι δρόμος{ η κάτι το ενδιάμεσο} 1ο μέρος


"Θέλω  να γράψω  αλλιώς" σκέφτομαι. Εσύ οδηγάς. Καλά κάνεις κι οδηγάς . Αρα δεν μ`ακούς,η μπορεί και να μ`ακούς  και να παριστάνεις  πως δήθεν ,τάχα. Δεν με ξεγελάς εμένα.Σε έχω καταλάβει. Σε έχω γεννήσει . Κάτω από την σιωπή σου  λάμπει η ευφυΐα σου .Τι σκέφτεσαι  τώρα που οδηγείς? Μακάρι να ξερά. Εγώ όπως καταλαβαίνεις  έχω ριχτεί σε  ιλιγγιώδεις σκέψεις,που μπορεί να έχουν αφετηρία τους το γράψιμο,εντούτοις  αν τις παρακοιτάξεις  θα διαπιστώσεις  πως μόνο αυτό δεν έχουν.

Κάτι πάω να ψελλίσω,θέλω να πω κουράστηκα πια ,θελω να αλλάξω ζωή  ,αλλά πριν το πω πετάγεσαι ξαφνικά και μου λες ¨"δεν είναι καταπληκτικό κτήριο αυτό?"Μπα", σου λέω ,το βαριέμαι. Βέβαια άμα το ξανακοιτάξω  είμαι σίγουρος πως θα μ`αρέσει. Να του δώσω λοιπόν μια δεύτερη ευκαιρία. Το κοιτάζω λοιπόν  και διαπιστώνω πως όντως, ναι, μ' αρέσει. Τι χαζός που είμαι .Αφού ότι  κι αν πεις  εγώ το υιοθετώ στο λεπτό.

Υποχωρητικός παιδί μου. Κι ας με λες εσύ κατσίκι. Εγώ είμαι ήσυχος. Φτάνει να μην επιχειρήσεις να με δέσεις. Γιατί τότε θα  την φας σίγουρα την κατραπακιά σου. Αλλά μην δίνεις σημασία σε ότι λέω. Εσύ μπροστά να  κοιτάς ,το τιμόνι σου. Όχι ότι φοβάμαι ,αλλά κοίτα το. Μπορεί να πω κάτι και να χαθεί  ο έλεγχος. Εγώ πάλια οδηγούσα.Τι γελάς? Αλήθεια σου λέω..το Κλαρκ δεν είναι αμάξι? Πόσους σκότωσα? Καλά τώρα και συ. Ότι θέλεις λες. Μια φορά καρφώθηκα σε ένα φορτηγό ,κοίταζα αλλού..ξέρεις πως είναι αυτά.


Τελικά μάλλον δεν ξέρεις, για αυτό γελάς. Το πιο δύσκολο πράγμα στον άνθρωπο είναι να διηγηθεί το πως έζησε. Το ίδιο το βίωμα σε πετάει απέξω. Από την άλλη αν ήξερα πως  έζησα θα σου το λέγα? Μου το χει απαγορέψει ρητά ο Γιατρός "Κανείς να μην μάθει πως ζήσαμε ,πως ερωτευτήκαμε,και προπάντων πώς πεθάναμε" Άλλωστε  μας χτυπάει ανελέητα αυτός ο ήλιος, κι αν αρχίζω να μιλάω  μπορεί να  χρεώσεις  σ`αυτόν την εξομολόγηση ,κι όχι στην καλή μου διάθεση. Έπειτα δεν φοβάμαι. Ο φόβος βλέπεις φίλε σε ωθεί  προς σ`αυτήν την κατεύθυνση .Η εξομολόγηση: Η στρογγυλή ώρα του ανθρώπου. Αλλά τώρα ταξιδεύουμε. Μου ταξες ταξίδι να με πας .Το πες,το κάνεις.Οδηγα λοιπόν ,τι κάθεσαι? Κάτσε να σου στρίψω ένα τσιγάρο. Θα το φτιάξω σωστά. Άμα θέλω κάτι , είμαι χρήσιμος σ`αυτό. Άμα δεν θέλω είναι το πρόβλημα...

Το παίρνεις στα χέρια σου,το επιθεωρείς για λίγο,εγώ θα του βάζα 7 ,εσύ δεν ξέρω πόσο, και το ταξίδι  σαν να μου φαίνεται ότι ξεκίνησε για τα καλά .Κλείνω τα μάτια μου για λίγο  και φέρνω στο μυαλό  μου τον Πεσόα "Γύρισα όλο τον κόσμο και δεν αντίκρισα παρά τη θαμπή απομίμηση  αυτών που είδα χώρις να ταξιδέψω".Αλλά αυτή δεν είναι ατάκα έναρξής .Ούτε καν τέλους. Ανοίγω τα μάτια μου.Σε κοιτάζω. Προχωράμε.

15 σχόλια:

DSaz Blogging είπε...

Κατσίκιιιι...

Άλλος διαβάζει τέλεια το χάρτη αλλά άλλος βλέπει την πυξίδα - με την τελευταία πιο χρήσιμη στα αχαρτογράφητα.

Ανώνυμος είπε...

(ψιτ,δε θα επιχειρήσω να σε δέσω αλλά κι εσύ θα είσαι ήσυχος,εντάξει?)

όλα είναι δρόμος και το κλαρκ κατα μία έννοια όχημα κι αυτό,ο πεσόα μου φέρνει πάντα αυτό το σφίξιμο/σφάξιμο στο στομάχι,το πώς ζήσαμε αν ξέραμε φαντάζομαι θα ξέραμε και πώς (να) ζούμε,και προχώρα εσύ να ακολουθώ γιατί έχει ακόμα...

μ είπε...

Μπε-ε-ε-ε.



Συγγνώμη, παρασύρθηκα.

υγ. κόφτε πια αυτό το τσιγάρο ρε παιδί μου.

Prisoned Soul είπε...

Οδηγείς και συ με τα μάτια σου, κοιτάς το δρόμο μπροστά σας...
Τι πιο σημαντικό;!

Μικρές ανάσες είπε...

Πέρυσι το καλοκαίρι έκανα 1500 χιλιόμετρα και εκείνος κανένα γιατί δεν οδεγεί, φέτος κατάφερα να οδηγήσω μόνο 60 και πολύ το χάρηκα.
Να στρίβω μόνη μου τσιγάρο και να του βάζω 10΄, να κοιτάω όσα κτήρια που θέλω και να μπορώ να κλείνω και εγώ τα μάτια μου που και που.
Τελικά δεν έδεσε κανένας κανένα και τελικά αυτό έχει μείνει....

Φιλιά!!!

Μάρκος είπε...

Αγχώθηκα λίγο Θείε.
Περιμένω τη συνέχεια...

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Καλώς σε βρήκαμε ξανά ταλαντούχε ιδεοπλάστη.
Καλά νέα ξεκινήματα.

Υάδα είπε...

το ταξίδι ήταν όπως το είχες ονειρευτεί? ή έστω καλύτερο; αυτό έχει σημασία..τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.. ;-)

Takis X είπε...

D.saz

Κανείς δεν είναι τέλειος...

Kihli

Μα βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή του δρόμου.Υπομονή.

Takis X είπε...

Μάνο

Νομίζω οτι πρέπει να το σκεφτώ..

Sweet truth

Εγώ το ξέρω,αλλοι πρέπει να τα ακούν αυτά..

Takis X είπε...

Μάρκο

Ανιψιέ δεν είχα την πρόθεση...

Συμμορίτες μου

Είστε υπέροχοι.Ευχαριστώ για ολα..

Takis X είπε...

Υάδα

Το ταξίδι ασφαλώς και ηταν οπως και το χα ονειρευτεί ..αλλά εχουμε και συνέχεια..

Takis X είπε...

Μικρές Ανάσες

Μονό εσυ με καταλαβαίνεις κουκλίτσα..

Spy είπε...

Έφτασα ως εδώ σκουντουφλώντας σε κάτι άλλα blogs δεξιά κι αριστερά (και μετά την πλατεία όλο ευθεία), και με συνεπήρε ελαφρώς η γραφή σας στα λίγα ποστ που διάβασα.

Σαν ένα χύμα μυαλό, άστατο και ξεδιπλωμένο άτσαλα κι ανεπιτήδευτα χυμένο πάνω στα pixels μου, ειλικρινά και τρομακτικά. Σαν να βλέπεις κάποιον που τον ξέρεις χρόνια, να μιλάει στον καθρέφτη του, κι εκείνος να του κάνει "τοκ, τοκ" (όπως οι Γαλάτες σε εκείνο το μικρό χωριό, ξέρετε...)

Λέω να ξαναπεράσω καμιά φορά αν δεν σας γίνομαι βάρος. :)

Takis X είπε...

spy

Σ`ευχαριστώ πολυ..οτι θέλετε..εδω..