Ολα είναι δρόμος{ η κάτι το ενδιάμεσο} 1ο μέρος

"Θέλω  να γράψω  αλλιώς" σκέφτομαι. Εσύ οδηγάς. Καλά κάνεις κι οδηγάς . Αρα δεν μ`ακούς,η μπορεί και να μ`ακούς  και να παριστάνεις  πως δήθεν ,τάχα. Δεν με ξεγελάς εμένα.Σε έχω καταλάβει. Σε έχω γεννήσει . Κάτω από την σιωπή σου  λάμπει η ευφυΐα σου .Τι σκέφτεσαι  τώρα που οδηγείς? Μακάρι να ξερά. Εγώ όπως καταλαβαίνεις  έχω ριχτεί σε  ιλιγγιώδεις σκέψεις,που μπορεί να έχουν αφετηρία τους το γράψιμο,εντούτοις  αν τις παρακοιτάξεις  θα διαπιστώσεις  πως μόνο αυτό δεν έχουν.

Κάτι πάω να ψελλίσω,θέλω να πω κουράστηκα πια ,θελω να αλλάξω ζωή  ,αλλά πριν το πω πετάγεσαι ξαφνικά και μου λες ¨"δεν είναι καταπληκτικό κτήριο αυτό?"Μπα", σου λέω ,το βαριέμαι. Βέβαια άμα το ξανακοιτάξω  είμαι σίγουρος πως θα μ`αρέσει. Να του δώσω λοιπόν μια δεύτερη ευκαιρία. Το κοιτάζω λοιπόν  και διαπιστώνω πως όντως, ναι, μ' αρέσει. Τι χαζός που είμαι .Αφού ότι  κι αν πεις  εγώ το υιοθετώ στο λεπτό.

Υποχωρητικός παιδί μου. Κι ας με λες εσύ κατσίκι. Εγώ είμαι ήσυχος. Φτάνει να μην επιχειρήσεις να με δέσεις. Γιατί τότε θα  την φας σίγουρα την κατραπακιά σου. Αλλά μην δίνεις σημασία σε ότι λέω. Εσύ μπροστά να  κοιτάς ,το τιμόνι σου. Όχι ότι φοβάμαι ,αλλά κοίτα το. Μπορεί να πω κάτι και να χαθεί  ο έλεγχος. Εγώ πάλια οδηγούσα.Τι γελάς? Αλήθεια σου λέω..το Κλαρκ δεν είναι αμάξι? Πόσους σκότωσα? Καλά τώρα και συ. Ότι θέλεις λες. Μια φορά καρφώθηκα σε ένα φορτηγό ,κοίταζα αλλού..ξέρεις πως είναι αυτά.

Τελικά μάλλον δεν ξέρεις, για αυτό γελάς. Το πιο δύσκολο πράγμα στον άνθρωπο είναι να διηγηθεί το πως έζησε. Το ίδιο το βίωμα σε πετάει απέξω. Από την άλλη αν ήξερα πως  έζησα θα σου το λέγα? Μου το χει απαγορέψει ρητά ο Γιατρός "Κανείς να μην μάθει πως ζήσαμε ,πως ερωτευτήκαμε,και προπάντων πώς πεθάναμε" Άλλωστε  μας χτυπάει ανελέητα αυτός ο ήλιος, κι αν αρχίζω να μιλάω  μπορεί να  χρεώσεις  σ`αυτόν την εξομολόγηση ,κι όχι στην καλή μου διάθεση. Έπειτα δεν φοβάμαι. Ο φόβος βλέπεις φίλε σε ωθεί  προς σ`αυτήν την κατεύθυνση .Η εξομολόγηση: Η στρογγυλή ώρα του ανθρώπου. Αλλά τώρα ταξιδεύουμε. Μου ταξες ταξίδι να με πας .Το πες,το κάνεις.Οδηγα λοιπόν ,τι κάθεσαι? Κάτσε να σου στρίψω ένα τσιγάρο. Θα το φτιάξω σωστά. Άμα θέλω κάτι , είμαι χρήσιμος σ`αυτό. Άμα δεν θέλω είναι το πρόβλημα...

Το παίρνεις στα χέρια σου,το επιθεωρείς για λίγο,εγώ θα του βάζα 7 ,εσύ δεν ξέρω πόσο, και το ταξίδι  σαν να μου φαίνεται ότι ξεκίνησε για τα καλά .Κλείνω τα μάτια μου για λίγο  και φέρνω στο μυαλό  μου τον Πεσόα "Γύρισα όλο τον κόσμο και δεν αντίκρισα παρά τη θαμπή απομίμηση  αυτών που είδα χώρις να ταξιδέψω".Αλλά αυτή δεν είναι ατάκα έναρξής .Ούτε καν τέλους. Ανοίγω τα μάτια μου.Σε κοιτάζω. Προχωράμε.