Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Εμμονες ιδέες


Πάντα πίστευα πως θα φαγωθώ από καρχαρία.Πιο πολύ όμως πίστευα ότι θα φαγωθεί ο αδελφός μου που ήταν  και εξακολουθεί να είναι δεινός κολυμβητής.Δεν ξέρω πως μου μπήκε αυτή η πετριά.Θα χει παίξει φαντάζομαι τον ρόλο του ο Σπίλμπεργκ. Θυμάμαι πως όταν είχα δει  Τα σαγόνια του καρχαρία ,την επόμενη κιόλας μέρα  έκοψα και τις βουτιές και τας περιπλανήσεις μου εις την  πολύπαθη ξέρα ,εκεί οπού ήταν η μόνιμη στάση  όλων των θαλλασοδαρμένων. Έτσι εξηγείται η τάση μου να τα βλέπω όλα από μακρυά.


Από τότε χρονολογείται το δράμα μου. Κι ότι μαθαίνεις από μικρός δύσκολα το εγκαταλείπεις.Δεν πα να σου  λέει η ζωή να πας από δω ,να πας από κει,εσύ επιδειχτικά εγκαταλείπεις.  Το βίωμα σου σε τραβάει  ,όπως  το αίμα τον καρχαρία ,στην γνωστή στεριά  εκεί που φυλάγεται η μνήμη με τα πτώματα. Αλλά και ο σέρφερ που φαγώθηκε , από αληθινό καρχαρία ,φαντάζομαι πως κι αυτός τα δικά του βιώματα θα άκουσε ,κι όχι τους άλλους. Τι κι αν σε προειδοποιούν οι άλλοι για το προφανές . Το σήμα κινδύνου μέσα σου δεν λειτουργεί . Η μπορεί και να λειτουργεί  αλλά ο μηχανισμός της σιγουριάς  μέσα σου σε κάνει να μην  θες να λειτουργεί.

Κι έτσι απλά πεθαίνεις .Έτσι κι αλλιώς όμως πεθαίνεις καθέ λεπτό που περνάει ,κι όλο συνεχώς αναβάλεις,όχι τον θάνατο,όχι αυτόν, την ζωή σου αναβαλεις ,κι όλο κάνεις πρόβα για την επόμενη σκηνή, μα  η ζωή δεν είναι πρόβα. Ούτε καν τζενεράλε.

Αλλά η ζωή είναι ζωή ,ψεύτικη η αληθινή,δική σου είναι ,και τα όνειρα  κι αυτά λαμπρά ,μεγαλεπήβολα  σε καλούν σε εκμυστηρεύσεις. Αλλά  οι εκμυστηρεύσεις  χρειάζονται  σκοτάδι.  Οπως και στον ερωτα  .Για να βλέπεις  πόσο  ο άλλος σου λείπει.

22 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

δε πιστευω οτι οι εκμυστηρευσεις χρειαζονται σκοταδι, απλα πιστευω οτι ειναι σαν τις ρευσεις το βραδυ απλα γινονται οταν το σωμα σου το μυαλο σου ειναι ετοιμο
χα τι ειπα παλι ε.
και πρεπει να ζησουμε οχι να φοβομαστε
οταν το πετυχω θα στο πω

Takis X είπε...

Ασωτε

Θα σε περιμένω..

Ναύτης είπε...

όποιος μαθαίνει να ζει με τις φοβίες του και να τις κάνει και γράμματα, είναι ευλογημένος να τις κερδίσει...

φοβάται ο έρωτας το σκοτάδι;
δε νομίζω...

καλησπέρα!

Takis X είπε...

Ναύτη

Ο ερωτας δεν φοβάται το σκοτάδι.Το είπα και πιο πάνω .Χρειάζεται για να βλέπεις τον αλλο ,οταν λείπει.Ποιητικά πάντα.Βλέπω ομως οτι χτυπάω πραγματικά εμμονές ..

Prisoned Soul είπε...

Δυστυχώς δεν χρειάζομαι το σκοτάδι, μου λείπει και με το φως να πέφτει στα μάτια μου, όταν ξυπνώ το πρωί από το όνειρο και γυρίζω απότομα στην πραγματικότητα...

Όσο για τις εμμονές, όλοι έχουμε. Αρκεί να ζούμε χωρίς να μετράμε τα πάντα μέσω αυτών και να μην τις αφήνουμε να καταπνίγουν άλλες, χαρούμενες στιγμές στη ζωή μας.

Φιλιά

Takis X είπε...

Sweet truth

Δυστυχώς η ευτυχώς είμαστε οι εμμονες μας .Οσο κι αν θέλουμε να τις αποφύγουμε αυτές μας επισκεπτονται απρόσκλητες.

Οσο για το σκοτάδι μπορεί να μην το χρειάζεσαι εσυ,σε χρειάζεται ομως εκείνο. Θα το καταλαβείς γρήγορα..

Ιφιμέδεια είπε...

Αναρωτιέμαι τι θα σε έκανε να εγκαταλείψεις την πολύπαθη ξέρα...
(στην περίπτωσή μου συνήθως κινητήρια δύναμη είναι η απελπισία)

homo anisorropus είπε...

Αν ήμουν καρχαρίας κι εγώ θα ήθελα να σε φάω :))

Τελικά ο καθένας μας έχει τις δικές του εμμονές που κακά τα ψέματα επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας και δεν ξέρω πως μα πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε. Η παραδοχή τους ίσως είναι μια καλή αρχή.
Μα να φοβάσαι τους καρχαρίες?! Πού ξαναείδες καρχαρία στην Ελλάδα?! :P

Ανώνυμος είπε...

εγώ με την Φεγγαροντυμένη απο πάνω είμαι,σε όλα ;)

Μάρκος είπε...

Ο φαγωμένος σέρφερ φαντάζομαι πήγε ευτυχισμένος. Η ξέρα θα τον μαράζωνε οπωσδήποτε...

μ είπε...

Εγώ πάλι μικρός φοβόμουν τις αράχνες. Πότε δεν υπήρχε το άγχος ότι θα με φάνε βέβαια. Πλέον απλά γυρίζω κεφάλι όταν τις βλέπω. Απαξίωση...

Υάδα είπε...

Στο σκοτάδι βλέπουμε καλύτερα. Αυτά που υπάρχουν δίπλα σου μα και εκείνα που θα ήθελες να υπάρχουν. Και η μοναξιά μα και η παρουσία έχουν το δικό τους φως μέσα εκεί. Όπως και η σιωπή.

Η αναβλητικότητα στη ζωή ισοδυναμεί με θάνατο. Και ο συγκεκριμένος είναι τόσος γλυκός, όπως όταν κόβεσαι άθελά σου, που δεν καταλαβαίνεις άμεσα τις επιπτώσεις..

Η ζωή που δεν εκμυστηρεύεται, ο έρωτας που παίρνει παράταση ύπαρξης ή μη..

Takis X είπε...

Ιφιμέδεια μου

Η δική μου περίπτωση είναι ο φόβος αλλά και η απελπισία, μην νομίζεις, σαν να με ακολουθεί κατα πόδας..

Takis X είπε...

Homo και kihli

Γιατί με περάσατε ?Για σολωμό?

Εν πάση περιπτώση οταν αποφασίσω πως πρέπει να φαγωθω τα δικά σας δόντια θα διαλέξω.Αν δεν σε δαγκώσει αλλωστε ο δικός σου ανθρωπος ,ποιός θα σε δαγκώσει ο ξένος?

Αλλά να μου το θυμηθείτε οταν θα σκάσει το πτερύγιο δίπλα σας μην πείτε πως δεν προειδοποιηθηκατε..

Takis X είπε...

Μάρκο

Κάτι ξέρεις και δεν μας το λες ?Με βάζεις σε σκέψεις .Πάντως το τραγούδι του φευγιου του αν μπορούσες να διαλέξεις ,θα ηταν Τα σχοινιά" Είμαι σιγουρος.

Μην τους ακούς στα βάθη που πετάς,θεούς νυστικούς για φίλους να ρωτάς..

Takis X είπε...

Μάνο

Εσυ είσαι ο πιο σωστός απο ολους μας ..Οχι σαν και μένα που φαντασιωνομαι πτερύγια..

Takis X είπε...

Υάδα

Εσυ ακόμη πιο σωστή ,κι επιτέλους ενας ανθρωπος που λέει πως το σκοτάδι εχει παρουσία ζωντανή.Ωραίο σχόλιο.

Papillon είπε...

na tolmas!! oxi aperiskepta alla na tolmas... giati o monos tropos gia na gnwrisoume nees steries einai na exoume to kouragio na afisoume to limani pisw mas kai exsallou poso pio magika fantazoun ta nauagia apo ta karavia pou sapizoun stin steria!!!! :))

Ανώνυμος είπε...

Ήρθα να σου πω ότι μου έλειψες. Είσαι καλά αγαπημένε μου; Δεν προλαβαίνω ούτε γεια να πω, όμως σήμερα διάβαζα ένα βιβλίο που μιλούσε για κόλπο γκρόσο.Έτσι, άνοιξα τον υπολογιστή και σου γράφω σχόλιο.
Θα φύγω και πάλι τώρα..

Φιλάκια πολλά!
Γεια σου κιχλίτσα μου.. :)

Takis X είπε...

Papillon

Εντάξει λοιπόν να το δεχτώ.Να τολμήσω .Αλλωστε εχω ανάγκη μια καινούργια ξέρα ..

..

Takis X είπε...

Οξύμωροι

Αυτή μου και μένα μου ελειψες και με συγκινείς που απλά πέρασες να μου πείς γειά{μην διαβάσεις αυτά που γράφω, δεν κάνει}


Αυτή η κίχλι Ποιά είναι????????????????

Ανώνυμος είπε...

*μαστιγώνει τον takis_x


Αυτή μουυυυ!!!!! :)