Kolpo Grosso

                                                 Ήσυχες στάχτες του Αυγούστου

3.8
Συνάντησα την Β, αυτό το αντιπαθέστατο όσο κι αναιδές πλάσμα. Κι ότι επιθυμούσα να αποφύγω
δηλαδή το ήξερα ότι θα την δω, κι όλο το ανέβαλα. Στην αρχή έκανα πως δεν είδα: το ίδιο κι αυτή.
Τελικά δεν τα καταφέραμε, γιατί σούπερ-μάρκετ είναι αυτό, τα βλέμματα πολλαπλασιάζονται μέσα
από τους καθρέφτες και σε διαψεύδουν για όλα. Στην αρχή της χαμογέλασα δισταχτικά, το ίδιο και κείνη, κι αφού δεν μπορέσαμε να σπάσουμε το κεφάλι του άλλου με το καλάθι που κρατούσαμε,
δώσαμε τα χέρια σαν να βρισκόμαστε σε περίοδο εκεχειρίας. Στην πραγματικότητα βέβαια το μίσος και η αηδία για το πρόσωπο του άλλου ήταν οι αληθινές βεντέτες. Αλλά τελικά έπαιξαν το ρόλο κομπάρσου. Πόσο χάρηκα που σε είδα αγαπητή μου τάδε, ναι φυσικά, κι εγώ χάρηκα αγαπητέ Τ.
Είπαμε. Και μετά σκεφτήκαμε ταυτόχρονα το πόσο θα χαροποιούσε και τους 2 ένας ξαφνικός θάνατος του ενός για τον άλλον, η καλύτερα,  ένας βίαιος. (μα τι πολιτισμένοι άνθρωποι που είμαστε
δεν το χωράει ο νους μου)

5.8
Γνώρισα έναν αληθινό πορνοστάρ! χριστέ μου θα τρελαθώ. Δουλεύει στην Αμερική με πολύ καλά λεφτά. Έτσι το διατύπωσε. Μην φανταστείς μου λέει πορνεία και τέτοια, αν και κάνω και τέτοια.
Α του κάνω δήθεν αφηρημένα, δηλαδή είσαι escort, ναι μου λέει είμαι κι από αυτό. κι εκείνη
την στιγμή ο συντηρητικός ευατουλης μου, έβγαλε μια σιωπηλή κραυγή σαν της Βίσση, έναν λυγμό
ένα παράξενο πράγμα. Σκέψου τώρα, αλλά μην το σκεφτώ, αστο καλύτερα, ας μείνω με την εικόνα
του escort, γιατί θα χουμε παρατράγουδα.

7.8
¨ονειρο που επιμένει: βρίσκομαι με τον Χ και θα πάμε λέει σε μια συναυλία κάποιου μεγάλου και δίνουμε ραντεβού στο τάδε μέρος, αλλά εγώ χάνομαι, και το ξέρω ότι θα χαθώ, και τα χω κάνει
πάνω μου, δεν ξέρω πως να το δια χειριστώ, κι όλο περπατάω και δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο λευκά σπίτια που δεν τα κατοικεί κανείς, κι όσο τα διασχίζω, τόσο μεγαλώνει και  η αγωνία   πως
δεν θα τα καταφέρω, και πετάγομαι πανικόβλητος κι εντελώς μούσκεμα και δεν μαθαίνω αν έχω
χαθεί οριστικά, καλύτερα κιόλας γιατί θα πέθανα.

9.8
Συζητση με την Μ., και η σοβαρή πεποίθηση  ότι μερικές φορές  σε όλη μας η ζωή υπακούμε σε ένα
φάντασμα. Στεναχωρήθηκα με αυτά που μου είπε, μα πιο πολύ στεναχωρήθηκα που έβλεπα το ταλαιπωρημένο της σώμα να τσαλαβουτάει μέσα στο νερό σαν να ζήταγε να αναστηθεί. Είναι
ερωτευμένη με την καταστροφή, με κάθε είδους καταστροφή, κι αυτό την καθιστά λιγότερο,ευάλωτη
στα μάτια μου. Μια μέρα θα ευτυχίσει, το ξέρω:θα κοιτάξει το ηλιοβασίλεμα κι όλα θα της αποκαλυφθούν

12.8

Στο βιβλιοπωλείο που πήγα για να αγοράσω εκείνη την καταπληκτική πένα που είχα βάλει στο μάτι, η ηλίθια υπάλληλος με εκνεύρισε:προφανώς με πέρασε για τουρίστα η στην χειρότερη χιμπατζή(κάτι θα έφταιγε στο στυλ μου, ίσως να μην ήταν πολύ καθ αγιασμένο) αυτό λοιπόν το αστόχαστο θηλυκό
ήρθε από πάνω μου κι άρχισε να με καρφώνει με ηλίθιες ερωτήσεις: θέλετε κάτι; ψάχνετε κάτι;
(ναι την ηλίθια ύπαρξη σου να καίγεται μέσα σε κλίβανο) Της χαμογέλασα παρ όλα αυτά γλυκά
όσο γλυκά μπορείς να χαμογελάσεις σε μια αλεπού που σου κάνει καμάκι σε ζωολογικό κήπο.
Όχι κορίτσι μου, της κάνω γλυκά, κάτι ψάχνω γενικά κι αόριστα, αλλά δεν είμαι και σίγουρος.
Ε, μου λέει τότε, για αυτό είμαστε εμείς εδώ, για να σας βοηθήσουμε να βρείτε αυτό που θέλετε.
και τότε σκέφτηκα την πένα να καρφώνεται ανάμεσα στα κουταβίσια μάτια της, την βλέπω την
εικόνα: αρπάζω την πένα με αργές κινήσεις, βγάζω το καπάκι κι  αστραπιαία την βυθίζω όπου βρω
(Πολύ χόρρορ βλέπω τελευταία. Αυτό που είδα πρόσφατα μου έκοψε τα πόδια, δηλαδή τρόμαξα
πραγματικά.Αλήθεια

13.8
 Η Αμάντα του Τομ Ρόμπινς θα μπορούσε να είναι δική μου ηρωίδα, και με λίγη καλή θέληση θα
μπορούσε να είναι η ηρωίδα 'ολων, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να συνεννοηθούν όλοι οι
πλανήτες, να ευνουχιστούν όλες οι μανάδες, κοινώς πρέπει να γυρίσει ο κόσμος τούμπα, φυσικά χρειάζονται κι αλλά πράγματα, αλλά βαριέμαι να τα συνοψίσω. Άκου να δεις τι γράφει το αστέρι
μου, μήπως καταλάβεις έναν πούτσο για την ύπαρξη σου: δεν υπάρχουν παράξενα ανθρώπινα
όντα. Απλά μερικοί χρειάζονται περισσότερη κατανόηση από τους άλλους, και παρακάτω το
αστέρι μου με μαχαιρώνει: η λογική δίνει στον άνθρωπο αυτό που χρειάζεται. Η μαγεία του δίνει
αυτό που θέλει.

14.8
Πέθανε η Σέρκα της Ζυράννας που σημαίνει βαθύ πένθος και βαθιά απομάκρυνση από το αστραφτερό όνειρο ενός γνήσιου βιβλιοφάγου: να δει δηλαδή την Ορατή σαν αόρατη στο
κομοδίνο του μέσα σε λίγους μήνες. Το πιο πιθανό βέβαια είναι να το δούμε σε κάποιες
δεκαετίες όντας οι ίδιοι Τυφλοί και Αόρατοι, και την ίδια σκεβρωμένη κι αποδεκατισμένη
από την  αφαγία και το πολύ τσιγάρο να μας δίνει αυτό το πόνημα, το πρώτο και καλά της
σειράς(για τα υπόλοιπα δεν γίνεται λόγος, οι επόμενες ζωές για αυτό άλλωστε υπάρχουν)
με έναν πόνο ψυχής  που δεν θα μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις γραμματοσειρές από την
απόλυτη γκαβομάρα, διότι μεγαλώνουμε κιόλας, ζωή είναι αυτή, γλιστράει και φεύγει σαν
λουτροκαμπινές(ε;) αλλά δεν το πιστεύω, θα προλάβουμε, δεν μπορεί, αλλά στο κάτω-κάτω
υπάρχουν και τα audio book. Μια μακάβρια εκδοχή , κι ίσως η πιο πιθανή είναι αυτή:

Η Χ. φορώντας ένα πορτοκαλί φόρεμα πάνω από τον τάφο μου, γιατί το πένθος θέλει για
να εκτονωθεί κάτι έντονο, να μου βάζει στο αυτί του μνήματος το πολυπόθητο audio, κι
εγώ, τι κάνω εγώ; Μήπως ανασταίνομαι; Αχ, το βλέπω το όνειρο πως δεν, και κλαίω ακόμα
πιο πολύ( από μέσα μου.)

  15.8
Βρίσκομαι στην αγκαλιά ενός εορτασμού . Ας το βουλώσω καλύτερα. Ίσως τον άλλον μήνα γράψω πιο καλά.