Ο ρόλος

Είναι κάποιες ταινίες που πρέπει να μένουν μόνο στο πανί.
Οπως και τα βιβλία

Να τα διαβάζεις και να μένουν τυπωμένες οι σελίδες στο χαρτί.
Γιατί ετσι και εφορμήσουν στην αληθινή ζωή,πάει την εκατσες,το χάσες το πλοίο

Είναι αλλιώς τα πράγματα οταν κρύβονται ,αλλιώς οταν τα αισθάνεσαι,κι αλλιώς οταν δοκιμάζεις να τα κάνεις πράξη.

αλλά εμείς ας μείνουμε στη θεωρία,το θες και συ αλλωστε,το βλέπω το βλέμμα σου,μια ταινία θες να δείς να περάσει η βραδυά,μην σου πεταχτούν τα αντερα απο το πολύ δράμα

Εχω λοιπόν την ταινία για την περίπτωσή σου

Οχι πως ηθελα να να σου κάνω το χατήρι,οχι πως δεν είχα  στοκ ταινιών,αλλά να,νοστάλγησα κι είπα να δοκιμάσω

Πως είναι να βλέπεις μια ταινία μετά απο 20 και

βάλε χρόνια,και τι συναισθήματα μπορεί να σου γεννήσει

Επικίνδυνες Σχέσεις λοιπόν.και εισαι 18 χρονώ κι ανεβαίνεις αθήνα για να την δείς.

Εχεις αγοράσει βέβαια το σάουντρακ,πρίν ακόμα δείς την ταινία για να μπείς πιο ευκολα στο κλίμα που ακόμα κι αν δεν ηθελες να μπείς, σε βάζει αυτή με το καλημέρα

18 χρονώ,κι ακόμα ο ερωτας είναι μια υπόθεση ξένη,αλλά πολύ υποσχόμενη

Περιεργείς εσύ,βάζεις μπροστά τα μεγάλα μέσα

Πακάλ Μπρυκνέρ

"Ο ερωτας εχει δυο πρόσωπα.Ενα που υποφέρει,κι ενα αλλο που ενοχλείται"

Παίρνεις την ατάκα,αχρείαστη να είναι,την φυλας κάπου,΄ποιός ξέρει που και πως θα σου χρειαστεί .Σκέφτεσαι

Εντωμεταξύ εσυ βλέπεις την  ταινία,ναι  είναι αριστούργημα,ολοι το λένε αυτό,το λες και συ βέβαια ,συμφωνείς

Δεν την συζητάς με κανένα ασφαλώς,οι αλλοι δεν καταλαβαίνουν .Είσαι της λογικής πως τα μυστικά μας δεν πρέπει να διαδίδονται

ετσι ζεις και στην ζωή σου,ετσι και με τις ταινίες.Κανένα μοίρασμα

Νιώθεις πως αμα μοιραστείς το παραμικρό θα χάσεις τον ελεγχο

Αλλά οι ανθρωποι είναι εκεί,το ιδιο κι οι ταινίες

Ας δούμε λοιπόν οσο γίνεται περισσότερες

Μπορεί και να μάθω πως να ζω

Η πως να ερωτευόμαι

Μία,δυο,τρεις,που θα πάει ,θα την πιάσω την βάση.

Φυσικά είσαι επιμελέστατος και ξεπερνάς τον ευατό σου

Μαθαίνεις,μελετάς,ακούς,προπονείσαι για κάτι αγνωστο,που ομως νιώθεις σύντομα οτι θα  γίνει γνωστό

Οι αλλοι βέβαια γύρω σου ολο και πιο πολύ αποκτηνώνονται,πίκρα εσύ,χαρά εσύ,εναλλασόμενο ρεπερτόριο η καρδιά σου,κι ολο αναρωτιέσαι,ποιός είμαι,ποιός είμαι και σκοτίστηκε η καμιά απάντηση,μια χαρά προχωράς στο σκοτάδι τυχερέ

Αλλά η ταινία είναι εκεί,το ιδιο και ο ανθρωποι.

Αλλά η ταινία εχει προτεραιότητα, και γω βουτάω ξανά μέσα σ`αυτήν για να με ξαναδώ.

Και με βλέπω και θυμώνω,γιατί καταλαβαίνω πως αυτη΄η ταινία δεν είναι του Φρίαρς αλλά δική μου

Εγώ την εχω γυρίσει και θα του κάνω ασφαλιστικά μέτρα του βρωμοαγγλου που τολμάει να παίζει με τους δικούς μου ρόλους

γιατί εγω είμαι και οι 3 ρόλοι  σε ενα.

Μαντάμ ντε Τουρβέλ  Βαλμόν,Μαντάμ ντε  Μερτέιγ.
Κανείς δεν τους εχει παίξει καλύτερα,εσύ ομως εχεις κοιμηθεί,καλύτερα που εχεις κοιμήθει,ασε να συντρίβομαι για λογαριασμό  και για των δυό μας

Μόνο εγω.Η καλύτερη διανομή που θα μπορούσε να γίνει.

Στα 18 σου και κάτι είσαι μετά βεβαιότητος Μαντάμ ντε Τουρβέλ.Το ξέρεις τότε αλλά το αρνείσαι,κι απο περιέργεια  γίνεσαι  Μαντάμ ντε Μερτέιγ

Ο καλοκρυμμένος κυνισμός,με μια εσανς ευαίσθησίας σου πάει γάντι.Ενώ το"χάνομαι ,υποκύπτω" σου πέφτει βαρύ
Πώς να ζήσεις με το αμετάκλητο?

Παίρνεις προσωρινά διαζύγιο,λες δεν σ`αντέχω αλλο ευατέ μου,αυτή η πορσελάνη της ευθραστότητας πρέπει να σπάσει.

Κι οντως σπάει.Και η ψεύτικη,μα τόσο αληθινή Μερτέιγ παίρνει την θέση της.Γιά λίγο βέβαια,γιατί οσο να ναι με τόση ραδιούργία κάπου ζαλίζεσαι,και εκεί γύρω στα 30 γίνεσαι απο αμυνα Βαλμόν.

Ε εκεί αρχίζει το πραγματικό βατερλώ, και κάπου εκεί αρχίζει και η πραγματική ζωή,και τα πραγματικά δάκρυα,τώρα ολα είναι πραγματικά,τώρα ξαναγίνεσαι το οριστικό σου,αυτο που αρνήθηκες,αυτό που σε είχε ταπεινώσει,μπορεί τελικά αυτο και να σε αθωώσει

Τελειώνει η ταινία,δεν εχεις πια αυταπάτες,ούτε αλλα δάκρυα,μόνο μια μεγάλη αγάπη και χαρά,η αγάπη σου κοιμάται,να την ξυπνήσεις να κοιμηθεί αλλού,εσυ να μείνεις λίγο μόνος σου να οσμιστείς λίγο ακόμα το θαύμα,προτού ακούσεις την αγάπη σου να σε ρωτάει νυσταγμένα

"Αλήθεια,τι ταινία είδαμε"?