Το Δώρο

Eίναι κάποιοι ανθρωποι που σου δείχνουν την ηλικία της μνήμης σου.

Ανθρωποι που μοιάζουν με φορτηγά που ντελαπάραν προτού φτάσουν στον τελικό προοορισμό τους

Αλλά ποιός να ηταν αραγε αυτός ο προορισμός

Να ταν μήπως η καρδιά?

Να ταν το μυαλό?

Μπά.Το σώμα θα ταν,αφου ευκαμπτό καθώς είναι υποχωρεί εύκολα σε κάθε είδους λεκτική ακροβασία

Σου λέει,τώρα θα σε πυροβολήσω

Να σε μάθω να ξεχνάς

Ελα λοίπόν να λογαριαστούμε του λες και συ,ετοιμάζεται αυτός,αλλο που δεν ηθελε

Και σου βγάζει αντι για οπλο,ενα μεγάλο ρολόι

Το κοιτάς εσυ,κι οσο να ναι το φοβάσαι

Τικ τακ τικ τακ

Τι είναι αυτό του λες εσυ

Η ανηλική σου μνήμη σου απαντα ο ανθρωπος

Τικ τακ τικ τακ

Καμαρώνει το ρολόι,καμαρώνεις και συ

Δεν χάνει ούτε ενα λεπτό αυτό το ρολόι,οπου και να πας σ`ακολουθεί

Ακου το χτύπο

Κάθε χτύπος κι απο μια ανάσα

Κάθε ανάσα κι απο μια πληγή

Είπες πληγή?

Πήγαινε παιδάκι μου σπίτι σου

μάζεψε τα κουβαδάκια σου,και τράβα σε αλλη παραλία που ηρθες να μου προβάρεις παλιές ανάσες και πλήγές

Ακου λέει ρολόγια μνήμης

Ετσι ξέρω και γω να διαλύομαι

Με αλλονών την μνήμη μια χαρά τα καταφέρνω

Με την δική μου με πιάνει λάστιχο

Ετσι κι αλλιώς το χατήρι ομως δεν στο κάνω

Εγω κατεβάζω ρολά και δάκρυα,και σ`αποχαιρετώ

Απόψε η μνήμη κατεβαίνει σε απεργία