Στάζω στά μάτια μου φυσικά δάκρυα

άγευστα κι άνοστα καταπραυντικά δάκρυα εφορμούν στά ξηροφθαλμικά μου βλέφαρα,καί τούς ξαναχαρίζουν τίς ξεχασμένες τούς ιδιότητες:νά είναι υγρά καί νά χαίρονται

επίσης μπορούν νά κλαίνε μέ μεγαλύτερη ευκολία.αλλά οχι μπροστά σέ αλλους.αλλά ούτε οί αλλοι θέλω νά κλαίνε μπροστά σέ μένα.

Αλλά τό κάνουν ,συχνά δέ τόσο απροκάλυπτα,τόσο εκκωφαντικά,πού ο θόρυβος απ`αυτά τά δάκρυα φιγουράρει συχνά σάν χαρτόπολεμος στό πάτωμα

Είναι ενας συναισθηματικός εκβιασμός όπως καί νά τό δείς οπου κι αν προέρχεται.

τά δάκρυα τού ερωτα ,τιμημένα δάκρυα τά χουμε εξασκήσει ολοι φαντάζομαι μέ τόν καλύτερο τρόπο

Δάκρυα ερωτευμένου:μικρές μπαλίτσες απελπισίας μέ αποδέχτη τόν Χ αγνωστο παραλήπτη.Πού ως πού νά γίνει γνωστός θά εχουν εξατμιστεί

γιατί ετσι είναι ο ερωτας:Ψάχνεις νά βρείς τήν  ομοιότητα ουσίας{πού δέν υπάρχει}κι οταν ανακαλύψεις πόσο μεγάλη αρτίστα είσαι  στό να προκαλείς παρεξηγήσεις μέ τήν ασυννενοησία,καταφεύγεις στό γνωστό λησμονητήριο τών δακρύων

Πάντως οπως καί νά τό δείς τό κλάμα είναι μιά πόζα,ακόμα κι οταν κλαίς μονάχος ποζάρεις σε σένα,γιά σένα.

κι αυτά τά δάκρυα διηγούνται τήν ιστορία τού πένθους σου
Ο ερωτευμένος πάντως ξέρει νά κλαίει σπαραχτικά.Γιατί τό δικό τού κλάμα κρύβει ενα θρίαμβο,ενα θρίαμβο απόρριψης

Είναι σάν νά λές στόν αποχωρούντα:δές πώς μέ κατάντησες
Αλλά αυτός πού αποχωρεί στά σίγουρα δέν λυπάται.Μόνο η μητέρα ξέρει νά λυπάται .Αυτός είναι ο ρόλος της:να λυπάται καί νά παρηγορεί

μόνο η μητέρα ξέρει νά διακρίνει κάτω από το βαρύ πένθος τού παιδιού της τό μέγεθος τής απελπισίας τού.

Αλλά εκείνος πού απελπίζεται βαθιά μέσα του ελπίζει πώς ισως θά ξανανταμώσει μέ τό ξεχασμένο του γέλιο

Παρηγορεί ομως τήν πλανταγμένη του καρδιά μέ τραγούδια.Εκεί βρίσκει σωσίβιο γιά τήν θλίψη του

Πάνω  σε ενα ρεφραίν  τραγουδιού μπορεί να αφήσει ησυχα τήν συντριβή τού νά επιπλεύσει


σάν αργοκίνητο καράβι τραβάει η θλίψη,κόσμος πολύς απ`εξω,περιμένει κι αυτός μέ τήν σειρά τού να επιβιβαστεί

δέν χωράμε ομως ολοι στά ιδια δάκρυα,περιμένετε παρακαλώ ησυχα στήν γραμμή σάς,βαλίτσες αποσκευές καί ξεχασμένα φιλιά δέν χωράνε εδώ πάνω

μόνο ενα τραγούδι πάρτε γιά λάφυρο,θά τό χρειαστείτε καθώς θά περνάμε από τό βουνό Σύντομα Φτάνουμε

εκεί καθώς η θάλασσα θά αχνίζει από τήν λησμονιά αρχίστε νά τραγουδάτε τό τραγούδι τής καρδιάς σάς.Κατόπιν ενώστε τά δακρυα σάς μέ τά δάκρυα τής θάλασσας,αλλωστε αλμυρά είναι  καί τά δυό,μικρή λοιπον θά κάνει η  διαφορά στό θαύμα

θά τό καταλάβεις αλλωστε  μόλις η θάλασσα γεννήσει τριαντάφυλλα.