Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Χαμογέλα μου λοιπόν


Μου κάνει εντύπωση που διαβάζει αυτή η γυναίκα.Κάθεται δίπλα μου στο λεωφορείο,σχεδόν ατάραχη  μέσα σ`αυτό,εντελώς απορροφημένη  απ`το ανάγνωσμα της,δίχως να δίνει σημασία για το τσαλαπάτημα  το οποίο συμβαίνει.

Αναρωτιέμαι αν είναι Ελληνίδα,σκύβω να δω τα γράμματα του βιβλίου,ναι τελικά είναι Ελληνίδα,να της μιλήσω?Αλλά μπορεί και να μην είναι ,έχει σημασία όμως?

Το αναβάλω για αργότερα.Μου κάνει εντύπωση γιατί έχω πάρα πολύ καιρό να δω άνθρωπο να διαβάζει,και μάλιστα μέσα σε λεωφορείο.Υπερβάλω ,σαφέστατα υπερβάλω,αλλά δεν το λέω σε κανένα.Κοιτάζω  να δω ποιος είναι ο τίτλος του πονήματος, καθώς θέλω να ικανοποιήσω την περιέργεια μου.Αλλά όπως  βρίσκομαι  καθ`οδόν προς το δρόμο για την ικανοποίηση,διαπιστώνω ότι έχει βάλει έξω από το εξώφυλλο του βιβλίου κάλυμμα,και συνειδητοποιώ πως θα μείνω νηστικός.
θα μπορούσα βέβαια να την σκουντήξω,και να της πω"Καλέ κυρία σε παρακαλώ,έχω πεθάνει από την αγωνία,τι είναι αυτό που διαβάζετε,δηλαδή να χαρείτε τα  πεθαμένα σας η και τα ζωντανά σας,δεν έχει σημασία,ότι τέλος πάντων έχετε ιερό,πες τε μου τι είναι αυτό που διαβάζετε γιατί θα τρελλαθώ'

Εκείνη τότε θα με χαστούκιζε η μπορεί και να με έβριζε.Αλλά γιατί να σκέφτομαι το χειρότερο?Μπορεί να είναι από ύφασμα ευγενικό,με άκρως παραχωρητική διάθεση,και να μου έδινε την απάντηση που ζητούσα.

Είναι φιλότεχνη ψυχή το νιώθω,δεν θα μου αρνηθεί.Την Μήδεια του Παπαϊωάννου σίγουρα θα την έχει δει πάνω από τρεις φορές.Αυτό σημαίνει παρά πολλά.Ένας άνθρωπος που έχει μπει σ`αυτή την δοκιμασία μπορεί να αντέξει τα πάντα.Αρα μπορεί να αντέξει και μένα και τις ενοχλητικές ερωτήσεις μου.

Αλλά για την ώρα μετεωρίζομαι,ίσως να μείνω έτσι μετέωρος και για τον επόμενο αιώνα,αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.Αυτό σημαίνει βέβαια πώς  πρέπει να αντιμετωπίσω την δυστοκία μου με πιο αποτελεσματικούς τρόπους,κι όχι περιμένοντας τον απομηχανή θεό  να με βγάλει απ`αυτή την δυστοκία.

αλλα φευ,κανένας θεός ,καμία τύχη δεν θέλει να με συμπεριλάβει στο πελατολόγιο της,κι εγώ έρμαιο του τυχαίου και της αναποφασιστικότητας μου αφήνομαι στη στιγμή.Μπορεί  να με πάει όπου θέλει, σε όποιο γκρεμό θελήσει,ακόμα και στο σπίτι της κυρίας για να με κεράσει καφέ που λέει ο λόγος.

Σηκώνει τότε το βλέμμα της ,το κουρασμένο βλέμμα της  και με κοιτάζει.Ακούει όσα σκέφτομαι τόση ώρα  για κείνη και θέλει να μου ανταποδώσει τα δέοντα.Είναι καλός άνθρωπος ,φαίνεται.Θα μπορούσε να ήταν θεία μου,ίσως και μάνα μου,ποιος ξέρει.Αλλά δεν είναι.

Είναι ένας άγνωστος άνθρωπος,ένας γλυκός άγνωστος άνθρωπος που διαβάζει απλώς ένα βιβλίο και που βρίσκεται στο κατώφλι ενός χαμόγελου και δεν ξέρει αν θα πρέπει να το περάσει η όχι ,δεν ξέρει  αν θα πρέπει να ενδώσει   στην καλοσύνη των ξένων.

Ίσως βέβαια και να μην πιστεύει πια στην καλοσύνη,αλλά ούτε και στους ανθρώπους ,και να βρήκε παρηγοριά στα βιβλία.Σίγουρα όμως πιστεύει στις συγκυρίες ,και στον νεαρό άγνωστο που κάθεται πλάι και που σίγουρα αγαπάει  με το ίδιο πάθος τα βιβλία.

Μου χαμογελάει λοιπόν αβίαστα ,το αποφάσισε τελικά,το πέρασε  το κατώφλι ,κι όσα απόντα έψαχνε να βρει  αυτό το πρωί ,ίσως να βρήκαν καταφύγιο μέσα σ`αυτό το χαμόγελο.

Της το ανταποδίδω,το ξέρω αυτό το χαμόγελο ,ξέρω πόση ευγνωμοσύνη  κρύβει μέσα του,και της γνέφω νοερά.Κλείνει τότε το βιβλίο της,ισιώνει την φούστα της και σηκώνεται  με χάρη από δίπλα μου.Έφτασε μάλλον στον προορισμό της .  Πιάνεται από τις χειρολαβές με το βιβλίο υπό μάλης  και με κοιτάζει με την ίδια γλύκα.

και σκέφτομαι τότε' για φαντάσου να απλώσει το χέρι της και να μου χαρίσει το βιβλίο "Αλλά δεν είναι γυναίκα μυθιστόρημα.Αν ήταν σίγουρα θα μου το χάριζε.Ίσως απλά  να είναι μια γυναίκα  που θέλει να σκοτώσει τον χρόνο της  και διαβάζει απλά ένα βιβλίο  για  να ξεχαστεί.


Και  γω ένας  σεσημασμένα περίεργος που  αρέσκεται να κατασκευάζει αλχημείες εκεί που υπάρχουν ίσως  απλά γεγονότα.Το λεωφορείο σταματά.Η άγνωστη γυναίκα κατεβαίνει  εν μέσω ουρλιαχτών και άγαρμπης κλωτσοπατινάδας  με μια αταραξία  που σε  προκαλεί,αλλά και σε γοητεύει.

Γεια σου Άγνωστη Γυναίκα.Το όνομα σου ούτε που ρώτησα.

19 σχόλια:

Ιφιμέδεια είπε...

Τι ωραίες σκέψεις.

Δεν ξέρω γιατί διάβαζε η άγνωστη κυρία. Ξέρω ότι διαβάζω εδώ και χρόνια - πάντα- μέσα στις συγκοινωνίες και μάλλον το κάνω γιατί έτσι απομονώνομαι από τον γύρω φρικτό περίγυρο.
Είναι περίεργο αλλά καμιά έχω συναίσθηση κάποιων συνεπιβατών που αναρωτιούνται τι διαβάζω, να όπως εσύ. Πότε-πότε τους κοιτάζω μέσα από τα μαύρα-γυαλιά-χειμώνα-καλοκαίρι και τους παρατηρώ κι εγώ.

Παλιότερα, από διάθεση σκανδαλιάς και εκμεταλλευόμενη την σχετική επικαιρότητα, θυμάμαι διάβαζα βιβλία για την μαγεία στην αρχαιότητα για να σκανδαλίζω τους συνταξιούχους.


"Ίσως βέβαια και να μην πιστεύει πια στην καλοσύνη,αλλά ούτε και στους ανθρώπους ,και να βρήκε παρηγοριά στα βιβλία.Σίγουρα όμως πιστεύει στις συγκυρίες ,και στον νεαρό άγνωστο που κάθεται πλάι και που σίγουρα αγαπάει με το ίδιο πάθος τα βιβλία."

;)

ασωτος γιος είπε...

τοσοι αγνωστοι, διπλα μας στο μετρό στο τραμ, τοσες ζωες, αλλες ταργωδιες αλλες απλες καθημερινες...

Prisoned Soul είπε...

Κι εμένα μ' αρέσει να διαβάζω μέσα στο τρένο, περνώντας τόσες και τόσες στάσεις για να φτάσω στον προορισμό μου...
Μ' αρέσει γιατί όπως είπες βρίσκω συντροφιά στα βιβλία όταν άνθρωποι πολλοί γύρω μου δεν είναι τόσο γλυκοί όσο εκείνη η κυρία για να μου χαρίσουν κάποιο χαμόγελο...
(ίσως μόνο να μου κλείσει το μάτι ή να με φάει με τα μάτια του κάποιος λιγούρης που ποτέ δεν θα ξαναδώ)

Επίσης μ' αρέσει να δημιουργώ ιστορίες για τους γύρω μου. Οπότε αν μπω στο τρένο χωρίς βιβλίο, θα μπω σίγουρα με τετράδιο και μολύβι. Παρατηρώ πολύ προσεχτικά, διακριτικά μα και λεπτομερώς τον καθένα, μέχρι να μου κινήσει κάποιος την περιέργεια... και να αρχίσω να γράφω...

Πάντως έχω βρεθεί και στη δική σου θέση, αλλά ψηλότερη καθώς ήμουν από τον κύριο που διάβαζε μπόρεσα να δω από μέσα τον τίτλο του βιβλίου, για τους αρχαίους πολιτισμούς διάβαζε...

Φιλιά πολλά!!

kat. είπε...

αλήθεια!
μου κάνει εντύπωση που σου κάνει εντύπωση το γεγονός πως ένας άνθρωπος διαβάζει μέσα σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς. μάλλον γιατί και εγώ το κάνω συχνά. κρατάω το βιβλίο μου και δεν με αγγίζει τίποτα από τον περίγυρό που με τα ενοχλητικά του σπρωξίματα προσπαθεί να με παραμερίσει....
όμως εμένα ποτέ κανείς δεν με κοίταξε τόσο επίμονα! ίσως επειδή εμένα είναι πάντα ευδιάκριτος ο τίτλος του βιβλίου μου καθώς δεν χρησιμοποιώ περιτυλίγματα..
..
..
αν με δεις ποτέ, να μου μιλήσεις!
θα χαρώ..

syn-epikouros είπε...

Πέρα από τα γεγονότα καιτις καταστάσεις, το πνεύμα ενός μεγάλου λογοτέχνη σε επηρέασε. Καταπληκτικό.
Δέξου μιαν αγκαλιά.

mahler76 είπε...

wow, τέτοιες όμορφες σκέψεις σε ένα κατά τα άλλα τόσο βαρετό και πεζό περιβάλλον. Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

"ποιό είναι τ'όνομά σου ούτε που ρώτησα/γιατί σε πέντε βράδυα τον κόσμο χόρτασα"

http://www.youtube.com/watch?v=9JoRXAGprcA

...αυτό μου ήρθε αμέσως στο μυαλό

πέρα απο αυτό το άσχετο,πολύ όμορφη ιστορία,πολύ όμορφη σκηνή.

κι εγώ μ'ένα βιβλίο πάντα στην τσάντα για όποτε κι όπου.

μωρέ ας την ρωτούσες! θα έφευγε κι η απορία...

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Κι εγώ διαβάζω στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να αντιμετωπίσω τη συφιλητική τους πορεία.
Εντυπωσιαζόμαστε από τα απλά πράγματα γιατί δεν μας είναι οικεία.
Κρίμα πάντως που δεν της μίλησες..
Την καλημέρα μας.

Provato είπε...

σκέφτηκες άραγες ποτές
σε ένα σταθμό σε ένα εξπρές....

:-) - το χαμόγελο που ζήτησες!

Μάρκος είπε...

Ένα καλό βιβλίο/λάιφο/άθενς βόισ παρέα με το ipod και οι τεράστιες αποστάσεις/ αναμονές/ ανταποκρίσεις/ γκρίνιες και συνωστισμοί δεν έχουν καμία σημασία...

Ανώνυμος είπε...

Τώρα θα σκάσω κι εγώ από την απορία..
Έπρεπε να ρωτήσεις. Να μην έχεις απωθημένα μετά. Κι ίσως το αποτέλεσμα να ήταν κάτι πέρα από τη φαντασία..
Από την άλλη αν ρωτούσες, δε θα είχαμε διαβάσει αυτή την όμορφη ανάρτηση..

Καλό βράδυ,
εδώ Αυτή.
(Επιτέλους σε ανακάλυψα)

Takis X είπε...

Ιφιμέδεια

Ημουν σίγουρος οτι είσαι το ιδιο περίεργη μέ μενα{για να μην πω το ιδιο ατακτη}

Ασωτε

ναι τραγωδίες πολλές ,μα η δική μας η μεγαλυτερη

Takis X είπε...

Sweet truth

είσαι ρομαντικό παιδί εσυ....

Κατ

Να σαι σίγουρη

Συμμορίτες μου

Είστε διαβαστερα παιδιά

Takis X είπε...

Μάχο μου

Καλέ μου δάσκαλε, σ`ευχαριστώ

Mahler

Οι σκέψεις μπορούν να γεννηθούν οπουδήποτε.Το 'μέσο" είναι απλώς το λίπασμα

Takis X είπε...

Κίχλι

Αντε την επόμενη φορά η σειρά σου...

ΠΡοβατάκο

Είσαι γλύκας

Takis X είπε...

Μάρκο

Ατέλειωτες οι αναμονές ,οπως και τα βιβλία.Χρόνο να χουμε οσο και ηρεμία για να τα απολαμβανουμε.Κι ας είναι και lifo.Που λέει ο λόγος

Προς αυτή

Για σένα την εγραψα την ιστορία ,για να σε τραβήξω προς τα μέρη μου...

Dannossiel είπε...

κι εμενα μου κανει εντυπωση οταν βλεπω κοσμο να διαβαζει στο λεωφορειο

καταρχην ειναι παρα πολυ δυσκολο με την αηδια,την πολυκοσμια,το στριμωξιδι,τη βρωμια,τη μποχα,τον κωλο του διπλανου στη μαπα σου...

οταν μπορεσει καποιος να υπερπηδησει τα εμποδια,να βρει θεση να κατσει κοντα στο παραθυρο και να μπορει να βγαλει το βιβλιο απ την τσαντα ενω του μενει αρκετος χρονος για να φτασει στον προορισμο του,τοτε μπραβο του.

χτες μια κοπελα διαβαζε για τις μεταρρυθμισεις του Βενιζελου.
φανταζομαι για εξετασεις και οχι απο ενδιαφερον.

βιβλικους χαιρετισμους

iliokamenos είπε...

συνήθως δυσκολεύεσαι και να τους αναγνωρίσεις...τόσοι γρήγοροι ρυθμοί..που δεν έχεις χρόνο ούτε να παρατηρήσεις το δίπλα σου..μπράβο σου που τα κατάφερες...

Takis X είπε...

Daniosel

Σε καλοσωρίζω και ανταποδίδω..


Ιλιοκαμενε

αμα είσαι περιέργος,αυτά παθαίνεις..