Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Κάτι να καίει



Παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον ΑΥΤΗΝ  την σειρά.Το θέμα της  είναι κάτι που βασανίζει τον καθένα από μας:Τι θα γινόταν αν λιποθυμούσες για 2 λεπτά  κι έβλεπες το μέλλον σου.Ναι, το γνωστό μέλλον , το ανεξιχνίαστο.Το μέλλον που σου τάζει καινούργιες ελπίδες .Το μέλλον το δικαιωμένο.Το άκλαυτο.Ένα μέλλον μπορετό,καθόλου αβάσταχτο.Ένα μέλλον γεμάτο συμπόνια  για το μακρινό σου παρελθόν.

Εσύ όμως δεν κοιτάς μπροστά.Κοιτάς εκεί πίσω ,την παλιά αποθήκη  με τα μολυβένια στρατιωτάκια της μνήμης.Μερικά από αυτά έχουν φθαρεί από την πολυχρυσία.Τι σημασία έχει όμως. Δικά σου είναι,άμα θες τα σπάς.Άμα θες,κι άμα είσαι γενναίος,τ`αγνοείς.Αλλά πως να αγνοήσεις κάτι που σε πόνεσε ,κάτι που σε βοήθησε να καταλάβεις τι δεν είσαι.

Γιατί το τι είσαι ,το είδες καθαρά μες τον ορίζοντα.Νωρίς.Οι άλλοι όμως  σου λέγαν "Είναι νωρίς ακόμα για να ξέρεις "αλλά εσύ ήξερες,κι είχες την σωστή έμπνευση  στο να μην ανησυχείς.Εν τω μεταξύ  οι μέρες της αδιαφορίας  σε προσπερνούσαν .Η μια μέρα πίσω από την άλλη,σαν κυλιόμενη σκάλα ,όλη σου η Ζωή  ,μα εσένα το μυαλό σου  ταξίδευε στην εμπροσθοφυλακή του μέλλοντος.
Αλλά μια μέρα το μυαλό έπαψε να ταξιδεύει και  λιποθύμησε   προς  άγνωστη κατεύθυνση. Έτσι ξαφνικά  Κανείς δεν αναρωτήθηκε το τι και πως ίσως επειδή είχαν λιποθυμήσει και οι ίδιοι.Κι όταν ξύπνησες  ελαμπες .Και είπες:Ίσως είναι νωρίς ακόμα  για τόσο πολύ φως, και σκέφτηκες αμέσως :Ίσως αργότερα  ,και εσπασες ένα μπουκάλι λύπη   κοντά στα όνειρα των άλλων των ανθρώπων ,που στο μεταξύ είχαν κι αυτοί ξυπνήσει ,για να χουν κάτι να θυμούνται ,πέρα από το μακρινό τους μέλλον.

Το παρόν ωστόσο έμοιαζε για την ώρα  αόρατο,το ίδιο και οι άνθρωποι,παρότι  είχε αλλάξει η καθημερινότητα τους  μέτα το όνειρο,εν τούτης συμπεριφέρονταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα η καμώνονταν πως δεν είχε αλλάξει.Μπορεί όμως να μην είχαν πάρει  στα σοβαρά το όνειρό τους..Κανείς τους  όμως  δεν έκανε  σχέδια  για το μέλλον  γιατί με τον έναν η με τον άλλο τρόπο  το βλέμμα είχε  καρφωθεί   στην προσμονή.Συχνά το παίζανε κορώνα-γράμματα:Κορόνα- το όνειρό  μου ανήκει.Γράμματα-το όνειρο μου δεν μου ανήκει.Εσύ βέβαια συχνά ξανά λιποθυμούσες επίτηδες  για να το ονειρευτείς,δεν ήσουν σαν τους άλλους :Οι επιφυλάξεις είχαν παραμεριστεί  μπροστά στο τετελεσμένο..Οι άλλοι βέβαια πίστευαν ότι το έκανες από φυσική αδυναμία Δεν τους περνούσε καν απ`το μυαλό πως ήταν το δίλεπτο της ευτυχίας σου. Ο δικός σου τροπικός του αιγόκερου .Όταν το κατάλαβαν είχε ήδη συμβεί.

Κι  όταν συνέβη δεν ήσουν εκεί,κανείς δεν ήταν εκεί να καμαρώσει.Όλοι είχαν εξαφανιστεί   μυστηριωδώς.Μα  το δικό σου μέλλον  ήταν μπροστά ,ολόλαμπρο και διαμπερές  ,και μπορούσες να του δώσεις όποια διάσταση  εσύ επιθυμούσες. Ήταν λοιπόν έτσι   ακριβώς όπως το χες ονειρευτεί: Ένα μέλλον τωρινό ,αδιαπραγμάτευτο  και κυρίως καθόλου θλιμμένο.

Ήσουν ελεύθερος πλέον  να το ζήσεις.Αυτό το μέλλον είναι δίπλα σου.Μπορείς να το δοκιμάσεις.

10 σχόλια:

iliokamenos είπε...

αλυσίδα είναι...αν σε πονέσει το παρελθόν μπορεί το μέλλον να είναι πιο γλυκό απο ποτέ και το αντίθετο..να ονειρεύομαι το μέλλον μου..ακούγεται τρομακτικό...ειδικά αν ξέρεις ότι υπάρχει μια πεταλούδα που μπορεί να σου χαλάσει όλα τα όνειρα μόνο με ένα πέταγμα..άσε που φοβάμαι ότι θα επαναπαυτώ στο όραμα..να δοκιμάσω; να γευτώ;..ίσως μια ιδέα για να δω αν ακολουθώ τώρα το σωστό δρόμο..πειρασμός..

Ανώνυμος είπε...

δυο φορες το διάβασα και πάλι δεν μπορώ να πώ οτι είμαι σίγουρη.

να ξέρω το μέλλον μου-τρομακτικό. αν ξέρω δεν κάνω τίποτα δηλαδή? αν ειναι να γινω τρελά ευτυχισμένη,να μην κάνω τίποτα ως προς αυτό και απλά να περιμένω? ή δε δουλεύει έτσι? αποχαύνωση. και αν είναι να δώ φρίκη και δυστυχία να αυτοκτονήσω ας πούμε να τελειώνουμε?


όπως και να το κάνουμε τα στρατιωτάκια της μνήμης βολεύουν-ξέρεις πού πατάς,καλό κακό,ξέρεις. όμως τα μελλούμενα? περίεργο πράγμα...

τώρα παίζει να έχει και μια άλλη διάσταση το όλο στόρι σου,αλλά δεν είμαι στη σωστή στιγμή.

homo anisorropus είπε...

Τι είναι αυτά που κάθεσαι και βλέπεις Τάκης?! Κοίτα τώρα τι σου κάνουν. Γράφεις αινιγματικά και πρέπει να σε διαβάσουμε 2 και 3 φορές να καταλάβουμε τι θες να πεις :P Έτσι είναι τα μεγάλα πνεύματα δυσκολονόητα :)
Πάντως εγώ αν είναι να μπορώ να δώσω στο μέλλον όποια διάσταση θέλω, μέσα, αν είναι απλά για να ξέρω δε θέλω.. δε βλέπεις που μέχρι σήμερα δεν είδαμε άσπρη μέρα.. η συνέχεια με τρομάζει :))

Ιφιμέδεια είπε...

Μου κάνει εντύπωση που γράφεις ότι αν είσαι γενναιος αγνοείς τα στρατιωτάκια της μνήμης. Πίστευα ότι αυτό είναι αδυναμία.

(πάλι πίσω κοίταξα βλέπεις...)

paperflowers είπε...

Είμαι ακόμα αγουροξυπνημένη αλλά προσπαθώ.. Πού θα πάει, θ'ανοίξει το μάτι! (αν και είναι λίγο στενό.. ξέρεις εσύ..)
:-)

Αυτός στη φωτό, μοιάζει απίστευτα με την Ελένη Ράντου!!!

Takis X είπε...

Iliokamenos

Εγω πάντως το βρίσκω ακρως συναρπαστικό το να ονειρεύεσαι το μέλλον σου.Ειδικά σήμερα αυτό σκεφτόμουν:Αν μου ελεγε δηλαδή κάποιος ,τωρα σε υπνωτίζω και ονειρευεσαι το τι θα γίνει σε 20 χρόνια,ειλικρινά δεν θα τον πίστευα καθόλου.Αλλά να που συμβαίνει..

Takis X είπε...

Κίχλη

Επρεπε να δώσεις την δική σου διάσταση.Κάθε κείμενο είναι ελευθερο για να κάνεις συνειρμούς.

Αλλά το μέλλον είναι κοντά παρότι βολευομαστε στο "γαληνευμενο παρελθόν".Θα είναι αραγε το γλυκό πεπρωμένο μας αυτό που θα ρθει?Μαζί θα μαστε και θα το δούμε.

Takis X είπε...

Homo mou

Εσυ και η σιγουριά σου.Δεν είπαμε να φύγουμε απο την πεπατημένη¨?Ηρθε ο καιρός που ο καθένας απο μας οφείλει να ξανασυστηθεί στον ευατό του.

Αμα δείς κιόλας την σειρά θα καταλάβεις τι εννοώ,που παρεπιπτοντως είναι σούπερ .Εσυ ειδικά που πέρασες και ζόρικο .

χειμώνα θα την λατρέψεις .


Κι επιτέλους αρχισε να διαβάσεις τα βιβλια που είπαμε αγαπημένο πλάσμα!Την επομενη φορά θα σε εξετάσω..

Takis X είπε...

Ιφιμέδεια

Ωστε πίστευες πως το να κοιτάς τα ανθρωπακια της μνήμης είναι ηρωισμός..Δεν είναι καιρός ομως να τα ξεφορτωθούμε?Νομίζω δε,πως είναι και η κατάλληλη χρονική στιγμή μετά απο τόσο στριμωγμα που φάγαμε.Θέλω να πιστεύω πως ερχεται κάτι πολύ καλύτερο.Αλλά για να ρθει αυτό πρέπει να ξεφοβηθούμε.Πρώτα τον ευατο μας και μετά τους αλλους.Γιατί τελικά ο φόβος είναι η πηγή ολων των δεινών μας.

Takis X είπε...

Paperflower

Είσαι μια ιερόσυλη!Τα κόκαλλα του Πικάσσο θα τρίζουν.

Αν και τώρα που τον ξανακοιτάζω σαν να εχεις δίκιο..

Λες????