Κάτι να καίει

Παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον ΑΥΤΗΝ  την σειρά.Το θέμα της  είναι κάτι που βασανίζει τον καθένα από μας:Τι θα γινόταν αν λιποθυμούσες για 2 λεπτά  κι έβλεπες το μέλλον σου.Ναι, το γνωστό μέλλον , το ανεξιχνίαστο.Το μέλλον που σου τάζει καινούργιες ελπίδες .Το μέλλον το δικαιωμένο.Το άκλαυτο.Ένα μέλλον μπορετό,καθόλου αβάσταχτο.Ένα μέλλον γεμάτο συμπόνια  για το μακρινό σου παρελθόν.

Εσύ όμως δεν κοιτάς μπροστά.Κοιτάς εκεί πίσω ,την παλιά αποθήκη  με τα μολυβένια στρατιωτάκια της μνήμης.Μερικά από αυτά έχουν φθαρεί από την πολυχρυσία.Τι σημασία έχει όμως. Δικά σου είναι,άμα θες τα σπάς.Άμα θες,κι άμα είσαι γενναίος,τ`αγνοείς.Αλλά πως να αγνοήσεις κάτι που σε πόνεσε ,κάτι που σε βοήθησε να καταλάβεις τι δεν είσαι.

Γιατί το τι είσαι ,το είδες καθαρά μες τον ορίζοντα.Νωρίς.Οι άλλοι όμως  σου λέγαν "Είναι νωρίς ακόμα για να ξέρεις "αλλά εσύ ήξερες,κι είχες την σωστή έμπνευση  στο να μην ανησυχείς.Εν τω μεταξύ  οι μέρες της αδιαφορίας  σε προσπερνούσαν .Η μια μέρα πίσω από την άλλη,σαν κυλιόμενη σκάλα ,όλη σου η Ζωή  ,μα εσένα το μυαλό σου  ταξίδευε στην εμπροσθοφυλακή του μέλλοντος.
Αλλά μια μέρα το μυαλό έπαψε να ταξιδεύει και  λιποθύμησε   προς  άγνωστη κατεύθυνση. Έτσι ξαφνικά  Κανείς δεν αναρωτήθηκε το τι και πως ίσως επειδή είχαν λιποθυμήσει και οι ίδιοι.Κι όταν ξύπνησες  ελαμπες .Και είπες:Ίσως είναι νωρίς ακόμα  για τόσο πολύ φως, και σκέφτηκες αμέσως :Ίσως αργότερα  ,και εσπασες ένα μπουκάλι λύπη   κοντά στα όνειρα των άλλων των ανθρώπων ,που στο μεταξύ είχαν κι αυτοί ξυπνήσει ,για να χουν κάτι να θυμούνται ,πέρα από το μακρινό τους μέλλον.

Το παρόν ωστόσο έμοιαζε για την ώρα  αόρατο,το ίδιο και οι άνθρωποι,παρότι  είχε αλλάξει η καθημερινότητα τους  μέτα το όνειρο,εν τούτης συμπεριφέρονταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα η καμώνονταν πως δεν είχε αλλάξει.Μπορεί όμως να μην είχαν πάρει  στα σοβαρά το όνειρό τους..Κανείς τους  όμως  δεν έκανε  σχέδια  για το μέλλον  γιατί με τον έναν η με τον άλλο τρόπο  το βλέμμα είχε  καρφωθεί   στην προσμονή.Συχνά το παίζανε κορώνα-γράμματα:Κορόνα- το όνειρό  μου ανήκει.Γράμματα-το όνειρο μου δεν μου ανήκει.Εσύ βέβαια συχνά ξανά λιποθυμούσες επίτηδες  για να το ονειρευτείς,δεν ήσουν σαν τους άλλους :Οι επιφυλάξεις είχαν παραμεριστεί  μπροστά στο τετελεσμένο..Οι άλλοι βέβαια πίστευαν ότι το έκανες από φυσική αδυναμία Δεν τους περνούσε καν απ`το μυαλό πως ήταν το δίλεπτο της ευτυχίας σου. Ο δικός σου τροπικός του αιγόκερου .Όταν το κατάλαβαν είχε ήδη συμβεί.

Κι  όταν συνέβη δεν ήσουν εκεί,κανείς δεν ήταν εκεί να καμαρώσει.Όλοι είχαν εξαφανιστεί   μυστηριωδώς.Μα  το δικό σου μέλλον  ήταν μπροστά ,ολόλαμπρο και διαμπερές  ,και μπορούσες να του δώσεις όποια διάσταση  εσύ επιθυμούσες. Ήταν λοιπόν έτσι   ακριβώς όπως το χες ονειρευτεί: Ένα μέλλον τωρινό ,αδιαπραγμάτευτο  και κυρίως καθόλου θλιμμένο.

Ήσουν ελεύθερος πλέον  να το ζήσεις.Αυτό το μέλλον είναι δίπλα σου.Μπορείς να το δοκιμάσεις.