Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Προδομένες Διαθήκες

Αντε  ..το δα κι αυτό...2012 και τα μυαλά στα κάγκέλα...Εγώ που ετρεχα μια ζωή  πίσω απο την ταιβάν και το σινεμά του Φασπίντερ,να απολαμβάνω τώρα αυτό το εξαίσιο μυγόχεσμα..Αλλά στη ζωή τα πράγματα πηγαίνουν αγκαζέ.Το υψηλό με το χαμερπές,και η εντίθ πιάφ παρέα με την Ντιαμαντα γκάλας{που δεν την ακούς ετσι κι αλλιώς,αλλά λέμε τώρα..]Αλλωστε η εξειδίκευση σε κάθε τι οδηγεί σταδιακά στον αφανισμό.Το χει πει ο φούλερ,αλλά και να μην το χε πει,το χα σκεφτεί πρώτος,οπότε οταν το διάβασα το επιβεβαίωσα.Γι αυτό λοιπόν κάνε οτι σου κατέβει.Το δικαιούσαι.Οπως δικαιούται και ο Ραιαν να είναι θυμωμένος





Βλέπεις  η Φαραχ δεν του αφησε ούτε ενα σεντσο  για τσιγάρο,ανοιξαν την διαθήκη ,στην απέξω το αγόρι.Τα αφησε  η πορνη στον κρυφό εραστή της.{Απο το  ξύλο θα το παθε η καημένη]Απο το πολύ δείρε δείρε να τι παθαίνει ο ανθρωπος..σου κλείνει μια και καλή την πορτα της ΄μνήμης,κι αντε να βρείς εσυ μετά γιαλόχαρτο να την φέρεις στα ίσα της..


Αλλά κι αυτή βρε παιδί μου ακαρδη..Τόσες συγνώμες να μην εκτιμήθουν καθόλου?Τι ψυχή παρέδωσες αγαπημένη?Τι χρώμα είχε?Α ρε προδότρα καρδιά...αλλούς ερωτεύεσαι και με αλλούς παντευέσαι τελικά..Πάντως αυτό που ειχα γράψει τις προάλες οτι πέθανες ερωτευμένη δεν το παίρνω πισω,γιατί ετσι εγιναν τα πράγματα,απλά εσυ μας την εσκασες απο αλλο παραθυρο.Η προδοσία σου δεν μπορεί ομως να τελματώσει την θλίψη μας.Τουλάχιστον αφησες την γκαρνταρόμπα σου στο ράιαν.Κάτι είναι κι αυτό.Θα μπορέσει να κάνει κάποτε μια αναδρομική εκθεση πάνω στο εκθετο μπαζο της προδοσίας σου.Μήπως ρεφάρει το ατομο απο αυτό το χουνέρι που του εστησες εσυ και η μοίρα.Παντως εμενα οι διαθήκες μ αρέσουν.Προδομένες να μην είναι,και περνάω ζάχαρη.Να πάρω τωρα τελέφον  να πω στην  Μ. να συντάξει μία..Λοιπόν εγω ο Τακις Χ αφήνει τα εξης περουσιακά στοιχεία στους...Στον Α.Σου αφήνω  τα C.D μου,παρτα ,ξέρω δεν είναι του γουστου σου,αλλά δεν γίνεται, δεν μπορώ ,δεν θέλω.Πάρτα να με θυμάσαι και οτι κακογούστο βρεθεί μπροστά σου μην το σπασεις..να θυμάσαι παντα, οτι εγω και το κιτς κάναμε καλή παρέα.                                                                                                  Στην  Γ. τα μισά απο τα βιβλία μου,μπας και κόψει τίς βόλτες στο φεισμπουκ και γινει ανθρωπος απο ποτιστήρι που ειναι.Στον Τ.τα αλλα μου μισά με την προυπόθεση να μην τα πουλησει, μην κατέβει στο χωριό το φάντασμα μου και τον στοιχιώσει.Σε Σενα Ανυπερβλητο και Χαριτωμένο πλασμα,αφήνω τα υπόλοιπα.Πάρτα στα χαρίζω ,δεν είναι και πολλά ,κάντα κομπολοι.Μια κρεββατοκάμαρα και ενας καθρέφτης είναι ικανά να σε στέρξουν μια ζωη..Τέλος σε σενα  που σου μιλάω ,αγαπημένη μου δικηγορίνα σου αφήνω τις φωτογραφίες και τα γράμματα μου ,σαν ενδειξην  αμετρης αγάπης την οποία δικαιούσαι....αυτά θα υπαγόρευα στην Μ. αλλα επειδή εχω κάποιες επειγούσες δουλιτσες  τα επομένα 40 χρόνια λεω,λεω να την αναβάλω επ αοριστόν ..Αλλωστε κάτι μου λέει  πως οι αγαπημένοι μου δεν θα προλάβουν να ακούσουν  τα υστατα λόγια μου...Οι δουλειές που λέγαμε..


2 σχόλια:

maria είπε...

Με συγκίνησες, ρε σκατό! Και έχω και τα ζόρια μου τελευταία, ως γνωστόν.Βέβαια αυτό το "δικαιούσαι" λίγο εκλογικευμένο μου κάνει, αλλά το παραβλέπω, γιατί και εσύ το δικαιούσαι..λόγω τάλαντου στο γράφειν.

DSaz είπε...

Εντάξει λοιπόν! Θα πάρω εγώ τον καθρέφτη. Θα τον γυαλίζω και θα τον προσέχω. Θα είναι ο πιο λαμπερός. Θα είναι όμως και ο πρώτος καθρέπτης που όταν στέκομαι μπροστά του δεν θα βλέπω εμένα.