Πολυ ακαδημαικό μου ακούγεται..Δεν ξέρω κιόλας,εξαρτάται τι είδους αποτυχίας κουβαλάς.Αν είναι εκ της φύσεως,παράτα το,μην ασχολείσαι καθόλου,αστο στην ησυχία του,δεν πρόκειται να αλλαξει τίποτα.Αν είναι εξωτερικό..ε και πάλι..το συζητάμε.Δηλαδή αν πρόκειται για δουλειά,πως να στο πω,αν κάνεις μια δουλειά,σε προσλάβουν σε μια δουλειά και σε διώξουν,κι αυτή η δουλειά είναι ονειρο ζωής,ε εκεί το νιώθεις ενα αισθη΄ματάκι αποτυχίας,ιδιως αν δεν εχεις ενα ευρώ στην ακρη{που δεν εχεις,αλλά ετσι στο λεω για να σε πικάρω..}Αν τώρα πρόκειται για σχέση,ε και πάλι..εξαρτάται μωρέ κι απο τον ανθρωπο.Εμένα πάντως αμα με διώξει ο δικός μου,δεν θα νιώσω αποτυχία,πίκρα θα νιώσω.Γιατί πολλά ακούω τελευταία περι αποτυχημένων σχέσεων.Η σχέση,κούκλε και κουκλίτσα μου είναι δύσκολο πράγμα.Μοναχικό.Και επίμονο.Σημαίνει τσάκισμα νεύρων και οριόθετηση εμμονών.Γιατί αμα είσαι πολύ εμμονίκος,σαν τον Α. το καις το σύστημα.Και μετά αντε να βρείς ψυκτικό.Η σχέση μπειμπι δεν είναι παντόφλα να την σέρνω απο την σαλοτράπεζαρια στον καμπινέ.Ασχετα αν μερικοί την αντιμετωπίζουν σαν παντόφλα,και δη πατημένη . Γι αυτό και συ βρε κουτό πρέπει να προσέχεις.Δοκίμασε πρώτα το προιόν.Μην αγοράζεις γουρούνι στο σακί.Ξέρω,ξέρω εχεις μείνει μόνος εδω και 450 ετη,και η μοναξιά σε εχει συνθλίψει.Αλλά κι αυτός που γνώρισες ,μην νόμιζεις ,δεν παει πισω ,κι αυτόν η μοναξιά τον εχει συνθλίψει .Καλός ομως φαίνεται.Για να τον δούμε.Να τον δοκίμασουμε.Ξέρω,ξέρω σου πε οτι είναι ορφανός,και οτι εχει κάταγμα στο δεξί λοβό,απο το πολύ ξύλο που ετρωγε μικρός απο τον πατέρα του.Ε να τον αγκαλιάσεις τοτε,να κάνεις μια πρόβα ορφανού.Ξέρεις,κλάμματα,οδυρμό,παναγιά μου,τι σου συνέβη,τέτοια αλλόπαρμενα.Ξέρω,ξέρω,φαίνεσαι καλό παιδί,να σε εμπιστευτώ.Αφου σε δέρνε ο πατέρας σου καλός θα σαι.Βέβαια και μένα με δέρνε ,αλλά δεν ημουν καλός ,αλλά να μην το κάνουμε θέμα. Τωρα ομως που γνώρισα εσένα θα σιάξω,Θα σου υποταχτώ.Ξέρω,ξέρω.Εχεις αγαθές προθέσεις,δεν θες να μου αλλάξεις τα φώτα,μόνο καμιά λάμπα καμένη στο μπάνιο.Ξέρω,ξέρω.Οι φίλοι μου σου φαίνονται λίγοι και αγράματοι?Ε να τους πετάξω τοτε.Αφου εχω εσένα βρε.Ημουν ενας τυφλός που προχωρούσα στο σκοτάδι,και ηρθες εσυ ο βλέποντας και μου δώσες το φως.Να σαι καλά μαγκα μου,τρελλέ μου πειραιώτη με τα μπακλαβαδωτά τα μάτια σου θα με κάνεις πότη.Μπορεί και ποιητή,εξαρτάται απο την τρέλλα μου.Γι αυτό και συ μην δίνεις σημασία.Η σώτη φταίει.Τα βίβλία φταίνε.Οι ατάκες φταίνε.Οι ανθρωποι δεν μου φταίνε.Γιατί είναι αδύναμοι,και οπου βλέπεις αδυναμία ζυγώνει κοντά και η λύπη,γι αυτο λοιπόν ασε εμένα τον τρελλό να λέω τα δικά μου.Που αμα θες ,τα λες και δικά σου.Αντε,το κλείνω το ρημαδόβιβλίο,αρκετά μορφώθηκα.Ακουσα αλλωστε 3 κουδούνι.Οπου να ναι βγαίνει το Ειδωλο.
2 σχόλια:
!!!!!!!!
αγαπημενε μου...καλως ηρθες...
Δημοσίευση σχολίου