Τα λουλούδια στη κυρία απο μένα

Πάντα ηθελα να γράψω για σένα.

Η Μαργαρίτα για μένα,για αλλους Margerite.

Για τον κόσμο απλώς η
Duras.H γυναίκα  που περπατούσε στο δρόμο και κανείς δεν γυρνούσε να την κοιτάξει ,ετσι οπως ελεγες.Φυσικά ελεγες αξιολάτρευτα ψέματα.Ηταν τότε εκείνη η εποχή, που προσπαθούσες  να συμβιβάσεις την ζωη σου,αλλά οχι την ζωη με τους αλλους.Η ανάγκη σου ν`αρεσεις ηρθαν πριν τις εξηγήσεις και πριν τα μισόλογα μπροστα στο καθρεφτη."Δεν είμαι ωραία αλλά μπορώ να γίνω¨" ετσι ελεγες κι αρπαζες το ποτήρι με την σαμπάνια και το κατασπάραζες.Είχες το πρόσωπο του αλκοόλ πριν ακόμα πιείς,ετσι εγραφες και κάνες εμένα τον μισόαθωο ,τρελλό φαν σου.18 χρονών και διάβαζα τον εραστή,με την ατάκα κόλαφο"μ`αγαπάτε?ρωτάει ο εραστής και κείνη απαντά..Ασφαλώς...βέβαια..οχι."Γι αυτά τα τελεσίδικα σου μ`αρεσες ,και την απίστευτή  προσήλωση που είχες με την γραφή.Εσυ κι αυτή.Η πιο πιστή σου γκόμενα.Τι κι αν δεν ερχόταν αυτή στο ραντεβού?Πήγαινες εσυ τσαμπούκαλεμενη την εβαζες κάτω ,και της αλλαζες τα φώτα.Αν δεν ηταν πρόθυμη την χαστούκιζες για να συνέλθει.Με τα πολλά σου καθόταν

Και ετσι ξεκινάγε το ταξίδι.

Τσιγάρα  να υπάρχουν κι αφθονο αλκοόλ  

και κανείς δεν θα πνιγεί.

Είμαι η θάλασσα αλλωστε.

Ποιός θα μπορέσει να μ`εξαντλήσει.Ετσι πίστευες

Στοιχήματα αξιόπρεπειας,αλλά ποιός χέστηκε για το ποιά θα κερδηθούν,σημασία εχει ν`αγαπάς,κι αν είναι να πιείς το δηλητήριο να το πιείς ως το τέλος.

Για το ενδοξο του πράγματος.

Μεγάλο τρελλαμένο αλογο,που τερματίζει πάντα πρώτο.Μ`ενα ποτήρι κρασί στο χέρι,και δίπλα σου ακριβώς ο Yann andrea

Ο τελευταίος ερωτας.

Ομοφυλόφιλος,εραστής και πότης.

Το τρίπτυχο που σκοτώνει.

Σου εστελνε χιλιάδες γράμματα,και σε εκλιπαρούσε να τον δεχτείς.

Αρνιόσουν πεισματικά.Βλέπεις τα μάτια σου σκεπασμένα απο πληγωμένη μελαγχολία δεν σ~αφηναν να δεις πέρα απο σένα.

Το αλκοόλ σε είχε κυριέυσει.

Αθυρμα της τύχης.

Παίζεις φυσικά με σημαδεμένη τράπουλα.Πιστεύεις πως οποιο φύλο κι αν τραβήξεις,κι ας είναι και βαλές θα σε στριμώξει για ακόμη μια φορά στο τέρμα του ευατού σου.

Αλλά λένε,και το λένε στην πόκα αυτό,πως το μικρότερο φύλο ,εχει την μεγαλύτερη δύναμη.

Δεν τα υπολογίζες σωστά τα πράγματα σοφή γριά μου,και ο Γιάν θα εγκατασταθεί μια και καλή στο Βασίλειο της Δοκιμασίας.Και θα σε απορυθμίσει εντελώς.

Αλλά θα τον απορυθμίσεις και συ.Ετσι πάνε αυτά.

Η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη υου αλλου.

Yann Andrea.Θαυμαστής ,σύντροφος και πότης.

Τα βράδυα  θα φεύγει για να πηγαίνει στο πάρκο να ψωνίζεται.

"Κανε οτι θες ,μόνο εδω μέσα μην μου φέρεις κανένα"

Σε υπακούει πιστά ο σκύλος σου.

Αλλά αμα παραυπακούσεις πολύ,αγανακτάς και τότε μην τον είδατε.

Βδομάδες ολοκληρες εξαφανισμένος ο γιαννάκης,κλαίς εσυ,τα σπας ολα,γυρνάει πίσω τα ξανασπάς.Τον πετάς εξω,αλλά τον ξαναδέχεσαι.

Σου ζητάει συγνώμη,αλλά εξαφανίζεται συγχρόνως.

"Πως είναι δυνατόν να είσαι ερωτευμένος με μένα και να γαμιέσαι  με αλλους?"

Κακόμοιρη μαργαρίτα.

Γέρασες κι αδυνατείς να καταλάβεις τους ανθρώπους,και πάνω απο ολα ,την ομοφυλόφυλια του συντρόφου σου.

Γίνεσαι κτητική  και απαίσια ζηλιάρα.

Οταν επιστρέφει ο Εραστής απο τις εξορμήσεις του εσυ σκέφτεσαι

Πούστη πούστάρα,σε σιχαίνομαι.Να φύγεις.

Καμιά φορά του το λες κιόλας.

Ο ερωτάς  σου σε εκμηδενίζει.

Νιώθεις γριά και ασχημή,αλλά μόνο το βλέμμα του αγαπημένου σε εξυψώνει.

Δεν χρειάζεται βέβαια  να διαβάσεις τον Μπαρτ για να ξέρεις οτι  ο Εραστής είναι ερωτευμένος σαν γυναίκα

"Μόνο οι γυναίκες ερωτεύονται.Οι αντρες  μιμούνται.Οσοι αντρες ερωτευονται αληθινά,ερωτευόνται με τον τρόπο μιας ερωτευμένης γυναίκας"

Τα σκέφτεσαι ολα αυτά και κλαίς.

Αλλά και θυμώνεις,κι οσο θυμώνεις τόσο γράφεις,κι οσο γράφεις πίνεις ασταμάτητα.

Πίνεις μέχρι λυποθυμίας.

Ετσι λυπόθυμη και μέσα στους εμετούς σε μαζεύει απο τα πατώματα ο ματαιωμένος.

Καμιά φορά βέβαια σε δέρνει,γιατί απλά δεν σε αντέχει.

Αλλά ούτε και συ τον αντέχεις.

Αλλά θα φτάσετε μαζί ως το τέλος.

Πονηρή γριά τα κατάφερες  καλά

Εφτασες ως το τέλος,χορτασμένη απο ολα,και το χέρι να στο κρατά γερά ο τελευταίος εραστής... 

Και το υστατό χαίρε φυσικά  να ναι δικό του..

"Γράφω.Σας  υπακούω.Σας γράφω σαν να ηταν δυνατόν να σας γράφω.Και τελικά το κάνω.Να. Εκείνος ο ερωτας υπάρχει .Αφήνω αυτο το σωρό,αυτό το αναμάσημα,τ`αφήνω ολαΣας  αγαπώ"