Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Περιμένοντας το θαύμα



Ξύπνησε απότομα.Οχι δεν κοιμόταν,είχε πείσει τον ευατό της οτι κοιμόταν,αλλά μπα που τέτοια τύχη

Εδω και βδομάδες επέφτε στο κρεβάτι με την ελπίδα οτι κάποια στιγμή θα κοιμήθεί και παρακαλούσε τον ευατό της να πάψει να σκέφτεται.

Ευατέ μου ,ευατέ μου
Σε σιχαίνομαι

Ζούσε σε μια διαρκή ενταση.

Σκεφτόταν πως πρέπει να χει κατάθλιψη,αλλά και πάλι δεν γίνεται.

δεν μπορείς να εχεις κατάθλιψη ,ελεγε στον ευατό της,αν εχεις κατάθλιψη κοιμάσαι,αν εχεις κατάθλιψη κουκούλωνεσαι με μια κουβέρτα και περιμένεις να σου συμβεί το θαύμα της αναπνοής.

Νά παίρνεις δυνατές ανάσες σημαίνει να νιώθεις ζωντανός

Εκείνη ομως δεν ενιωθε
ενιωθε οτιδήποτε αλλο εκτος απ`αυτο:Φόβο εγκατάλειψη,λύπη και κυρίως τύψεις.

Ναι οι τύψεις την είχαν κυριεύσει και την επνιγαν ,την επνιγαν

Χριστέ μου ,θα πεθάνω σκέφτεται,άλλά ο θάνατος δεν ηταν τίποτα γι αυτήν,ισως να ναι και λύτρωση,ναι δεν είναι καλά σίγουρα.
Τα χει χαμένα

Μιλούσε στον ευατό της σαν να ηταν κάποια  αλλη,αυτή που εκάνε αυτό,εκείνη η αλλη που πρόδωσε και πάει λέγοντας

Να μπορούσε τουλάχιστον να κλάψει
Να αδειάσει αυτό το βυτίο της λύπης απο μέσα της,να πάψει να ελπίζει,αλλά φευ καμία κίνηση

Τα βλέφαρα της κολλημένα κι ασάλευτα,ζούσαν το θλιβερό δράμα της ακινησίας.

Σα να την τιμωρούσαν γι αυτό το αδοξο τέλος των δακρύων

Να μπορέσει να κλάψει.Δεν εχει την παραμικρή τύχη.

Σαν να είχαν τελειώσει μέσα της ολα,και πάνω απο ολα οι ανθρωποι

Αλλά οχι εκείνος

Κοιτάζει με θλίψη την φωτογραφία δίπλα της
Δεν υπάρχεις εσυ,δεν υπάρχω και γω.
Ερωτευμένη ως το θάνατο γεμάτη θλίψη.
Δεν υπάρχεις,δεν είσαι ,ας χαθώ

Τουλάχιστον να μπορούσε να μάθει αν θα μπορούσε να την αγαπήσει ξανά.
Με τον δικό του τρόπο,οποιος και να ναι αυτός.

Πάνω απο ολα ηθελε να μάθει αν μπορεί να την χρειάζεται

Να είναι εκεί στην δική της ανάγκη,σαν ησυχη ομπρέλα που ανοίγει σιγα-σιγά,και προστατεύει απο τα ξαφνικά φιλιά του κατακλυσμού


Ξαφνικά χτυπάει το κινητό της

Νιώθει την αναπνοή της να επιβράδυνεται
Ναι αυτός είναι,αυτός είναι,αυτός είναι,για να χτυπάει το κινητό τόσο πρωί,αυτός θα ναι,αυτό σκέφτεται,κι αφου το σκέφτεται ετσι θα είναι

Αρπάζει το τηλεφωνο και χωρίς να κοιτάξει ποιός τη καλεί,ρωτάει μ`αγωνία


Μ`ΑΓΑΠΑΣ?

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...

giota είπε...

ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ...