Μοιραία συνάντηση

Περνάω μπροστά απο τό μαγαζί πού δούλευα παλιά.Είναι αγνώριστο.

Στή θέση τού πρίν κάμποσα χρόνια βρισκόταν ενα ρόκ καφέ.

Δέν νομίζω οτί λείπει σε κανένα,αν καί κατά καιρούς ερχονται διάφοροι καί μού λένε πόσο ωραία πέρναγαν ,καί τί κρίμα πού εφυγε,κι αλλές τέτοιες κουλαμάρες

Αρέσκονται οι ανθρωποι να συνδέουν τα ντουβάρια με τις αναμνήσεις τούς

Τά ποτά πού είπιαν,τίς μουσικές που πρωτοάκουσαν,τα βλέματα πού δεν ανταποκρίθηκαν.Ιστορίες ακύρωσης.

Ο χρόνος παίζει τόν δικό τού ρόλο,και σύ τον δικό σου,και μόνο  η ματιά τού καθενός αλλάζει.

Αν τόν κοιτάς νοσταλγικά,δηλαδή αν είσαι πάνω απο τα 30,καί με την προυπόθεση οτι έχεις περάσει καί καλά,τότε ναί σού λείπει.Οχι ο χρόνος,αλλά τό γεγονός πού βίωσες μέσα σ`αυτόν.

Ενώ αν εχεις περάσει χάλια σάν καί μένα,λές αι στο διάολο χρόνε μήν σώσεις και ξαναγυρίσεις.

Γιατί υπάρχουν καί μαζόχες σαν τήν αφεντιά μου,πού αντι να σιχτιρίζουν,υπομένουν  στωικά το μαρτυρίο τούς.Αλλά θα υπομείνεις μία, τριανταπέντε,εκατοπενηνταπέντε,στήν εκατοστή εχτη παίρνεις τό οπλο καί ρίχνεις αδιακρίτως.

Βέβαια η σφαίρα πρέπει να ξέρεις για τό πού προορίζεται,γιατί αν πιαστείς κότσος  μπορεί και να τήν ρίξεις καταπάνω σου κι είναι κρίμα,τόση οργη και τόσο μένος να τερματίσει τόσο αδοξα

Γιατί αν είσαι απελπισμένος ,πού είσαι ,βάζεις τό οπλο στόν κρόταφο τού δυνάστη σού.Βέβαια ο δυνάστης σου,εκτός από δυνάστης σου ,είναι καί χέστης,καί θά σού πεί,οκ μάγκα δεν θα τό ξανακάνω.Εσύ δέν πρέπει να μασήσεις,γιατί ΄είναι μαθηματικά βέβαιο οτι θα το ξανακάνει και θα ξανακυλήσει στά βασανιστήρια ,οπως ξανακυλάει ο ναρκομανής,ο πότης κι ο κάθε λογής άπιστος.

Συμπέρασμα εύληπτον:Δεν λυπούμαστε τα αχριόχορτα.Τα ξεριζώνουμε.


Αλλά ελεγα γιά τόν χρόνο καί τίς παραισθήσεις πού δημιουργεί στόν καθένα.Φοβερή επινόηση ο χρόνος.Νομίζεις οτί ασχολείται μαζί σου,άλλη σκασίλα δέν είχε , να τραβάει ζόρι μέ τα μπάζα τά δικά σού  καί τα δικά μου.Ανάλγητος,παίζει το παίχνίδι τού,καί γώ ΄παίζω τό δικό μου.Βέβαια είτε κερδίσω,είτε χάσω,στό τέλος πάλι θά χάσω,οπότε χρόνε κάνε αυτό πού ξέρεις καλά,και γώ αυτό πού ξέρω καλύτερα,δηλαδή στό να σ`αγνοώ,και σύ να αφήνεις ιχνη,κι ισως μιά μέρα συναντηθούν αυτά τα ίχνη καί φτιάξουν μιά ωραία αγκαλιά

Ως τότε ομως θα σε αγνοώ πεισματικά.