Μία οι δουλειές,μια το σπίτι,μια η μάνα του.Η μάνα.Η μάνα εκάβη.Με συμπαθεί.Με εγκρίνει.Τώρα που ηταν στο νοσοκόμειο{μην σου πω λεπτομέρειες και σε ρίξω}ολο γελούσε.Δηλάδη εγω την εκανα και γέλαγε,παρακαλώ σε μένα τα παράσημα.Εχω ενα ταλέντο τελικά.Ισως και το μοναδικό {τρομάρα μου}Κάτι είναι κι αυτό.Αλλά γενικά κάτι παθαίνω με τις πένθιμες καταστάσεις η τουλάχιστον με τις καταστάσεις που επιτάσουν ενα ετσι πιο σοβαρό χαραχτήρα.Που δεν τον εχω ετσι κι αλλιώς.Μου το εξήγησε καλύτερα μια παραψυχολογα που ειχε ερθει στο μαγαζί.Στο 5 Jack μου πε..Πάσχεις απο καταδιάθεση αγνοιας.Αυτό σημαίνει κούκλε μου και κουκλίτσα μου,οτι εγω,μπορεί και συ βέβαια,να περνας η να περνάω καλύτερα ενα δραμα,ενα θάνατο,μια αρρώστια,και γω να νομίζω οτι εχω παει στο λούνα παρκ να κάνω μπαλαρίνα.Ενα τέτοιο πραγμα πολυ εξαλλο.Τόσο εξαλλο που αρνείσαι να το παράδεχτείς.Στην αρχή ,και γω οταν μου το πε το ψυχοπουτανάκι τρόμαξα.
Μετά θύμωσα.Γιατί ξέρεις πως είναι οι ψυχοπούτανες και τι μπερδεψούρα σου κάνουν..Σου λεει..πας να μας κρυφτείς κουφαλίτσα?Μας το παίζεις ροκοκό?Πάρε τώρα μια διαγνωσούλα εμβρίθεστατη,εγω που το χω διατρίψει το θέμα.Εγω που εχω τόσους πάπυρους στα σαικόλοτζι,μου κλάνεις τα παπάρια,επαρχειωτη,βλαχάρα,που εμαθες και τον παπαγιώργη και κλέβεις τις ατάκες του...Οτι πεις γιατρέ μου.Μαχαίρι ο παπαγιώργης.Απο αύριο Ξανθουλη.Στο ορκιζομαι.Να μην ξανάγορασω ποτέ μου Down town.Που δεν εχω πιο ιερό.Που τ`αγοράζω και τρέμει η ψυχή μου.Μην με δει καμιά ψυχη αρούκατη και με στειλει σε θάλαμο αερίων..Σαν το Ριζοσπαστη το 70 ζω,ενα τέτοιο δράμα.Σαν την γιαγιά μου που το κρύβε στον κόρφο της[το ριζοσπάστη καλέ],για να πάει να μορφωθεί ο παππούς ο λεβέντης που ειχε σφάξει στην κατοχή 40 παλικάρια.Πολυ αιμοσταγής ο παππούς,απο κει θα πηρα αυτο το μοβόρικο.Ατιμο πράγμα το d.n.a.Σ`ακολουθεί παντου.Η ενοχή ηρθε και καρφώθηκε μαζί με την μητριά παραμάνα μου,την ωρα ακριβως που γεννιόμουνα,ναι,ναι δυστυχώς είχαν σχολάσει και οι μοίρες,οπότε καταλάβαινεις.Απο τοτε..Απο τότε λοιπόν με κυνηγάει το φάντασμα της μανίνας και της κατερίνας...Απο τοτε θυμάμαι τον ευατο μου να σφίγγεται η καρδια του την στιγμή που λεω στην περιπτερού ,αυτά τα ακατανόμαστα ονόματα..απο τότε κρατά η βαθιά πληγή,η οποία διαρκεί ως σήμερα...αχ ομως..για κάτι τέτοια γέννιεται ο ανθρωπος...για κατι τέτοια αξίζει να ζει..Γιατί σήμερα το περίπτερο λέγεται Metropolis.
Πας ας πούμε να αγοράσεις το καινούργιο της σελίν.Πως θα φτάσεις ως το ταμείο ,με τι κουράγιο?Δεν εχεις.Παρ ολα αυτά το βρίσκεις .Ειναι η μεγάλη στιγμή,εκείνη η κορυφαία στιγμη ,η οποια κοιτάς κατάματα την ερημη ταμία ,και της λες πολύ σοβαρά "Για δώρο".Φυσικά η ταμίας δεν είναι τοσο στούρνος,καταλαβαίνει οτι ΔΕΝ πρόκειται για δώρο ,αλλά τι να κάνει η κακομοίρα?Να σε φτύσει?Θα το κάνε πολύ ευχαρίστως.Δεν το κάνει ομως,απο σεβασμό στο πελάτη .Σε σένα δηλαδή.Και καλά ολα αυτά...θα αρπάξεις στα γρήγορα την σελίν ,θα τρέξεις στην ταμία,θα στο τυλίξει,θα φύγεις.Αν ομως δεν προλάβεις?Αν στις σκάλες εκει που κατεβαίνεις συναντηθείς με τον Χ φίτουλα τι θα κάνεις?Πως θα κρύψεις την ντροπή ?Τι θα κάνεις,θα φας το τσι ντι ,δεν μπορείς,θα σε φαει ο φίτουλας.Με τον οποίο συγκεκριμένο φίτουλα χορεύατε αν θυμάσαι καλά χθες το μαγαζί Sisters of merci.Γιατί αν είσαι ετοιμος να του πεις ταχα πως ειναι δωρο για την ξαδέλφη σου την Ριρικα ,θα φανείς μαλάκας.Και συ δεν είσαι.Απλα είσαι ατυχος,γιατί δουλεύεις σε ροκαδικο.Ενω αν δούλευες στο Sodade ,θα σε πνίγε πολυ ευχαρίστως για να αποκτησει την σελινοσουπα.Ενω τώρα..ντροπή και αίσχος... Αλλά και στα βιβλιοπωλεια περνώ μεγάλες ταραχές. 
Μετά θύμωσα.Γιατί ξέρεις πως είναι οι ψυχοπούτανες και τι μπερδεψούρα σου κάνουν..Σου λεει..πας να μας κρυφτείς κουφαλίτσα?Μας το παίζεις ροκοκό?Πάρε τώρα μια διαγνωσούλα εμβρίθεστατη,εγω που το χω διατρίψει το θέμα.Εγω που εχω τόσους πάπυρους στα σαικόλοτζι,μου κλάνεις τα παπάρια,επαρχειωτη,βλαχάρα,που εμαθες και τον παπαγιώργη και κλέβεις τις ατάκες του...Οτι πεις γιατρέ μου.Μαχαίρι ο παπαγιώργης.Απο αύριο Ξανθουλη.Στο ορκιζομαι.Να μην ξανάγορασω ποτέ μου Down town.Που δεν εχω πιο ιερό.Που τ`αγοράζω και τρέμει η ψυχή μου.Μην με δει καμιά ψυχη αρούκατη και με στειλει σε θάλαμο αερίων..Σαν το Ριζοσπαστη το 70 ζω,ενα τέτοιο δράμα.Σαν την γιαγιά μου που το κρύβε στον κόρφο της[το ριζοσπάστη καλέ],για να πάει να μορφωθεί ο παππούς ο λεβέντης που ειχε σφάξει στην κατοχή 40 παλικάρια.Πολυ αιμοσταγής ο παππούς,απο κει θα πηρα αυτο το μοβόρικο.Ατιμο πράγμα το d.n.a.Σ`ακολουθεί παντου.Η ενοχή ηρθε και καρφώθηκε μαζί με την μητριά παραμάνα μου,την ωρα ακριβως που γεννιόμουνα,ναι,ναι δυστυχώς είχαν σχολάσει και οι μοίρες,οπότε καταλάβαινεις.Απο τοτε..Απο τότε λοιπόν με κυνηγάει το φάντασμα της μανίνας και της κατερίνας...Απο τοτε θυμάμαι τον ευατο μου να σφίγγεται η καρδια του την στιγμή που λεω στην περιπτερού ,αυτά τα ακατανόμαστα ονόματα..απο τότε κρατά η βαθιά πληγή,η οποία διαρκεί ως σήμερα...αχ ομως..για κάτι τέτοια γέννιεται ο ανθρωπος...για κατι τέτοια αξίζει να ζει..Γιατί σήμερα το περίπτερο λέγεται Metropolis.
Πας ας πούμε να αγοράσεις το καινούργιο της σελίν.Πως θα φτάσεις ως το ταμείο ,με τι κουράγιο?Δεν εχεις.Παρ ολα αυτά το βρίσκεις .Ειναι η μεγάλη στιγμή,εκείνη η κορυφαία στιγμη ,η οποια κοιτάς κατάματα την ερημη ταμία ,και της λες πολύ σοβαρά "Για δώρο".Φυσικά η ταμίας δεν είναι τοσο στούρνος,καταλαβαίνει οτι ΔΕΝ πρόκειται για δώρο ,αλλά τι να κάνει η κακομοίρα?Να σε φτύσει?Θα το κάνε πολύ ευχαρίστως.Δεν το κάνει ομως,απο σεβασμό στο πελάτη .Σε σένα δηλαδή.Και καλά ολα αυτά...θα αρπάξεις στα γρήγορα την σελίν ,θα τρέξεις στην ταμία,θα στο τυλίξει,θα φύγεις.Αν ομως δεν προλάβεις?Αν στις σκάλες εκει που κατεβαίνεις συναντηθείς με τον Χ φίτουλα τι θα κάνεις?Πως θα κρύψεις την ντροπή ?Τι θα κάνεις,θα φας το τσι ντι ,δεν μπορείς,θα σε φαει ο φίτουλας.Με τον οποίο συγκεκριμένο φίτουλα χορεύατε αν θυμάσαι καλά χθες το μαγαζί Sisters of merci.Γιατί αν είσαι ετοιμος να του πεις ταχα πως ειναι δωρο για την ξαδέλφη σου την Ριρικα ,θα φανείς μαλάκας.Και συ δεν είσαι.Απλα είσαι ατυχος,γιατί δουλεύεις σε ροκαδικο.Ενω αν δούλευες στο Sodade ,θα σε πνίγε πολυ ευχαρίστως για να αποκτησει την σελινοσουπα.Ενω τώρα..ντροπή και αίσχος... Αλλά και στα βιβλιοπωλεια περνώ μεγάλες ταραχές. 
Βγήκε ας πούμε η αυτοβιογραφία της τζεην φόντα.Να μην την πάρεις ?Να μην το δώσεις το 30αρι σου,αφου καίγεσαι να μάθεις τις χρυσές λεπτομέριες.Για τα οσκαρ.Για τον γυρισμό.Για τον τεντ τέρνερ.Για την βουλιμία της.Για τους εμετούς της.Ολα αυτά σε βοηθούν πάρα πολύ να συγκροτήσεις τον χαραχτήρα σου.Να μεγαλουργήσεις πάνω στο ακύμαντο της υπαρξης σου.Πανω εκει λοιπον που εισαι αγκαζέ με την τζέην πετιέται απο το μεσαίο ράφι η Κικίτσα
και με την μπάσα της φωνη ξεσηκώνει το μαγαζί.."Ρεεεεεε αλήτη δεν ντρέπεσαι?Και μετά λες οτι είμαι η αγαπημένη σου ποιήτρια..σε ποιόν τα πουλάς αυτά?Αλήτη..για την τζεην το χεις το 30αρι..οταν εγω ομως εβγάλα τον τόμο μου κάνες μούτες..δεν ξέρω..κι ειναι πολύ ακριβό..και θα δούμε...αλλά μην νομίζεις..ξέρω οτι το χεις βουτήξει..Να,θα φωνάξω τώρα την πωλήτρια για να μάθεις.."Ει κοπελλιά..τον βλέπετε αυτον τον μούλο?Εχει κλέψει το βίβλιο μου,ναι αυτό που ειχα βγάλει στον Ικαρο,και οχι μόνο αυτό..Τι μπροχ εχει πάρει,το τριτομο ξέρετε,τι μούζιλ..μιλάμε για μεγάλο κλεφτρόνι..Αχ καλη μου πρωτοπορία ,τι καλα που εβαλες κάμερες και μας προστατεύεις απο αυτά τα ορνια..."Κάτι τέτοια δράματα ζω,και μου ρχόνται στο μυαλό τα στερνά λόγια του πατέρα μου.."Παιδί μου σε στραβό μονοπάτι περπατάς"Ρε μπας κι είχε δίκιο?Να ΄ρωτήσω την ψυχοπουτάνα.
και με την μπάσα της φωνη ξεσηκώνει το μαγαζί.."Ρεεεεεε αλήτη δεν ντρέπεσαι?Και μετά λες οτι είμαι η αγαπημένη σου ποιήτρια..σε ποιόν τα πουλάς αυτά?Αλήτη..για την τζεην το χεις το 30αρι..οταν εγω ομως εβγάλα τον τόμο μου κάνες μούτες..δεν ξέρω..κι ειναι πολύ ακριβό..και θα δούμε...αλλά μην νομίζεις..ξέρω οτι το χεις βουτήξει..Να,θα φωνάξω τώρα την πωλήτρια για να μάθεις.."Ει κοπελλιά..τον βλέπετε αυτον τον μούλο?Εχει κλέψει το βίβλιο μου,ναι αυτό που ειχα βγάλει στον Ικαρο,και οχι μόνο αυτό..Τι μπροχ εχει πάρει,το τριτομο ξέρετε,τι μούζιλ..μιλάμε για μεγάλο κλεφτρόνι..Αχ καλη μου πρωτοπορία ,τι καλα που εβαλες κάμερες και μας προστατεύεις απο αυτά τα ορνια..."Κάτι τέτοια δράματα ζω,και μου ρχόνται στο μυαλό τα στερνά λόγια του πατέρα μου.."Παιδί μου σε στραβό μονοπάτι περπατάς"Ρε μπας κι είχε δίκιο?Να ΄ρωτήσω την ψυχοπουτάνα.
2 σχόλια:
To διάβασα!!!! ΟΛΟΚΛΗΡΟ. Βρε! βρε! και στην πρωτοπορία! Τσογλανάκι.
Παιδι μου σε στραβο μονοπατι περπαταμε
Δημοσίευση σχολίου