Λευκό μητρώο,καθαρή καρδιά

Καθαρίζω το σπίτι,τελευταία μέρα του ρημάδα αυτού του χρόνου,ας κάνω το τελευταίο ευχέλαιο στην καθαριότητα.

Οχι οτι είμαι τακτικός,τουναντίον.

Η σκόνη κάθεται καλά και μέσα  μου και εξω.

Χροοονια τώρα.

Αλλά εχω και την δασκάλα μου να με σιγοντάρει

ΟΤΑΝ Η ΑΤΑΞΙΑ ΜΙΛΑΕΙ Η ΤΑΞΗ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙ
\ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΙΡΑ Ο ΧΑΜΟΣ

Χαμός λοίπον.Να τον διεύθετησω.Να του δώσω αλλοθι να υπάρξει.

Αλλά για σήμερα θα είμαι φρόνιμος.

Θα γίνω σαν την αγάπη μου που είναι υπόδειγμα νοικοκύροσυνης.

Σου μιλώ για την  απόλυτη τάξη.

Η αγάπη  ανήκει στην χωρεία των ανθρώπων που οταν θέλουν να σπάσουν κατι ,το γιαλίζουν

Κατά βάθος η απόλυτη τάξη,λένε μερικοί ψυχολόγοι είναι μεταμφιέσμενη επιθύμια θανάτου.

Είναι ενας ψυχανάγκασμος,οπως και να το δείς.

Αλλά εγω να συνεχίσω το καθάρισμα.
Ενήλικος δεν ηθελες να είσαι?
Πάρε μια βαρβάτη ενηλικίωση με κρόσια να χεις να πορεύεσαι. Ετσι είναι παιδί μου.
Πάρε το βέτεξ και οριοθέτησε τη ζωή σου.

Η ενηλίκιωση θέλει σοβαρότητα,προσέγγιση ,και προπάντων αμφιβολία.

Μπορεί να σε επισκεφτούν οι γονείς σου,να μην μπουν σε σκέψεις υποπτες.

Μπορεί να θελήσουν να ξαπλώσουν στο μεγάλο κρεββάτι σου,να χεις προλάβει να αλλάξει τα σεντόνια.
Να μην υποθέσουν οτι το θρεφτάρι ΄τους πάσχει απο Υποτροπικό Αυτοκτονικό Ιδεασμό.
{Θα θελα να γνώρισω εναν τέτοιο τύπο η τύπισα.Θα μάθω πολλά}

Αλλά εγω να συνεχίσω το καθάρισμα.

Είμαι καλός οταν θέλω.

Αλλά με προβλημάτιζει το μέσα μου.

Το εξω με λίγο ζορι,το προλαβαίνω,αλλά η μέσα σαβούρα σαν να ξεχείλισε.
Βλέπεις ανθρωποι πολλοί,και διαφορετικής μουσικότητας είχαν στοιβαχτεί μέσα μου.
Μικροσκοπικά ηλίθια ανθρωπάκια  σε μορφή στίκ,με απειλούσαν.
Στην αρχη δεν εδινα σημασία.

 {Είναι που αφηνες την πόρτα ανοιχτή και εμπαιναν οι περαστικοί...}
Ηθελα βλέπεις ησυχία με ψέματα

Αλλά μια φορά ησυχία,τρείς φορές,στις χίλιες επάνω τα σκότωσα.

Και τέρμα οι φασαρίες και οι φωνές.
Πληρώνεις και σκοτώνεις.

Πας στο δικαστήριο ,κι ο δικαστής σου δίνει κατευθείαν απαλακτικό."Καλά εκανε το παιδί.
Στην θέση του και γω το ιδιο θα κάνα"

Γιατί ετσι πάνε αυτά

Η σε βγάζω απο την ζωή μου

Η σε βγάζω απο την μέση.Μονόδρομος δεν υπάρχει.

Αντε τώρα παλιόχρονε πολύ σου θύμωσα για φέτος.

Αντε φύγε

Πάρε την σκόνη που σου αναλογεί και πηγαίνε να στοιβαχτείς σε αλλα σπίτια.

Εδώ καθαρίσαμε

Ετοίμασε χαρτομάντηλα

Εχω  την εντύπωση πως αυτη η ταινία θα είναι  η αποκάλυψη της χρονιάς.Θριάμβευσε στην βενετία,με τον colin firth  να παίρνει κεφάλια ,και το μεγάλο βραβείο.Μαζί του η jullian  moore,τσισμέγιστη,σε ρόλο που της πάει γαντι:Ο αντρας μου με κερατώνει με αλλο αντρα,και κλαίει η μάνα μου στο μνήμα.Ολο κάτι τέτοια τις συμβαίνουν και χάνει τα αυγά και τα πασχάλια.Εχει κάτι ομως το προσωπό της,την τραβάει την απελπισία,και μαζί μ`αυτήν και το κέρατο.Στις  Ωρες  βέβαια δεν αντεξε και την εκανε την επαναστάσουλα της,και παράτησε και τα παιδιά και τον αντρα της.Σου λέει πόσο να αντεξω η δυσμοιρη?Με θέλετε χαουσγουάιφ?Ρε αντα ποκει.Εγω είμαι μπουζουξού,θα κάνω το κέφι μου,και πήρε τα μπικουτί της και την εκανε λούης.Ε μέτα βέβαια στο τέλος,στην απολόγία της,της εριξε ενα ξέχεσμα με το βλέμμα της η Στρατηγός μέρυλ,που πολύ της στοίχισεΤώρα ομως ο δίσκος αλλαξε,εδω είμαστε πολύ σίξτις,με μαλλί μπακλαβάδωτο και ενα λίγωμα στο βλέμμα πολύ υποπτο.Μάλλον θα της δίνει κάνα μπάφο ο Colin  για να κάνει  σαλταπιδουκλιές  με φαντάρους.αλλά θα το μάθει κάποια στιγμή η μανδαμ και θα το φας το βιτριόλι σου καριόλη.Η μουσική εντωμεταξύ  σου κόβει το αίμα.Αν δεν είναι του Νyman  θα είναι κάποιου που τον μιμείται.Τόσο πολύ μοιάζει.









Εδω αλλάζει η κάμερα.Η ατυχέστατη Jane campion  εχει να κάνει καλη ταινία τουλάχιστον 20 χρόνια.Ολη την είχαν ξεγραμμένοι{και γω ανάμεσα τους.}Η δε ταινία που εκάνε με την Meg Ryan το απόλυτο αίσχος.Ετσι τα στούντιο μαζί με την απολύση της της δώσαν και ενα φτυάρι για να θάψει βαθιά το σαρκίο της.Αλλά να που οι εσχάτοι εσοντάι  πρώτοι,και το κορίτσι επανέκαμψε με  ενα κινηματογραφικό διναμίτη.Μια ταινία που αναγκάσε τον Tarantino να πει πως"εμενα δεν μ`αρέσει η ποιηση,αλλα μ`αυτή την ταινία την αγάπησα"Τον πιστεύω.Αφενώς  το κορίτσι μας ξέρει να κάνει πολυ καλές ποιητικές ταινίες{οταν θέλει.}και αφετέρου της πάει πολύ η δαντέλα και τα δράματα εποχής.Εδω μας μιλάει για τον κρυφό ερωτα  του ποητή Jonn keats και της Fanny bron και ολος τους ο ερωτας ξετυλίγεται μέσα απο επιστολές.Βέβαια δεν νομίζω οτι τα γράματα επιβιώσαν μέσα στο χρόνο,αρα η  campion ανασύνθετει το ολο κονσέρτο με δικά της υλικά.Εντωμεταξύ η ταινία ηταν να βγει τώρα ,μέσα στις γιορτές,να χορτάσει  το δάκρυ μας,αλλά αυτοί οι αλήτες οι διανομείς δεν καταλαβαίνουν απο τέχνη,οπότε ας αρκεστούμε στο παρηγορητικό βιντεάκι...

Μουσική θα γίνω

Φέτος δεν είχαμε πολλά "χρόνια πολλά.Τι ανακούφιση.
Ουτε τηλέφωνα,ουτε ξοδέματα,ούτε σιρόπια.
Ο καθένας στη κρυψώνα του.Είναι που δεν εριξε πολύ πάγο φέτος,κι ερημώσαν οι καρδιές.


Αλλά κι οι ανθρωποι ακόμα πιο μόνοι


Ολοι οσους ξέρω,εχουν πάθει πανικό για το "τι θα κάνουν την παραμονή"
Θέλει ξελόγιασμα ο χρόνος.

Ασε καλύτερα.

Να πάμε ενα ταξίδι.
Σαν τον μαγειρά μου.
Κωνσταντινούπολη θα τον βρεί ο νεος χρόνος.Ωραια θα ναι.

Ποσο εχω πεθυμήσει να φύγω

Αλλά  τι να το κάνεις

Ενα ηλιοβασίλεμα,είτε είναι στην κωσταντινούπολη,είτε είναι στην βραζιλία ,δεν αλλάζει

Ισως ομως το κάθε ταξίδι να σε πηγαίνει ακόμα πιο πολύ ως την ακρη του ευατού σου

Αρα κάτι αλλάζει

αρα να πάμε,μετα τις γιορτές

Ισως στο πήλιο

Θα με πας?

Ακούω ολες αυτές τις μέρες τις και καλά χαρουμένες, το καινούργιο σι ντι των Anemos

Μέσα εκεί υπάρχει ενα τραγούδι,που δεν το λες και τραγούδι,περισσότερο σαν απαγγελία είναι, απο την Λίνα.Την τεράστεια Νικολακόπουλου.

Η μουσική ακούγεται στο βάθος,και ακους την λίνα να λέει"Εριξα στο τζουκ μποξ ενα κέρμα κι ακόμα πέφτει..πέφτει...κι αισθάνεσαι αυτο το κέρμα να ζωντανευει μέσα σου,να γίνεσαι ο ιδιος  τζουκ μποξ και να γκρεμίζεσαι.

Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι οτι εχουν μελοποιήσει σ~αυτό το σι ντι ενα παλιό ποιήμα της κικής δημουλά,σχεδόν ο ρυθμός του είναι τριπ  χοπ

Αλλά δεν είναι ο ρυθμός που σε κάνει κομμάτια οσο η φωνή της Μάγισσας

Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα

Μίλα

Πες κάτι

Μιλα

ΜΪλα

Μίλα

Ποτέ δεν λιγόστεψε  η σιωπη απο μια λέξη

Εχεις δίκιο Δασκάλα μου

Πάντα σ~ακουω

10 χρόνια πριν,εσυ κι η θάλασσα

Αφου τέλειωσα εγω αρα υπάρχει η θάλασσα

Αρα δεν θα πνιγώ

Θα βάλεις εσυ το σοφό σου πόδι στα χαλασμένα φρένα μου

Αρα σεν θα χτυπήσω

Θα πω πέτρα.Ετσι δεν μου λες?

Πέτρα λοιπόν.Η πιο ασπαστη λέξη.

Αλλά μπορει να τ`αναβάλω,οπως κάνω πάντα και να πω θα δούμε

Μου το ουρλιάζεις και συ

Θα δούμε

Θα δούμε

Μέσα απο το βραχνό σου σύμπαν θα δούμε πολλά

Αλλά πανω απο ολα θα ακούσουμε.

Αν δεν ακούσεις το σι ντι,δες τουλάχιστον την παράσταση.

Αν σε τέρπει το παράδοξο,εδω θα βρεις τη γλώσσα σου

Φ.Χρυσος λόγος λέγεται η παράσταση και το σι ντι,για να μην ξεχνιόμαστε.

Το γράμμα Φ στα μαθηματικά σημαίνει η  χρυσή τομή για τα πάντα

Μην πας μια μέρα για ποτό.Δεν Ζεις ετσι κι αλλιως.Πηγαινε σ`αυτη την παράσταση.Υπάρχει λόγος σοβαρός.

Τελειώσαν τα ψέματα

"Παιδι μου θα κάτσεις ησυχα?Τι γκαστεριλίκια είναι αυτά?"Γιατί αρνείσαι να συνεργαστείς?

Αυτή η φωνούλα ανήκει στην οφθαλμιατρο μου.Η οποία με εψεξε υπέρ του δέοντως,για την μη δοτικότητα μου επι του αμφιβλήστροειδη μου.Αρνιόμουν βλέπεις να της δοθώ.Αντιστεκόμουν να παραδεχτώ το προφανές.

Το οτι για ενα ανεξήγητο λόγο δεν βλέπω πια καλά.Είναι απο αυτές τις περιπτώσεις που πηγαίνεις για μια απλή εξέταση,και καταλήγεις στο χειρουργείο.Εγω για μια ξηροφθαλμία πήγα ,με μια μυωπία αποχαιρέτησα.Εφερα το μακρυά κοντά.Οχι πολύ.Ισα να το αγκαλιάσω.

Οπως αυτά τα λουλούδια που μου χάρισες.

3 χρόνια σφράγισαν αύτά τα λουλούδια

Μαράθηκαν λίγο,αλλά οχι και το αίσθημα που τα συνοδεύει.

Μακάρι να ακολουθήσουν κι αλλα τόσα

Περίμενα πολύ καιρό να δω αυτή την ταινία,και σίγουρα μόνο απογοήτευση δεν ενιωσα.Πως εχει γίνει αυτό το πράγμα,να βλέπουμε τόσο καλές ελληνικές ταινίες είναι κάτι το αξιοθαύμαστο.

Και τι ματιά στα πράγματα.

Και τι μόντελο οικογένειας είναι αυτό που προτείνει ο Κούτρας.Ισως το μόνο σίγουρο.

Αν είναι οι ανθρωποι να συναντιούνται μ~αυτό τον τρόπο,

χαλάλι τους.Κι αν εχουν αποφασίσει να είναι και εραστές,δυο φορές χαλάλι τους.Κι ας τους συνδέει το αίμα.

Αλλά η αγάπη είναι πάντα κόκκινη,γιατί δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το αίμα της।Το λενε ολοι,το λέει κι ο φιλος μου ο γιάννης

Αγάπη σημαίνει να κοιτάς

τα ρούχα που σε πεζοδρομούν

και να μην μπορείς

να διαλέξεις παντελόνι ακόμη κι οταν ολα είναι ιδια

στο κυρ ελεήσον της βαρετής γραφής

Αυτό το ποιημα εφερα στο μυαλο μου,καθώς η αθήνα με αντάμειβε με ενα εσω φως ,εξόχως διαισθητικό

Κι εφερα στο νου τα ονείρα μου

....Ανήμερα ονειρα σε παραδόσεις λυτρωτικές

Κακόδοξες αγκαλιές σε κάθε επόμενο πρωινό।

Πιωμένες αγκαλιές που δεν τις εσκιαξε ποτέ η πτώση

Βλέπεις...

πολλά απλυτα σε ξένα δωμάτια

τελικά

και τόσοι ανθρωποι αντεγραμένοι τα σαββατόβραδα।

Μηδενική γοητεία

Παντού και πάντα

κι εκλεισε η νύχτα μου με πληρότητα

Στην επιστροφή,μια κοπέλλα με πλησίασε,απ`αυτές που σε σταματάνε στο δρόμο και σου ζητάνε "ψιλά".Με χει σταματήσει τουλάχιστον 10 φορές για να της δώσω κάτι,ποτέ δεν της δίνω και πάντα νιώθω ενοχος για αυτό.

Αποψε μάλλον με αναγνώρισε "Α σε ξέρω εσένα..μου είσαι γνωστός..σε ξέρω απο κάπου?Α δεν πειράζει...να σαι καλά...και με προσπέρασε ησυχα.Τα βλέμματα μας ομως ξέρανε,πως πάντα θα ξύνουν τα αποφάγια της ζωής...με τον τρόπο που θα θελε κι ο ποιητής..

Λαχτάρα για φιλί

Ο Τζούλιαν μπάρνς είναι εκτακτος συγγραφέας.Ο "παπαγάλος"του είναι το εικονίσμα μου.{κρίμα που δεν κυκλοφορεί πια..}Ο τρόπος γραψίματος του διαπνέει και τον δικό μου.Ετσι θέλω να πιστευω.Ξεκινάει ας πούμε να σου μιλάει για ενα αγαλμα,και καταλήγει να σου αναλύει περί προσωπικής αποτυχίας και αλλά τέτοια νόστιμα.Πριν αρκετό καιρό εβγαλε κι αυτό το βιβλίο 

Οταν βγήκε αυτό το βιβλίο,κι ενω τον γουστάρω τρελλά,αρνιόμουν να το πάρω.Βλέπεις μιλάει για τον θάνατο.Κανονικά αυτά τα βιβλία,είναι για ηλικίες ανω των 65 και βάλε,για να προετοιμαστείς υποτίθεται για την μεγάλη εξοδο.Αλλα ο χρόνος κι ο θάνατος χρόνια δεν κοιτάζουν

Αλλά δεν είναι δουλειές αυτές

Να προετοιμάζεις τον ευατο σου για κάτι τόσο πολύ αγριο?

Συγγνώμη κιόλας,αλλά δεν θα πάρω.Τουλάχιστον για την ωρα.Γιατί τζούλιαν μου,εχω κάποιες επείγουσες δουλίτσες να κάνω τα επόμενα 40 χρόνια,οπότε πηγαίνεις εσυ,ετοιμάζεις το εδαφος,κι οταν βγει το γκαζόν με το καλό θα ρθω να το κουρέψουμε παρέα

Αλλά τελικά το πήρα,αχρείαστο να ναι ,αλλά το πήρα.Και το διαβάζω,οχι τόσο εντατικά οσο θα θελα,αλλά το μαθημά μου το παίρνω.Βέβαια σ`αυτό το μάθημα παίρνω πάντα αριστα γιατί το ξέρω απο τα γεννοφάσκια μου,γιατί εν αντιθέση με τον μπαρνς που δεν εχει δει ανθρωπο να πεθαίνει,εγω εχω δεί και εχω παραδεί,και το συμπέρασμα είναι,πως δεν υπάρχει πιο αγριο θέαμα απ`αυτό ,ιδιως οταν αυτός που πεθαίνει είναι ο πιο δικός σου ανθρωπος.

Αυτές τις μέρες πηγαίνω στον Αγιο Σάββα.Δεν ξέρω αν ο εν λόγω Αγιος πέθανε απο καρκίνο,και τον τιμά η επιχείρηση,αυτό που ξέρω πάντως είναι  οτι εδω μέσα τα ευρα ζωντανεύουν και τους πεθαμένους,κοινώς ειναι να μην σου τύχει.Οπως στην Αρετή που εκανε μαστεκτομή.Αυτή η γυναίκα είναι πάρα πολύ θαραλέα,οχι επειδή το δέχτηκε ,καμιά γυναίκα δεν το δέχεται,αλλά ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζει:Με τον τρόπο που εχουν οι εξυπνοι ανθρωποι να αντιμετωπίζουν ζόρικες καταστάσεις:Με χιουμορ."Δεν θα πεθάνω ε?με ρωτάει και με κοιτάει βαθιά στα μάτια."Οχι βέβαια,πως πίστεψες κάτι τέτοιο..Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας της λεω αλλά με ατακάρει αμέσως.¨Ναι αλλά με τις χημειοθεραπείες τι γίνεται?Θα μου πέσουν τα μαλλιά..Με φαντάζεσαι  καραφλή?Αίσχος θα μαι..Η αλήθεια είναι πως δεν την φαντάζομαι.Αλλά της είπα πως αν γίνει κάτι τέτοιο,θα της πάρω ενα τουρμπάνι,σαν αυτά που φορούσε η Ερθα Κιτ και θα κάνει σώου..Γέλασε με την ψυχή της.Μου εξομολογήθηκε επισης πως πριν κάνει την επέμβαση,ενιωσε την ανάγκη να νιώσει  για υστατη φορά το χάδι πάνω στο στήθος της."Σκέψεις που κάνω  η τρελλή..."μου ειπε αλλά δεν μιλούσε η ιδια.Η Σάρα Κεην μιλούσε εκεί που λέει.."..εγω..καθε που..παρακάλαγα νασουν εσυ οταν εγω..καθε που..."Οπως καταλαβαίνεις με διέλυσε.Για ενα λεπτό εγινε συγγραφέας και δεν το μάθε ποτέ.

Οκογενειακός τάφος

Κοιτάζω την φωτογραφία.Είναι φωτογραφία οικογενειακή.Απο κάποιο τραπέζι γιορτής θα περίσεψε.Στο κέντρο εγω,και οι τρείς θείες μου να με κρατάνε.Οι θείες μου γελάνε,τα κορίτσια του σογιού γελάνε,και γω γελάω,ο καθένας γελάει,για φαντάσου.

Ωραίες εποχές

Ωραίοι ανθρωποι

Ωραία μαλλιοτραβήγματα

Η μια απ` αυτες τις γυναίκες ,μια απο τις θείες μου δηλαδή, είχε χώσει κάποτε το κεφάλι της αλλης μου θείας μέσα στην κατσαρόλα  με τα μακαρόνια΅.Ωραίο θέαμα.Κομψό.Αξέχαστο.Να βλέπεις τώρα την αλλη να κλαίει ,και η καούκα να χει γίνει λαπάς απο το μακαρόνι.Εχουν δει τα ματάκια μου απ`αυτες τις γυναίκες,τις οποίες απροπό,τις θαύμαζα.Τις θαύμαζα οπως θαυμάζω και τους ανθρώπους που διεκδικούν  χωρίς να υπολογίζουν.Αλλά πιο πολύ θαύμαζα τους αντρες τους,τους θείους μου δηλαδή.Γυναίκες που δεν είχαν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωη τους,ζητούσαν απο τους αντρες τους τα κερατά τους.

Η  μια ζητούσε λίφτιγκ.Το κάνε.Σου μιλάω τώρα για δεκαετία του 80.Πολύ πρωτοπόρα η θεία. Σαν κώλος η θεία.Η αλλη ζητούσε κοσμήματα απο τον φουκαρά τον θείο.Καημένε θείε.Τραβήξου στις οικοδομές.Το σκυλί  χρειάζεται ταισμα.Δεν χορταίνει με τίποτα.Η αλλη χρειαζόταν σαλοτραπεζαρία.Τρέξε θείε,θα σε φάει η μέγαιρα.Τα παίρνε ο θείος,ουτε ενα ευχαριστώ η θεία,αντε γαμήσου θεία δηλαδή.Αλλά ηταν και γενναιόδωρες,α ολα κι ολα.Η μια απ`αυτες μας είχε χαρίσει κι ενα καναπέ.Απο αυτους τους καναπέδες που οταν τους βλέπεις νομίζεις οτι θα πάθεις δισκοπάθεια ,και οταν κάθεσαι ευχόσουν να χες πάθει.Να σαι καλά θεία μου,τέτοια κακογουστιά μια φορά στα 40 χρόνια μπορεί να σου τύχει.Γερά αλογα οι θείες.Οσοι πόνταραν επάνω τους αναπαύονται σε ζεστούς τάφους.Οι θείες μου πάλι μια χαρά,δηλάδη κουτσοζούν ,μην φανταστείς.Η μια απο τι ξέρω είναι αλκοολική.Κακιά  και στριμένη,της πήρε πίσω η ζωη   οσα της εδωσε.Πνίγει την  απελπισία της μέσα στην μπύρα και γίνεται και η ιδια αφρός.Ο γιος της και ο ιδιος αλκοολικός ,ισα που ζεί.Χαμπάρι η θεία.Η αλλη  ζει με την ψευτοσύνταξη που της αφησε ο μπαρμπας μου.Τα μεγαλεία της σαλοτραπέζαρίας και των χαλιών εγιναν  καπνός για να μπορέσει να ζήσει.Πίσσα και πούπουλα ολη της η ζωη και κάθεται και την χαζεύει.Οσο για την τρίτη θεία..αυτή την γλυτωσε φτηνά  με ενα αλτσχαιμέρ και ολα της φαίνονται ρόδινα.Εξακολουθεί να αγοράζει αχρηστα πράγματα,και ΄μετά τα πετάει.Αμα σου μείνει το χουι..Συμπεράσμα εύληπτον{και χαζό}

Οσοι δραπετευουν σώζονται,και οσοι δεν σώζονται αυτοκτονούν.Απλο.{Και διπλά χαζό}

Αλλαξα πάλι αυτήν την φόρμα αυτού εδω του μπλόγκ.Δεν ξέρω ,αλλά αυτη η αστάθεια με προβληματίζει.

Αν αλλαζα ετσι φόρμες και στην ζωη μου...

Μην λεω ψέμματα ομως.Εχω αλλάξει αλλά οχι στο βαθμό που να με ικανοποιεί.Θα μου πεις ολα είναι εσωτερικές διεργασίες,αλλά αυτές δεν σε σπρώχνουν για την μεγάλη αλλαγή?Εχω αποφασίσει λοιπόν να την κάνω.Στο μυαλό μου εχει σχηματιστεί  ηδη σαν ποιημα.Ενα ταξίδι στην ισπανία.Να γεμίσω την βαλίτσα μου και να φύγω.Για κανα 2 χρονάκια και μετά βλέπουμε.Φυσικά ψεύδομαι.Σ`αυτο δεν φταίω εγω.Ο χαραχτήρας μου τα φταίει.Αχ αυτός ο χαραχτήρας.Οσες φορές και να του επιβληθείς εκείνος πάντα κάνει το δικό του.Δεν πας να λες εσυ,θα κάνω αυτό,θα κάνω το αλλο,ο χαραχτήρας σου θα σε πάει εκει που θέλει αυτός.Αλλά πως διαμορφώνεται.

Ενα περίεργο πράγμα.

Αναρωτιέμαι αν είχα ζήσει σε μια αλλη οικογένια,την στιγμή δηλαδή που γεννιόμουν,να αλλαζε χέρια η αγκαλιά,πόσο διαφορετικός θα ημουν.Δεν ξέρω αλλά σε μερικούς ανθρωπους ο χαραχτήρας προηγείται του βιώματος.Αλλά σε μένα,τι εγινε με μένα?Τίποτα δεν εγινε,εγινε αυτό που γίνεται πάντα.Εγινα το περιβάλλον μου,και  οτι μισούσα το οικιόποιηθηκα.Τωρα το ξέρω καλά:Ολα τα καταπίνει το στομάχι εκτός απο τον ιδιο  του τον ευάτό .Τι ελεγε η παλιά κασέτα?Πως δεν θα μοιάσεις ποτέ στον πατέρα σου?Δεν μοιάζεις, είσαι.Οτι εκανε κι αυτός το κάνεις και συ.Η  ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.ΟΙ ΓΙΟΙ ΔΕΝ θΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΛΟΥΝ.Εγω πήρα την καρδιά του και τα αδέλφια μου τα αρχίδια του{ς}

Λένε πως οταν εχεις μεγάλη θλίψη σου βράζουν σούπα απο καρδιά γουρουνιού για να την ξεπλύνεις.Οχι την καρδια.Την θλίψη.Μήπως πρέπει να το ψάξω?Μήπως  και βρω τις αιτίες αυτού του μεγάλου ερωτηματικού.

Μπα,κανένα ερωτηματικό.Αφού ολοι είμαστε μια θυμωμένη πληγή.Η μήπως τελικά ειμαστε μια επινοημένη πληγή για να δικαιολογούμε τις αναπηρίες μας?

Ορεξη που την εχω μεσημέριατικα. Εκει να ξύσω,μην χάσω.Αλλά ξέρω τουλάχιστον πως δεν θέλω να ζω με την επιτείδευση του πόνου,του οποιου πόνου.Γιατί δεν ειναι παράσημο ο πόνος.Ασχετα αν μερικοί βολεύονται μέσα σ`αυτόν,και βολευόνται τόσο πολύ που οταν τους χτυπάει η πόρτα της χαράς δεν ξέρουν να την ανοίξουν.{Μαγειρά μου δεν σε πιστεύω,κι ας λες εσυ αλλα}Τελικά αυτό που μας θυμώνει περισσότερο στους αλλους,είναι η πλευρά του ευατού μας που εχουμε αρνηθεί.Αλλά οχι με την χαρά.Με την χαρά δεν παίζω.Απο παιδί την καλοπιάνω,κι αυτή αν είναι στις καλές της μου κάθεται.Ωραία ντάμα.Στοχαστική.Αυτές τις μέρες θα την καλέσω για βοήθεια,αλλά οχι μόνο εγω .Φαντάζομαι και οι περισσότεροι.Αλλά αμα δεν την εχεις μέσα σου, καλύτερα να τραγουδάς.Αλληλούια λοιπόν.

Να ξανάρθεις

Ηταν σαν τεράστιο σινεμά.Μπορεί και να ταν εστιατόριο.Δεν θυμάμαι καλά.Εκείνο που θυμάμαι εντονα,είναι το αίσθημα της αναμονής.Κάποιον περίμενω?Μπορεί.

Το χρώμα που κυριαρχούσε στην αίθουσα ηταν το βαθύ κόκκινο.Δεν ξέρω γιατί αλλά με ενοχλεί.Κόσμος μπαίνει,βγαίνει.Κάποιον περιμένουν να εμφανιστεί.Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να βρίσκομαι και σε καζίνο.Εκείνη την στιγμή  κάποιος με σπρώχνει κι οπως γυρνάω απότομα το κεφάλι  σε βλέπω

Ω  ναι.Είσαι εσύ

Είσαι μόνος σου σε μια ακρη και καπνίζεις με το γνωστό σου στυλ.Φοράς φυσικά μαύρα.

Κρατάς ενα ποτήρι στα χέρια σου,μάλλον βότκα πρέπει να ναι.

Με κοιτάζεις εντονα.Σαν κεραυνος το βλέμμα σου με διαπερνά.Χωρίς κανένα δισταγμό ερχομαι προς  σε σένα.

Είσαι ο Γιώργος.Ο δικός μου γιώργος.

Σε πλησιάζω και σου μιλάω΄

Τ:Μπορώ να καθήσω?

Χ:Ασφαλώς και μπορείς.

Τ:Κύριε γιώργο μου πόσο σας θαυμάζω..

ευτυχώς που υπάρχουν και τα ονειρα και συναντιόμαστε.

Χ:Υποφέρεις καημενούλη μου.Βλέπεις πολλούς εφιάλτες τελευταία.Αν ζούσα θα εμπαινα μέσα τους,θα τους ξετρύπωνα απο τις ακάθαρτες φωλιές τους,θα τους εσερνα στον δικό μου υπνο και θα τους σκότωνα.

Τ:Είστε τόσο γενναίος.Θα το κάνατε αυτό για μένα?

Χ:Ασφαλως και θα το κάνα.Βλέπεις διαισθάνομαι

πως είσαι και συ θύμα της σκοτεινής πλεκτάνης των ανθρώπων.Δίνεις το δαχτυλό σου και το τρώνε.Εγω σου προτείνω να το προσφέρεις κομμένο.Ετοιμο στο πιάτο.Να χορτάσουν τα κοράκια.

Τ:Πεινάνε λέτε οι ανθρωποι ε?

Ε να τους στέρξω.Να τους δώσω τα βιβλια σας.

Χ:Δεν θα καταλάβουν μία αγαπητέ Τ.Οι λέξεις ειναι για να κοινωνούνται και οχι να τις καβαλάνε αρουραίοι.Εγω γι αυτό επινα.Γιατί δεν αντεχα.Τους παρακολουθούσα με αλύπητη ευμένεια ως το τέλος.Οι ανθρωποι.Μου τελείωσαν οι ανθρωποι,μου χαν τελειώσει απο την μέρα που πρωτόγραψα.Υπέφερα μέσα σ`αυτό.Υπέφερα γιατί ολη μου η ζωή ηταν σιωπηλή..αλλά τώρα..τελειώσαν ολα..

Τ:Αχ κυριε γιώργο μου σαν τα βιβλία σας μιλάτε..τι κρίμα που δεν πρόκειται να γράψω ούτε μια αράδα σαν την δική σας...

Χ:Δεν πειράζει..εσυ θα αφιερωθείς στην αληθινή ζωη.Στην δική σου ζωη.Να πας ενα ταξίδι.Να πάρεις τον καλό σου και να πάτε.

Τ:Αχ κύριε γιώργο μου είναι τόσο καλό παιδί..αμα τον γνωρίσετε θα τον κατασυμπαθήσετε.

Χ:Σε πιστεύω.Να θυμάσαι βέβαια πάντα αυτό που εχω γράψει..Πως η μεγαλύτερη αξιοπρέπεια της ζωης και του θανάτου,είναι να μην μάθει ΄κανείς ουτε ο πιο αγαπημένος,πως ζήσαμε,πως αγαπήσαμε και προπάντων πως πεθάναμε..κοινώς φύλα τον κώλο σου αγόρι μου._

Εκείνη την στιγμή ομως ξύπνησα και δεν πρόλαβα να σε ατακάρω Αγαπημένε γιώργο..τι κρίμα..

Για ενα ποτήρι μπύρα

Είχα ορκιστεί να μην ξαναπάω στο συγκεκριμένο σουπερ μάρκετ,αλλά θες η βροχή,θες η αυπνία,με οδήγησαν ξανά στην πόρτα του.Θα μου πείς γιατί είχες ορκιστεί.
Ναι να σου πω.

\

Ο λόγος ηταν,η κυρία που κόβει τα κρέατα.

Τι είχε συμβεί αναμεσά μας?

Μήπως στην είχε πέσει?Λέγε.

Οχι Κύριε προεδρε δεν μου την είχε πέσει.

Μήπως ηταν αγενής?

Οχι οχι ,κάθε αλλο.

Με το σείς και με το σας πάντα.

Μήπως δεν φόρουσε γάντια?Τις ξέρω εγω τι παστρικιές είναι αυτές..

Οχι οχι οχι

ΤΟΤΕ?

Τότε τι είχε συμβεί?

Αυτό προσπαθούσα να διαλευκάνω μέσα μου.

Αυτό το τεράστειο ερωτηματικό που είχε σχηματιστεί στην μαύρη τρύπα του είναι μου.

Γιατί εδώ πρέπει να σου περιγράψω την κυρία για να μπείς στο νόημα.

Βαμμένη ως το κόκκαλο,τόσο βαμμένη που αναρωτιόσουν αν υπάρχει δέρμα κάτω απο ολο

αυτο το σοβά.Βασανιζόμουν με την υπαρξη της.

Γιατί καλή η κοκεταρία,δεν λέω,αλλά να χούμε κι ενα μέτρο.Αφου σκεφτόμουν  να εισηγηθώ στο Hondos μήπως υπάρχει καμιά θεσούλα άδεια,γιατι ξέρεις πως είναι οι χοντοματζουδες,μεγάλα τσίρκουλα,οτι πρέπει θα ηταν για εκεί

Αλλά δεν είχα το θάρρος,κατι πρωτόγνωρο για μένα,γιατί οπως ξέρεις χελώνα μου εγω τους αγαπάω τους ανθρώπους,ασχετα αν αυτοί με διώχνουν.Η κυρία λοιπόν με κόμπλαρε,κι αυτό που με κόμπλαρε δεν ηταν  το πρόσωπο της, αλλά η φωνή της.Φωνή μπάσα,ετσι πολύ βαθιά,κακοποιημένη φωνούλα θα την ελεγες,προιόν μάλλον βαρβάτων καταχρήσεων.Σ`αυτήν την φωνούλα λοιπόν διέκρινα μια τονική αστάθεια να το πω?Να το πω.

Κάτι μ`απομάκρυνε.Ε το σάββατο τα μάγια λύθηκαν,γιατί κατάλαβα πως αυτή η τρεμουλιαστή φωνουλα είναι μεθυσμένη.Ναι σου λέω ,το κατάλαβα την στιγμή που πήγε να με τρατάρει το φιλέτο.Εκεί ηρθε και μ`αγκαλιασε η εσανς της μπύρας.Εκείνη την στιγμή η καρδιά μου ανοιξε στα 2 για το κορίτσι του σοβά.Τώρα αγαπημένη μου κρεατού σ`αγαπώ.Μόνο για μένα υπάρχεις.Κάθε σάββατο θα μαι κεί για να μου διαλέγεις τα μεθυσμενα κρέατα σου.Ναι ,μην φοβηθείς,πίνε αφοβα,και να λιποθυμήσεις που λέει ο λόγος ,εγω θα σε στέρξω.Θα πάρω το μέρος σου.Θα πω σε ολους πως δεν υπάρχει καλύτερο μαχαίρι απο σένα.Πως αν παραστεί ανάγκη  θα γίνω εγω μοντέλο για την βιτρίνα σου.Με τα κόκκαλα μου θα γίνεις το σουξέ της πόλης.Stay with me.Μείνε.Ενα ποτήρι μπύρα κάνει την διαφορά.

Βασανιστές

Διαβάζω πολλά βιβλία αυτο τον καιρό,αλλά αυτό  μου κάνε την πιο μεγάλη εντύπωση

Είναι πολύ ιδιορρυθμο.Πολύ.

Μιλάει για την Σχέση της Μαρίνας και του πατέρα της.Αυτή οργισμένη και ηδονοθήρας υποφέρει απο κρίσεις ανορεξίας και βουλιμίας.Καμιά φορά βέβαια την πιάνει η τρέλλα κι αρχίζει να χαρακώνεται{στα πιο μικράτα της βέβαια,κι αφου δεν αφησε δέρμα αχαράκωτο,το εγκατέλειψε μετά το σπορ}Ολα αυτά βέβαια οχι χωρίς λόγο.Ο πατέρας της βλέπεις υπήρξε  θύμα των Εατ/Εσα,κι ετσι καθε επίθεση που κάνει στον ευατό της ,ουσιατικά ειναι μια φωτογραφία στα βασανιστήρια του πατέρα της.Κρυφοκαψουράκι το κορίτσι μας,γίνεται καλλιτέχνης κάνοντας perfomance art  με το σώμα της.ωσπου ενα βράδυ γίνεται η τελική αναμέτρηση κι "αναγκαζει" τον πατέρα της να ζήσει εκ νέου τα βασανιστήρια που υπέστην.Μην φανταστείς τίποτις σκληρό πορνό και τέτοια.Ουδεμία σχέση.Εσωτερική υπόθεση η "ανάκριση"που του κάνει,εξου κι ο τίτλος.Να το πάρεις να το διαβάσεις τώρα,και να αφήσεις  τον ξανθούλη και τον μάτεση για του χρόνου.Τώρα σε χει ανάγκη Ο ηλίας μαγκλίνης που είναι και πιο ταλαντούχος,και του χρόνου θα τσιμπίσει και το κρατικό βραβείο.Να με θυμηθείς.

Η ωρα του τώρα

Σήμερα θα μιλήσουμε για τους ευαίσθητους.
Σωστά ακουσες.
Για προφερέ  το και συ.
Αργά ομως για να σε νιώσω.

Ευ αί σθη τοι.
Πολύ σωστό σε βρίσκω χελώνα μου.

Σαν και μένα και συ.Σε πιάνει τρέμουλο μόλις ακους αυτή την λέξη.


Δεν εχεις κι αδικο.Φοβάσαι να τους αντιμετωπίσεις.Που να πας να κρυφτείς?Οπου και να πας,κάποιος "ευαιστητούλης" θα σε ξετρυπώσει.Ευαίσθητοι.Ειδική κατηγορία.Εχουν πουσαριστεί απο τα γεννοφάσκια τους να τρομοκρατούν τους αλλους  με τα αισθήματα τους.Φοράνε το ταμπελάκι σαν πτώμα σε θάλαμο νεκροτομείου.Σαν ειδική σήμανση φωσφορίζει απο μακρυά  η αύρα τους.Πας εσυ να αγγίξεις το νεκρό,πετάγεται επάνω ο νεκρός επ τι κάνεις εκεί? σου λέει.Δεν είδες την ταμπελίτσα που γράφει  ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ?Τι θες να πεθάνω οριστικά?

Οχι αγαπημένε μου νεκρέ ,κανένα κακό δεν θέλω να σε βρεί,αλλωστε το μεγάλο κακό σε βρήκε.Γεννήθηκες.Και το μεγαλύτερο  που βρήκε εμένα που σε γνώρισα.Δηλαδή το δράμα ολο δικό μου.Γιατί οταν μου συστήθηκες το πρώτο πράγμα που μου πες,το δεύτερο ηταν το ζώδιο,ηταν το πόσο "ευαίσθητος είσαι.Αξία αδιαπραγμάτευτη.Πως γίνεται ομως εγώ ο μοβόρος να καταλαβαίνω πόσο σαπάκι είσαι.Σου λέει,θα του την στήσω εγώ του μπούρτζου,θα πισωπατήσει μόλις δει τα πρώτα δάκρυα,θα τον εχω του χεριού μου.Θα ξέρει πάντα πως δεν πρέπει να με ζορίσει,κανείς δεν πρέπει να με ζορίζει,ολοι πρέπει να μου λένε ΝΑΙ.Κανείς δεν πρέπει να ζορίσει εναν "ευαίσθητο" που θέλει να κανει ΜΟΝΟ το δικό του.Γιατί αμα τον παραζορίσεις θα το πληρώνεις δια βίου.Γιατί οι "ευαίσθητοι" εκτός οτι κλαίνε εύκολα,θυμώνουν κι ευκολότερα.Κι αμα θυμώσει το"ευαίστητακι" μας τα κάνει ολα λαμπόγιαλο.Το παν είναι να μην πείς την απαγορευμένη λέξη ,και ποιά είναι η απαγορευμένη λέξη χελώνα μου?

Ελα,μην κάνεις οτι δεν ξέρεις.

Ξέρεις

Ξέρεις

Είπα ξέρεις

ΟΧΙ

Τεράστειο.Αυτή η πρόστυχή λέξη.Η τιποτένια.Που κάνει τον "ευαίστητουλη"εξαλλο.

Ποιός είσαι συ ρε μάγκα που πετάς,ετσι χύδην στα μούτρα  του αρχοντα αυτό τον ρύπο?Ο ευαιστητουλης γεννήθηκε μ`αυτό το προνόμιο,να του λένε ολοι ναι.Εσυ του λες οχι?Αμολήστε μια αγέλη αγριόσκυλων πανω σ~αυτόν τον αντιρρησία.Τραγανίστε το κρανίο του,στην τελική κόφτε τού,εφταιξέ και πλήρωσε.Να πληρώσω ευαίσθητε μου.,το τσάμπα πουλήθηκε παλιά,πόσο κάνει ενας αποκεφαλισμός?Τόσο?Δεκτόν.Μόνο αφησέ μου τα χέρια μου αθιχτα για να μπορώ να σε μουτζώνω απο το τάφο.Αλλά πρέπει να μαι και προσεχτικός,γιατί ξέρω τι δολοπλόκα ψυχή που είσαι,μπορεί να βάλεις κάμερες να με προσέχουν.Είναι να μην  σου μπεί η πετριά.Αμα σου μπεί τελείωσες.Αλλά εμείς οι αντιρρισίες,ενα πράγμα περίεργο,δεν συμμορφονώμαστε με τίποτα.Δεν πα να κόψεις τα χέρια,εγω θα σε μουτζώνω με τα πόδια.Βέβαια μπορεί να μου κόψεις κι αυτά,αλλά εμείς στο ανταρτικό ξέρουμε πολλά κόλπα.Γι αυτο και συ ,οταν κλείσω τα 40,οχι τα χρόνια,αυτά τα κλείσα εδω και καιρό,και μου τα πήρες εσυ και μου τα κανες λεμονίτα,τα αλλα 40 σου λέω,την μέρα που παραδίδω την ψυχή μου εις τον Κυριο,εκείνη λοιπόν την μέρα,βάλε πάνω απο τον τάφο μου μια μαρμαροκολωνα,τεράστεια ομως για να μην δραπετευσώ.Γιατι εγω κι ως κομμένο μέλος θα στο κάνω το κακούλι.Γι αυτό και συ λοιπόν προετοιμάσου.Στο τελευταίο εργο της ζωής σου θα είμαι απο κάτω.Τα ρέστα θα είναι πια δικά μου.