Να ξανάρθεις

Ηταν σαν τεράστιο σινεμά.Μπορεί και να ταν εστιατόριο.Δεν θυμάμαι καλά.Εκείνο που θυμάμαι εντονα,είναι το αίσθημα της αναμονής.Κάποιον περίμενω?Μπορεί.

Το χρώμα που κυριαρχούσε στην αίθουσα ηταν το βαθύ κόκκινο.Δεν ξέρω γιατί αλλά με ενοχλεί.Κόσμος μπαίνει,βγαίνει.Κάποιον περιμένουν να εμφανιστεί.Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να βρίσκομαι και σε καζίνο.Εκείνη την στιγμή  κάποιος με σπρώχνει κι οπως γυρνάω απότομα το κεφάλι  σε βλέπω

Ω  ναι.Είσαι εσύ

Είσαι μόνος σου σε μια ακρη και καπνίζεις με το γνωστό σου στυλ.Φοράς φυσικά μαύρα.

Κρατάς ενα ποτήρι στα χέρια σου,μάλλον βότκα πρέπει να ναι.

Με κοιτάζεις εντονα.Σαν κεραυνος το βλέμμα σου με διαπερνά.Χωρίς κανένα δισταγμό ερχομαι προς  σε σένα.

Είσαι ο Γιώργος.Ο δικός μου γιώργος.

Σε πλησιάζω και σου μιλάω΄

Τ:Μπορώ να καθήσω?

Χ:Ασφαλώς και μπορείς.

Τ:Κύριε γιώργο μου πόσο σας θαυμάζω..

ευτυχώς που υπάρχουν και τα ονειρα και συναντιόμαστε.

Χ:Υποφέρεις καημενούλη μου.Βλέπεις πολλούς εφιάλτες τελευταία.Αν ζούσα θα εμπαινα μέσα τους,θα τους ξετρύπωνα απο τις ακάθαρτες φωλιές τους,θα τους εσερνα στον δικό μου υπνο και θα τους σκότωνα.

Τ:Είστε τόσο γενναίος.Θα το κάνατε αυτό για μένα?

Χ:Ασφαλως και θα το κάνα.Βλέπεις διαισθάνομαι

πως είσαι και συ θύμα της σκοτεινής πλεκτάνης των ανθρώπων.Δίνεις το δαχτυλό σου και το τρώνε.Εγω σου προτείνω να το προσφέρεις κομμένο.Ετοιμο στο πιάτο.Να χορτάσουν τα κοράκια.

Τ:Πεινάνε λέτε οι ανθρωποι ε?

Ε να τους στέρξω.Να τους δώσω τα βιβλια σας.

Χ:Δεν θα καταλάβουν μία αγαπητέ Τ.Οι λέξεις ειναι για να κοινωνούνται και οχι να τις καβαλάνε αρουραίοι.Εγω γι αυτό επινα.Γιατί δεν αντεχα.Τους παρακολουθούσα με αλύπητη ευμένεια ως το τέλος.Οι ανθρωποι.Μου τελείωσαν οι ανθρωποι,μου χαν τελειώσει απο την μέρα που πρωτόγραψα.Υπέφερα μέσα σ`αυτό.Υπέφερα γιατί ολη μου η ζωή ηταν σιωπηλή..αλλά τώρα..τελειώσαν ολα..

Τ:Αχ κυριε γιώργο μου σαν τα βιβλία σας μιλάτε..τι κρίμα που δεν πρόκειται να γράψω ούτε μια αράδα σαν την δική σας...

Χ:Δεν πειράζει..εσυ θα αφιερωθείς στην αληθινή ζωη.Στην δική σου ζωη.Να πας ενα ταξίδι.Να πάρεις τον καλό σου και να πάτε.

Τ:Αχ κύριε γιώργο μου είναι τόσο καλό παιδί..αμα τον γνωρίσετε θα τον κατασυμπαθήσετε.

Χ:Σε πιστεύω.Να θυμάσαι βέβαια πάντα αυτό που εχω γράψει..Πως η μεγαλύτερη αξιοπρέπεια της ζωης και του θανάτου,είναι να μην μάθει ΄κανείς ουτε ο πιο αγαπημένος,πως ζήσαμε,πως αγαπήσαμε και προπάντων πως πεθάναμε..κοινώς φύλα τον κώλο σου αγόρι μου._

Εκείνη την στιγμή ομως ξύπνησα και δεν πρόλαβα να σε ατακάρω Αγαπημένε γιώργο..τι κρίμα..