Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Για ενα ποτήρι μπύρα

Είχα ορκιστεί να μην ξαναπάω στο συγκεκριμένο σουπερ μάρκετ,αλλά θες η βροχή,θες η αυπνία,με οδήγησαν ξανά στην πόρτα του.Θα μου πείς γιατί είχες ορκιστεί.
Ναι να σου πω.

\

Ο λόγος ηταν,η κυρία που κόβει τα κρέατα.


Τι είχε συμβεί αναμεσά μας?
Μήπως στην είχε πέσει?Λέγε.
Οχι Κύριε προεδρε δεν μου την είχε πέσει.
Μήπως ηταν αγενής?
Οχι οχι ,κάθε αλλο.
Με το σείς και με το σας πάντα.
Μήπως δεν φόρουσε γάντια?Τις ξέρω εγω τι παστρικιές είναι αυτές..
Οχι οχι οχι
ΤΟΤΕ?
Τότε τι είχε συμβεί?
Αυτό προσπαθούσα να διαλευκάνω μέσα μου.
Αυτό το τεράστειο ερωτηματικό που είχε σχηματιστεί στην μαύρη τρύπα του είναι μου.
Γιατί εδώ πρέπει να σου περιγράψω την κυρία για να μπείς στο νόημα.
Βαμμένη ως το κόκκαλο,τόσο βαμμένη που αναρωτιόσουν αν υπάρχει δέρμα κάτω απο ολο
αυτο το σοβά.Βασανιζόμουν με την υπαρξη της.
Γιατί καλή η κοκεταρία,δεν λέω,αλλά να χούμε κι ενα μέτρο.Αφου σκεφτόμουν  να εισηγηθώ στο Hondos μήπως υπάρχει καμιά θεσούλα άδεια,γιατι ξέρεις πως είναι οι χοντοματζουδες,μεγάλα τσίρκουλα,οτι πρέπει θα ηταν για εκεί
Αλλά δεν είχα το θάρρος,κατι πρωτόγνωρο για μένα,γιατί οπως ξέρεις χελώνα μου εγω τους αγαπάω τους ανθρώπους,ασχετα αν αυτοί με διώχνουν.Η κυρία λοιπόν με κόμπλαρε,κι αυτό που με κόμπλαρε δεν ηταν  το πρόσωπο της, αλλά η φωνή της.Φωνή μπάσα,ετσι πολύ βαθιά,κακοποιημένη φωνούλα θα την ελεγες,προιόν μάλλον βαρβάτων καταχρήσεων.Σ`αυτήν την φωνούλα λοιπόν διέκρινα μια τονική αστάθεια να το πω?Να το πω.
Κάτι μ`απομάκρυνε.Ε το σάββατο τα μάγια λύθηκαν,γιατί κατάλαβα πως αυτή η τρεμουλιαστή φωνουλα είναι μεθυσμένη.Ναι σου λέω ,το κατάλαβα την στιγμή που πήγε να με τρατάρει το φιλέτο.Εκεί ηρθε και μ`αγκαλιασε η εσανς της μπύρας.Εκείνη την στιγμή η καρδιά μου ανοιξε στα 2 για το κορίτσι του σοβά.Τώρα αγαπημένη μου κρεατού σ`αγαπώ.Μόνο για μένα υπάρχεις.Κάθε σάββατο θα μαι κεί για να μου διαλέγεις τα μεθυσμενα κρέατα σου.Ναι ,μην φοβηθείς,πίνε αφοβα,και να λιποθυμήσεις που λέει ο λόγος ,εγω θα σε στέρξω.Θα πάρω το μέρος σου.Θα πω σε ολους πως δεν υπάρχει καλύτερο μαχαίρι απο σένα.Πως αν παραστεί ανάγκη  θα γίνω εγω μοντέλο για την βιτρίνα σου.Με τα κόκκαλα μου θα γίνεις το σουξέ της πόλης.Stay with me.Μείνε.Ενα ποτήρι μπύρα κάνει την διαφορά.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παντού υπάρχει ένας Mythos... και η κρεατού σου είναι μύθος...κι εσύ είσαι ένας μύθος! :-)

Cheers!
L.

Η Ζωή στο Σαλόνι είπε...

Καλά που δεν έχει πέσει ακόμα στα ναρκωτικά. Να την προσέχεις.